ΜΙΝΑ ΟΡΦΑΝΟΥ: ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΚΟΡΙΤΣΙ

<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; font-style: normal; text-align: left;"><span style="color: #000000; font-family: times new roman,serif; font-size: 16px;">Γεννήθηκε αγόρι, έγινε γυναίκα, κέρδισε βραβείο για τη «Στρέλλα» και τώρα δοκιμάζεται στο θέατρο.</span></p>

Δώσαμε τα χέρια στην κεντρική πλατεία της Καλλιθέας. Πριν παραγγείλουμε καφέ, τη ρώτησα τι είναι αυτό που την καθορίζει. Μου απάντησε: «Είμαι η Μίνα Ορφανού. Έπαιξα τη Στρέλλα. Πήρα δύο βραβεία στην Ελλάδα. Έχω την προσωπικότητά μου. Για τους άλλους, όμως, θα έχω πάντα μία τεράστια βούλα πάνω από το κεφάλι μου. Είναι σαν το φεγγάρι. Όπου κι αν πας το βλέπεις». Εκείνη η μέρα πάντως ήταν ηλιόλουστη. Μέχρι να ‘ρθει ο καφές, έπαψα να βλέπω την τρανσέξουαλ πρωταγωνίστρια του Πάνου Κούτρα και αντίκρισα μια όμορφη κοπέλα που μου έδειχνε με παιδιάστικη χαρά τα μαργαριταρένια σκουλαρίκια που αγόρασε με τα λεφτά από τη Στρέλλα. Το φεγγάρι κρύφτηκε.
ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙΣ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ, ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ, ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΟΠΕΡΑ...ΤΙ ΡΟΛΟ ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ;
Ο Κούτρας είπε σε μια συνέντευξή του πως ξεχειλίζω από ταλέντο. Ίσως να έχει δίκιο. Δεν είμαι για τη Λυρική, και ηθοποιός γίνομαι σιγά-σιγά, αλλά εικαστικός ναι, είμαι. Άλλωστε, τα εικαστικά με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια, απ’ αυτά ζούσα. Πάλευα μόνη μου, δεν μου έδειξε κανείς πώς να χρησιμοποιώ το πινέλο, αλλά το καλλιτεχνικό χέρι το κληρονόμησα από τον πατέρα μου. Όχι πως κατέχω την ξυλοτεχνική, με την οποία ασχολείται εκείνος, αλλά πιστεύω πως αν πιάσω σκαρπέλο όλο και κάτι θα δημιουργήσω.
KΙ ΟΛ'ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΖΗΣΕΙ, Η ΑΛΛΑΓΗ ΦΥΛΟΥ, ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΙΑΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΟΥ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ;
Ο κάθε καλλιτέχνης έχει το δικό του πέρασμα. Υπάρχουν ζωγράφοι που μεγάλωσαν σε πλούσια σπίτια και δεν τους έλειψε τίποτα, παρά μόνο οι πληγές, κι όμως είναι σπουδαίοι. Όχι, δεν θεωρώ πως οι δυσκολίες είναι απαραίτητες για έναν καλλιτέχνη.
ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ;
Στην τελευταία μου έκθεση με τίτλο Τα σώματά μου, ας πούμε, στο Μικρό Πολυτεχνείο, παρουσίασα μια σειρά από πίνακες με φιγούρες στις οποίες αποκρύπτεται το φύλο. Double face... Εκεί το σώμα μου ήταν η έμπνευσή μου.
AΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΜΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ;
Ένας ναός. Ένας λειτουργικός ναός που τον κουβαλάμε πάντα μαζί μας. Που μας κουβαλάει πάντα μαζί του.
ΗΘΕΛΕΣ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ;
Δεν το είχα σκεφτεί. Ήθελα να γίνω μια διάσημη ζωγράφος. Αλλά να παίζω ρόλους, όχι.
ΕΠΑΙΖΕΣ ΟΜΩΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ. ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΡΟΛΟΣ ΚΙ ΑΥΤΟΣ;
Ναι, ήταν ένας ρόλος που τον υποδύθηκα από τη στιγμή που συνειδητοποίησα ότι θέλω να αλλάξω. Άλλωστε η ταυτότητα δεν έχει φύλο. Εγώ τα ‘χω βρει με τον εαυτό μου, ξέρω ποια είμαι, δεν γίνομαι νούμερο για να πάω ψηλά. Κι ό,τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα το χρωστάω στη Μίνα και στον Πάνο Κούτρα. Όταν πήρα το ρόλο για τη Στρέλλα, ήμουν μόλις δύο μήνες στην Αθήνα. Είχα έρθει από τη Ρόδο με μία βαλίτσα ρούχα, κάποια χρήματα και καμία ιδέα για το τι θα κάνω.
ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΔΟ;
Τα νησιά είναι σαν τα καράβια. Σε εγκλωβίζουν.
ΗΣΟΥΝ ΟΜΩΣ ΤΥΧΕΡΗ. ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΟΙ ΤΡΑΝΣΕΞΟΥΑΛ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΥΦΑΣΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΟΥ.
Τον κόσμο αυτόν δεν τον γνώρισα, δεν μπήκα στο κατεστημένο του. Απάντησα στην αγγελία για τη Στρέλλα, γνώρισα τον Κούτρα και η ζωή μου άλλαξε. Ξέρεις, είχε γράψει το σενάριο πριν από 6 χρόνια και έψαχνε πρωταγωνίστρια. Ήταν στο όριο να τα παρατήσει, αν δεν έβρισκε μια αληθινή τρανσέξουαλ. Και τότε ήρθα εγώ. Ήμουν 25 χρονών, τραγουδούσα όπερα, έμοιαζα στην Κάλλας. Ήταν σα να το είχε γράψει για μένα χωρίς να με ξέρει.
ΕΧΕΙΣ ΚΟΙΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΤΡΕΛΛΑ;
Μόνο επιφανειακά. Έχουμε κοινό φύλο, είμαστε κι οι δύο μελαχρινές καλλονές (σκάει στα γέλια), αλλά δεν μοιάζουμε στις σκέψεις. Μοιάζω περισσότερο με τη Μιτάρο, τη βασίλισσα που θα υποδυθώ στην παράσταση Φάντο και Λις που σκηνοθετεί ο Βασίλης Χριστοφιλάκης. Κι αυτό γιατί, παρότι δεν ρέει ούτε μια στάλα γαλάζιο αίμα στις φλέβες μου, από μικρό παιδί έχω μια ιδιαίτερη ευγένεια που εύχομαι να μη χάσω ποτέ.
ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΘΑ ΥΠΟΔΥΘΕΙΣ ΟΧΙ ΤΗΝ ΤΡΑΝΣΕΞΟΥΑΛ, ΑΛΛΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ;
Είμαι πολύ ευτυχισμένη. Όταν μου το είπε ο Βασίλης, ένιωσα σα να μου ανοίγει νέα φτερά. Κι όταν διάβασα και το έργο χάρηκα ακόμα περισσότερο. Είναι θέατρο του παραλόγου, του πανικού. Είναι ένα έργο απαιτητικό για τους ηθοποιούς, γιατί μας οδηγεί να εξερευνήσουμε την υπερβολή μέσα μας, να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα που γνωρίζουμε. Αρκεί να δεις μια φωτογραφία του συγγραφέα, του Αραμπάλ, και θα καταλάβεις πολλά για το έργο. Είναι ένας άνθρωπος γύρω στα 70, που μοιάζει 5 χρονών. Σαν ένα παιδάκι, μέσα σ’ ένα μικρό σώμα με γένια. Καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο με πυγμή. Το ίδιο ισχύει και για τον Βασίλη, είναι τόσο ώριμος σκηνοθετικά. Είναι απόλυτα δοσμένος στο στόχο του: θέλει να δημιουργήσουμε έναν κόσμο απομακρυσμένο από το χρόνο, ένα κυκλικό έργο που δεν τελειώνει ποτέ.

