Η Emma Stone είναι η φετινή νικήτρια του Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της ως Bella Baxter στο Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου. Κι αυτό γιατί δεν φοβήθηκε στιγμή να ενσαρκώσει αυτή την ηρωίδα.
Από την Marilyne Letertre
Λίγοι ηθοποιοί έχουν την τεχνική αρτιότητα να ερμηνεύσουν έναν τόσο "πυκνό" και τολμηρό ρόλο, όπως αυτός της Μπέλα, της βικτοριανής ηρωίδας στην ταινία Poor Things. Ακόμα λιγότεροι θα είχαν το θάρρος να αναλάβουν να ερμηνεύσουν έναν τέτοιο "άφιλτρο", ακόμα και "επικίνδυνο" χαρακτήρα.
Ωστόσο, ήδη από την Ευνοούμενη η Emma Stone έχει δείξει ότι είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί κάθε πρόκληση που της ανατίθεται μέσα στο δημιουργικό σύμπαν του Έλληνα σκηνοθέτη, ο οποίος είναι πλέον ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του ανεξάρτητου κινηματογράφου.
Στο Poor Things, την παραμυθένια ιστορία γοτθικής αισθητικής που τη στιγμή που γίνεται η συνέντευξη έχει ήδη βραβευτεί με τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία και τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας, η Αμερικανίδα σταρ υποδύεται μια γυναίκα που ανασταίνεται από έναν τρελό επιστήμονα και, παρόλο που ξυπνάει σε ένα ενήλικο σώμα, διαθέτει την αμήχανη αθώα ψυχοσύνθεση ενός μωρού.
Επί δύο ώρες και 21 λεπτά –όσο διαρκεί η ταινία– ανακαλύπτει τον κόσμο από την αρχή, τις φρίκες αλλά και τις απολαύσεις του, προκειμένου να κατακτήσει τη δική της διανοητική και σωματική αυτονομία. Κάτι σαν τη νύφη του Φρανκενστάιν στη μετα-MeToo εποχή. Η ζωή της παρουσιάζεται στη μεγάλη οθόνη σε fast forward, με τη δις βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό να ενσαρκώνει ιδανικά αυτό τον πλήρως χειραφετημένο, ακόμα και σε ό,τι αφορά τη σεξουαλικότητά του, χαρακτήρα.
Η Μπέλα είναι μια ηρωίδα του περιθωρίου, ελεύθερη, χωρίς αναστολές. Με ποιον τρόπο σε ενέπνευσε αυτό;
Όταν ξυπνάει, είναι σαν ένα παιδί, αθώο από τα πάντα. Δεν έχει υποστεί καμία επιρροή, δεν ξέρει τι προσδοκά η κοινωνία από εκείνη, δε γνωρίζει από ντροπή και προκαταλήψεις. Διεκδικεί το δικαίωμα να κάνει λάθη και να διαμορφώνει την προσωπικότητά της στη βάση μιας άγριας επιθυμίας για ελευθερία, που είναι πάνω απ’ όλα: από το φύλο, τις συνήθειες, το βλέμμα των αντρών... Δε δέχεται να γίνει υποτελής και, όταν αντιμετωπίζει νοσηρές καταστάσεις και κυνισμό, δεν αποστρέφει το βλέμμα. Για εκείνη ο μοναδικός τρόπος να αλλάξει τον κόσμο είναι να τον κοιτάζει στα μάτια και να πειραματίζεται με κάθε έκφανσή του.
Επιδιώκεις να κάνεις το ίδιο μέσω των επιλογών σου ως ηθοποιός;
Με κάποιον τρόπο, ναι. Μιας και έχω την ευκαιρία να επιλέγω τους ρόλους μου, επιδιώκω να υποδύομαι χαρακτήρες που αποδίδουν την πολυπλοκότητα της γυναικείας φύσης.
Τι σε έχουν διδάξει οι χαρακτήρες που έχεις υποδυθεί;
Πάρα πολλά. Αυτό είναι το πλεονέκτημα της δουλειάς μας, σου επιτρέπει να ζεις σε έναν άλλο κόσμο, πέρα από τον δικό σου. Για παράδειγμα, η Μπέλα άλλαξε πολύ την αντίληψη που είχα για την κοινωνία και τον εαυτό μου. Όλοι κάνουμε λάθη που μας διαμορφώνουν, αλλά τείνουμε να το ξεχνάμε και κρίνουμε τους άλλους ή τον εαυτό μας πολύ επιπόλαια. Αν καταλάβουμε ότι είμαστε κι εμείς το αποτέλεσμα όσων μας έχουν κληροδοτήσει η οικογένεια και η κοινωνία, θα μπορέσουμε να εξελιχθούμε πιο ήρεμα.
