Όταν ο Alber Elbaz είχε μιλήσει στη Madame Figaro

Ίσως ο πιο γελαστός και σίγουρα ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της σύγχρονης μόδας, ο Alber Elbaz, επιστρέφει με μια συνεργασία με τον οίκο Tod’s και την υπόσχεση να μας χαρίσει αβίαστο στυλ και αληθινή χαρά. Σήμερα, μετά από μια πολύχρονη απουσία από τα δρώμενα της μόδας λόγω της ακούσιας αποχώρησής του από τον Lanvin το 2015, ο αξιαγάπητος δημιουργός με το χαρακτηριστικό παρουσιαστικό ≪μαύρα γυαλιά-μαύρο κοστούμι-παπιγιόν≫ συναντιέται δημιουργικά με το luxury οίκο Tod’s και κάνει δυναμικό comeback με τη συλλογή Tod’s Happy Moments.

Ο Alber Elbaz αφήνει το αισθητικό του στίγμα στο DNA του ιταλικού οίκου και, με σημείο εκκίνησης το εμβληματικό μοκασίνι Gommino, δημιουργεί μια φρέσκια, fun, πολύχρωμη capsule συλλογή που αποτυπώνει τη χαρούμενη πλευρά της ζωής: τη χαρά που χαρίζει κάθε Tod’s item, τη χαρά της ελευθερίας, του έρωτα, της μόδας.

Μίλησέ μας για τη συνεργασία σου με τον οίκο Tod’s.

Με τον Diego Della Valle, πρόεδρο και CEO του οίκου, γνωριστήκαμε χάρη σε δύο πολύ καλές φίλες, τη διευθύντρια της ιταλικής Vogue Φράνκα Σοτσάνι και τη διευθύντρια της αμερικανικής Vogue Άννα Γουίντουρ. Είναι, όπως κι εγώ, παθιασμένος με τη μόδα και αληθινός bon vivant. Γι’ αυτό δεθήκαμε ακαριαία. Δεν είχαμε μιλήσει για κάποια συνεργασία μέχρι τη μέρα που με κάλεσε να με ξεναγήσει στα εργοστάσιά τους στην Ιταλία. Κι εκεί ερωτεύτηκα! Οι μυρωδιές, τα υλικά... Διότι, όσο κι αν ζούμε στην εποχή του virtual, εγώ έχω ακόμα ανάγκη να πιάνω, να νιώθω. Έτσι, είπα κατευθείαν ≪ναι≫ χωρίς να σκεφτώ πραγματικά αν θα μπορέσω να αντεπεξέλθω, δεδομένου ότι δεν είμαι shoe designer. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι η Tod’s είναι ταυτισμένη με τα διάσημα μοκασίνια οδήγησης Gommino κι εγώ δεν έχω καν δίπλωμα... Πόσο παράδοξο! Κι όμως, αυτό το παράδοξο ήταν που με ιντρίγκαρε. Καθετί παράδοξο με γοητεύει. Σε αντίθεση με την τελειότητα, που μου προκαλεί θλίψη. Με την τελειότητα είμαι πολύ επιφυλακτικός. Διότι αυτό είναι η ζωή, αυτός ο ηλεκτρισμός που δημιουργεί καθετί ≪μη τέλειο≫.

Μας έλειψες από τη μόδα. Πού ήσουν όλο αυτό τον καιρό;

Δε θα μπω στη διαδικασία να μιλήσω για όλα όσα πραγματικά έγιναν με τον οίκο Lanvin διότι είμαι διακριτικός, αλλά μετά από αυτό το επεισόδιο δεν ήθελα να έχω καμία σχέση με τη μόδα, μπορώ να πω ότι τη μίσησα. Ήμουν πληγωμένος. Ήθελα κάτι άλλο, μόνο που η μόδα είναι αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα. Και για να επιστρέψω, έπρεπε να την ερωτευτώ ξανά. Ήταν μια διαδικασία που μου πήρε πολύ χρόνο. Έκανα ένα μεγάλο διάλειμμα –γύρισα τον κόσμο δύο φορές– προσπαθώντας να καταλάβω το ≪γιατί≫, να αποστασιοποιηθώ και να δω τα πράγματα ≪απέξω≫. Να γνωρίσω τη νέα γενιά. Με κάλεσαν σε σχολές μόδας όπως η Polimoda της Φλωρεντίας, η Accademia Costume & Moda στη Ρώμη, το Shenkar College στο Τελ Αβίβ, η Royal Academy of Fine Arts Antwerp της Αμβέρσας, αλλά πάντα σε κάποια κριτική επιτροπή. Κι εμένα δε μου αρέσει ούτε να με κρίνουν ούτε να γίνομαι κριτής. Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω άλλωστε; Οι κριτές είναι για τα δικαστήρια! Οπότε, επέλεξα να αποδεχτώ τις προσκλήσεις, αλλά ως μέντορας των φοιτητών, ως σχεδιαστής προς σχεδιαστή. Και σας πληροφορώ ότι όλοι αυτοί οι μελλοντικοί δημιουργοί είναι τόσο αξιόλογοι όσο ήταν η Madame Gres ή η Madeleine Vionnet. Η μόνη διαφορά είναι ότι η Madame Gres αφιέρωσε ολόκληρη την καριέρα της για να αναπτύξει μία και μόνο τεχνική, μια πολυτέλεια που κανείς δεν μπορεί να έχει σήμερα. Όταν καλείσαι να σχεδιάσεις μια συλλογή μέσα σε τρεις μόνο μέρες, θα πρέπει να είσαι τουλάχιστον ιδιοφυΐα ή να σε λένε Cristobal Balenciaga. Η δημιουργία 80 looks δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση!

