Στο Papillon Bistrot στο Ψυχικό θα βρεις ρετρό πιάτα που έχεις αγαπήσει στην πιο λαχταριστή εκδοχή τους και την πιο comfort-chic κουζίνα της πόλης.
Το Papillon Bistrot είναι ένα μαγαζί που πάντα επισκέπτομαι με περισσή χαρά, μου αρέσει η αύρα του, μου αρέσει το περιβάλλον του, μου αρέσει το μπαρ του, μου αρέσει ο κόσμος που βρίσκω εκεί, μου αρέσει η μουσική του και πάνω από όλα μου αρέσει το φαγητό του. Tο φαγητό που Γιάννης Μαρκαδάκης σχεδιάζει κατά τρόπο τέτοιο, ώστε να μιλάει στον ουρανίσκο σου ταυτόχρονα με την καρδιά σου. Μου αρέσει πολύ η κουζίνα του Γιάννη, το έχω πει πολλές φορές με πιο πρόσφατη την καλοκαιρινή μου επίσκεψη στο 40Forty στην Astir Beach. Και εδώ συναντούμε το ίδιο σχήμα, Γιάννης Μαρκαδάκης στη δημιουργία και την επίβλεψη και Πέτρος Κεφάλας στην καθημερινότητα της κουζίνας, και το αποτέλεσμα για εμένα: μία από τις καλύτερες προτάσεις των βορείων προαστίων, αφού και το φαγητό σου θα ευχαριστηθείς πολύ και το περιβάλλον θα σε κάνει να νιώσεις πως δεν πήγες απλώς για ένα φαγητό, αλλά όντως βγήκες χθες το βράδυ!
Στο δια ταύτα λοιπόν, πρέπει να πω πως και την περασμένη σεζόν βρήκα το Papillon Bistrot μία πολύ δυνατή πρόταση, όμως φέτος θα ομολογήσω πως βρίσκεται σε ακόμη καλύτερη φάση. Νομίζω πως μελέτησε τον κόσμο του, το κοινό του και τις επιθυμίες τους, αν με ρωτάς, νομίζω πως κράτησε τον πολύ κομψό χαρακτήρα που εξαρχής είχε και απλώς προσέθεσε ένα πιο "fun” κομμάτι, μία πιο casual πλευρά. Έτσι στο μπαρ πλέον συναντούμε τον ικανότατο bartender Χρήστο Βρεττό να ετοιμάζει νέα cocktail list, διάφορα events από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη, άλλα προγραμματισμένα και άλλα έκπληξη, όπως live βιολί, dj sets κλπ, να ανεβάζουν το βαθμό ενδιαφέροντος, αλλά και ένα λαχταριστό Sunday Brunch buffet να μαγνητίζει μικρούς και μεγάλους.
Στο dinner menu συναντήσαμε την comfort κομψότητα που χαρακτηρίζει την κουζίνα του Γιάννη Μαρκαδάκη σε διάφορες άκρως γευστικές εκδοχές. Το μενού δεν είναι μικρό και σίγουρα έχει προτάσεις για όλους, όμως εγώ θα επιμείνω στην παρουσία ορισμένων νοσταλγικών πιάτων, όπως η γαρίδες κοκτέιλ ή το κοτόπουλο cordon bleu, που τόσο χάρηκα που συνάντησα εδώ και θα επιστρέψω να δοκιμάσω ξανά. Είναι ισχυρή τάση η αναβίωση των πιάτων που κάποτε αγαπήσαμε βαθιά, άλλοτε σε πιο δημιουργική και άλλοτε σε πιο κλασσική εκδοχή, και κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μία από εκείνες τις τάσεις με ουσία, καθώς υπήρχε λόγος που τα αγαπήσαμε κάποτε και στις περισσότερες περιπτώσεις "εξοστρακίστηκαν" όχι για τους σωστούς λόγους. Έτσι το παγωτό Σικάγο, το σνίτσελ Hoffman, οι γαρίδες κοκτέιλ είναι πιάτα, που όταν είναι σωστά δοσμένα, πάντα θα χαίρομαι όταν τα συναντώ. Αλλά ας μείνουμε στο Papillon και ας μην ξεφεύγουμε θεματικά, πράγμα το οποίο συχνά τείνω να κάνω, όπως καλά γνωρίζεις πια.
