Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η Δήμητρα Γαλάνη και ο Σταμάτης Φασουλής εκφώνησαν το δικό τους αντίο στον σπουδαίο Έλληνα καλλιτέχνη.
Ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 14:30 η εξόδιος ακολουθία του Διονύση Σαββόπουλου στη Μητρόπολη Αθηνών. Στο "τελευταίο αντίο" στον σπουδαίο καλλιτέχνη έδωσαν το παρών η σύζυγός του, Άσπα, τα παιδιά και τα εγγόνια του, πλήθος κόσμου από την καλλιτεχνική και πολιτική σκηνή της χώρας.
Διαβάστε Επίσης
Έντονη συγκίνηση στο ήδη φορτισμένο σκηνικό πρόσθεσαν οι επικήδειοι λίγοι τους οποίους εκφώνησαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, η πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και ο Σταμάτης Φασουλής.
Διαβάστε Επίσης
Ο επικήδειος του Κυριάκου Μητσοτάκη
Στον επικήδειό του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε με συγκίνηση για τον Δ. Σαββόπουλο, χαρακτηρίζοντάς τον "Χρονογράφο του νεοελληνικού ταξιδιού επί μισό αιώνα".
Ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι "η κληρονομιά του Σαββόπουλου δεν αποτελεί μόνο τεράστιο κεφάλαιο της καλλιτεχνικής μας ιστορίας αλλά και κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης. Προσέθεσε ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος συμβάδισε με τη ζωή της χώρας στις χαρές ενώ προειδοποιούσε στις "ανηφόρες" έχοντας πάντα τη δική του άποψη για τα πράγματα "ανοιχτή αλλά ποτέ αιχμάλωτη δογμάτων". Έφερε το ροκ κοντά στο λαϊκό και το δημώδες έτσι και στο κοινωνικό πεδίο, από τις οραματικές ιδέες της Αριστεράς συναντήθηκε με τον ρεαλισμό της φιλελεύθερης σκέψης", είπε και ανέφερε στίχους από τον "Άγγελο Εξάγγελο" που -όπως συμπλήρωσε- τους ξεχώρισε επειδή αποτελούν ευθύ και δημόσιο λόγο που γεφυρώνουν τον κόσμο της Τέχνης με τον πραγματισμό της πολιτικής.
"Μια απόδειξη όπου η καλλιτεχνική ευαισθησία γίνεται πολύ πιο περιγραφική και πολύ πιο ισχυρή από κάθε πολιτικό επιχείρημα" προσέθεσε ο κ. Μητσοτάκης χαρακτηρίζοντας τον εκλιπόντα "αιρετικό στα σχόλια του" που δεν αρνήθηκε "ποτέ την πρόκληση της αμφισβήτησης", και "πατριώτη που αγαπούσε τον τόπο του ειλικρινά μιλώντας με τη βραχνή φωνή πότε του αφηγητή και πότε του επικριτή κάθε λάθους, του κράτους ή του πολίτη, ώστε η στάση του να μετατρέπεται σε έναν αόρατο συντελεστή στην εξίσωση της Δημοκρατίας".
"Δεν ήταν μόνο η δημόσια συμπεριφορά του Διονύση" -είπε ο πρωθυπουργός- "που ένωνε στο πρόσωπο του την Τέχνη με την πολιτική", επισημαίνοντας ότι δεν δέχθηκε ποτέ δημόσιες θέσεις και αξιώματα, αλλά ήταν "και το μήνυμα της ενότητας και της κοινότητας των Ελλήνων που διέτρεχε το έργο και τη δράση του".
Ο κ. Μητσοτάκης αποχαιρέτησε τον Διονύση Σαββόπουλο με ένα "μεγάλο ευχαριστώ στο όνομα τόσων γενεών" που σφράγισε η διαδρομή του.
