#Tidbits *: Ο Ταλαντούχος Κύριος Τσιοτίνης

Η πρώτη μου γνωριμία με τον Αλέξανδρο Τσιοτίνη ήταν μία συνέντευξη που κάναμε για το έντυπο Madame Figaro με αφορμή το opening του CTC, αισίως πλέον πριν σχεδόν 5 χρόνια. Αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο στο μυαλό από εκείνη την πρώτη γνωριμία μας είναι πόσο μικρός σε ηλικία μου είχε φανεί όταν τον πρωτοείδα και πόσο αυτή η εντύπωση άρθηκε εντελώς στο μυαλό μου κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας. Δεν μου συμβαίνει συχνά αυτό με τους ανθρώπους, να με εκπλήσσουν τόσο ευχάριστα, που η εντύπωση της πρώτης επαφής να αλλάζει τόσο ραγδαία μετά από 1-2 ώρες συζήτησης.

Βλέπεις "το παιδάκι" που συνάντησα μπροστά στο σταθμό του μετρό είχε τόσα πράγματα να πει που πολύ γρήγορα σταμάτησα να έχω την ίδια όψη μπροστά στα μάτια μου, λίγο σαν μαγική εικόνα, που την κουνάς λίγο προς τα πάνω ή λίγο προς τα κάτω και βλέπεις κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν σου κρύβω πως μέσα στα χρόνια που πέρασαν από τότε μέχρι σήμερα, αυτή η αίσθηση ουσιαστικής εκτίμησης που τρέφω για τον Αλέξανδρο ως σεφ και ως άτομο έχει απλώς μεγαλώσει και εδραιωθεί πιο σταθερά μέσα στο μυαλό μου. Γιατί το να αποφασίσεις να ανοίξεις ένα γαστρονομικό εστιατόριο μέσα στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης, χωρίς κανέναν όμιλο ή πλούσιο θείο από πίσω να σε στηρίζει, για εμένα δείχνει ψυχή και το να καταφέρεις να το κρατήσεις σε συνεχή ανοδική πορεία, βάζοντας το δικό σου λιθαράκι στη διαμόρφωση της σύγχρονης ελληνικής γαστρονομικής σκηνής, για εμένα δείχνει μυαλό. Το ταλέντο δεν το αναφέρω όπως βλέπεις καν μέχρι τώρα, αφενός γιατί όταν μιλάμε για τον Αλέξανδρο το θεωρώ σχεδόν δεδομένο και αφετέρου γιατί για αυτό ακριβώς το δημιουργικό ταλέντο θα μιλήσουμε παρακάτω.

Το CTC λοιπόν οδεύει αισίως προς τα 5α του γενέθλια και σου έκανα όλη αυτήν την εισαγωγή γιατί στο δικό μου το μυαλό -και νομίζω στο μυαλό όλων μας- CTC και Τσιοτίνης είναι δύο έννοιες σε απόλυτη ταύτιση. Όπως μεγαλώνει, εξελίσσεται και εδραιώνεται το ένα, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το άλλο, και αντιστρόφως. Ο σεφ μπορεί να βρίσκεται συχνά "στο δρόμο" για τα διάφορα project του (που μη γελιόμαστε είναι και πολλά) σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά νιώθεις πως το CTC είναι το σπίτι του, το μέρος εκείνο στο οποίο σε καλωσορίζει και σε καθίζει, όπως κάποιος θα σε κάθιζε στο σαλόνι του. Τώρα αν στο σαλόνι του Τσιοτίνη θα τύχει να δοκιμάσεις και ορισμένα πιάτα που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη γαστρονομική σου μνήμη, ε αυτό πια είναι θέμα ταλέντου. Αλλά το θέμα εδώ -τουλάχιστον για εμένα- δεν είναι τόσο το μαγειρικό ταλέντο, όσο συνολικά το δημιουργικό ταλέντο. Τι εννοώ; Υπάρχουν ορισμένα από τα πιάτα του CTC, όπως η κλασσική πλέον (και απόλυτα ταυτισμένη με τον σεφ) Βελουτέ Καλαμπόκι, που είναι μαγικά και δεν θέλεις να καταπιείς γιατί απλώς δεν θέλεις να τελειώσει η απόλαυση, όμως για εμένα το πιο δυνατό χαρτί του εν λόγω εστιατορίου είναι η ατμόσφαιρα, η κλιμάκωση, το μυστήριο, η έκπληξη, το προσωπικό στοιχείο, η εμμονή στη λεπτομέρεια, και το γεγονός πως όλα τα παραπάνω υπηρετούνται με την ίδια διάθεση από όλα τα παιδιά που θα συναντήσεις να εργάζοναι εκεί. 

