Ανταπόκριση από τα καταφύγια του Κιέβου

Πριν από μερικές εβδομάδες η καθημερινότητα της Anya ήταν λίγο-πολύ όπως η δική μας. Η νέα σεζόν βρισκόταν προ των πυλών και το πρόγραμμά της ήταν φορτωμένο με φωτογραφήσεις για τις ανοιξιάτικες καμπάνιες των πελατών της. Υπήρχαν μέρες που παραπονιόταν γι’ αυτό, γιατί πάλι θα τελείωνε αργά από το στούντιο και δε θα προλάβαινε να συναντήσει τους φίλους της για ένα ποτό σε κάποιο από τα στέκια του Κιέβου. Μετά ήρθε η εισβολή, ο τρόμος, η φρίκη. Από τη μια στιγμή στην άλλη η Anya βρέθηκε μαζί με συμπατριώτες της μέσα σε σκοτεινά υπόγεια να ζει με την αγωνία μιας σειρήνας που θα έδινε ξανά το σήμα για το ενδεχόμενο ραντεβού με τον θάνατο. Εκεί, μέσα σε ένα καταφύγιο, αποφάσισε πως δεν είναι πια φωτογράφος, αλλά στρατιώτης και ο φακός της μηχανής της είναι το όπλο της. Με αυτό μάχεται για να δείξει την αλήθεια της σε όλο τον κόσμο.

Πού βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή;

Τώρα βρίσκομαι στη Λβιβ. Εδώ τα πράγματα είναι πιο ήσυχα σε σχέση με το Κίεβο και ο κόσμος προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του "φυσιολογικά". Η αντίληψη του χρόνου όμως έχει αλλάξει και εξακολουθώ να μην ξέρω τι μέρα είναι σήμερα. Υπάρχουν στιγμές που ακούω εκρήξεις στα αφτιά μου. Έχω ανάγκη από χρόνο για να συνέλθω και να συνεχίσω να εργάζομαι για να βοηθήσω τη χώρα μου.

Πώς ήταν η ζωή σου πριν από την εισβολή;

Πριν από μερικές εβδομάδες το πρόγραμμά μου ήταν γεμάτο φωτογραφήσεις, στο μυαλό μου είχε μπει η άνοιξη και σχεδίαζα το πρώτο μου ταξίδι στην Ιταλία. Αν και μου είναι δύσκολο να διατηρήσω μια ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική ζωή μου, αγαπώ τη δουλειά μου. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία πριν από 13 χρόνια, με μια παλιά φωτογραφική μηχανή του πατέρα μου. Πλέον είναι όλη μου η ζωή. Συνήθως φωτογραφίζω καμπάνιες για εταιρείες και πορτρέτα. Μου λείπει η καθημερινότητά μου, οι φίλοι και η οικογένειά μου. Μου λείπουν πολύ. Τώρα πια η μόνη μου επιθυμία είναι να γυρίσω πίσω στο Κίεβο και να ζήσω μια απλή μέρα από την προηγούμενη ζωή μου.

Πώς περνάει ο χρόνος μέσα στα καταφύγια;

Τις πρώτες μέρες όλοι κοιτούσαν διαρκώς τα κινητά τους προσπαθώντας να ενημερωθούν αλλά και να επικοινωνήσουν με τις οικογένειές τους. Παράλληλα, προσπαθούν να φάνε και να κοιμηθούν, κάτι που δεν είναι εύκολο. Όμως όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να παραμείνουν ψύχραιμοι και να στηρίξουν ο ένας τον άλλο. Οι Ουκρανοί είναι ευγενικοί και έξυπνοι άνθρωποι και, παρά τον τρόμο και την τραγωδία που βιώνουν, είναι αισιόδοξοι.

Ποιες είναι οι σκέψεις σου για τον λαό της Ρωσίας;

Πολλοί Ρώσοι παραπονιούνται ότι οι Ουκρανοί είναι επιθετικοί μαζί τους αυτή τη στιγμή. Όμως φανταστείτε ότι ξεκινάμε τη μέρα μας τσεκάροντας αν οι φίλοι και οι συγγενείς μας είναι ζωντανοί ή βλέποντας στις ειδήσεις ότι εξερράγη άλλη μία ρωσική βόμβα ή ότι καταστράφηκαν σπίτια κοντά σε αγαπημένους μας. Είναι πολύ τρομακτικό και μας θυμώνει το γεγονός ότι τόσο πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να ξεφορτωθούν ένα συγκεκριμένο άτομο που οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι μισούν τόσο πολύ. Αλλά το να δηλώνεις "Είμαι κατά του πολέμου" δεν αρκεί πια. Εάν θέλει κάποιος να μιλήσει ενάντια στον πόλεμο, θα πρέπει τουλάχιστον να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Να παραδεχτεί ότι η Ρωσία έχει επιτεθεί στην Ουκρανία. Να διαδώσει την αλήθεια όπου μπορεί. Να τη μεταδώσει στα κοινωνικά δίκτυα, να μιλήσει στους γονείς του. Είμαστε ευγνώμονες για κάθε Ρώσο πολίτη που παίρνει ενεργό θέση. Αλλά πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι εμείς δεν αγωνιζόμαστε για το δικό μας μέλλον, αγωνιζόμαστε για το μέλλον όλων μας. Το ίδιο κι εκείνοι. Δε θα έχουν ποτέ καλύτερη ευκαιρία να πολεμήσουν για το μέλλον.

Ποια πιστεύεις ότι είναι η αιτία αυτού του πολέμου;

Οι γελοίες φιλοδοξίες ενός παρανοϊκού δικτάτορα.

Τι σου δίνει πίστη και θέληση για ζωή σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες;

Αυτό που με κρατάει ζωντανή μέσα στα καταφύγια είναι η φωτογραφική μηχανή μου. Συνειδητοποιώ ότι έχω την ευκαιρία να τραβάω αληθινές εικόνες που αποτυπώνουν την ιστορία. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν πρέπει να παραμένει σιωπηλός. Δεν είμαστε ασφαλείς στην Ουκρανία, αλλά προς το παρόν εγώ προσωπικά ζω σε σχετικά ασφαλείς συνθήκες και μπορώ κάθε τόσο να χρησιμοποιώ την κάμερά μου και να δείχνω στον κόσμο τι ακριβώς συμβαίνει. Οι φωτογράφοι στην Ουκρανία είναι τα μάτια του κόσμου. Αυτή είναι η δική μας δύναμη. Γενικά, ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί. Δεν είμαι στρατιώτης, αλλά μπορώ να δημιουργώ. Παράλληλα, προσπαθώ να βρίσκω τρόπους για να εξοικονομώ πόρους για τον στρατό μας μέσα από τις φωτογραφίες μου. Νιώθω ότι βρίσκομαι ακριβώς εκεί όπου πρέπει να είμαι. Η φωτογραφία είναι το όπλο μου, η δουλειά μου, ο τρόπος μου για να πω στον κόσμο την αλήθεια.

Ποια εικόνα από όσες έχεις αποτυπώσει με τον φακό σου θα σου μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό;

Αυτή:

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για Mόδα, Ομορφιά, Συγχρονη Ζωή, Πολιτισμό, Design και Γαστρονομία στο madamefigaro.gr