Εκτός από τις συλλογές των οίκων μόδας και τις τάσεις που προτείνουν μέσα από αυτές οι σχεδιαστές, που σαφώς είναι οι πρωταγωνιστές των fashion weeks, είναι απολαυστικό να παρακολουθείς τα street style looks που δημιουργούν οι καλεσμένες των shows. Influencers μόδας και ομορφιάς, fashion editors και στιλίστες, διευθύντριες περιοδικών και εν γένει λάτρεις της μόδας επισκέπτονται τις πρωτεύουσες του στιλ, χαρίζοντας μας άπλετη έμπνευση με τα combos που δημιουργούν. Ταυτόχρονα μας προτείνουν πως μπορούμε να εξελίξουμε το ντύσιμό μας, υιοθετώντας παράλληλα τις επικρατέστερες τάσεις της μόδας για την εκάστοτε σεζόν.
Οι ρίζες της street style φωτογραφίας εντοπίζονται στις δεκαετίες του '70 και του '80.
Φωτογράφοι μόδας, αναζητώντας μια πιο αυθεντική και ανεπίσημη ματιά στον κόσμο της μόδας, άρχισαν να απαθανατίζουν τους καλεσμένους των επιδείξεων καθώς έφταναν ή έφευγαν από τα shows. Η πραγματική έκρηξη της street style φωτογραφίας ήρθε με την άνοδο των social media. Πλατφόρμες όπως το Instagram, το Pinterest και το Tumblr έδωσαν τη δυνατότητα σε φωτογράφους, bloggers και απλούς λάτρεις της μόδας να μοιράζονται τις εικόνες τους με άλλους ανθρώπους, που βρίσκονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Έτσι, οι δρόμοι έξω από τις τοποθεσίες που πραγματοποιούνται τα fashion shows μετατράπηκαν σε πασαρέλες.
Σήμερα, η street style φωτογραφία αποτελεί μία μορφή τέχνης που μας επηρεάζει άμεσα, μας γεμίζει με εικόνες και απεριότιστη έμπνευση. Και όχι μόνο. Έχει επίσης σημαντικό αντίκτυπο στον κόσμο της μόδας.
Οι εικόνες που προκύπτουν από τις εβδομάδες μόδας διαμορφώνουν τις τάσεις, εμπνέουν τους σχεδιαστές και επηρεάζουν τις επιλογές που κάνουμε οι γυναίκες όσον αφορά στο ντύσιμό μας.
Μαζί με τους σχεδιαστές λοιπόν, εξίσου πρωταγωνιστικό ρόλο στον κόσμο της μόδας έχουν και οι street style φωτογράφοι, που αναλαμβάνουν να αποτυπώσουν τις αφίξεις των καλεσμένων στα shows. Κάπως έτσι, ανακαλύψαμε και το έργο της Déspi Naka, της Ελληνίδας φωτογράφου που ταξιδεύει στις πρωτεύουσες του στιλ και μοιράζεται μαζί μας εικόνες street style που μας ταξιδεύουν.
Πες μας τρία πράγματα που χρειάζεται να γνωρίζουμε για εσένα.
Είμαι η Δέσποινα (aka Despi Naka), φωτογραφίζω street style στις μεγαλύτερες εβδομάδες μόδας και μου αρέσουν οι χαρούμενες φωτογραφίες.
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη φωτογραφία; Θυμάσαι την πρώτη φορά που κράτησες κάμερα στα χέρια σου;
Δε θυμάμαι την πρώτη φορά, αλλά είχα από πολύ μικρή φωτογραφική μηχανή, αρχικά αναλογική και μετά ψηφιακή. Την είχα σχεδόν πάντα μαζί μου, σε σχολικές εκδρομές στην αρχή και αργότερα ως φοιτήτρια, έβγαζα συνέχεια φωτογραφίες τους φίλους μου. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου στο Μαθηματικό της Αθήνας, πήρα την πρώτη μου "καλή" φωτογραφική μηχανή ως δώρο από τους γονείς μου και πήγα στη Βαλένθια της Ισπανίας για μεταπτυχιακές σπουδές. Εκεί, στην προσπάθειά μου να γνωρίσω την πόλη κάνοντας ποδήλατο στους δρόμους της και πηγαίνοντας σε "fiestas" με φίλους, έβγαζα ακόμα περισσότερες φωτογραφίες και κατάλαβα ότι είναι κάτι που μου δίνει πολλή χαρά. Έτσι, αποφάσισα να κάνω μαθήματα φωτογραφίας και να ασχοληθώ περισσότερο με αυτό που αγαπούσα.
Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει περισσότερο στην τέχνη της φωτογραφίας;
Νομίζω είναι η απαθανάτιση μιας χαρούμενης στιγμής. Όταν βλέπω κάτι όμορφο αυθόρμητα θέλω να το βγάλω φωτογραφία. Είναι σαν να το κρατάω για πάντα με αυτό τον τρόπο.
Πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τη fashion street style φωτογραφία;
Όταν άρχισα να ανακαλύπτω την τέχνη της φωτογραφίας, αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν η φωτογραφία δρόμου και το αυθόρμητο στοιχείο αυτών των λήψεων. Αποφασίζοντας να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη φωτογραφία, ξεκίνησα να δουλεύω ως βοηθός φωτογράφου μόδας και πολύ γρήγορα άρχισα να κάνω δικές μου δουλειές. Διαβάζοντας και αναζητώντας φωτογραφίες ως έμπνευση και αναφορά για τις φωτογραφίσεις που έκανα, θαύμαζα πάντα αυτές που έβλεπα από τις εβδομάδες μόδας και το street style. Έτσι, πολύ αυθόρμητα, αποφάσισα να πάω να βγάλω κι εγώ αυτές τις φωτογραφίες που θαύμαζα.
Περιέγραψε μας μία ημέρα σου, ως street φωτογράφος σε εβδομάδα μόδας.
Ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί, φτιάχνω καφέ και ανοίγω υπολογιστή. Εξαρτάται από το πόση δουλειά έχω αφήσει από το βράδυ και τι ώρα πρέπει να φύγω για το πρώτο show, αλλά συνήθως δουλεύω περίπου δύο ώρες στον υπολογιστή το πρωί (επεξεργασία, αποστολή φωτογραφιών και βίντεο στους πελάτες μου, back up και "άδειασμα" του υπολογιστή για να "μπουν" οι φωτογραφίες που θα βγάλω μέσα στη μέρα). Αναλόγως την εβδομάδα μόδας, πάω σε τρία μέχρι οχτώ shows, όπου φωτογραφίζω την είσοδο και την έξοδο των καλεσμένων (με βροχή, χιόνι ή καύσωνα) και ανάμεσα σε αυτά έχω και κάποια shootings με content creators. Στις γυναικείες εβδομάδες μόδας κυριολεκτικά δεν υπάρχει καθόλου χρόνος ανάμεσα σε όλα αυτά. Γυρνώντας στο ξενοδοχείο μου προσπαθώ να φάω κάτι γρήγορο και ξεκινάει η δουλειά στον υπολογιστή πάλι, που συνήθως γίνεται μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Υπάρχουν μέρες που κοιμάμαι τέσσερις ή πέντε ώρες. Αλλά ανάμεσα σε όλη αυτή την κούραση υπάρχει πάρα πολλή χαρά, πολύς καφές και βιταμίνες επίσης.
Υπάρχουν κανόνες που ακολουθούν οι φωτογράφοι στις fashion weeks;
Νομίζω εξαρτάται από την εβδομάδα μόδας. Υπάρχουν πόλεις και εβδομάδες μόδας που είναι όλα ιδανικά και υπάρχουν άτυποι κανόνες και σεβασμός ανάμεσα στους φωτογράφους και μετά υπάρχει η γυναικεία ready to wear εβδομάδα μόδας στο Παρίσι για παράδειγμα, που είναι το χάος. Υπάρχει άπειρος κόσμος που απλά βρίσκεται έξω από το κάθε show, είτε τουρίστες είτε θαυμαστές ή άπειροι φωτογράφοι, οπότε εκεί δύσκολα τηρούνται κανόνες.