Τα πράγματα εδώ δεν γίνονται τυχαία, από το πρώτο welcome, την τάρτα τομάτας με παγωτό μοτσαρέλα και βασιλικό σε σχήμα μικρού τριαντάφυλλου που γεμίζει φρεσκάδα και γεύση το στόμα σου, μέχρι τον πιο γλυκό τρόπο για να παραλάβεις το λογαριασμό (θα τα πούμε παρακάτω αυτά), όλα εδώ δείχνουν μελετημένα στην εντέλεια, αλλά με έναν τρόπο τόσο cool και ρέοντα, που θαρρείς πως μόλις τώρα το σκέφτηκαν, δεν ξέρω πως ακριβώς να στο εξηγήσω, αλλά εδώ νιώθεις πως απολαμβάνεις το έργο χωρίς τίποτα να σου μαρτυρά τις ατελείωτες πρόβες. Και επειδή το μενού εδώ αξίζει να το βιώσεις και λίγο ως έκπληξη και να ζήσεις από κοντά την εξαιρετική κλιμάκωση, δεν θα σου το χαλάσω, αλλά θα σου παρουσιάσω επιλεκτικά τρία πιάτα (άντε το πολύ τέσσερα!) και θα σε αφήσω να ανακαλύψεις μόνος σου ολόκληρη την εικόνα. Άλλωστε ανάλογα με την εποχή και τη διαθεσιμότητα της πρώτης ύλης στην καθημερινή αγορά, μπαίνουν και βγαίνουν πιάτα στο μενού, οπότε ακόμη και με αυτά που θα σου πω, ελπίζω πως δεν θα σου "κλέψω" τίποτα από την προσωπική σου διάδραση με το CTC.

Η CTC εκδοχή του "τυλιχτού", που εδώ υπηρετείται από μία τόσο όσο πρέπει αφράτη Τηγανίτα από ξινόχοντρο τραχανά με lollipop φοινόκιο και αυγοτάραχο, το οποίο σε προτρέπουν να τυλίξεις μέσα στην τηγανίτα και να δημιουργήσεις την πιο εκλεπτυσμένη version τυλιχτού ever. 

Εντάξει, όπως κατάλαβες και από τα παραπάνω, η signature Βελουτέ από καλαμπόκι, αρωματισμένη με αστακό και αφρό από τρούφα και περγαμόντο είναι σίγουρα το αγαπημένο μου πιάτο και κανένα δεν το έχει ξεπεράσει (αν και αρκετά το έχουν πλησιάσει) από όλα τα πιάτα της 5ετίας του CTC. Η φωτό αδικεί λίγο το πιάτο, καθώς καθυστέρησα να το φωτογραφίσω, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα για τη μαγική της γεύση, τη βελούδινη αίσθηση ειλικρινούς ζεστασιάς που αφήνει στην ψυχή σου. Πραγματικά θα ήθελα αυτό το πιάτο να κλείσει ακόμη πέντε χρόνια στο μενού του εστιατορίου. 

 

 

 

 

View this post on Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πιάτο "κέντημα", μπακαλιάρος κονφί σε μους από καμένο βούτυρο και πράσο @alextsiotinis @ctcresto #madamefigaro #madamefigarogr #tidbits #tidbitsblog #kounellylife #clearlynotonadiet #embroidery #newmenu #finedinning #5yearsctc

A post shared by Nelly Kalamara (@kounelly) on Oct 15, 2019 at 12:24pm PDT

Το φρέσκο ψάρι ημέρας με μους από πράσο και καμένο βούτυρο, που τη συγκεκριμένη ημέρα ήταν ροφός, είναι ένα από εκείνα τα πιάτα που με έβαλαν πρόσφατα ξανά στο παραπάνω δίλημμα (αν δηλαδή μπορώ να αγαπήσω κάποιο περισσότερο από τη βελουτέ). Πέρα από τη συγκλονιστικά δεμένη γεύση του, που όμως επιτρέπει στα επί μέρους συστατικά να αναδυθούν μέσα από το σύνολο και το καθένα να ξεχωρίσει στο βαθμό που του αρμόζει, είναι και αυτή η μαγική παρουσίαση – κέντημα. Εκεί φαίνεται η προσπάθεια, ο κόπος, η προσοχή, το πάθος, η δημιουργική εμμονή: στο τραγανό "σεμεδάκι" από μελάνι σουπιάς, που εσύ θα κάνεις μία γευστική μπουκιά, αλλά για λίγα δευτερόλεπτα θα έχει ομορφύνει με μία μικρή νότα ουσιαστικής δημιουργικής φινέτσας τη βραδιά σου. 

Το πιο γλυκό σοκολατένιο ροζ γουρουνάκι – κουμπαράς κρύβει μέσα του το λογαριασμό και δεν χρειάζεται να πω πως είναι αρκετά πιθανό να αναδειχθεί στο πιο insta-worthy dessert της σεζόν που έρχεται, αφού ο θρυμματισμός του με το ειδικό σφυρί είναι μία εξαιρετικά ένοχη απόλαυση από μόνος του! Αρκεί να ρίξεις μία ματιά στα stories των επισκεπτών του CTC και θα καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ. 

Info: Ουμπλιανής 14 & Διοχάρους 27, Ιλίσια, 2107228812, www.ctc-restaurant.com

Για περισσότερα tidbits και γευστικές ανταποκρίσεις τη στιγμή που συμβαίνουν ακολουθήστε το @kounelly στο Instagram. 

* Tidbit : a small piece of food
              : a small piece of news or interesting information