Η Κόρα Καρβούνη μιλάει στη Madame Figaro με αφορμή την ηρωίδα που υποδύεται στη σειρά του ΣΚΑΪ "Οι Πανθέοι".
Η Κόρα Καρβούνη ανήκει σε αυτή τη σπουδαία κατηγορία ηθοποιών που μεταμορφώνεται σε κάθε ρόλο. Την χαρακτηρίζουν συχνά "χαμελαίοντα" και της αρέσει να το ακούει γιατί απολαμβάνει αυτή την αλλαγή. "Δεν πρέπει να παίζεις για τον εαυτό σου, πρέπει να παίζεις για τον κόσμο. Ο πόνος της Κόρας είναι πολύ μικρός σε σχέση με τον πόνο του κόσμου" λέει στη Madame Figaro γνωρίζοντας την μεγάλη ευθύνη που σηκώνει στους ώμους της. "Η υποκριτική τέχνη έχει ευθύνη" συμπληρώνει.
Ένα άλλο πράγμα που της λένε συχνά είναι ότι μοιάζει απόμακρη. Αν τη γνωρίσει κάποιος θα διαπιστώσει ότι είναι ένα πλάσμα που γελάει συνέχεια και είναι άνετη να μιλήσει για όλα. Ίσως οι δυναμικοί και αυστηροί ρόλοι που έχει ενσαρκώσει να έχουν δημιουργήσει αυτή την "παρεξήγηση". Ένας από αυτούς είναι και η Νίνα Αυγουστάκη που υποδύεται στην σειρά του ΣΚΑΙ "Οι Πανθέοι" που ανανέωσε το ραντεβού της με τους τηλεθεατές κάθε Πέμπτη στις 21:00, με διπλό επεισόδιο.
Η ηρωίδα που υποδύεται η Κόρα Καρβούνη είναι ιδιοκτήτρια ενός μεγάλου αθηναϊκού ξενοδοχείου. Μια γυναίκα πολύ μπροστά από την εποχή της. Τι κοινά έχουν μεταξύ τους; Τι διαφορές βρίσκει η ίδια στη ζωή των γυναικών μέσα στα χρόνια;
Έχεις σημεία ταύτισης με την ηρωίδα σου; Τα αναζητάς όταν ξεκινάς τη μελέτη του ρόλου σου;
ΚΟΡΑ ΚΑΡΒΟΥΝΗ: Δεν με ενδιαφέρει να βρω κάποια κοινά σημεία με εμένα. Αυτό ίσως το κάνεις νεότερος. Όταν είσαι νέος ηθοποιός ξεκινάς πιο πολύ από τον εαυτό σου. Μεγαλώνοντας το ξεπερνάς και υποδύεσαι με τα δικά σου εκφραστικά μέσα, τη δική σου ιδιοσυγκρασία τον εκάστοτε ρόλο χωρίς κατ' ανάγκη να χρειάζεσαι κάποια ταύτιση με αυτόν. Με την Νίνα λοιπόν δεν αισθάνομαι ότι ταυτίζομαι σε κάποιο βαθμό. Δεν νομίζω ότι έχει κάποια κοινά με τον δικό μου χαρακτήρα. Κατ' αρχάς, είναι μία γυναίκα που ζει στο 1939. Αν μη τι άλλο είναι μιας άλλης εποχής γυναίκα σε σχέση με εμένα που είμαι μια σύγχρονη γυναίκα. Πιο πολύ προσπαθώ να είμαι σωστή στην εποχή, δηλαδή στον τρόπο που μιλάει, πώς εκφέρει τη γλώσσα και στους τρόπους και τη συμπεριφορά, που τότε ήταν διαφορετική. Είχε μια άλλου είδους ευγένεια.
Αυτό μου φέρνει στο νου μια παλαιότερη δήλωσή σου στην οποία έλεγες ότι το χαρακτηριστικό που ψάχνεις στους ανθρώπους είναι η καλοσύνη.