Ο επικήδειος της Κατερίνας Σακελλαροπούλου
Από την πλευρά της η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναφέρθηκε στην κοινή τους καταγωγή από την πόλη της Θεσσαλονίκης λέγοντας: "Βαπτίστηκες στην ποιητικότητα και την πνευματικότητά της. Στις πολυπολιτισμικές της παραστάσεις, τα βιώματα και τα τραύματά της, σε αυτή την πόλη της βαριάς και γλυκιάς συνάμα έμπνευσης. Της δικής μας πόλης, της γενέθλιας γης και της αναφοράς μας της κοινής. Ίσως αυτή η μνήμη, οι αφηγήσεις των πρώτων και των νεανικών χρόνων, που προλάβαμε να μοιραστούμε, να σε έκαναν να με αποκαλείς "η καινούργια παιδική μου φίλη".
Όπως είπε η κ. Σακελλαροπούλου: "το φορτηγό πέρασε από την εθνική και σε πήγε μακριά, στα πέρα μέρη, και έτσι ξεκίνησε το δικό σου και μαζί το δικό μας ταξίδι. Τραγούδησες για μας, για τον λαό, το έθνος και την ιστορία, την παράδοση και το μοντέρνο, την ταυτότητά μας, τη σύνθεση ανατολής και δύσης. Αλλά και για τη μικρή μας τη ζωή, για τον καθένα μας προσωπικά. Τόσες μουσικές, τόσοι στίχοι, πάντα τα σκεφτόσουν ενιαία, έλεγες, σαν σύνολο και μετά άνθιζε ο καρπός της δημιουργίας, της ιδιοφυίας. Με τα τραγούδια σου ερωτευθήκαμε, πονέσαμε, χαρήκαμε, λυτρωθήκαμε. Συνδεθήκαμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Άγγιξες τις ψυχές μας με τρόπο ανεξίτηλο, η φωνή σου θα αντηχεί για πάντα μέσα μας και η μνήμη σου θα ζει σε κάθε νότα και σε κάθε λέξη που μας άφησες. Το έργο σου δεν είναι μόνο μια μουσικά αποτυπωμένη, πολιτική και πολιτισμική ιστορία του τόπου μας. Είναι μια σπουδή ποιητική, μια γλώσσα σαββοπουλική, τολμηρή και τρυφερή, ανατρεπτική και θεραπευτική, που μιλά της καθεμιάς γενιάς, καινούργιας και παλιάς".
Προσέθεσε ακόμα ότι "έγινες, ήσουν και παρέμεινες μέχρι το τέλος αληθινός, όπως υποσχέθηκες όταν άφηνες πίσω σου τη Θεσσαλονίκη. Δεν λύγισε ποτέ ο λόγος σου, ούτε επί χούντας, στη φυλακή, απέναντι στα σκοτάδια και τη λογοκρισία. Δεν σύρθηκες από το κοινό σου, ήσουν πάντα μπροστά, ακόμη και απέναντί του. Πέρασες από τον θρίαμβο στην αποδοκιμασία, όταν ενόχλησες με την κριτική σου ματιά. Στάθηκες όμως όρθιος με αξιοπρέπεια, με το κεφάλι ψηλά, και επέστρεψες, μας ξανακέρδισες. Με την Άσπα πάντα δίπλα σου να λάμπει και να σε στηρίζει".
"Και ήρθαν τα χρόνια τα τελευταία, με τη δοκιμασία της υγείας, αλλά και τον δικό σου τρόπο του αποχαιρετισμού, τις γεμάτες κόσμο και ρυθμό συναυλίες, το βιβλίο του απολογισμού και της συμφιλίωσης. Με τις φιλόξενες βραδιές, τους φίλους και τις αναμνήσεις. Με την πληρότητα της ζωής, την παρουσία σου να μας γεμίζει και να μας φωτίζει. Και την πίστη σου ότι "όλα είναι εδώ, τίποτα δεν χάνεται. Κι αυτοί που έφυγαν, εδώ είναι. Καταγόμαστε από τόπους φωτός".
Θα στην προσέχουμε την Άσπα, να είσαι ήσυχος.
