Ο δημιουργός του "Τεμπέλη δράκου" Γιώργος Χατζηπιερής, με τα 300 εκατομμύρια views στο YouTube, ξετυλίγει στη Madame Figaro την έμπνευση πίσω από τα τραγούδια του.
Ο Τεμπέλης Δράκος μετρά 18 χρόνια παρουσίας με πέντε δίσκους και 300 εκατομμύρια views στο YouTube με πολλά από τα τραγούδια να έχουν γίνει πια κλασικά. Μεγάλοι και μικροί έχουν τραγουδήσει το Ελεφαντάκι, την Πατάτα, το Βουνό ή τον Παγωτατζή που έχουν στιγματίσει με τις φωνές τους ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ο Σωκράτης Μάλαμας και η Σοφία Παπάζογλου. Παρόλο που τα τραγούδια είναι σε όλους μας γνωστά, ελάχιστα είναι αυτά που ξέρουμε για τον δημιουργό τους: τους στίχους και τη μουσική υπογράφει ο Γιώργος Χατζηπιερής.
Ζει στην Κύπρο όπου εργάζεται ως δικηγόρος, έχει δύο κόρες ηλικίας 26 και 17 ετών και λατρεύει τα ταξίδια και τους ελέφαντες -είχε τη χαρά να τους δει στο φυσικό τους περιβάλλον μέσα στα χρόνια. Ο αγαπημένος του συγγραφέας είναι ο Antoine de Saint-Exupéry από τον οποίο έχει διαβάσει τα πάντα και φυσικά το αγαπημένο του βιβλίο είναι ο Μικρός Πρίγκιπας.
Αυτά είναι μόνο μερικά από αυτά που μοιράστηκε με την Madame Figaro σε ένα από τα ταξίδια του στην Αθήνα ενόψει της προετοιμασίας των 4 συναυλιών που προγραμματίζει στο Μέγαρο Μουσικής με τον Τεμπέλη Δράκο: την Παρασκευή 10, το Σάββατο 11 και την Κυριακή 12 Μαΐου.
Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας, συνέχισε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και κατόπιν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με αλλεπάλληλα sold out και ανανεώνει το ραντεβού της με το κοινό της Αθήνας.
Αν σας ρωτούσα τι διαφοροποιεί το παιδικό τραγούδι από τα υπόλοιπα, φαντάζομαι ένα από αυτά που θα μου λέγατε είναι η "αθωότητα".
Ένα κομμάτι είναι αυτό: η αθωότητα, η αλήθεια και το να απευθύνεσαι στα παιδιά ως ίσος προς ίσο. Χωρίς διδακτισμούς και χωρίς να τους επιβάλλεις "πρέπει" και "μη".
Στο δικό μου μυαλό μοιάζει αντιφατική αυτή η ενασχόληση με την ενεργή δράση σας στη νομική. Είναι ένας τρόπος να το ισορροπήσετε;
Επέλεξα να ασκήσω μια νομική που δεν έχει σχέση με την άγρια νομική των δικαστηρίων και των έντονων αντιπαραθέσεων αλλά υποθέσεων που έχουν θετικό πρόσημο. Διεθνείς κοινοπραξίες, εταιρικό δίκαιο, χρηματοοικονομικό δίκαιο. Οι πελάτες μου είναι εταιρίες. Γιατί όντως, θα ήταν λίγο αντιφατικό να είσαι στα δικαστήρια και να ασχολείσαι, για παράδειγμα, με έναν φόνο και έπειτα να γράφεις για μία πατάτα. Δεν ταιριάζει και δεν θα ένιωθα και καλά με τη συνείδησή μου. Βρήκα τρόπο να συνυπάρχουν αυτά τα δύο αρμονικά.
Πόσο δύσκολο είναι να μιλάει ένας ενήλικας τη γλώσσα των παιδιών;
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι υπάρχουν πάρα πολλοί παράμετροι που πρέπει να λάβεις υπόψιν σου πριν να γράψεις ένα παιδικό τραγούδι. Όταν απευθύνεσαι σε παιδιά δεν μπορεί να έχει αρνητικά πράγματα γιατί το κάθε τι που γράφεις καταγράφεται στην παιδική μνήμη. Πρέπει να είσαι πάρα πολύ προσεκτικός και όλα να περάσουν από ένα φίλτρο με το οποίο ξέρεις ότι δεν θα πας σε κακοτοπιές. Αυτή είναι όμως μία τεχνική που τη μαθαίνεις. Από εκεί και πέρα, αν θα σε ακούσουν τα παιδιά ή όχι, εξαρτάται από τη θεματολογία, την αλήθεια και την αθωότητα που είπες πριν. Να νιώσει το παιδί ότι είσαι κομμάτι από τον κόσμο του και δεν είσαι κάτι στο οποίο το σπρώχνουν με το ζόρι για να πάει.