Πώς βλέπεις τη μόδα σήμερα; Όλοι μιλούν περισσότερο για στυλίστες παρά για σχεδιαστές.

Η δουλειά μας έχει αλλάξει πάρα πολύ. Από couturiers γίναμε σχεδιαστές, ύστερα καλλιτεχνικοί διευθυντές και τελικά image makers. Εγώ είμαι σχεδιαστής με την κλασική έννοια, αλλά ζω στην εποχή της εικόνας και του μάρκετινγκ κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να αγνοήσω. Νομίζω ότι είναι μια πολύ κομβική στιγμή για τη μόδα και το αντιμετωπίζω με αισιοδοξία. Στο πρόσφατο αφιέρωμα που έγινε στον Karl Lagerfeld θυμήθηκα μια φράση του που με είχε προβληματίσει: ≪Ο κόσμος εξελίσσεται αδιάκοπα κι όποιος αρκείται στο να κρίνει την κάθε αλλαγή γίνεται Δον Κιχώτης≫. Ε, λοιπόν, εγώ δεν είμαι Δον Κιχώτης!

Τι έχεις να πεις για τη στροφή της μόδας προς το digital;

Είναι το μέλλον. Θεωρώ ότι η μόδα θα πρέπει να πάρει παράδειγμα από όλη αυτή την κουλτούρα των startups και να σταματήσει πια να έχει ως σημείο αναφοράς οίκους του προηγούμενου αιώνα. Δε θέλω μια μούσα από τα ’50s. Η μούσα μου είναι η ζωή. Στην εποχή των έξυπνων τηλεφώνων και των έξυπνων αυτοκινήτων είναι πλέον καιρός να περάσουμε και στην έξυπνη μόδα. Η μόδα δεν είναι ανάγκη να διηγείται το χθες, πρέπει να διηγείται το σήμερα. Όπως έχει πει και ο Pierre Berge, ≪καλός επιχειρηματίας είναι αυτός που σκέφτεται σαν καλλιτέχνης. Και οι καλλιτέχνες είναι πάντα καλοί επιχειρηματίες≫.

Και τι έχεις να πεις για τη μανία με το Instagram;

Α, το Instagram είναι ο νέος καθρέφτης! Μου αρέσει πολύ και πιο πολύ οι selfies διότι μπορώ να ελέγξω την εικόνα μου. Παρ’όλα αυτά, είμαι περισσότερο ηδονοβλεψίας παρά επιδειξίας και δεν ανεβάζω τόσο συχνά διότι φοβάμαι ότι θα κολλήσω. Άργησα πολύ άλλωστε να κάνω λογαριασμό. Θυμάμαι την αντίδραση του ιδρυτή του Instagram Κέβιν Σίστρομ και της ομάδας του όταν τους εκμυστηρεύτηκα ότι δεν έχω λογαριασμό! Τους απάντησα ότι οι φίλοι μου δεν είναι τόσο φωτογενείς και ότι στα εστιατόρια προτιμώ να τρώω παρά να φωτογραφίζω. Η αλήθεια είναι ότι μετά την ιστορία με τον Lanvin έλαβα πολλά μηνύματα υποστήριξης, ακόμα και αγάπης, θα έλεγα, κι αυτό μου έκανε πολύ καλό. Συνειδητοποίησα τη δύναμη του μέσου και πόσο θετικά μπορεί να λειτουργήσει.

Τι απαντάς στη logo-μανία της μόδας;

Δεν ξεχνώ τη συμβουλή που μου έδωσε ο Αμερικανός σχεδιαστής και μέντοράς μου Geoffrey Beene όταν ξεκινούσα, το 1990: "Στη μόδα έχεις δύο επιλογές: ή θα βάλεις φρου φρου ή θα βάλεις logo". Θεωρώ ότι τα λογότυπα αποτελούν μια ισχυρή δήλωση που σου δίνει την αίσθηση ότι ανήκεις κάπου κι αυτό βοηθάει ειδικά όταν νιώθεις χαμένος μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς. Συγκεκριμένα, στη συλλογή μου για την Tod’s έβαλα ένα λογότυπο, το οποίο όμως είναι πολύ διακριτικό! Διότι μια άλλη εμμονή της σημερινής μόδας, θα πρόσθετα, είναι οι millennials, που τους λατρεύω και τους βρίσκω πολύ δημιουργικούς, γι’ αυτό και δε θα ήθελα να κάνω κάτι που δεν τους αφορά. Αναρωτιέμαι όμως ποιος απευθύνεται στις μητέρες τους; Διότι ο κόσμος δεν αποτελείται μόνο από millennials!

Τι σε κάνει χαρούμενο σήμερα;

Το πιο πολύτιμο πράγμα για μένα είναι η ελευθερία. Πάντα πίστευα στην αγάπη και στην προηγούμενη δουλειά μου, στον οίκο Lanvin, είχα δημιουργήσει μια εστία αγάπης... Σήμερα όμως δεν μπορώ να λέω πια ότι πιστεύω μόνο στην αγάπη. Πιστεύω πρώτα στο σεβασμό.

Από τη Séverin Pierron | Απόδοση: Ντιάνα Γρηγοροπούλου

φωτογραφίες: Alexandre Tabaste

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για Mόδα, Ομορφιά, Συγχρονη Ζωή, Πολιτισμό, Design και Γαστρονομία στο madamefigaro.gr