Ένας βασικός κανόνας που οι περισσότεροι ακολουθούμε είναι να μη "χαλάσουμε" τη λήψη του άλλου φωτογράφου, δηλαδή δε μπαίνουμε μπροστά σε άλλον φωτογράφο όταν βγάζει κάποιον φωτογραφία, δε φοράμε έντονα χρωματικά ρούχα, ώστε να μην ενοχλούμε αν είμαστε στο φόντο κάποιας λήψης, δεν κρατάμε ομπρέλα όσο κι αν βρέχει γιατί κάποιες στιγμές φωτογραφίζουμε κολλητά ο ένας στον άλλον και είναι επικίνδυνο.
Υπάρχει ανταγωνισμός ή συναγωνισμός; Πώς είναι η συνεργασία μεταξύ σας;
Έχει τα πάντα, όπως υποθέτω σε όλα τα εργασιακά περιβάλλοντα. Υπάρχουν φωτογράφοι τους οποίους σέβομαι πολύ, που το κάνουν αυτό πολλά χρόνια πριν από μένα και με τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους στο δρόμο δίνουν το καλό παράδειγμα, του σεβασμού και της συνεργασίας. Προσπαθώ να είμαι κι εγώ σε αυτή την κατηγορία, του συναγωνισμού. Συνεργαζόμαστε ώστε να έχουμε όλοι την λήψη, να είμαστε ασφαλείς και να περνάμε καλά.
Προφανώς υπάρχουν και φωτογράφοι από την άλλη πλευρά, του ανταγωνισμού, που προσπαθούν να χαλάσουν τη λήψη του άλλου με πολλούς τρόπους, αλλά είναι κι αυτό μέσα στο παιχνίδι, υποθέτω. Εγώ θέλω στο τέλος της ημέρας να είμαι υπερήφανη και για τις λήψεις μου και για τη συμπεριφορά μου. Αλλά για να είμαι απολύτως ειλικρινής προφανώς δεν κάθομαι με σταυρωμένα χέρια όταν κάποιος πάει να μου χαλάσει τη φωτογραφία και τη δουλειά μου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση ή δυσκολία που έχεις αντιμετωπίσει στις fashion weeks;
Νομίζω είναι η γενικότερη κούραση, σωματική και ψυχολογική. Όσο περνάνε τα χρόνια οι εβδομάδες μόδας γίνονται ολόκληροι μήνες ταξιδιών, αϋπνίας, τρεξίματος, ωρών φωτογράφισης στη βροχή. Είμαι πολύ ευγνώμων για τη δουλειά μου και την αγαπώ πολύ αλλά υπάρχει πολλή κούραση.
Υπάρχει κάποια εμπειρία που σου έχει μείνει αξέχαστη;
Έχω άπειρες εμπειρίες να πω, καλές ή κακές στιγμές από τις εβδομάδες μόδας. Νομίζω η πιο έντονη στιγμή είναι στο τέλος κάθε σεζόν, την τελευταία μέρα, στο τελευταίο show, όταν κλείνω την κάμερα και λέω "it’s done!". Υπάρχει ένα αίσθημα ανακούφισης και ευγνωμοσύνης και η σκέψη του τι έχω κάνει, σε πόσες εβδομάδες μόδας και χώρες έχω πάει και ότι αυτό που πχ πριν δυο μήνες μου φαινόταν "βουνό", τελικά έγινε. Η στιγμή που θυμάμαι όλες τις δυσκολίες και τις συνεργασίες, και τις κακές και τις καλές στιγμές και το αίσθημα που επικρατεί είναι άπειρη χαρά και ευγνωμοσύνη. Είναι το να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα.
Πόσο εύκολο είναι να φωτογραφήσεις εν κινήσει;
Είναι σαν να χορεύεις. Βλέπεις μέσα από τη φωτογραφική μηχανή, μετράς τα βήματα του θέματός σου και περπατάς ή τρέχεις και πατάς το κουμπί. Έχει μια δυσκολία, επειδή τις περισσότερες φορές φωτογραφίζουμε όντως στο δρόμο, με αυτοκίνητα να περνάνε δίπλα μας ή security να μας σπρώχνουν, οπότε ενώ κοιτάς μέσα από την κάμερα και κινείσαι πρέπει παράλληλα να ξέρεις τι γίνεται γύρω σου. Αλλά το να φωτογραφίζεις εν κινήσει από μόνο του έχει πλάκα.