Έχετε ξαναπεί παλαιότερα ότι μέσα από τα τραγούδια σας δεν θέλετε να κάνετε μάθημα στα παιδιά, απλά να τα ψυχαγωγήσετε.
Ένα κυπριακό τραγούδι λέει: "Ένα τζι ένα κάνουν δυο, δυο και δυο δεκάξι". Μου αρέσει αυτό το παιχνίδι, αυτή η αναρχία. Γιατί και τα παιδιά είναι άναρχα, έχουν φαντασία, σουρεαλισμό. Δεν ισχύουν τα μέτρα της λογικής και του καθωσπρεπισμού που βάζει η κοινωνία μας.
Αυτό πιστεύετε ότι είναι που κάνει επιτυχημένα τα τραγούδια σας, σε μικρά αλλά και μεγάλα παιδιά; Γιατί μεγάλο ποσοστό του κοινού σας είναι μεγάλοι.
Μα όλη αυτή την ώρα, όταν μιλάμε για παιδιά, δεν μιλάμε για ηλικιακή κατηγορία. Μιλάμε για ανθρώπους που συνεχίζουν να νιώθουν παιδιά. Όλοι έχουμε έναν παιδικό κόσμο μέσα μας. Τον σκιάζει πολλές φορές η σοβαροφάνεια, ο καθωσπρεπισμός, ο εγωισμός, οι φιλοδοξίες. Τον θυμόμαστε τα Χριστούγεννα και κάποιες Απόκριες. Έτσι δεν είναι; Που τραγουδάμε όλοι μαζί για χιονάνθρωπους, καμπαναριά και ελαφάκια. Μετά, το κρύβουμε ξανά. Γιατί νομίζω ότι οι ενήλικες δεν θέλουν να εκτίθενται προβάλλοντας τις ευαισθησίες τους. Πιστεύω όμως ότι αν αυτό βγαίνει προς τα έξω, θα κάνει καλύτερη την κοινωνία. Για σκεφτείτε, για παράδειγμα, να είσαι με το αμάξι, να ακούς έναν ραδιοσταθμό και μετά από ώρα ξαφνικά να ακούς ένα "παιδικό τραγούδι". Νομίζω θα σου φτιάξει τη μέρα. Αλλά δεν το βάζουν όμως οι μουσικοί παραγωγοί. Γιατί σου λένε: "θα ασχοληθούμε τώρα με αυτά; Θα μας κράξουν".
Έχετε κομμάτια που ξεχωρίζετε λίγο παραπάνω από τα άλλα;
Αυτά που ξεχωρίζω είναι αυτά που είχαν κάποιο βαθμό δυσκολίας και κατάφερα να τα βγάλω εις πέρας. Για παράδειγμα, είχα γράψει δυο τρία παραμύθια κατά καιρούς και κατάφερα να τα μετατρέψω σε στίχους. Αυτό είχε πάρα πολλή δουλειά: αφαίρεση και συμπύκνωση. Όπως το "Δέντρο των Χριστουγέννων" που τραγουδάει η Ελευθερία Αρβανιτάκη. Είναι μία πάρα πολύ ωραία ιστορία που κατάφερα να την κάνω με ομοιοκαταληξία, με ρυθμό και να γίνει ένα ωραίο τραγούδι.
Επίσης, ο "Ζωγράφος" από τον τελευταίο δίσκο που τραγουδάει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι κάτι παρόμοιο. Η "Κουκλίτσα" από τον πρώτο δίσκο, είναι πάλι ένα τραγούδι που φτιάχτηκε με πιο σύνθετες προδιαγραφές. Αλλά είναι όλα παιδιά μας, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αυτό που αγαπάς περισσότερο. Το καθένα το αγαπάς για ξεχωριστούς λόγους.
Το δικό μου αγαπημένο πάντως είναι το "Ελαφαντάκι". Το οποίο από όσο γνωρίζω έχει και μία ιδιαίτερη ιστορία.
