Στο Smash’ n Bun ο κιμάς από grass fed ελληνικό μοσχάρι ξηρής ωρίμανσης 40 ημερών γίνεται η βάση για ένα από τα καλύτερα burger που έχεις φάει ποτέ στη ζωή σου.
Πριν πω οτιδήποτε άλλο, πρέπει να σου πω πως λατρεύω τα burger. Θα μου πεις, και ποιος δεν τα λατρεύει; Όχι, όχι, εγώ τα λατρεύω σοβαρά! Έχω θέμα με τα burger, είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που βλέπουν burger στον ύπνο τους και θα δοκιμάσω όποιο καινούριο burger joint ακούσω πως έκανε την εμφάνισή του στην αγορά. Και στο λέω αυτό, γιατί δεν γράφω και τόσο συχνά για αυτού του τύπου το φαγητό, όχι γιατί δεν το αγαπώ βαθιά και δεν υποκλίνομαι στην καταπραϋντική δράση κάθε καλοκαμωμένης "κομφορτιάς" στον ουρανίσκο και την ψυχολογία μας, απλώς γιατί συνήθως στην παρούσα στήλη δεν κάνω οδηγούς (μάλλον πολύ κακώς και θα πρέπει να ξεκινήσω!), οπότε και πιο εύκολα θα γράψω για ένα πιο "εστιατορικό" concept. That said λοιπόν ας περάσουμε στα viral -και απολύτως δικαίως- burgers του Smash’ n Bun, αν και δεν είναι μόνο τα burger φανταστικά εδώ, αλλά θα τα δούμε αυτά λίγο πιο κάτω. Το "μενού" είναι παιδί του Μιχάλη Νουρλόγλου, που αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πως ένας σεφ που συνήθως συναντούμε σε πιο fine dining κύκλους μπορεί να κάνει πραγματικά θαύματα στην comfort γευστική καθημερινότητα στην οποία όλοι, λίγο ή πολύ, κινούμαστε σαφώς περισσότερο. Έχω την αίσθηση δε, πως τα smash burgers ξεκίνησαν να γίνονται σοβαρή τάση για το πιο ευρύ κοινό στη χώρα μας από τη μέρα που άνοιξε το χαριτωμένο αυτό joint στην Πατριάρχου Ιωακείμ (εντάξει η εποχή των ελληνικών Wendy’s δεν μετράει!) και μάλιστα μέσα στη βαθιά πανδημία. Λοιπόν ας μη σε κουράζω άλλο με τα θεωρητικά, ας περάσουμε στα πρακτικά.
Το Smash’ n Bun βρίσκεται όπως προείπαμε στο Κολωνάκι και έχει λίγα τραπεζάκια στα οποία μπορείς να κάτσεις ή μπορείς πολύ απλά να τα πάρεις και να φύγεις. Τα burger τους μου είπαν είναι "σχεδιασμένα" για να μπορείς να τα φας στο χέρι ακόμη και περπατώντας, χωρίς φυσικά να γίνεις χάλια. "Σαν να το έχουν μελετήσει σοβαρά το πράγμα εδώ", σκέφτηκα, αλλά τελικά με περίμεναν και καλύτερα. Και εξηγούμαι, ο κιμάς είναι από ελληνικό 40 days dry aged και grass fed μοσχάρι, όλα τα υλικά από την τομάτα μέχρι το cheddar και από το κρεμμύδι μέχρι το αυγό είναι βιολογικά, τα (θεϊκά) ψωμάκια είναι ουσιαστικά potato buns και φτιάχνονται καθημερινά στο χέρι και η γεύση τους και το μέγεθός τους επιτρέπουν να καταλαβαίνεις στο 100% τη μεστή κρεατένια γεύση του patty, η κέτσαπ είναι προϊόν ζύμωσης, οι πίκλες είναι σπιτικές, τα κοτόπουλα είναι ελευθέρας βοσκής, το vegan burger είναι φτιαγμένο με Beyond Meat patty, αλήθεια χρειάζεται να συνεχίσω; Το αποτέλεσμα λοιπόν όλων των παραπάνω είναι ένα burger θεϊκό, που αξίζει με το παραπάνω όλα τα post που τόσο καιρό έβλεπα να περνάνε στο newsfeed μου και με έκαναν να αναρωτιέμαι "μα καλά, πόσο καλό είναι πια αυτό το burger;"