Είναι σπάνιο να βρίσκεις πραγματικά καλούς ανθρώπους. Την αγαπώ την καλοσύνη και πραγματικά συγκινούμαι όταν γνωρίζω τέτοιους ανθρώπους. Αυτή η καλοσύνη είναι όχι απέναντι στους ανθρώπους που γνωρίζουν αλλά προς τον εαυτό τους. Έχουν έναν σεβασμό προς τον εαυτό τους και για αυτό η ζωή τους είναι πιο όμορφη και πιο εύκολη. Αγαπάνε τη δουλειά τους ακόμα κι αν αυτή είναι μια σκληρή δουλειά. Για παράδειγμα, όταν δουλεύεις στην εστίαση -όπου έχω δουλέψει κι εγώ- συναντάς άπειρο κόσμο και πολύ αγενή μάλιστα. Όταν συναντώ ανθρώπους που έρχονται με ένα χαμόγελο και μία πραγματική χαρά να σε εξυπηρετήσουν, με συγκινεί αυτή η καλοσύνη προς τον εαυτό τους. Το ονομάζω καλοσύνη και αυτό. Έτσι ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας και την καθημερινότητά τους.
Στην εστίαση εργαζόσουν παράλληλα με την υποκριτική;
Πριν καν μπω στο πανεπιστήμιο. Ήμουν 17 χρονών. Κάναμε διακοπές στη Τζιά και επειδή ήθελα να είμαι αυτόνομη και να έχω το δικό μου χαρτζιλίκι, αποφάσισα να δουλέψω σε ένα μπαρ-μεζεδοπωλείο. Κάτω ήταν μεζεδοπωλείο με ζωντανή μουσική και επάνω μπαρ και δούλεψα και στα δύο. Έχω δουλέψει και ως γραμματέας. Όταν τελείωσα το σχολείο έδωσα κατευθείαν πανελλήνιες και μπήκα στη Γαλλική Φιλολογία. Περιμένοντας για να δώσω εξετάσεις για το Εθνικό Θέατρο έπιασα δουλειά ως γραμματέας σε μία εταιρία με λογιστικά. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία γιατί έμαθα και πράγματα που δεν γνώριζα.
Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να το κάνει αυτό για πολλά χρόνια;
Εφ' όρου ζωής όχι, είναι πολύ σκληρή δουλειά γιατί είναι μονότονη. Κάθε μέρα χρειάζεται να κάνεις πολύ συγκεκριμένα πράγματα και δεν αλλάζει κάτι. Αυτό δεν θα το άντεχα. Η φύση της δουλειάς του ηθοποιού τουλάχιστον δεν έχει καμία μονοτονία. Συνεχώς γνωρίζεις καινούργιους ανθρώπους, καινούργιους σκηνοθέτες, θα δουλέψεις -και τρεις φορές τον χρόνο, με καινούργιους ομάδες. Η φύση της δουλειάς επίσης είναι να καταπιάνεσαι με διαφορετικούς ρόλους.
Αυτό που κάνεις στη δουλειά σου είναι λίγο αντιφατικό με την υπόλοιπη ζωή σου όπου δεν αρέσουν οι αλλαγές και είσαι, όπως έχεις πει, πολύ σταθερός άνθρωπος.
(Γελάει.) Επειδή ακριβώς η δουλειά μου είναι συνυφασμένη με την συνεχή εναλλαγή, ίσως για αυτό στην προσωπική μου ζωή επιλέγω να έχω μια σταθερότητα. Αν ήταν όλα ασταθή, θα ήμουν σε μία τεράστια ανισορροπία. Κάνω το πιο ασταθές επάγγελμα επομένως θέλω μεγάλη σταθερότητα στα υπόλοιπα.
Και πολύ σκληρό επάγγελμα. Ειδικά για τη δική σου γενιά ηθοποιών που έχει περάσει από διάφορες συλλογικές κρίσεις.
