Το Brutus μόλις προσγειώθηκε στο κέντρο της πόλης και φιλοδοξεί να κερδίσει τους ψαγμένους carnivores με premium κοπές και μία δυνατή wine list.
Οφείλω να ομολογήσω, κάτι που αν με διαβάζεις συχνά πιθανώς να ξέρεις ήδη, πως όταν μιλάμε για κρέας, κάπως τα μάτια μου κάνουν αστεράκια. Το καλό κρέας για εμένα είναι το "άγιο δισκοπότηρο" στο σύμπαν της προσωπικής μου γαστρονομικής οπτικής. Έτσι, όταν ακούω για νέο εστιατόριο για κρέας, μπαίνει πάντα στην κορυφή της to-do list μου. Το Brutus Tavern λοιπόν μόλις άνοιξε τις πόρτες του στην οδό Λεβέντη στο Κολωνάκι, στο ιδιαίτερο ομολογουμένως μαγαζί που παλαιότερα έχει φιλοξενήσει το Nikkei και το Pat Pong, και αποτελεί το νέο τέκνο της γνωστής και επιτυχημένης "ομάδας" των Γιάννη Μωράκη, Γιώργου Μελισσάρη και Γιώργου Κανελλόπουλου. Νομίζω πως από όλα τα εστιατόρια που έχω επισκεφτεί στη συγκεκριμένη "έδρα" το Brutus Tavern είναι αυτό που εκμεταλλεύτηκε καλύτερα το συγκεκριμένο χώρο και του έδωσε μία uber-cool, αβίαστα σέξι και εκλεπτυσμένα rock αύρα που πάρα πολύ του πάει.
Το σκηνικό είναι κάπως "θεατρικό" με την καλή πάντα έννοια, κάπως νιώθεις με το που περνάς την πόρτα πως εισέρχεσαι σε έναν χώρο, αν όχι μυστικό, σίγουρα πριβέ. Έχεις την αίσθηση πως μπαίνεις σε ένα members’ club, όπως σωστά το έθεσε ένας συνάδελφος σε σχετικό κείμενο του πρόσφατα, αλλά με την οικειότητα που θα ένιωθες αν ήσουν όντως μέλος, θα συμπληρώσω εγώ. Είναι πολύ όμορφο μαγαζί το Brutus Tavern για να μη στα πολυλογώ και προσωπικά βρίσκω αριστοτεχνική πινελιά τα skull plates, τα οποία εκτός από τον άκρως instagrammable χαρακτήρα τους, είναι και η επιτομή του dark coolness που αποπνέει ολόκληρο το μαγαζί.
Στο βάθος της σάλας, περίτρανα φωτισμένη, είναι και η πλήρως ανοικτή κουζίνα, η οποία και να ήθελε, θα ήταν αδύνατον να κρύψει τα μυστικά της. Εκεί λοιπόν έχει σχεδιάσει το πολύ ενδιαφέρον μενού του Brutus Tavern ο εξαιρετικός, και πάντα τόσο προσγειωμένος και συμπαθής παρά τις πολλές διακρίσεις του, Μιχάλης Νουρλόγλου, ενώ στην καθημερινότητα της κουζίνας συναντάς τον πολύ ταλαντούχο και πολλά υποσχόμενο Στέφανο Ρίζο να κάνει τα δικά του όμορφα μπροστά στον Josper και πάνω από τις φωτιές.
Επίσης, ιδιαίτερη μνεία αξίζει στον ιθύνοντα νου πίσω από την άκρως ενδιαφέρουσα οινική λίστα του Brutus, τον sommelier Μιχάλη Θεοδωράκη, που κινείται αριστοτεχνικά ανάμεσα στις ελληνικές ετικέτες, τους αμπελώνες του Νέου Κόσμου, αλλά και σε γαλλικές προτάσεις, όλες ορθολογικά κοστολογημένες (όπως μου τόνισαν), ώστε να μπορεί κανείς να συμπληρώσει το δείπνο του με την κατάλληλη για την περίσταση ετικέτα, χωρίς να τρομάξει από την τιμή της.