Ως παιδί μαγευόμουν από τον ελέφαντα γιατί είναι αυτό το πολύ μεγάλο και καλόβολο ζώο. Είχα μια φοβερά στενή σχέση με αυτό το ον και μετά μου χάρισαν ένα παραμύθι, το "Λόκο, το ελεφαντάκι" και έγινε το αγαπημένο μου. Περιέγραφε τη σχέση του παιδιού με έναν ελέφαντα σε μία ζούγκλα. Το 1974 έγινε η τουρκική εισβολή, γιατί κατάγομαι από τα κατεχόμενα, χάθηκε αυτό το παραμύθι. Το έψαξα σε βιβλιοπωλεία αλλά δεν υπήρχε, είχε σταματήσει να εκδίδεται και μου έμεινε ένα απωθημένο. Όταν το 2003 μας επέτρεψαν να πάμε πίσω στα χωριά μας, ως επισκέπτες, το πρώτο πράγμα που ήθελα να κάνω είναι να ψάξω να δω μήπως είχε σωθεί αυτό το παραμύθι. Δεν υπήρχε τίποτα όμως, είχε καταληστευτεί ο τόπος, είχαν λεηλατηθεί τα πάντα. Όταν γύρισα πίσω είχα δύο επιλογές: να αρχίσω να κλαίω για την απώλεια ή να δημιουργήσω ξανά αυτό το πράγμα. Κι έβαλα πείσμα ότι θα το ξανακάνω και θα είναι ακόμη πιο καλό. (Γελάει.) Σιγά σιγά φτιάχτηκε το "Ελεφαντάκι" και επειδή υπήρχε όλη αυτή η ψυχική διάθεση από μέσα και η αναβίωση του παιδικού μου κόσμου -μεταφέρει μια πολύ μεγάλη προσωπική αλήθεια- φαίνεται πως έχει διαπεράσει τον κόσμο.
Επίσης, όταν φτιάχναμε το βίντεο με την Έφη Παππά, η πρώτη εκδοχή ήταν με έναν ελέφαντα σε μία πόλη. Και λέω πρέπει να έχουμε μόνο δύο πρωταγωνιστές, έναν ελέφαντα και ένα παιδί και όλα τα άλλα να είναι ζούγκλα. Με εισάκουσε και δεν νομίζω ότι τα πήγαμε άσχημα, τώρα έχουμε πάνω από 80 εκατομμύρια views.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Φοίβο Δεληβοριά σε αυτό το κομμάτι αλλά και γενικά πώς επιλέγετε τους τραγουδιστές των κομματιών σας; Γιατί είναι όλοι ένας και ένας.
Είχα προϊστορία με το τραγούδι γιατί είχα κάνει το 1993 έναν δίσκο με τον Νίκο Παπάζογλου, τη "Μικρή Γαλέρα", το 1995 τους "Θαμώνες" με 12 τραγούδια από τη Λευκωσία, το 2000 κάτι άλλο. Μέσα από αυτό είχα συνδεθεί με κάποιους ανθρώπους όπως τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη ο οποίος με γνώρισε με τη Σοφία Παπάζογλου και μετά με την Αρβανιτάκη. Γίναμε όλοι μία παρέα επομένως υπήρχε η αρχική ομάδα των ανθρώπων που ήταν όλοι πολύ πρόθυμοι, αφού άκουσαν τα τραγούδια, να τα τραγουδήσουν. Βοήθησε και ο Νίκος Κυπουργός γιατί ήταν πολύ καλός φίλος και μας έδινε συμβουλές. Από εκεί και πέρα, θυμάμαι πήρα τον Φοίβο τηλέφωνο και του λέω "Γεια σου, είμαι ο Γιώργος Χατζηπιερής. Κάνω έναν δίσκο με παιδικά τραγούδια με αυτούς τους συντελεστές". Και μου λέει: "Μα σε ξέρω. Δεν είσαι εσύ που έφτιαξες τον δίσκο 'Θαμώνες' το 1995;" Την ίδια στιγμή κλείσαμε ραντεβού, πήγα και τον βρήκα στο Παγκράτι που έμενε, του βάζω το demo με την ορχήστρα και αφού το ακούει μου λέει: "Πολύ ωραίο. Θα το πω". Και μετά καθίσαμε και μιλούσαμε για τρεις ώρες και είδα πόσα κοινά έχουμε και πόσο αξιολάτρευτος άνθρωπος είναι. Θυμάμαι μετά που ήρθε στο studio και ήμουν με την κόρη μου την Κατερίνα και πήγαμε σε ένα διπλανό κατάστημα παιχνιδιών και πήραμε έναν μπουλούκο ελέφαντα. Και όταν τελείωσε το τραγούδι, που το είπε εξαιρετικά, του το κάναμε δώρο και πήγε σπίτι του με ένα ελεφαντάκι.
