Νιώθω πάντα μεγάλο θαυμασμό για τις δημιουργίες που χαρακτηρίζονται από μινιμαλισμό, ωστόσο κρύβουν πολυπλοκότητα, αλλά και τους σχεδιαστές που αγαπούν να αντιμετωπίζουν την τέχνη ως μόδα. Ο Άγγελος Τσακίρης ανήκει στην κατηγορία των Ελλήνων σχεδιαστών, που μέσα από τη μέχρι στιγμής παρουσία τους στη βιομηχανία της μόδας έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν με τη μοναδικότητα που χαρακτηρίζει τις συλλογές τους. Αγαπά να βοηθά τις γυναίκες να εκφράζονται μέσα από το ντύσιμό τους, δεν διαπραγματεύεται την άριστη ποιότητα των ρούχων του και θέλει να δημιουργεί τις δικές του τάσεις στη μόδα.
Με αφορμή τον εορτασμό 30 χρόνων Madame Figaro στην Ελλάδα, ο Άγγελος Τσακίρης μιλά στο madamefigaro.gr για τη βιωσιμότητα και το A.I, την καταγωγή του από το Σουφλί, τη μούσα του, Βίκυ Καγιά, αλλά και όλα όσα τον εμπνέουν.
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στον κόσμο της μόδας;
Θυμάμαι πως από μικρό παιδί αγαπούσα τη μόδα και παρακολουθούσα τις εξελίξεις της. Έβλεπα Fashion Tv πολύ έντονα, ωστόσο χωρίς να γνωρίζω ακριβώς τι είναι μόδα και ρούχο. Ήταν κάτι που γινόταν ασυναίσθητα. Παρακολουθούσα επίσης τη γιαγιά μου να ράβει, να υφαίνει βελονάκι. Η καταγωγή μου είναι από τον Έβρο, οπότε πέρασα τα σχολικά χρόνια μου στο Σουφλί, την πόλη του μεταξιού.
Θυμάμαι τη γιαγιά μου να κρατά το βελονάκι και τις κλωστές. Με έπαιρνε μαζί της στις μονάδες και τα εργοστάσια, όπου έβλεπα τα διάφορα νήματα. Όλες αυτές ήταν πολύ ιδιαίτερες εικόνες για εμένα. Μεγαλώνοντας, άρχισα να καταλαβαίνω περισσότερα πράγματα, να συνειδητοποιώ τι είναι το μετάξι, τι είναι η ίνα, πως μετατρέπεται σε ύφασμα. Κάπως έτσι, όλα αυτά φαίνεται πως εισχώρησαν μέσα μου.
Η οικογένειά σου είχε κάποια σχέση με τη μόδα ή τα ρούχα;
Όχι. Η γιαγιά μου μόνο είχε μία μικρή μονάδα με μεταξοσκώληκες, που αφορούσε την παραγωγή του μεταξιού.
Συνεπώς, έφυγες από τον Έβρο και ήρθες στην Αθήνα για σπουδές;
Έφυγα όταν ήμουν 18 χρονών και ήρθα στην Αθήνα για να σπουδάσω στη σχολή Fashion Workshop που διέθετε τότε η Βίκυ Καγιά. Εκεί ξεκίνησε η αναζήτησή μου στη μόδα χωρίς όμως να γνωρίζω εάν θέλω να γίνω στιλίστας, σχεδιαστής, δημοσιογράφος. Θυμάμαι όμως πως είχα δηλώσει πως δεν πρόκειται να γίνω σχεδιαστής. Ποτέ, μην λες ποτέ.
Πώς βίωσες την φοίτησή σου στο Fashion Workshop;
Έντονα. Ήταν αρκετά δύσκολη σχολή, αφού ακολουθούσαμε τους κανόνες της γαλλικής σχολής Mod'Art, οπότε υπήρχε μία άλλη πειθαρχία συγκριτικά με άλλες σχολές. Ήταν όμως μία πολύ ωραία και γεμάτη εμπειρία.
Έκανες την πρακτική σου στο πλευρό των MI-RO, σωστά;
Συγκεκριμένα, πρακτική έκανα στο πλευρό της πατρονίστ μου από τη σχολή. Εργάστηκα όμως δύο χρόνια στους MI-RO.
Ποια είναι τα μαθήματα που πήρες από αυτή την εμπειρία;
Έμαθα τα πάντα για το πρακτικό κομμάτι, δηλαδή το πιο κατασκευαστικό. Τον τρόπο για να κόψεις ένα ρούχο, να το πατρονάρεις, πως ράβεται, πως το περιποιείσαι, πως το προβάρεις. Όλη αυτή η διαδικασία ήταν μεγάλη εμπειρία για εμένα. Πήρα όλες αυτές τις εμπειρίες σαν σφουγγάρι και τις εξέλιξα, ώστε να τις προσαρμόσω σε εμένα. Το business είναι ένα κομμάτι που λείπει από όλα τα ατελιέ/brands. Είναι ένα αρκετά κοστοβόρο κομμάτι, που χρειάζεται διαφορετικές γνώσεις ή να έχεις ένα διαφορετικό team.