Οι content creators είναι συνεργάσιμες;
Ναι, βρισκόμαστε εκεί για τον ίδιο λόγο, τη δημιουργία όμορφων εικόνων και να περάσουμε καλά. Οπότε προφανώς υπάρχει ωραία συνεργασία με τις περισσότερες από αυτές. Υπάρχουν κάποιοι καλεσμένοι στα shows, που δεν είναι content creators, αλλά άνθρωποι που δουλεύουν στο χώρο και δε δίνουν εύκολη λήψη, όπως η Christine Centenera, για παράδειγμα, που είναι κι από τις αγαπημένες μου να φωτογραφίζω. Δεν είναι συνεργάσιμη, με την έννοια ότι δε θα σταματήσει ποτέ για να τη φωτογραφίσουμε, αλλά είναι ευγενική κι όταν έχω τη λήψη μου και κατεβάζω την κάμερά μου πάντα θα χαμογελάσει. Είναι κάτι που εκτιμώ πολύ. Υπάρχουν και οι content creators που εμείς οι φωτογράφοι τις λέμε "divas”, που μπορεί να θέλουν να τις κυνηγήσουμε λίγο παραπάνω και να έχουν αγενή συμπεριφορά, αλλά πλέον δε τις φωτογραφίζω. Θέλω αυτοί που φωτογραφίζω κι ανεβάζω στο instagram μου να είναι άνθρωποι που σέβομαι κι έχουν ευγενική συμπεριφορά.
Υπάρχει κάποια που έχεις ξεχωρίσει; Παρατηρείς αλλαγές στη συμπεριφορά και τον τρόπο αντιμετώπισης ανάλογα με την πόλη;
Έχω πολλές αγαπημένες, που τις ξεχωρίζω για το style τους και τον χαρακτήρα τους, και είναι πάντα ευγενικές. Είναι η Grece Ghanem, που είναι πολύ αληθινή, μοναδική και πηγή έμπνευσης για το no-age στυλ της. Η Elle Ferguson που είναι το αγαπημένο μου απόλυτο boho girl και πάρα πολύ γλυκιά. Αγαπώ πάρα πολύ τις σκανδιναβές Janka Polliani και Marianne Theodorsen. Τις αγαπώ και για τα πολύχρωμα δημιουργικά outfits τους, αλλά περισσότερο για την ενέργειά τους, γιατί υποστηρίζουν η μία την άλλη και είναι πάντα χαμογελαστές. Επίσης, σκανδιναβές αγαπημένες μου είναι οι Darja Barannik, Annabel Rosendahl και Tine Andrea, που έχουν τρομερό minimal style. Και σίγουρα Christine Centenera και Pernille Teisbaek που έχουν πάντα top styling.
Έχεις ταξιδέψει και στις τέσσερις πρωτεύουσες του στιλ (Παρίσι, Μιλάνο, Νέα Υόρκη και Λονδίνο), στο πλαίσιο των fashion weeks. Ποια είναι η δική σου αγαπημένη και λιγότερο αγαπημένη; Για ποιον λόγο;
Η αγαπημένη μου είναι η εβδομάδα μόδας της Κοπεγχάγης. Μάλλον ακριβώς επειδή δε θεωρείται μία από τις τέσσερις μεγαλύτερες εβδομάδες μόδας στον κόσμο, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται, είναι πιο αυθεντική στα δικά μου μάτια. Οι καλεσμένοι φοράνε τα δικά τους ρούχα, κάνουν το δικό τους styling κι όλα είναι πιο αληθινά, αυθόρμητα, δημιουργικά και πολύ όμορφα. Δεν υπάρχουν security ή fans (οι δύο μεγάλοι εχθροί των φωτογράφων) και οι περισσότεροι καλεσμένοι έρχονται περπατώντας ή με τα ποδήλατά τους. Οι εικόνες που δίνει η εβδομάδα μόδας της Κοπεγχάγης είναι μοναδικές.