Νιώθω ότι αποζητάτε από τους συνεργάτες σας να είναι άνθρωποι με θετική ενέργεια και ματιά στα πράγματα.
Το θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ. Σε όλα τα πράγματα που κάνω, αλλά ιδιαίτερα σε αυτό γιατί καταγράφεται και μένει. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει αυτή η ενέργεια. Με τον Μάριο Τακούσιη, τον ενορχηστρωτή που επιλέγουμε μαζί τα τραγούδια πριν να πάνε στο studio, κάνουμε μία πάρα πολύ καλή προετοιμασία. Είναι όλα σε παρτιτούρες, ξέρουμε ακριβώς τι θα παίξει και ποιος θα παίξει, ώστε όταν πάμε στο studio να μην έχουμε έγνοιες. Η μόνη μας έγνοια να είναι να δημιουργηθεί η ατμόσφαιρα που θα κάνει αυτές τις μέρες που ερχόμαστε στην Αθήνα γιορτινές. Περνάμε πάρα πολύ ωραία και στο studio με πλάκες, με αστεία, με χαμόγελα, με συγκινήσεις -έχει τύχει να κλαίμε στο studio από συγκίνηση ή να γελάμε ώρες. Αυτό καταγράφεται και βγαίνει και η θετική αύρα μέσα από τα τραγούδια.
Η ιστορία με την εισβολή στην Κύπρο θα πίστευε κανείς ότι σας έχει αφήσει τραύματα. Τι σας κάνει να κρατάτε θετική στάση στη ζωή;
Έχω αυτή τη θετική στάση γενικά γιατί το να θρηνείς την απώλεια σημαίνει ότι μιζεύρεις τη ζωή σου για πάντα. Αυτή την απώλεια, αν την κάνεις δημιουργία αντισταθμίζεις τα πράγματα και κάπως εξισορροπούν. Είναι ένα μοτίβο που έχει επαναληφθεί. Κοιτάξτε την περίπτωση του Γιώργου Σεφέρη που 14 ετών έφυγε από τη Μικρά Ασία. Είχε πει σε μία εκπομπή ότι η ποίηση που έκανε ήταν για να εξισορροπήσει αυτόν τον κόσμο, μέσα από τη φαντασία του να τον αναπλάσει με λογοτεχνικούς όρους. Η λογοτεχνία είναι υπαρκτή, άρα βρίσκεις έναν τρόπο να ζήσεις αυτό που στερήθηκες.
Η πατρότητα ενίσχυσε την ανάγκη να έχετε αυτή την οπτική στα πράγματα;
Όταν κάνεις παιδιά αλλάζουν οι προτεραιότητες και αναγκάζεσαι να γίνεις και πιο πρακτικός και πιο θετικός και να βλέπεις τα πράγματα πιο ίσια ενώ προηγουμένως όλα παίζουν. Βέβαια, είναι όλα βιωματικά. Αν πεις σε κάποιον που δεν έχει ότι αν κάνεις παιδιά θα είναι αυτό, θα σου πει λες μπούρδες. Αν κάνεις παιδί όμως το βιώνεις με διαφορετικό τρόπο γιατί βρίσκεσαι ξαφνικά σε νέες πραγματικότητες. Δεν ήταν καθόλου άσχημα για εμάς. Περάσαμε πολύ ωραία και περνάμε πάρα πολύ ωραία οικογενειακά γιατί δίνουμε χώρο ο ένας στον άλλον, γιατί οριοθετούμε μέχρι που μπορείς να φτάσεις και γιατί σεβόμαστε και τα παιδιά μας με έναν τρόπο που δεν προσπαθούμε να τους επιβαλλόμαστε συνεχώς. Πρέπει να τους βάλεις πλαίσιο, να μάθουν κάποια πράγματα αλλά δεν ασκούμε εξουσία για να νιώθουμε αυτή την ικανοποίηση που νιώθουν μερικοί όταν ασκούν εξουσία πάνω σε άλλους ανθρώπους.
Οι κόρες σας έχουν κάποιο αγαπημένο τραγούδι από αυτά που έχετε γράψει;
Δεν μου λένε για αγαπημένα τραγούδια. Νιώθω ότι περισσότερο τους απασχολεί να μην εκτεθεί ο πατέρας τους. Θέλουν να μην ντρέπονται για κάτι που θα πει ή θα κάνει ο πατέρας τους. Για αυτό έχουν μια πολύ έντονη κριτική ματιά στα πράγματα που κάνω και όταν νιώσουν ότι είναι όλα εντάξει, ανακουφίζονται.
