Ο Νίκος Κοντομήτρος ξεχωρίζει όσα είδε, δοκίμασε, άκουσε και ευχαριστήθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε.
Τι είναι αυτό που κάνει μία εβδομάδα ξεχωριστή; Μία έξοδος στο θέατρο ή το σινεμά, ένα δείπνο στο αγαπημένο σου εστιατόριο ή μία νέα άφιξη στην πόλη, να αφεθείς στο ρυθμό μίας ζωντανής συναυλίας ή έστω τραγουδιών με αισθητική και χαρακτήρα, να περάσεις ποιοτικό χρόνο με πρόσωπα που επιθυμείς. Στο #theAftertaste θα μιλάμε για όλα αυτά ξεχωρίζοντας όλα όσα αγαπήσαμε την εβδομάδα που περνά.
Είδαμε:
Μία ξεχωριστή παράσταση στο Θέατρο Ιλίσια. Θα μπορούσα να πω πολλά για το DA. Όμως, τα συνεχή sold out μιλούν από μόνα τους. Επειδή το καλό πρέπει πάντα να αναγνωρίζεται, αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι για ακόμη μία φορά η επιτυχία δεν είναι τυχαία. Το DΑ διακατέχεται από απλότητα εμποτισμένη με άφθονο συναίσθημα και εναλλαγές ανάμεσα σε κωμικές και συγκινητικές στιχομυθίες. Όπως ο διάλογος που αναπτύσσεται καθημερινά με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Εξάλλου, το DA προέρχεται από τη λέξη Daddy (σ.σ. Μπαμπάς) και ο Τσάρλι είναι ο γιος του. Στο έργο, ο Γρηγόρης Βαλτινός και ο Μιχάλης Οικονόμου επιτυγχάνουν κάτι διόλου εύκολο, αλλά σημαντικό για την ουσία του θεάτρου, να μας καταστήσουν κοινωνούς στην ιστορία τους, στη κοινή και χωριστή ζωή τους, η οποία ξεδιπλώνεται με μία αβίαστη λυρικότητα.
Στην πολυετή του καριέρα επί σκηνής, ο Γρηγόρης Βαλτινός ερμηνεύει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Ιλίσια έναν από τους καλύτερους του ρόλους με μίνιμαλ προσέγγιση, ήρεμη (sic) ένταση σε ένα ξεκάθαρα κλασικό θεατρικό κείμενο και σκηνικό. Η συνάντηση του με τον Μιχάλη Οικονόμου θυμίζει μία απλή καθημερινή συζήτηση με φιλοσοφικούς προβληματισμούς, διαφωνίες, μικρές αψιμαχίες, εκατέρωθεν παραδοχές, λάθη, σωστά, συγγνώμες, ευχαριστώ, τυχαία ραντεβού. Επί σκηνής, ο Τσάρλι πραγματοποιεί ένα ταξίδι στο παρελθόν του προσπαθώντας να αφηγηθεί το παζλ της ζωής του ξεκινώντας από τα παιδικά του χρόνια στις φτερούγες μίας φτωχής οικογένειας στη Σκωτία έως την ενηλικίωσή του και τον θάνατό των γονιών του.
Με τη σειρά της, η Ταμίλα Κουλίεβα στο ρόλο της μητέρας που επιθυμεί αποκλειστικά το καλό του παιδιού της και ένα μέλλον περισσότερο ευοίωνο από το δικό της, ισορροπεί ανάμεσα στο κωμικό και τραγικό στοιχείο της προσωπικότητας του ρόλου της με το υποκριτικό της ταλέντο να εξασφαλίζει όσον αφορά την εναλλαγή τόνου φωνής και συναισθημάτων. Το πολυβραβευμένο θεατρικό έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Hugh Leonard, μία μικρή ωδή στην άνευ όρου αγάπη και τρυφερότητα, θα παραμείνει στο Θέατρο Ιλίσια μέχρι το τέλος του έτους.
Δοκιμάσαμε:
Το νέο μενού στη Brasserie Loraine. Έφτασα. Ανάσα. Η ώρα είναι εννέα ακριβώς – βρετανική ακρίβεια, η θερμοκρασία έχει χαμηλώσει την ένταση της – ευρωπαϊκή δροσιά, η Σπευσίπου έχει αρκετό κόσμο για Δευτέρα – μεσογειακή αποσυμπίεση από την καθημερινότητα. Ο αριθμός είναι ο 1Α. Ατμοσφαιρική (ζωντανή) μουσική σαγηνεύει την ακοή μου. Μπελ επόκ αισθητική, απαλά (sic) φωτισμένη σάλα, επιβλητικά τραπέζια συγκινούν την όραση σου. Τα μεγάλα γυάλινα παράθυρα εξιτάρουν τη μπριστό πτυχή του χαρακτήρα μου. Το άρωμα – φινετσάτο, αδιαμφισβήτητα γαλλικό – από τα πρώτα πιάτα που ετοιμάζονται στην κουζίνα φλερτάρει επικίνδυνα με την όσφρηση μου. Το comfort premium art de la table και ο φιλόξενος καναπές ικανοποιεί την αφή μου. Η γεύση μου έχει ήδη διεγερθεί. Έκατσα.
