Όταν δεν υποδύεται τον αστυνόμο Κουράκο στη "Γη της Ελιάς", ο Αλέξανδρος Μαρτίδης φροντίζει για την υποκριτική του εξέλιξη, αλλά και την έφηβη κόρη του, την οποία απέκτησε σε ηλικία 23 ετών. Σήμερα, μιλά στο madamefigaro.gr.
Την πρώτη φορά που μπήκε στη σχολή υποκριτικής δεν είχε το σωστό mentality. Χρειάστηκε να περάσει ένας περίπου χρόνος και να μεσολαβήσει μία ουσιαστική συζήτηση με μία φίλη του προκειμένου να αντιληφθεί ότι η υποκριτική ίσως να είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μπήκε στη ζωή μας ως αστυνόμος Κουράκος στη "Γη της Ελιάς", την επιτυχημένη σειρά του MEGA. Σήμερα, ο Αλέξανδρος Μαρτίδης μιλά στο madamefigaro.gr για την αδυναμία του στην τέχνη της υποκριτικής, αλλά και τον ρόλο που λίγοι γνωρίζουν ότι έχει στην καθημερινότητά του: εκείνον του πατέρα μίας έφηβης κόρης.
Σε γνωρίσαμε μέσα από τον ρόλο του αστυνόμου Κουράκου στη "Γη της Ελιάς", τον οποίο υποδύεσαι τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πώς θα περιέγραφες τον ρόλο σου, τώρα που τον έχεις "ζήσει" μεγάλο χρονικό διαστημα;
Πλέον είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Υπάρχουν στιγμές που τον ζω περισσότερο από τον εαυτό μου, τον Αλέξανδρο. Τον αγάπησα τον ρόλο μου και δεν θέλω στιγμή να επαναπαύομαι και να σταματήσω να τον εξελίσσω. Ο Γιώργης (σ.σ. αστυνόμος Κουράκος) είναι μια ήρεμη δύναμη, ένα χαρακτηριστικό που έχω κι εγώ. Είναι ψύχραιμος, τίμιος αλλά και σκληρός όταν χρειάζεται. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως όταν τελειώσει η σειρά θα μου λείψει, σε σημείο που μπορεί να πάθω κατάθλιψη (γελάει).
Υπάρχουν άλλες ομοιότητες και διαφορές που εντοπίζεις ανάμεσα στον ρόλο σου στη δημοφιλή σειρά του MEGA και τον χαρακτήρα σου;
Θεωρώ ότι ο Γιώργης είναι πολύ πιο ψύχραιμος από εμένα και σίγουρα όσο ξεροκέφαλος είμαι κι εγώ. Κοινό χαρακτηριστικό και σήμα κατατεθέν μας είναι τα μαύρα ρούχα και ορισμένοι ψυχαναγκασμοί.
Ποια θα περιέγραφες ως τη μεγαλύτερη δυσκολία που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις στη "Γη της Ελιάς" και πώς την ξεπέρασες;
Θεωρώ ότι δεν είχα κάποια δυσκολία να αντιμετωπίσω στη "Γη της ελιάς", γιατί πάντα τα δύσκολα τα εκλαμβάνω ως πρόκληση. Αυτό που θα μπορούσα σίγουρα να πω είναι ότι θέλεις γερό στομάχι και να μη μεταφέρεις τα προσωπικά σου ζητήματα στη δουλειά.
Πότε συνειδητοποίησες ότι η υποκριτική είναι ο δρόμος που θες να ακολουθήσεις επαγγελματικά;
Όταν πρωτομπήκα στη σχολή δεν είχα το σωστό mentality. Ταυτόχρονα, δούλευα πολύ σκληρά στην οικοδομή, οπότε αναγκαστικά παράτησα τη σχολή στη μέση του έτους. Ένα χρόνο αργότερα, μετά από συζήτηση που έκανα με μια πολύ καλή μου φίλη, συνειδητοποίησα ότι άφησα κάτι που αγαπούσα πολύ, οπότε όλα τα υπόλοιπα ένιωσα ότι ήταν δικαιολογίες. Έτσι, επανέλαβα το πρώτο έτος και αφοσιώθηκα εξ ολοκλήρου, ψυχή τε και σώματι, στο θέατρο.
Έγινες πατέρας στα 23 σου χρόνια. Πώς επηρέασε αυτό το γεγονός την κοσμοθεωρία σου; Σε άλλαξε ως άνθρωπο και επαγγελματία;
Προφανώς και σε αλλάζει, γιατί άμεσα σταματάς να ζεις μόνο για εσένα. Ξεκινάς και πορεύεσαι με παντοτινό κριτήριο την αγάπη, την προσφορά και την ευθύνη ως προς έναν άνθρωπο που η αρχή του, η συνέχειά του και η εξέλιξή του εξαρτώνται από εσένα. Οπότε ριζικά παύει το "εγώ" και αρχίζει το "εμείς".
Τι σε αγχώνει ως πατέρα μίας κόρης τη σημερινή εποχή;
Τα πάντα. Πρωτίστως η ιλιγγιώδης εξέλιξη της τεχνολογίας και των καταστάσεων, και η απώλεια της δημιουργικότητας στη σημερινή γενιά. Αυτό που με τρομάζει περισσότερο, όμως, είναι το πόσο γρήγορα μεγαλώνει και ότι έχω την υποχρέωση να ακούω, να δέχομαι και να τη συμβουλεύω και στα σωστά αλλά και στα λάθη της.
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με τρία επίθετα;
Χείμαρρος, ειλικρινής και αυθόρμητος.
Τι σε γοητεύει και τι σε απογοητεύει στο επάγγελμά σου;
Με γοητεύει η μελέτη που κάνω για τον κάθε ρόλο, η εξέλιξη και η κατάληξή του, το ότι δεν νιώθω ποτέ κουρασμένος όσες ώρες και να δουλεύω, φτάνει να μην απογοητεύομαι από δυσλειτουργικούς παράγοντες είτε αφορά την υποκριτική είτε οποιοδήποτε χώρο εργασίας.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Ηλίου φαεινότερο... η "Γη της ελιάς". Παράλληλα, συνεχίζω σε σειρά εποχής στην Κύπρο και, πρώτα ο Θεός, θα ακολουθήσουν δύο θεατρικές παραγωγές, που δεν μπορώ όμως ακόμα να αναφέρω.