Γενικά, πάντως είστε πολύ χαμηλών τόνων άνθρωπος.
Ήταν επιλογή μου να γίνω ο διάσημος άσημος. Γιατί ένιωθα ότι ήθελα να κάνω τα πράγματα απερίσπαστα. Το να γίνεις γνωστός και να είσαι αναγνωρίσιμος μπορεί να τονώνει τη ματαιοδοξία αλλά δεν προσφέρει απολύτως τίποτα και χάνεις πολλά από τη δημιουργική διαδικασία. Επίσης, είναι μια ιδεολογία έντονη που έχω: ότι δεν είμαι μεγάλος δημιουργός ή μεγάλος συνθέτης επειδή έτυχε τα τραγούδια μου να έχουν επιτυχία. Έχω πλήρη συνείδηση ότι τα τραγούδια φτιάχτηκαν σε ένα μικρό δωμάτιο με τρεις ή πέντε συγχορδίες και μερικά στιχάκια. Ένα πολύ απλό πράγμα. Έγινε μετά βέβαια όλη η διαδικασία παραγωγής αλλά εκεί είναι θέμα τεχνικό και όχι έμπνευσης. Επειδή έγιναν αυτά σωστά είχαν και τα τραγούδια την ανάλογη τύχη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αντανακλά στο εγώ μου. Αντανακλά στο πόσο ευγνωμοσύνη νιώθω για τη ζωή, που μου χαρίστηκε αυτή η δυνατότητα να μεταφέρω αυτή την έμπνευση, να τη βγάζω προς τα έξω και να την παραδίδω στον κόσμο.
Φαντάζομαι ότι είναι μεγαλύτερη ικανοποίηση για εσάς όταν για παράδειγμα παίρνετε τηλέφωνο έναν καλλιτέχνη όπως ο Φοίβος και σας λέει "μα, σας ξέρω". Δεν θεωρώ ότι κάποιος θα αρνηθεί να πει τα τραγούδια σας.
Έχω πάρει απίστευτους τόνους ικανοποίησης από διάφορα γεγονότα. Χθες, ήμουν σε μια συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό και στέλνει μήνυμα μία οικογένεια και λέει "να πείτε στον Χατζηπιερή ότι τον ευχαριστούμε πραγματικά γιατί είχαμε μια απίστευτη περιπέτεια υγείας για δύο χρόνια και ήμασταν στο Αγία Σοφία και αυτό το πράγμα και μας παρηγορούσε και μας διασκέδαζε και ήταν το παράθυρο στη ζωή μας". Όταν ακούς μια τέτοια κουβέντα λες ό,τι και να έχω κάνει, αξίζει τον κόπο.
Υπάρχουν πολλές τέτοιες ιστορίες;
Πάρα πολλές, από πολύ κόσμο. Για αυτό έχω πάρει μία ικανοποίηση. Και τώρα που κάνουμε τις παραστάσεις βέβαια είναι τόση η χαρά του κόσμου που νιώθω πως ό,τι έχουμε κάνει άξιζε τον κόπο.
Οι παραστάσεις σας έχουν κι αυτές τεράστια φροντίδα στην παρουσίασή τους.
Όλες οι παραγωγές μου έχουν αυτό το να επικεντρώνεσαι στην τελειότητα, να προσπαθείς να έχεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Είχα την τύχη να το κάνω γιατί δεν βιοποριζόμουν από αυτή την υπόθεση κι έτσι έδινα και τον χρόνο και την ενέργεια για να γίνονται τα πράγματα όσο το δυνατόν καλύτερα. Όταν είδα ότι στη μουσική έμπαιναν εικόνες κακής ποιότητος και έβγαιναν στο YouTube αποφάσισα να κάνω βίντεο και πάλι τα κάνω με τις πιο υψηλές προδιαγραφές που μπορώ, προσέχοντας και την τελευταία λεπτομέρεια. Δεν έκανα συναυλίες γιατί δεν έβρισκα τον τρόπο να μεταφέρω τον κόσμο του Τεμπέλη Δράκου στη σκηνή. Αυτό άλλαξε όταν γνώρισα τον Κωνσταντίνο Ρήγο. Μπήκε στον κόσμο αυτό ως παιδί αλλά και με την εμπειρία που έχει ως σκηνοθέτης και έφτιαξε έναν κόσμο στη σκηνή που ανταποκρίνεται πλήρως στις προσδοκίες μου: με προβολές, με κοστούμια, με πολύ ωραία ορχήστρα, με μοντέρνο χορό.
