"Με ενδιαφέρει το μυστήριο και η μαγεία, γιατί είναι ένας τρόπος να ξορκίζω την αβεβαιότητα για το μέλλον" αποκάλυψε η Maria Grazia Chiuri
Η αλχημεία είναι μια μορφή μαγείας, οπότε o μετασχηματισμός των εικόνων ή των σωμάτων σε τέχνη, είναι μια πράξη ονείρου. (Leonora Carrington)
"Οι σουρεαλιστικές εικόνες καταφέρνουν να κάνουν ορατό οτιδήποτε είναι από τη φύση του αόρατο. Με ενδιαφέρει το μυστήριο και η μαγεία, γιατί είναι ένας τρόπος να ξορκίζω την αβεβαιότητα για το μέλλον” λέεη η Maria Grazia Chiuri για την autumn-winter 2020-2021 haute couture συλλογή της.
Κατά τη διάρκεια αυτής της αβέβαιης περιόδου η creative director του οίκου Dior επέλεξε να επικεντρωθεί στη δουλειά καλλιτεχνών όπως οι Lee Miller, Dora Maar και Jacqueline Lamba, που ξεπέρασαν το ρόλο της "μούσας", με βάση τον οποίο η ομορφιά τους τις είχε αρχικά υποβιβάσει, μέχρι τελικά να πρωταγωνιστήσει στη ζωή τους και να δώσει στα σουρεαλιστικά τους έργα μια διαφορετική θηλυκότητα.
H συλλογή έχει αυτήν ακριβώς τη διάθεση που είναι συνδεδεμένη με τη φύση και τη μεταμόρφωση. Κάποια κομμάτια έχουν τόνους το κόκκινου, ανάμεσα στους οποίους και το κοραλλί που συναντάμε στους ωκεανούς. Τα χρώματα από τους πίνακες των Leonora Carrington και Dorothea Tanning "ζουν" πάνω σ’ αυτές τις δημιουργίες, μέσα από όλες αυτές τις φωτεινές αποχρώσεις.
Το γυναικείο σώμα των σουρεαλιστών, που εμφανίζεται στα μικροσκοπικά mannequins, αντιπροσωπεύει με έναν τρόπο την καρδιά της υψηλής ραπτικής. Η καλλιτέχνις Cindy Sherman προσαρμόζει αυτό το σχεδόν μαγικό αντικείμενο σε ένα από τα πρώτα της video projects, που ακροβατεί μεταξύ της ιστορίας της μόδας και της δυνατότητας μιας νέας εικόνας. Σήμερα, αυτές οι μινιατούρες δημιουργούν ένα τελείως νέο τελετουργικό.
Έτσι, το μαγικό κουκλόσπιτο, που ενσαρκώνει το ατελιέ της 30 Avenue Montaigne του Dior, ξεκινάει το ταξίδι του. Όλο αυτό θυμίζει τη διαδρομή του ίδιου του Christian Dior αλλά και το Théâtre de la Mode, μία έκθεση με δημιουργίες Γάλλων couturiers, που ταξίδευε μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τα ατελιέ του Dior έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο σ’ αυτήν την περιπέτεια. Tα haute couture "day looks”, με κοστούμια από ανδρικά υφάσματα και εξαιρετική αρχιτεκτονική, αντιπροσωπεύουν το άψογο tailoring του οίκου. Ένα παλτό αποκαλύπτει πλισαρισμένα layers. Το ντραπέ μιμείται τα αρχαία αγάλματα. Το φως "εξουδετερώνει" το γκρι και τους χρυσούς τόνους, προσφέροντάς τους μία εκπληκτική λάμψη.
Η συλλογή φτιάχτηκε εξ ολοκλήρου στο χέρι και αυτές οι μινιατούρες αντιπροσωπεύουν την ομορφιά της δημιουργικής διαδικασίας, που βρίσκεται στην καρδιά της υψηλής ραπτικής. Για το μεγάλο φινάλε δημιουργήθηκε ένα νυφικό, βασισμένο σε μια παράδοση-σύμβολο που ξεχάστηκε με το χρόνο.
Μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι απολύτως φυσικό να εξετάσουμε ξανά την ιστορία της ξεχωριστής σιλουέτας της υψηλής ραπτικής, αναπαριστώντας το γυναικείο σώμα μέσα από το πρίσμα μιας κούκλας.
