Αν είσαι νοσταλγικός τύπος και αγαπάς τα παπούτσια, σίγουρα θα ταυτιστείς με την Ελένη Στασινοπούλου.
Ιθάκης και Πατησίων. Εκεί βρισκόταν το πλησιέστερο κατάστημα Καλογήρου στο σπίτι της εφηβείας μου, στην οδό Σύρου της Κυψέλης. Αυτό που έσπευδες σε μια ώρα ανάγκης... Δίπλα ήταν o Λεπουραίος μια πολύ κλασική μπουτίκ με ταγέρ τύπου Chanel και μεταξωτές μπλούζες με φιόγκο, λες και πουλούσε στολές για grandes dames με μαλλί κράνος. Και από την άλλη, ο κινηματογράφος Αθηνά. Ιστορικό σινεμά της περιοχής (ακόμα θυμάμαι τις ουρές στο "Πέρα από την Αφρική"). Η Πατησίων στα καλύτερά της, τουλάχιστον απ' όσο την έχω ζήσει εγώ. Τελείωνε η δεκαετία του '80. Τα πρώτα βήματα μας στο λύκειο έπρεπε να γίνονται ανυπερθέτως μέσα σε μοκασίνια Sebago ή σε Timberland boat shoes και όταν δεν φορούσαμε αυτά, τότε ερχόταν το βάπτισμα του πυρός στα τακούνια της Καλογήρου.
"Από που τα πήρες; Από την Καλογήρου". Πάντα με θηλυκό άρθρο. Μεγάλο ατόπημα να χρησιμοποιήσεις άλλο γένος. Λάθος που πρόδιδε έλλειψη βασικών γνώσεων. Φαινόταν ποιος είχε συνηθίσει να ακούει το όνομα-σύμβολο της chic Αθήνας από τα γεννοφάσκια του και ποιος όχι. Το σωστό αποδείκνυε ότι πλανιόταν ανέκαθεν στον αέρα και στις γυναικείες κουβέντες του σπιτιού του, το "Η Καλογήρου".
(Fact: Είναι γνωστό ότι η κόρη του ιδρυτή ήταν η ψυχή της εταιρείας και χαρακτηριστική φιγούρα σε όλη τη μεταπολεμική ιστορία της Καλογήρου και έτσι επικράτησε το θηλυκό γένος).
Μπαλαρίνες καφέ σε ένα πρωτότυπο συνδυασμό από σουέτ και δέρμα ήταν ένα από τα πρώτα ζευγάρια παπούτσια που δοκίμασα και απόχτησα με τρελή χαρά στην Καλογήρου της Πατησίων. Η μαμά μου έφυγε εκείνη την ημέρα με ένα ζευγάρι mid heel μοκασίνια με αγκράφα, από αυτά που φορούσε για χρόνια σε άπειρες παραλλαγές. Τα καλοκαίρια έπαιρνε εσπαντρίγιες, Castaner νομίζω, πάλι συνέχεια παρόμοιες. Εγώ προέκυψα σαφώς πιο χαμαιλέοντας από αυτήν. Γλυκοκοιτούσα από ντελικάτα σανδάλια με πέτρες μέχρι τσόκαρα με ξύλινους κοθόρνους. Μεγάλη απογοήτευση όταν δεν τα έπαιρνα γιατί κρινόντουσαν (και ήταν όντως υπερβολικά για την ηλικία μου), εφηβικό τραύμα θα το έλεγες σχεδόν. Γόβες μαύρες σουέτ με κωνικό τακούνι και μυτερή φόρμα ήταν ένα επόμενο ζευγάρι που ήρθε στην ντουλάπα μου από την Καλογήρου. Δεν κρατήθηκα, και δεν τα λυπήθηκα να τα φορέσω το ίδιο βράδυ σε κλαμπ (την Αυτοκίνηση, αν αναρωτιέται κανείς) και σχεδόν να καταστρέψω το μαλακό καστόρι τους στο πάτωμα με τα χυμένα ποτά. Ναι, καλά υποθέσατε, τις είχα συνδυάσει με στρετς φόρεμα με βάτες. Εννοείται πως το look ολοκλήρωνε στέκα βελούδινη πομπέ.
Λίγο καιρό αργότερα, το αγαπημένο μου στέκι ήταν πια στην Πατριάρχου Ιωακείμ. Ως φοιτήτρια, "βολοδέρνουσα" με τις ώρες στο κέντρο της Αθήνας, καθηλωνόμουνα εκεί με ιώβεια υπομονή σε κάθε περίοδο των εκπτώσεων, γιατί είχα αυτό το έμφυτο χάρισμα-κατάρα να μαγνητίζομαι σαν υπνωτισμένη από πάσης φύσεως fashion κελεπούρια, είδος που αφθονούσε στο σύμπαν Καλογήρου. "Τι νούμερο φοράτε;" Τους αποστόμωσα μια σεζόν: "Φέρτε μου ότι έχετε από 37 μέχρι 39!" Προκειμένου να μην μου στερήσω ένα ακόμα περιζήτητο αξεσουάρ, θα επιδείκνυα μια σχεδόν υπερφυσική ελαστικότητα στο μέγεθος... Πώς το έκανα αυτό δεν ξέρω. Η ευελιξία μιας ηλικίας που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Στην ναυαρχίδα Καλογήρου της οδού Πανδρόσου στην Πλάκα αλλά και στο πίσω μέρος του καταστήματος της Πατησιών υπήρχε το παράρτημα με το στοκ. Υπομονή και επιμονή και βλέμμα scanner. Τα διέθετα όλα. Μέσα στους χώρους αυτούς οι ιδιότητες πολλαπλασιάζονταν, γίνονταν σούπερ δυνάμεις. Ήταν η εποχή των luxury oίκων και η Καλογήρου είχε εξελιχθεί σε έναν multi-brand ναό. Casadei, Tod's, Missoni, Prada, Miu Miu, Sergio Rossi, για να αναφέρουμε λίγα από τα brands που υπήρχαν εκεί.
Κάποιες πλατφόρμες Dolce & Gabbana και μερικά ψηλοτάκουνα σανδάλια Prada μετά, ανέτειλε η δεκαετία της it bag. Ένας μίνι παράδεισος ήταν η Καλογήρου και πάλι. Η Muse του Yves Saint Laurent δίπλα στην Peekaboo του οίκου Fendi και την Chloe Paddington. Και νέα brand να προστίθενται συνεχώς στις επιλογές που έβρισκες. Τα Gianvito Rossi έκαναν πρεμιέρα στην Καλογήρου και τα αγάπησα για την σέξι φόρμα τους από την πρώτη τους σεζόν. Έπαιξε ίσως ρόλο και η συνέντευξη που πήρα στον πρωτοεμφανιζόμενο δημιουργό τους τότε, o oποίος μου εξήγησε όλο το όραμα και τις λεπτομέρειες της κατασκευής τους. Μέχρι σήμερα που η εταιρεία γιορτάζει όπως μαθαίνω τα 130 χρόνια της, συνέχεια ανακαλύπτω εμμονές στις βιτρίνες της Καλογήρου. By Far, Malones Souliers, Paris-Texas είναι από τα αγαπημένα μου φέτος.
Γράφοντας αυτά συνειδητοποιώ ότι και τώρα φοράω ένα ζευγάρι γκρι ασημί μποτάκια με logo Fendi αγορασμένα πέρσι από το eshop Kalogirou.com. Επόμενα στη λίστα μου; Οι Alma δίχρωμες γόβες (άσπρο – μπλε σκούρο) από την φετινή συλλογή Saint Laurent.
And counting…
Ελένη Στασινοπούλου