Βρίσκομαι στη Brasserie Loraine, ένα εστιατόριο με αποτύπωμα και χαρακτήρα αδιαμφισβήτητα παριζιάνικα γαλλικό. Ο σεφ Παναγιώτης Ζώκος – πολυβραβευμένος και περιζήτητος – ετοιμάζεται ως άλλος μαέστρο να ξεδιπλώσει τη μαγειρική του παρτιτούρα. Bonsoir.
Το Welcome Dish είναι ένα δροσιστικό starter με ντοματίνια, πράσινα λαχανικά, νιφάδες τόνου και ένα εντέχνως μαγειρεμένο αβγό – μία γεύση από τις πόλεις της Γαλλίας που δροσίζει όλον τον χρόνο ο Ατλαντικός. Η σαλάτα που ακολουθεί – νέα άφιξη στο μενού – είναι δροσιστική και συνενώνει μαεστρικά το βασιλικό καβούρι με τον πουρέ σελινόριζας, ένας συνδυασμός που αναδεικνύεται μοναδικά με το κουμκουάρ και τις εσπεριδοειδείς νότες από lime. Το ταρτάρ μοσχάρι epicce - με ελληνικό DNA - με σπιτική πάστα τσίλι είναι ισορροπημένο με την απαλή πικάντινη γεύση να δημιουργεί το απαραίτητο balance με τα προαναφερθέντα πιάτα. Από τα πρώτα πιάτα, δεν μπορεί να παραλείψει κανείς τα πληθωρικά – διόλου υπερφίαλα σε γεύση – στρείδια γεμιστά με ζεστό λιωμένο τυρί Rockefeller, σπανάκι, βασιλικό και πλούσια κρέμα βουτύρου. Σερβίρονται και με προσούτο.
Από τα πρωταγωνιστικά σε κρέας πιάτα, το foie gras με γλυκιά κολοκύθα δεν έχει καθόλου έντονη γεύση, ενώ το μοσχαρίσιο φιλέτο απολαμβάνεται καλύτερα με τη συνοδεία ενός αφρώδους βουτυρένιου πουρέ, λαχανικά εξαιρετίκ ψημένα και φινετσάτες πινελιές από πατάτες. Πριν φτάσουμε στο γλυκό, οφείλω να παραδεχτώ ότι το ριζότο που ενώνει την πληθωρικότητα της τρούφας με το τραγανό φουντούκι και το τυρί μπρι συγκαταλέγονται στα must. Η βραδιά ολοκληρώνεται με αφράτο Paris Breast με πραλίνα φουντουκιού όσο το Molleux με αλμυρή καραμέλα και παγωτό βανίλια και το upside – down μιλφέιγ υπογράφουν το γαστρονομικό φινάλε με ένα τρυφερό atoutaler μέχρι την επόμενη φορά.
Ακούσαμε:
Ένα τραγούδι με ιστορία. Με την ημερομηνία κυκλοφορίας του να εντοπίζεται στο 1983, το Islands in The Stream δεν συγκαταλέγεται σίγουρα στις νέες κυκλοφορίες του μήνα. Η αξιοποίηση του, όμως, στο νέο ντοκιμαντέρ του David Beckham και η επιλογή να "ντύσει" τον σύγχρονα ρομαντικό χορό του άσου του ποδοσφαίρου με τη σύζυγό του, Victoria, έχει καταφέρει να το αναδείξει ως ένα από τα πιο αγαπημένα των TikTok users για τον Οκτώβριο. Μία δεύτερη ζωή για την χορευτική μπαλάντα της Dolly Parton με τον Kenny Rogers, η οποία παρασύρει σε έναν τρελό country χορό.
Ancora, Ancora, Ancora. Η νέα εκδοχή του εμβληματικού τραγουδιού του 1978, ακούστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου τον περασμένο Σεπτέμβριο με τη Front Row του οίκου Gucci να εντυπωσιάζεται από τον συγχρονισμό της δημιουργίας του Mark Ronson με τον βηματισμό των μοντέλων στην πασαρέλα. Σήμερα, είναι διαθέσιμο για streaming σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες – κοινή επιθυμία τόσο του Ronson όσο και του de Sarno, ο οποίος μύησε με τον δικό του τρόπο τον ταλαντούχο δημιουργό στον κόσμο της κλασικής ιταλικής μουσικής.