Λιγότερο αγαπημένη είναι του Λονδίνου, που αν κι έχει shows, όπως του JW Anderson που είναι από τους αγαπημένους μου σχεδιαστές, επιλέγω να μη την κάνω γιατί δε μου αρέσει πολύ το στιλ της εβδομάδας μόδας.
Πιστεύεις πως οι content creators που βλέπουμε σε όλες τις εβδομάδες μόδας έχουν όντως στιλ;
Εξαρτάται από την εβδομάδα μόδας και το show. Για παράδειγμα, στο Παρίσι οι μεγάλοι οίκοι, πχ Dior, θέλουν οι περισσότερες content creators να φοράνε αποκλειστικά full looks από τον οίκο και πρέπει να επιλέξουν τα ρούχα και τα αξεσουάρ τους από μια συγκεκριμένη συλλογή που διαθέτουν σε αυτές κατά τη διάρκεια του fitting. Αυτό θεωρώ ότι αναγκαστικά περιορίζει αρκετά τη δημιουργικότητα των creators και η τελική εικόνα δεν είναι αποτέλεσμα του δικού τους προσωπικού στυλ απολύτως. Είναι αυτό που δε γίνεται πχ στην Κοπεγχάγη, και για αυτό παραμένει τόσο δημιουργική.
Τι σημαίνει μόδα για εσένα; Έχεις παρατηρήσει αλλαγές στο στιλ σου μετά την ενασχόληση σου με το street style;
Είναι δημιουργία, χαρά, έκφραση.
Οι εικόνες που βλέπω σίγουρα επηρεάζουν και το προσωπικό μου στυλ. Παίρνω τρομερή έμπνευση από όλες τις εβδομάδες μόδας. Λόγω της δουλειάς μου και κατά τη διάρκεια της εβδομάδας μόδας έχω γίνει σίγουρα πιο minimal και δε φοράω τόσο χρώμα όσο φόραγα πριν ξεκινήσω. Όταν δε δουλεύω, παίζω πιο πολύ με τα ρούχα και τα αξεσουάρ, όπως τα κορίτσια που θαυμάζω και φωτογραφίζω.
Από όλες τις φωτογραφίες που έχεις τραβήξει, υπάρχει κάποια που είναι πολύ ξεχωριστή για εσένα; Για ποιο λόγο;
Έχω πάρα πολλές.
Είναι σίγουρα πολύ ξεχωριστή αυτή η φωτογραφία με τα "scandi girls" από τον Αύγουστο του 2021. Ήταν η πρώτη μου φορά στην Κοπεγχάγη και η πρώτη φορά που έβγαζα μια φωτογραφία σαν αυτές που θαύμαζα, όταν χάζευα το street style από τις εβδομάδες μόδας. Μου δίνει πολλή χαρά πάντα όταν την βλέπω.
Είναι πολύ συμβολική για μένα αυτή η φωτογραφία της Natalia Vodiánova, από το πιο πρόσφατο show της Chloé, στο Παρίσι. Όταν ξεκίνησα, πριν 5 χρόνια, δε μπορούσα να σταματήσω ένα από τα λεγόμενα big names και να ζητήσω μια φωτογραφία. (Η συγκεκριμένη στιγμή είχε πολλή πλάκα, γιατί προσπαθούσα να πείσω τον security της που δεν καταλάβαινε αγγλικά να φύγει από πίσω της για να είναι τέλεια η φωτογραφία. Και η Natalia συνέχιζε να χαμογελάει.) Είμαι υπερήφανη για τη διαδρομή μου και ευγνώμων στους φωτογράφους που με τη στάση τους μου έχουν δείξει το δρόμο.
Αγαπώ πολύ τις φωτογραφίες της Christine Wuerfel Stauss με τον γιο της στη Νέα Υόρκη, γιατί είναι πολύ αληθινές και χαρούμενες.
Και σίγουρα αγαπώ οτιδήποτε περιλαμβάνει Miu Miu & charms.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
Ετοιμάζω μια μετακόμιση και από Ιανουάριο πίσω στις εβδομάδες μόδας.
Instagram @despi_naka
