Ακριβώς όπως θα το έτρωγες στη Σικελία
Τα σπαγγέτι με σαρδέλες είναι μία από τις πιο εκλεκτές συνταγές της Σισιλιάνικης κουζίνας. Σε αυτή, υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες. Ένας, ίσως και ο σπουδαιότερος, έχει να κάνει με την εποχικότητα δύο εκ των βασικότερων συστατικών του, της σαρδέλας και του μάραθου. Επομένως μπορούμε να κάνουμε λόγο για ένα καθαρά εποχιακό πιάτο, δεδομένου πως μπορεί να το απολαύσει κάποιος στο peak της γευστικής του ωριμότητας από τον Μάρτιο έως και τον Σεπτέμβριο, δηλαδή την περίοδο που ευδοκιμούν τόσο οι φρέσκιες σαρδέλες, όσο και ο μάραθος - ιδανικά τον άγριο μάραθο ή μάραθο του βουνού (finocchietto di montagna) που θα έλεγαν και οι Ιταλοί.
Η προέλευση του pasta chi sardi -όπως ονομάζεται το πιάτο στις ντόπιες διαλέκτους- τρέχει πίσω στο χρόνο και πιο συγκεκριμένα στις πρώτες δεκαετίες του 9ου αιώνα όταν ένας Άραβας μάγειρας που άνηκε στις δυνάμεις του στρατηγού Eufemio da Messina, έπρεπε να εξασφαλίσει τροφή για τους στρατιώτες, που είχαν κατασκηνώσει στις Συρακούσες. Στράφηκε τότε στη ντόπια φύση και άντλησε τα υλικά του από αυτήν.
Διάβασε τη συνέχεια στο esquire.com.gr