Η Βίκυ Καγιά φορά πολύ συχνά δημιουργίες σου. Θα έλεγες πως είναι η μούσα σου;
Η πρώτη φορά που φόρεσε δική μου δημιουργία ήταν στα Beauty Stars by Madame Figaro. Τότε, είχα τρομερό άγχος, λες και έκανα ολόκληρο show. Ναι, η Βίκυ Καγιά νιώθω πως είναι η μούσα μου. Είναι οικογένειά μου. Είναι ο άνθρωπος που με πίστεψε και με στήριξε πολύ από την αρχή έως και σήμερα. Έχουμε μία πολύ ωραία φιλική και οικογενειακή σχέση.
Οι δημιουργίες σου είναι minimal και αιθέριες. Από που αντλείς έμπνευση;
Με εμπνέουν τα πάντα και τίποτα. Συνήθως, εκφράζομαι και εμπνέομαι πολύ μέσα από την τέχνη, από πίνακες ζωγραφικής. Μπορεί να δω ένα ρούχο που να μου αρέσει και να πάρω στοιχεία από αυτά που θα τα προσαρμόσω στο δικό μου έργο. Να δω μία γυναίκα στον δρόμο, που είναι πολύ ωραία ντυμένη και να μου δώσει κάτι. Μία απλή ιδέα μπορεί να με εμπνεύσει να δημιουργήσω ολόκληρη συλλογή.
Πώς θα σε χαρακτήριζες ως σχεδιαστή;
Σίγουρα minimal, αφαιρετικό και διαχρονικό.
Ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από το brand σου; Υπάρχει κάποιο storytelling;
Η γυναίκα που φορά τα ρούχα μου θέλω να αισθάνεται κυρίαρχη μέσα στον χώρο, όπου βρίσκεται. Να νιώθει δυναμική, σύγχρονη. Θέλω να αισθάνεται ελευθερία όταν τα φορά. Η φιλοσοφία στην οποία στηρίχτηκα είναι πως θέλω όλες οι δημιουργίες μου να φτιάχνονται από πολύ καλά υλικά, οι ραφές να είναι προσεγμένες. Θέλω να συνεργάζομαι με μία ομάδα που να υποστηρίζει αυτή την κατεύθυνση.
Ποιοι σχεδιαστές σε έχουν επηρεάσει;
Ξεκινώντας τη διαδρομή μου, θαύμαζα τον Yves Saint Laurent. Όσο περισσότερο παρακολουθούσα τη μόδα και μάθαινα περισσότερα, ανακάλυψα καλύτερα το έργο του Dries Van Noten και του Issey Miyake. Νομίζω πως είναι οι αγαπημένοι μου. Θαυμάζω επίσης την Madeleine Vionnet και τη Madame Grès. Μου αρέσει ο τρόπος που αντιμετωπίζουν το ύφασμα και τον τρόπο που το κατασκευάζανε. Ή καλύτερα τον τρόπο που ντραπάρανε το ύφασμα. Το έραβαν όλο στο χέρι. Αυτό ήταν υψηλή ραπτική. Από τους νεώτερους, νομίζω πως οι περισσότεροι ξεχωρίζουμε τον Jacquemus, αφού κάνει πολύ καλή δουλειά όσον αφορά στο marketing.
Στην μέχρι στιγμής πορεία σου, ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις αντιμετωπίσει;
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε που δημιούργησα το brand μου και έχω ήδη αντιμετωπίσει αρκετές προκλήσεις και δυσκολίες. Αρχικά, υπάρχει μία έλλειψη σε τεχνίτες και υφάσματα, συνεπώς όσο κι αν θέλεις να είσαι τυπικός, δεν μπορείς να είσαι πάντα. Σίγουρα, οι προκλήσεις αφορούν και το οικονομικό κομμάτι, λόγω της ελληνικής αγοράς. Ξεκίνησα το brand μου δύο μήνες πριν έρθει η πανδημία στη ζωή μας. Άρα μόλις ανοίξαμε, χρειάστηκε να κλείσουμε για περίπου δύο χρόνια. Τότε ήταν που πείσμωσα περισσότερο και αποφάσισα πως θα το παλέψω.