Η δική μου γενιά είναι σαν να βρίσκεται συνέχεια, πιστεύω εγώ, σε κάποιο πόλεμο. Απανωτά χτυπήματα: οικονομική κρίση, ο κορωνοϊός, το MeToo. Σαν να χρειάζεται κάτι ρηξικέλευθο να γίνει, κάτι να ξεριζωθεί και να επαναπροσδιορισθεί. Όντως είναι ένα πολύ σκληρό επάγγελμα έτσι κι αλλιώς γιατί από τη φύση του απαιτεί τεράστια πειθαρχία -είναι ένα σωματικό, ψυχικό και πνευματικό επάγγελμα. Έχει και συνεχείς αποχαιρετισμούς, αν το αναλογιστείς. Είναι που είναι σκληρό λοιπόν, μας έτυχαν και όλα αυτά και η γενιά μου είναι από τις πιο σκληροπυρηνικές. (Γελάει.)
Η περίοδος του MeToo σε άγχωσε για το πώς τελικά θα εξελισσόταν όλο αυτό;
Δεν αγχώθηκα καθόλου και ούτε με τρόμαξε. Ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει ακριβώς για να υπάρχει ένα δίχτυ ασφαλείας για τους ανθρώπους που φοβούνται να μιλήσουν. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που έγινε. θεωρώ πάντως ότι ο καλύτερος τρόπος πια είναι να οδηγούμαστε κατευθείαν στη δικαιοσύνη. Το μόνο που με ανησύχησε ήταν που έγινε κυρίως μέσω της τηλεόρασης και των πρωινών εκπομπών. Εγώ θα ακολουθούσα τη νόμιμη οδό. Παρόλα αυτά ότι έγινε, έγινε για ένα πολύ μεγάλο καλό γιατί τώρα κανείς δεν φοβάται. Ακόμα κι αν φοβάται, έχει υποστήριξη. Παλαιότερα δεν υπήρχε αυτή η υποστήριξη.
Θεωρείς άρα ότι η επόμενη μέρα μας βρίσκει σε διαφορετική φάση;
Το ελπίζω. Για μένα το θέμα είναι λίγο πιο βαθύ. Έχει να κάνει με το πώς, όταν κάποιος έχει εξουσία, τη χειρίζεται. Αν αυτός που έχει εξουσία δεν μάθει να τη χειρίζεται, τέτοια περιστατικά θα συνεχιστούν. Το θέμα δεν είναι αν θα συνεχιστούν -γιατί για μένα σίγουρα θα συμβεί- αλλά ότι τώρα οι άνθρωποι δεν είναι φοβισμένοι.
Ο ρόλος της Νίνας αλλά και ο προηγούμενος στη "Αυτή η νύχτα μένει" είναι ηρωίδες εποχής. Έχεις μπει στη διαδικασία να προβληματιστείς για το πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα για τις γυναίκες;
Φυσικά. Η θέση της γυναίκας έχει αλλάξει ριζικά για κάποιες γυναίκες ενώ για κάποιες άλλες όχι. Εξού και συνεχίζονται τόσες γυναικοκτονίες και ούτω καθεξής. Δεν είναι όλες οι γυναίκες στην ίδια θέση στην Ελλάδα, όπως και στον κόσμο. Παρόλα αυτά είναι, επίσης, πολύ σημαντικό ότι μιλάνε οι γυναίκες. Στο "Αυτή η νύχτα μένει", για παράδειγμα, υπήρχε ένας βιασμός ενός κοριτσιού και η πρώτη που την υποστήριξε για να πάει να το καταγγείλει εκείνη την εποχή, στο Αγρίνιο κιόλας, ήταν ο ρόλος μου. Ήταν μια πάρα πού δυναμική γυναίκα, και η ίδια βιασμένη, η οποία όμως σαν χαρακτήρας ήταν πιο δυνατή από το μικρό κορίτσι. Είχε τη δύναμη να τη βοηθήσει και να μη φοβηθεί την κοινωνική κατακραυγή. Έχει να κάνει λοιπόν και με τον χαρακτήρα της κάθε γυναίκας.