Καλό ταξίδι, Διονύση αγαπημένε" κατέληξε στον επικήδειό της η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο επικήδειος του Σταμάτη Φασουλή
"Διονύση μου, τι πράγματα είναι αυτά αγόρι μου. Έτσι είπαμε; Ξαφνικά ένα unplug… Ήρθα για να λυθεί μια παρεξήγηση των τελευταίων ημερών. Ακούω παντού, ακούμε όλοι δηλαδή, ότι το τραγούδι, φεύγοντας ο Διονύσης, έγινε πιο φτωχό. Λάθος. Ο Διονύσης αφήνει, αφήνεις ένα ελληνικό τραγούδι πάμπλουτο. Δεν ξέρω αν χωρίς εσένα θα ήταν πιο πλούσιο. Το αγάπησες πολύ, πάρα πολύ το ελληνικό τραγούδι.
Έτσι ήσουν Διονύση, ότι αποθέωνες, το αποζητούσες συγχρόνως, και παιδί και δάσκαλος. Καθόμασταν τρεις ώρες να γράψουμε κείμενο για το θέμα της εβδομάδας στην εκπομπή για το ελληνικό τραγούδι. Μιλάγαμε για τις ζωές μας 3 ώρες παρά 10 λεπτά. Το κάναμε αυτό γιατί αυτό που ήθελες ήταν να ακουμπήσεις τη ζωή, να ακουμπήσεις τη ζωή στην τέχνη. Έπαιρνες το τίποτα και το έκανες άπαν" ανέφερε αρχικά.
"Είμαι λίγο συγκινημένος. Δεν θα το ήθελα να κλάψω, θα ήταν σαν να παραδεχόμουν ότι έφυγες. Θα το κρατήσω έτσι. Δεν θα σου πω αντίο, θα σου πω καλή αντάμωση στο περιβόλι του ουρανού σου" ολοκλήρωσε στον επικήδειό του ο κ. Φασουλής.
Ο επικήδειος της Δήμητρας Γαλάνη
"Έχουν γράψει κι έχουν πει για σένα πανέμορφα πράγματα. Λόγια ψυχής. Τελικά κατάφερες και μας έκανες όλους ποιητές και ενωμένους. Πραγματικά ο κόσμος τα έχει πει όλα. Τα νιώθει όλα. Και πώς αλλιώς θα ήταν άλλωστε, αφού μας έχεις δώσει τέτοια δώρα. Θέλουμε με κάποιο τρόπο να σου ανταποδώσουμε αυτό το μεγάλο ευχαριστώ", είπε η Δήμητρα Γαλάνη.
"Το έργο σου είναι και θα είναι πάντα ολοζώντανο, νέο, αιώνια κληρονομιά μας. Εσύ θα λείπεις, θα μου λείπεις. Γιατί είσαι τόσο βαθιά ριζωμένος μέσα μου. Γιατί ο λόγος σου ήταν το πιο φωτεινό μονοπάτι της ζωής μου. Γιατί ήμουν εκεί στα γλέντια μας με τις κιθάρες και τα τραγούδια. Γιατί κρεμόμουν από το στόμα σου κάθε φορά που θα μιλούσες. Γιατί έφηβη στεκόμουν στην ουρά για να πάρω τον καινούριο σου δίσκο", είπε.
"Ξεκουράσου Διονύση, ήξερες ακριβώς τι θα παίξεις για τα παιδιά που θα έρθουν και θα κατανοούν όλο και καλύτερα την πολύτιμη λέξη σου για να μαθαίνουν πού πατούν και πού πηγαίνουν. Ποια είναι η ταυτότητά τους και για ποιο λόγο θα πρέπει να συνεχίσουν να αγαπούν και να είναι υπερήφανοι γι’ αυτή τη γλώσσα, τον πολιτισμό, την ταλαίπωρη πατρίδα".
Η Δήμητρα Γαλάνη απευθύνθηκε και στην Άσπα, την παιδική της φίλη και σύζυγο του Διονύση Σαββόπουλου και είπε "Έχεις τα παιδιά σου που θα σου απαλύνουν όσο γίνεται αυτό το τεράστιο κενό. Θέλω να ξέρεις ότι είμαι και θα είμαι πάντα κοντά σου. Στο καλό πολυαγαπημένε μας Διονύση, σε ευχαριστούμε για όλα".