Οι συλλογές σου είναι 100% "Made in Greece", σωστά;
Ναι, όλα. Χρησιμοποιώ αρκετά μετάξι από το Σουφλί, αλλά και υφάσματα από Έλληνες προμηθευτές. Τα πάντα ράβονται και κεντιούνται στην Ελλάδα. Σίγουρα, είναι πολύ πιο ακριβό να κατασκευάσεις ρούχα στην χώρα μας. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στη λιανική τιμή. Πιστεύω όμως πως είναι πιο ελεγχόμενο.
Επίσης, έχω παρατηρήσει πως οι συλλογές σου είναι limited. Είναι η δική σου απάντηση στην fast fashion; Ή έχεις αποφασίσει πως θα κάνεις συγκεκριμένους κωδικούς ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο άρτιοι;
Ακριβώς αυτό. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό να δημιουργώ συγκεκριμένους κωδικούς, από δέκα έως μαξ 25, οι οποίοι να είναι ωραίοι αισθητικά, να είναι κατασκευασμένοι σωστά και να μην ανοιγόμαστε σε πολλούς κωδικούς, ώστε κάποιοι από αυτοί να μην είναι σωστοί. Ποιότητα και όχι ποσότητα. Είναι πολύ υπέρ των limited συλλογών.
Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα δει κάθε ολοκληρωμένη συλλογή σου;
Πάντα, οι πρώτοι άνθρωποι που έβλεπαν μία συλλογή μου ήταν οι σχεδιαστές Χάρης Χουρμούζης και Άγγελος Τάσσης. Ο Χάρης μάς έχει αφήσει, αλλά ο Άγγελος κάνει έναν έλεγχο στα ρούχα. Βασίζομαι πολύ στη γνώμη του.
Μίλησε μας για τη συλλογή που αφορά τη σεζόν Φθινόπωρο/Χειμώνας 2024-2025.
Έχουμε χρησιμοποιήσει πολύ σατέν, μάλλινα, μουσελίνες μεταξωτές και κεντημένες. Έχουμε προσπαθήσει να δημιουργήσουμε μία συλλογή που να είναι πιο προσιτή στο κοινό. Είναι μία πιο feminine και εμπορική συλλογή με λοξοκομμένα φορέματα, έντονες αποχρώσεις όπως το κόκκινο, ίσιες γραμμές. Πρόκειται για ρούχα, με τα οποία μία γυναίκα μπορεί να δημιουργήσει day to night εμφανίσεις.
Είσαι υπέρ του day to night στιλ ή προτιμάς τα ξεκάθαρα dress codes;
Όχι, τρελαίνομαι με τις day to night εμφανίσεις. Ένα πουκάμισο μπορείς να το φορέσεις από το πρωί, να το φορέσεις και το βράδυ. Αυτή είναι η μαγεία των ρούχων. Έχουμε φύγει από την εποχή που οι γυναίκες φορούσαν άλλα ρούχα το πρωί και άλλα ρούχα το βράδυ. Οι καταστάσεις και οι ρυθμοί της ζωής έχουν αλλάξει πολύ. Γύρω μας τα πάντα αλλάζουν ραγδαία. Άρα, γιατί όχι;
Τα τελευταία χρόνια, η ελληνική μόδα γνωρίζει κάποια εξέλιξη. Τι πιστεύεις;
Την παρατηρώ και εγώ αυτή την εξέλιξη. Μου αρέσει πολύ που έχουν παρουσιαστεί μικρά νέα brands, όπως το δικό μου, τα οποία έχουν κάνει κάτι σημαντικό και μάλιστα χωρίς να το καταλάβουμε. Έχουν δυναμώσει την αγορά και τα εργαστήρια, τα οποία προσλαμβάνουν περισσότερο κόσμο, ενώ συχνά δεν προλαβαίνουν να παράξουν όσα χρειάζεται. Αυτό έχει βοηθήσει πολύ στο να έρθει μία μικρή ανάπτυξη. Είμαι πολύ υπέρ αυτού. Μου αρέσουν τα brands που ακολουθούν μία σωστή επιχειρηματική πορεία και ξεχωρίζουν με την αισθητική τους, αλλά και με τη συμπεριφορά τους προς τον καταναλωτή.