Για να μη στα πολυλογώ, εγώ μόνο έφαγα τρία και ένα hot dog (οπωσδήποτε πρέπει να σου πω γι’ αυτό!!!) και σαλάτα και πατάτες και στο τέλος έφαγα και παγωτό. Και το πιο περίεργο από όλα είναι πως δεν έφυγα με αυτό το συναίσθημα που νιώθεις ελαφρώς γουρούνι και άσχημα φουσκωμένος, έφυγα χαμογελαστή και δεν μπορώ να το αποδώσω πουθενά αλλού αυτό εκτός από την κορυφαία ποιότητα των υλικών και το γεγονός πως τα burger δεν είναι άδικα φορτωμένα με στοιχεία που απλώς να στοχεύουν στο να είναι πληθωρικά. Είναι φτιαγμένα για να είναι τέλεια! Από πάνω βλέπεις το επικό Moldo, που μοιάζει πολύ με το Bacon Mushroom Melt των Wendy’s (για όσους το πρόλαβαν), χωρίς όμως το bacon και με μία φανταστική roasted garlic mayo. Νομίζω πως εάν έμενα κοντά εκεί, κάθε μέρα θα έτρωγα ένα τέτοιο θεϊκά creamy και συγκλονιστικά νόστιμο bun. Πάλι καλά που δεν μένω να λέμε!
Δεύτερο ήταν το Butter, το οποίο από το όνομα και την περιγραφή (έχει μέσα φυσικά το λαχταριστό patty, fermented βούτυρο, bio τσένταρ και σπιτικές πίκλες) σε κάνει να φαντάζεσαι ένα βαρύ αποτέλεσμα. Καθόλου βαρύ και επίσης θεϊκό.
Τρίτο, το Hot Korean Chick με το τέλειο όνομα, την ελαφρώς καυτερή εσάςν και το κοτόπουλο ελευθέρας βοσκής τραγανό και φανταστικά παναρισμένο, kimchee, πικλες και garlic Dijon mayo. Επίσης εξαιρετικό, αλλά προσωπικά ποτέ δεν θα άλλαζα το μοσχάρι με κοτόπουλο. Εάν είναι να φάω και τα δύο, ναι το ακούω.
Μαζί με αυτά είπαμε να πάρουμε και μια σαλατούλα (νομίζω έτσι για να γελάσει και ο σερβιτόρος), πάντως η Hotslaw επίσης αξίζει της προσοχής σου πολύ σοβαρά, και φυσικά πατάτες, οι οποίες είναι φρέσκιες εννοείται, βιολογικές εννοείται και άψογες εννοείται, αλλά τις βάλαμε και δίπλα σε μία truffle hollandaise (με αληθινή τρούφα!) για να δούμε αν μπορούσαν να γίνουν ακόμη πιο τέλειες, και έγιναν.
Τέλος, θέλω να σου μιλήσω για κάτι πολύ ιδιαίτερο, που μπορείς να το φας μόνο εδώ (κυριολεκτικά και μεταφορικά), δηλαδή μπορείς να το βρεις μόνο εδώ, αλλά ταυτόχρονα μπορείς να το καταναλώσεις και μόνο εντός του καταστήματος, καθώς όπως λέει και το μενού "It gets messy!". Ο λόγος για το Wagyu Dog που είναι ένα hot dog με λουκάνικο σε στυλ Φρανκφούρτης αλλά από Wagyu. Φτιάχνεται αποκλειστικά για το Smash’ n Buns και πρέπει να το δοκιμάσεις οπωσδήποτε. Στο τέλος φάγαμε και παγωτό, αλλά ειλικρινά ντρέπομαι να στο δείξω, γιατί είναι και οικογενειακή συσκευασία, είναι και σοκολάτα και ρούμι και φουντούκια και πραλίνα και το τρως με το κουτάλι, και έρχεται και καλοκαίρι και θα βγω και παραλία. Αυτά.
Για περισσότερα tidbits και γευστικές ανταποκρίσεις τη στιγμή που συμβαίνουν ακολουθήστε το @kounelly στο Instagram.
* Tidbit : a small piece of food
: a small piece of news or interesting information
