Στην πρόσφατη αυτοβιογραφία της, η διάσημη ηθοποιός περιγράφει πώς γυρίστηκε η διάσημη σκηνή με τα πουλιά στην κρεβατοκάμαρα
Με αφορμή την αυτοβιογραφία της Tippi: A Memoir που κυκλοφόρησε πρόσφατα, η θρυλική ξανθιά που πρωταγωνίστησε στα αριστουργηματικά Πουλιά του Alfred Hitchcock, έδωσε μια εξομολογητική συνέντευξη στην εγγονή της, Dakota Johnson – ναι, η γνωστή σε εμάς Anastasia Steele του Fifty Shades of Grey- για λογαριασμό μεγάλου μηνιαίου περιοδικού. Στο βιβλίο, η Hedren κάνει μια ανασκόπηση της ζωής και της καριέρας της, περιγράφοντας την αμφιλεγόμενη σχέση της με το διάσημο σκηνοθέτη στη διάρκεια των δύο ταινιών όπου συνεργάστηκαν, το The Birds, για το οποίο κέρδισε μάλιστα μια Χρυσή Σφαίρα, και το Marnie. Στο παρακάτω απόσπασμα, περιγράφει το πώς γυρίστηκε μια από τις διαβόητες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου.

"Όλα οδηγούσαν στη διάσημη "σκηνή στην κρεβατοκάμαρα", όπου η Melanie (η κεντρική ηρωίδα) ανεβαίνει τη σκάλα, μπαίνει στο δωμάτιο μόνη, κλείνει την πόρτα πίσω της και δέχεται την βιαιότερη επίθεση πουλιών σε ολόκληρη την ταινία. Κάποιοι κριτικοί την έχουν παρομοιάσει με τη διάσημη σκηνή στο ντουζ από το Ψυχώ.Ο Hitchcock μου την είχε περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια. Θα βρισκόμουν αντιμέτωπη με ένα σμήνος από άγρια, φονικά, μηχανικά πουλιά, δεν θα μπορούσα να ξεφύγω και θα κατέληγα στο πάτωμα τρομαγμένη και σοβαρά τραυματισμένη. Όμως, έλεγε ψέμματα".
"Την ημέρα του γυρίσματος, ο βοηθός σκηνοθέτη και καλός μου φίλος James H. Brown ήρθε να με δει στο καμαρίνι μου. Ήμασταν φίλοι, αλλά εκείνο το πρωί ήταν αμίλητος και δεν μπορούσε να με κοιτάξει. "Τι συμβαίνει;" τον ρώτησα. Ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελε να πει, γι' αυτό το ξεστόμισε αμέσως. "Τα μηχανικά πουλιά δε δουλεύουν, γι' αυτό θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αληθινά", είπε και βγήκε από το καμαρίνι".

"Μου πήρε λίγο χρόνο να συνέλθω. Θα χρησιμοποιούσαν αληθινά πουλιά για την τελική σκηνή; Εμπιστευόμουν απόλυτα τον εκπαιδευτή μας, Ray Berwick, αλλά ακόμα και ο καλύτερος εκπαιδευτής στον κόσμο δεν θα μπορούσε να προβλέψει την κάθε κίνηση που κάνει ένα πουλί. Αποφασισμένη, ετοιμάστηκα και εμφανίστηκα στο set, όπου ένα μεγάλο κλουβί με κοράκια και περιστέρια ήταν στημένο στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Απέφυγα να κοιτάξω τον Hitchcock και ετοιμάστηκα γι' αυτό που με περίμενε. Τον άκουσα να φωνάζει "Action!" και τα πουλιά ήρθαν κατά πάνω μου. Ήταν σκληρό, βίαιο. Ο Cary Grant, ένας από τους αγαπημένους πρωταγωνιστές του Hitchcock έτυχε να επισκεφθεί τα γυρίσματα εκείνη τη μέρα και μου είπε "Είσαι η πιο γενναία γυναίκα που έχω δει ποτέ". Δεν φοβόμουν, είχα υποστεί όμως ένα είδος σοκ και έλεγα συνεχώς στον εαυτό μου "δε θα τον αφήσω να με λυγίσει”".
"Στην ταινία, η εν λόγω σκηνή διαρκεί περίπου ένα λεπτό. Ο Hitchcock χρειάστηκε πέντε μέρες γυρισμάτων για να πάρει ακριβώς αυτό που ήθελε. Την τελευταία μέρα των γυρισμάτων, η ενδυματολόγος πρόσθεσε μερικά κομμάτια λάστιχο στο φόρεμά μου, τα οποία έδεσε στα πόδια μερικών εκπαιδευμένων πουλιών. Δεν ήμουν σίγουρη πόσο ακόμα θα μπορούσα να αντέξω. "Action!" φώναξε πάλι και τα πουλιά άρχισαν να με τσιμπάνε όπως είχαν εκπαιδευτεί να κάνουν. Ήμουν αφοσιωμένη στο ρόλο μου και δεν παρατήρησα ότι ήταν μια εξίσου δύσκολη και ψυχοφθόρα εμπειρία για όλους όσους βρίσκονταν στο set".

"Ήταν απόγευμα, όταν μετά από ώρες γυρισμάτων ένα πουλί με τσίμπησε πολύ κοντά στο μάτι και κατέρρευσα. "Δεν μπορώ άλλο!" είπα με όση φωνή μου είχε απομείνει. Ο Hitchcock φώναξε "Cut!", τα πουλιά απομακρύνθηκαν και εγώ έμεινα στο πάτωμα, κλαίγοντας από εξάντληση. Μόλις λίγα λεπτά αργότερα, σήκωσα το κεφάλι μου για να δω ότι είχαν φύγει όλοι, αφήνοντάς με μόνη μου στο άδειο πλατό".