Πόσο εύκολο είναι να έχεις ένα brand μόδας στην Ελλάδα του 2024;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Είναι σχεδόν αφύσικο να μπορείς να το στηρίξεις όσο χρειάζεται. Προσπαθείς να ανταγωνιστείς τα μεγαλύτερα brands, το οποίο δεν γίνεται εύκολα, αλλά πρέπει να το κάνεις. Χρειάζεται να ανταγωνιστείς και να ξεχωρίσεις. Είναι αρκετά δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Όπως δεν είναι ακατόρθωτο να εξάγεις τις συλλογές σου και στο εξωτερικό. Πιστεύω πως αφορά στον στόχο σου. Η ελληνική τέχνη, αλλά και τα κοσμήματα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Γιατί όχι και τα ρούχα;
Τα τελευταία χρόνια, η έννοια της βιωσιμότητας απασχολεί επίσης αρκετά τον κόσμο της μόδας. Ποιες είναι οι δικές σου σκέψεις; Πόσο εύκολο είναι να κάνει κανείς πιο sustainable αγορές, δεδομένου της οικονομίας και των μισθών που υπάρχουν στη χώρα μας;
Ο κόσμος αγοράζει πενταπλάσια πράγματα από ό,τι παλαιότερα. Από αυτά, ένα μεγάλο ποσοστό καταλήγει στα απορρίμματα. Συμφωνώ, δεν είναι πολύ εύκολο, ούτε για τον κόσμο ούτε για εμάς. Το ζητούμενο είναι να ψωνίζουν οι γυναίκες, όχι να μένουν τα ρούχα στις κρεμάστρες. Οι αγορές από fashion fashion και η υπερκατανάλωση όμως επιβαρύνει το περιβάλλον. Τα κόστη στην ενέργεια ανεβαίνουν, οι μισθοί παραμένουν ίδιοι, το κόστος στην κατασκευή και τις ύλες ανεβαίνουν. Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες.
Εκτός από το sustainability, γίνεται συχνά λόγος και για το A.I. Ποιο πιστεύεις πως είναι το μέλλον της μόδας;
Σίγουρα, ένα μεγάλο κομμάτι αυτού θα είναι ψηφιακό. Είμαι υπέρ του A.I. σε κάποια κομμάτια, αρκεί να μην εκθρονίσει κόσμο από τις δουλειές του.
Πιστεύεις πως θα χαθεί η ουσία;
Σίγουρα χάνεται αυτή η αίσθηση του χειροποίητου. Ως ένα σημείο μπορεί να βοηθήσει. Αυτό που έχει σημασία είναι μέχρι ποιο σημείο θα το αφήσουμε να εισχωρήσει στον τομέα της μόδας.
Πιστεύεις πως οι Ελληνίδες έχουν στιλ;
Βεβαίως και έχουν στιλ. Παρατηρώ πολλές καλοντυμένες γυναίκες στους δρόμους της Αθήνας. Είναι περιποιημένες, που μου αρέσει πολύ. Φροντίζουν τα μαλλιά και την επιδερμίδα σου, έτσι ακόμα κι αν είναι απλά ντυμένες μοιάζουν πολύ κομψές.
Ποια είναι η σχέση σου με τις τάσεις της μόδας; Παρατηρείς κάποιο λάθος που κάνουν οι γυναίκες με τα trends;
Τις παρακολουθώ, ωστόσο προτιμώ να δημιουργώ εγώ τις δικές μου τάσεις. Αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν μπορώ να πω πως τις ακολουθώ κατά γράμμα όμως. Το σημαντικότερο λάθος που κάνουν είναι να τις ακολουθούν πιστά. Κάθε σεζόν, με ρωτούν ποιο είναι το χρώμα της σεζόν. "Δεν ξέρω και δεν με αφορά" είναι η απάντηση. Έχω τη δική μου παλέτα, αλλά καταλαβαίνω πως οι περισσότερες γυναίκες έχουν συνηθίσει να κάνουν αυτές τις ερωτήσεις. Δημιουργούμε εμείς χρώματα και τάσεις.
Πιστεύεις πως η κομψότητα είναι έμφυτη;
Σχετίζεται με τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις μας. Είναι όμως κάτι που μπορείς να κατακτήσεις και να εξελίξεις. Είναι σίγουρα θέμα προσωπικότητας. Σχετίζεται με τα βιώματά μας, τη μόρφωση, τις εικόνες, την αντίληψή μας. Σχετίζονται όλα μεταξύ τους: το πως κινείσαι, πως επικοινωνείς, πως τρως. Όλα παίζουν τον ρόλο τους.
Το Madame Figaro Greece κλείνει φέτος 30 χρόνια πορείας. Θυμάστε την πρώτη φορά που το ξεφυλλίσατε ή εάν σας είχε κάνει κάτι εντύπωση;
Έχω ξεφυλίσσει πολλές φορές το Madame Figaro. Ξεχωρίζω σίγουρα το εξύφυλλο που είχε κάνει η Βίκυ Καγιά, στο οποία φορά το πλεκτό με βελονάκι τοπ του Gaultier. Νομίζω πως ήταν υπερσυγκλό. Ένα όνειρο.
Μία ευχή για το Madame Figaro Greece.
Στα επόμενα τριάντα χρόνια και στα επόμενα 360 καλύτερα εξώφυλλα.
Site: www.angelostsakiris.com
Διαβάστε Επίσης