Δεν θα στο παίξω ότι δεν δοκιμάσαμε σχεδόν τα πάντα, γιατί εγώ ψέματα δεν λέω, όπως άλλωστε και η ζυγαριά μου, που πολύ με έχει πληγώσει τις τελευταίας μέρες, αλλά αυτό είναι άσχετο. Όπως πάντα λοιπόν εγώ θα αναφέρω τα πιάτα εκείνα, που κατά την προσωπική μου άποψη δεν πρέπει για κανένα λόγο να χάσεις, περνώντας τις βαριές ξύλινες πόρτες του Brutus. To ψωμί χειροποίητο και προζυμένιο έρχεται με ένα βούτυρο infused με καραμελωμένο κρεμμύδι, αλλά δεν πρέπει να το αφήσεις να αποσπάσει την προσοχή σου από την πολλά υποσχόμενη συνέχεια. Για τη συνέχεια λοιπόν θα σου αναφέρω τη σαλάτα forest με άγρια μανιτάρια ωμά, τριμμένο πεκορίνο, τριμμένο φουντούκι και λάδι φουντουκιού με μία vinaigrette με λεμόνι και Dijon, η οποία έτσι όπως ήταν σαρκώδης με τα διάφορα μανιτάρια της, μου φάνηκε πολύ ταιριαστή για εισαγωγή στο συγκεκριμένο εστιατόριο και concept. Πάρα πολύ καλό και σίγουρο must-order είναι το Raw, το ταρτάρ ελληνικής εκτροφής μοσχίδα, ξηρής ωρίμανσης 40 ημερών, με λάδι λεμονιού, σχοινόπρασο και κρέμα από χρένο με τριμμένο χρένο από πάνω ως συνοδευτικό. Έρχεται με κάτι πολύ ωραία κρακεράκια, που σε βοηθούν να δημιουργήσεις την τέλεια μπουκιά, γεμάτη κρεατένια γεύση και δροσερά λεμονάτα αρώματα.
Επίσης ωραίο πιάτο το Besparmak, με μοσχαρίσιο μάγουλο μπρεζέ, τέλεια βρασμένα λαζάνια και αναπάντεχο ταίριασμα μία σος Ολαντέζ. Νόστιμο και comfort σε κάθε του διάσταση.
Και ερχόμαστε στο ωραιότερο για εμένα πιάτο από τα entrée του Brutus (και best seller όπως με ενημέρωσαν), την Crust. Αυτό το πιάτο είναι από εκείνα που θέλεις να χτυπήσεις το χέρι του διπλανού σου, όταν πάει να το ακουμπήσει, και να το κρατήσεις όλο για εσένα και μόνο. Μπρεζέ μοσχαρίσια ουρά που λιώνει στο στόμα με πληθωρικά κομμάτια από μανιτάρια και τυρένια μπεσαμέλ από Comte κλεισμένα κάτω από μία άκρως τραγανή κρούστα από ζύμη κουρού. Σπας και απολαμβάνεις, τόσο απλά.
Από το section Carnivorous Habits του μενού, που περιλαμβάνει παϊδάκια από Ιβηρικό χοίρο, αρμένικο κεμπάπ, dry aged πάπια και royal chicken, εμείς πήγαμε με το κοτόπουλο και καθόλου δεν το μετανιώσαμε. Και στο λέω εγώ που γενικά δύσκολα θα επιλέξω κοτόπουλο σε όποια συνθήκη. Εδώ κάτω από την κρούστα του κοτόπουλου έχουν φτιάξει μία πάστα από brioche, τρούφα και μανιτάρια, που προσθέτει μία πολύ έξυπνη και νόστιμη γευστική πινελιά στο τέλεια ψημένο κοτόπουλο, φιλέτο από μπούτι και στήθος. Συνοδεύεται από μία σος Albufera με foie gras, κρέμα γάλακτος και τρούφα ξανά.
Last but not least, οι κοπές. Μας πρότειναν και με χαρά δεχτήκαμε ένα T-bone Black Angus Αμερικής που είχε ψηθεί αριστοτεχνικά και σου έδινε να καταλάβεις μέχρι τελευταίας κρεατένιας μπουκιάς την εξαιρετική ποιότητα της πρώτης ύλης. Στα γλυκά υπάρχει ένα καμμένο cheesecake με φρούτα του δάσους και μία εκλεπτυσμένη μους σοκολάτας με αλμυρή καραμέλα με μπέικον (ναι μπέικον, ως αστεϊσμός φαντάζομαι στην κρεατοφαγική φιλοσοφία του εστιατορίου) που κλείνουν ωραία το δείπνο σου.
Info: Λεβέντη 3, Κολωνάκι τηλ. 2107240453
Για περισσότερα tidbits και γευστικές ανταποκρίσεις τη στιγμή που συμβαίνουν ακολουθήστε το @kounelly στο Instagram.
* Tidbit : a small piece of food
: a small piece of news or interesting information