Λοιπόν στο πανέμορφο και άκρως ευχάριστο Papillon θα βρεις ένα αρκετά πολυσυλλεκτικό μενού από το οποίο εγώ -πάντα σε προσωπικό επίπεδο- θα σου προτείνω να μη χάσεις τα παρακάτω εξής, ενώ τα υπόλοιπα θα σε αφήσω να τα ανακαλύψεις μόνος σου. Πρώτο και καλύτερο φυσικά, όπως κατάλαβες και από τα παραπάνω, οι Γαρίδες Cocktail, νοσταλγικές και όμορφες με την χειροποίητη φυσικά cocktails sauce τους με γύρισαν πίσω στις εποχές που τα οικογενειακά μας εορταστικά τραπέζια ξεκινούσαν πάντοτε με μία εντυπωσιακή πιατέλα με jumbo γαρίδες και στη μέση την έντονα (τότε) ροζ σος, καθώς και σε κάτι Κυριακάτικες εξόδους με τους γονείς μου στην Κηφισιά που με τον αδελφό μου πάντοτε θα μαλώναμε για την τελευταία γαρίδα από το όμορφα στολισμένο ποτήρι. Ειλικρινά θα ξαναγυρίσω και μόνο για τις γαρίδες αυτές!
Σούπα ημέρας ήταν μία άκρως βρετανική τοματόσουπα με ένα χαριτωμένο toast με φρυγανισμένο ψωμί με τριλογία cheddar. Άμα κρίνω από τη συγκεκριμένη, οι σούπες στο Papillon είναι μεγάλη επιτυχία και ειδικά τώρα που χειμωνιάζει συνιστώνται ανεπιφύλακτα.
Εξαιρετικά το δίχως άλλο τα Gnocchi Bolognese με κιμά από wagyu και αφρό παρμεζάνας, η προσθήκη salsiccia στον κιμά έδινε την απαραίτητη νοστιμιά και ένα έξυπνο twist, ενώ η έλλειψη ζάχαρης στην σάλτσα ισορροπείτο στην εντέλεια από προσθήκη πράσινου μήλου. Ένα πιάτο βαθιά νόστιμο, κομψά πληθωρικό και απίστευτα απολαυστικό. Εντάξει, φωτογραφικά υστερεί λίγο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα τώρα.
Το Cordon Bleu ήρθε τέλεια παναρισμένο και ζουμερό, με prosciutto cotto και ελβετική γραβιέρα στη γέμιση. Νομίζω πως είναι χαλαρά ένα πιάτο to share, καθώς θεωρώ πως ένας μόνος του δύσκολα θα το νικήσει. Οφείλω πάντως να ομολογήσω πως με συγκίνησε και με ταξίδεψε εξίσου με τις γαρίδες κοκτέιλ, μη σου πω και περισσότερο ακόμη.
Last but not least, τα μοσχαρίσια μάγουλα, σιγομαγειρεμένα με μπύρα και μέλι και σερβιρισμένα με άγρια μανιτάρια και πουρέ σελινόριζας. Μπορεί τα μοσχαρίσια μάγουλα να "φοριούνται" πολύ τον τελευταίο καιρό, αυτά όμως ήταν πραγματικό μέλι στο στόμα, χωρίς ίχνος περισσού γευστικού "βάρους", χωρίς καμία υπερβολή και χωρίς άνευ λόγου δήθεν γευστικά ευρήματα και πυροτεχνήματα. Ένα νόστιμο, αληθινό και γευστικά αυθεντικό πιάτο.
Και φυσικά δεν θα αφήσω έξω τα γλυκά, όπου μεταξύ τις αριστοτεχνικής flan και του εξωτικού ύφους baba, εγώ ερωτεύτηκα ανεπιστρεπτί την ganache σοκολάτας με τα χειμερινά φρούτα, που ήταν μία μαγεία, τόσο γευστικά όσο και φωτογραφικά.
Για περισσότερα tidbits και γευστικές ανταποκρίσεις τη στιγμή που συμβαίνουν ακολουθήστε το @kounelly στο Instagram.
* Tidbit : a small piece of food
: a small piece of news or interesting information