Ο οποίος χτίζεται από την οικογένεια;
Ξεκινάει από την οικογένεια. Εγώ αυτό το πιστεύω αυτό το πιστεύω πάρα πολύ. Ο τρόπος που θα γαλουχηθεί ένας άνθρωπος εξαρτάται πρωταρχικά από την οικογένειά του. Η δύναμη και η αυτοπεποίθηση που θα αποκτήσει από την αγάπη που θα προσλάβει, είναι αυτά που θα καθοδηγήσουν όλη του τη ζωή. Οι άνθρωποι που φοβούνται είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν αγαπηθεί. Υποτιμούν τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους και έτσι δυσχεραίνουν τη ζωή τους. Η οικογένεια και ο τρόπος που θα μεγαλώσει ο κάθε άνθρωπος είναι το νούμερο ένα. Από εκεί ξεκινούν όλα. Από εκεί ξεκινούν και οι άνθρωποι οι οποίοι γίνονται θύτες. Και τα θύματα και οι θύτες από ένα οικογενειακό περιβάλλον έχουν προέλθει το οποίο τους οδήγησε να γίνουν αυτό που έχουν γίνει. Επομένως, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μεγαλώσουμε σωστά τα παιδιά μας. Να τα αγαπήσουμε για αυτό που είναι και να τους δώσουμε όλα τα εφόδια για να μπορέσουν να βγουν σε μία πάρα πολύ σκληρή κοινωνία.
Αναρωτιέμαι με τους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής, που τρέχουμε συνεχώς να προλάβουμε τις εξελίξεις, πόσο εύκολο είναι να καταφέρουμε να εστιάσουμε σε αυτό που λες.
Ανήκω σε μία γενιά που ξεκίνησε με δύο κανάλια στην τηλεόραση τα οποία ήταν ασπρόμαυρα, είχα Walkman και έφτασα τώρα να έχω Spotify. Τα έχω περάσει όλα. Για εμένα και για τη γενιά μου γενικά, η ταχύτητα και οι ραγδαίες εξελίξεις ήταν εξ αρχής ένα γεγονός. Εγώ δεν είμαι όμως άνθρωπος της ταχύτητας και δεν με ενδιαφέρει να προλάβω τα γεγονότα. Χρειάζομαι τον δικό μου χρόνο για να μπορέσω να αφομοιώσω όλα αυτά που τρέχουν γύρω μου. Για αυτό δεν είμαι και πολύ καλή ας πούμε με τα social media. Διαθέτω Instagram απλά δεν είμαι καλή στο να ποστάρω. Επίσης, δεν είμαι ο άνθρωπος που θα καθίσει να βλέπει stories.
Θεωρείς ότι αυτό σε έχει αφήσει πίσω όμως;
Δεν είναι ότι έχω μείνει πίσω. Έχω προσπαθήσει αλλά βλέπω ότι δεν είναι για μένα, δεν είναι στον χαρακτήρα μου. Παρακολουθώ άλλους ανθρώπους -και της δικής μου ηλικίας και μεγαλύτερους από εμένα- που είναι απίστευτα ικανοί και ταλαντούχοι στα social media. Είναι κι αυτό ένα ταλέντο της εποχής. Εγώ δεν το διαθέτω. Παρόλα αυτά προσπαθώ. Δεν θέλω να είμαι και εκτός να είμαι, όπως μας λένε, boomer. (Γελάει.)
Από την άλλη είναι και ένας τρόπος αυτοπροστασίας. Μελέτες δείχνουν ότι η συνεχής ενασχόληση με τα social media καταστρέφει την ψυχική υγεία.