Το Poor Things είναι μια φεμινιστική ταινία;
Δε θα το έλεγα φεμινιστικό, αλλά ένα αφήγημα για ένα γυναικείο πραξικόπημα! Η Μπέλα δεν επέλεξε να γεννηθεί ξανά, επιλέγει όμως, ό,τι κι αν γίνει, να ανήκει μόνο στην ίδια. Τελικά, αυτό είναι που επιθυμούμε όλες. Η Μπέλα είναι το σύμβολο του τι θα κερδίζαμε αν αγκαλιάζαμε την περιέργειά μας και αγνοούσαμε τις επικρίσεις. Δυστυχώς, αν και βρισκόμαστε στο 2024, υπάρχει ακόμα αμφισβήτηση σχετικά με το τι "επιτρέπεται" οι γυναίκες να είναι και να μην είναι. Χρειάζεται να υπενθυμίζουμε ότι πρέπει να μας αντιμετωπίζουν ισότιμα με τους άντρες και ότι έχουμε το δικαίωμα να διαθέτουμε το σώμα μας όπως θέλουμε.
Είσαι μία από τις μούσες του Γιώργου Λάνθιμου. Τι σας συνδέει;
Πλέον μια φιλία, αλλά, πάνω απ’ όλα, μια κοινή ευαισθησία. Αν και φαίνεται λιγότερο εξωστρεφής από εμένα, ο Γιώργος αγαπάει επίσης την ελευθερία του και του αρέσει να δουλεύει μόνο σε ένα φιλικό περιβάλλον και με μια κάποια ανεμελιά. Και οι δύο κάνουμε με σοβαρότητα τη δουλειά μας, αλλά χωρίς να την παίρνουμε στα σοβαρά.
Χρειαζόταν αυτού του είδους η εμπιστοσύνη για να γυρίσετε τις γυμνές και τις ερωτικές σκηνές;
Ήταν απαραίτητη. Ωστόσο, αν και το να είσαι γυμνός σε μια σκηνή είναι κάτι που σε καθιστά ευάλωτο, το να κλαις ή να παίζεις πιάνο με τα πόδια, όπως κάνει η Μπέλα, είναι επίσης απαιτητικό. Η σεξουαλικότητα είναι μόνο ένα κομμάτι του παζλ: αν και αφιερώνεται στις απολαύσεις της σάρκας, η Μπέλα έχει την περιέργεια να ανακαλύψει το φαγητό, τη φιλοσοφία, τα ταξίδια, τον χορό... Είναι αυτή η ολοκληρωμένη εμπειρία που της επιτρέπει να διαμορφώσει τη δική της άποψη για τον κόσμο.
Στα γυρίσματα χρησιμοποιήσατε τις υπηρεσίες ενός συντονιστή ερωτικών σκηνών, κάτι που συνηθίζεται στο Χόλιγουντ.
Ναι, στην αρχή ήμουν αντίθετη στην ιδέα, αλλά έκανα λάθος. Θεωρούσα ότι αρκούσε η εμπιστοσύνη που είχα στον Γιώργο, αλλά εκείνος δεν το διαπραγματευόταν. Η Elle McAlpine δημιούργησε ένα πολύ ασφαλές περιβάλλον για όλους τους ηθοποιούς και σαν χορογράφος έστησε χορογραφίες που στην οθόνη έκαναν τις ερωτικές σκηνές να δείχνουν πιο ρεαλιστικές. Είναι μια καλλιτέχνις, όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι που συνεργάστηκαν για την ταινία.
Πόσο εύκολο είναι να είσαι τόσο τολμηρή στο πουριτανικό Χόλιγουντ;
Αυτό που ήθελε να δείξει ο Γιώργος δεν είναι κάτι που συνηθίζεται, συμπεριλαμβανομένης της αποτύπωσης των ερωτικών σκηνών, αλλά δεν το αντιλήφθηκα ως εμπόδιο. Η σεξουαλικότητα και η ανακάλυψη του σώματος είναι ένα κομμάτι του χαρακτήρα όπως τα άλλα, ένα μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Γιατί θα έπρεπε να αποστρέψουμε το βλέμμα όταν η Μπέλα αναλαμβάνει την κυριότητα του σώματός της; Το να μη δείξει αυτή την πτυχή θα ήταν αποτέλεσμα μιας κοινωνικής κατασκευής που είναι ξένη στον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Δε θα είχε νόημα και θα ενθάρρυνε την πεποίθηση ότι οι γυναίκες πρέπει να ντρέπονται για τις επιθυμίες τους.
Είσαι και παραγωγός της ταινίας. Τι αναζητάς στις δουλειές που χρηματοδοτείς;
Στις Ηνωμένες Πολιτείες πολλοί σκηνοθέτες αγωνίζονται για να είναι καλλιτεχνικά ανεξάρτητοι και συχνά βλέπουν το έργο τους να ξεφεύγει από το δικό τους όραμα. Θέλω να τους βοηθήσω να υλοποιήσουν το όραμά τους μέχρι τέλους δρώντας ως διαμεσολαβητής, ακόμα και κάνοντας τον bad guy. Για το καλό της τέχνης δε με πειράζει να αναλαμβάνω τον ρόλο της κακιάς!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: August/Victor Demarchelier/visualhellas.gr