Είχα καταλάβει βλέποντας τον κόσμο στο Instagram ότι υπάρχει μία επίφαση της τελειότητας που δεν συνάδει με την πραγματική ζωή. Εξού και η ψυχική υγεία μετά χειροτερεύει. Όταν μπαίνεις στο Instagram και βλέπεις ότι όλοι περνάνε τόσο καλά και εσύ όχι, είναι φυσιολογικό να εγερθεί θυμός και μίσος. Υπάρχει κάτι ψεύτικο το οποίο δε συνάδει με την πραγματική ζωή. Η πραγματική ζωή δεν είναι τέλεια. Κανείς δεν περνάει μόνο καλά. Για αυτό έχει διαστρεβλωθεί πάρα πολύ η ψυχική υγεία του κόσμου γιατί όλα πρέπει να είναι τέλεια ενώ αυτό δεν είναι πραγματικότητα.
Δεν το συναντούσες και πριν στη δική σου δουλειά που είναι κάπως "παρεξηγημένη"; Ο κόσμος όταν ακούει ότι είσαι ηθοποιός σκέφτεται ότι είσαι όλη την ώρα σε κοσμικές εκδηλώσεις και πάρτι.
Επειδή δεν οδηγώ, κυκλοφορώ με τα Μέσα και είναι πάρα πολλές φορές που αντιλαμβάνομαι ότι με βλέπουν άνθρωποι μέσα στο λεωφορείο και λένε: "Αποκλείεται, δεν είναι αυτή". Έχουν την αίσθηση ότι εγώ θα έχω κάποιον οδηγό; (Γελάει.) Όχι κι εμείς είμαστε κανονικοί άνθρωποι που τρέχουμε να προλάβουμε την πρόβα μας, το γύρισμα. Μετά να πάρουμε τα παιδιά μας από το σχολείο, να μαγειρέψουμε, να πάμε στο super market. Η μόνη διαφορά είναι ότι εμείς μπαίνουμε στο σπίτι σας το βράδυ. Κάνουμε ένα "λαμπερό" επάγγελμα το οποίο από πίσω πραγματικά έχει πάρα πολύ μεγάλη αγωνία και πολύ μεγάλο μόχθο. Είναι μια εντύπωση που έχει δοθεί στον κόσμο η οποία είναι λανθασμένη. Επίσης, δεν είμαστε στο Χόλιγουντ. (Γελάει.) Είμαι σίγουρη ότι ο Brad Pitt και η Angelina Jolie έχουν πολύ πιο ωραία ζωή απ' ότι εμείς.
Μιας και έχεις συγγενείς στην Αμερική, το έχεις σκεφτεί να φύγεις στο εξωτερικό;
Εκεί που είναι οι δικοί μου συγγενείς, μόνο σινεμά δεν υπάρχει. (Γελάει.) Οι ταινίες που έχω κάνει ταξίδεψαν στο εξωτερικό και λόγω της Επιδαύρου ήρθαν πολλοί ξένοι σκηνοθέτες και με σκηνοθέτησαν εδώ. Θέλησα κάποια στιγμή να φύγω έξω για να πάω να σπουδάσω σκηνοθεσία και όχι για να παίξω. Είναι και το θέμα της γλώσσας. Φαίνεται ότι είσαι ξένος όσο καλά κι αν μιλάς μια γλώσσα. Από την άλλη, δεν ήθελα να αφήσω και τη χώρα μου, μου αρέσει η Ελλάδα.
Έρχεται στο μυαλό μου ο Γιώργος Λάνθιμος που μας είπε στη συνέντευξη Τυπου ότι αν δεν έφευγε από την Ελλάδα δεν θα μπορούσε να κάνει το σινεμά που θέλει να κάνει.
Έφυγε από μία οικοτεχνία για να πάει σε μία βιομηχανία για αυτό ήταν τόσο σωστή η απόφασή του. Γιατί πήγε πραγματικά σε κάτι μεγάλο. Και πλέον το status του είναι τόσο υψηλό που θα δουλεύει με τους καλύτερους. Εγώ είμαι πάρα πολύ περήφανη για αυτή την πορεία και είναι πάρα πολύ άξιος.
Διαβάστε επίσης: Αθηνά Μαξίμου: "Κανένας δεν σου ανήκει και σε κανέναν δεν ανήκεις"