ΠΩΣ ΠΑΝΕ ΟΙ ΠΡΟΒΕΣ;
Δουλεύουμε μέχρι τελικής πτώσεως. Αλλά αυτό είναι καλό, ειδικά για μένα, που δεν έχω ξανανέβει στο σανίδι. Προσπαθώ πολύ για να φτάσω σε ένα επίπεδο υποκριτικής που θα περιέχει ισχυρή σωματική έκφραση.
ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ; ΠΩΣ ΣΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ;
Εξαιρετικά. Με βοηθούν απλόχερα κι εγώ μαθαίνω απ’ όλους τους. Ο πρωταγωνιστής, Κώστας Καζανάς, είναι εξαιρετικός. Τα δίνει όλα πάνω στη σκηνή. Το ίδιο και η Νίκη Σερέτη αλλά και η Αντωνία Καμπάκου. Όσο για τον Πάνο Πανάγου, εκείνος έχει και τη μεγαλύτερη εμπειρία. Θα λέγαμε ότι είναι ο μπαμπάς του θιάσου. Είμαστε σα μια δεμένη οικογένεια που αναζητάει απεγνωσμένα την πόλη Ταρ.
TAΡ;
Ναι. Στο έργο ταξιδεύουμε όλοι προς την πόλη Ταρ. Ελπίζω πως θα ταξιδέψουν μαζί μας κι οι θεατές. Άλλωστε νομίζω πως όλοι έχουμε ανάγκη από ένα όμορφο παραμύθι που θα γαληνέψει την ψυχή μας.
EΣΥ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΖΗΣΕΙ;
Το ζω. Είμαι πολύ τυχερή. Τόσο που φοβάμαι να κάνω άλλα όνειρα γιατί το θεωρώ πλεονεξία. Θέλω όμως πολύ να χτίσω ένα καλό όνομα ως ηθοποιός. Φέτος θα είμαι στο θέατρο, του χρόνου συζητάω για ένα σίριαλ στο Mega. Η αρχή έγινε με τη Στρέλλα και το Κρατικό Βραβείο, να δούμε ποια θα είναι η συνέχεια…
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ;
Δικαίωση. Αλλά και να μην το είχα πάρει εγώ, θα έφευγα όπως πήγα.
TI ΕΝΝΟΕΙΣ;
Κοίτα, είχαμε πάρει ήδη 4 βραβεία στο εξωτερικό. Κι ας μην κοροϊδευόμαστε, η επιτυχία ήρθε πρώτα από το Βερολίνο, τη Γαλλία και την υπόλοιπη Ευρώπη, πριν αποδεχτεί την ταινία η Ελλάδα. Καμιά φορά σκέφτομαι πόση ξεφτίλα μπορεί ν’ αντέξει αυτή η χώρα.
ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΜΙΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΡΑΝΣΕΞΟΥΑΛ.
Υπέρβαση… Δεν ξέρω. Μπορεί και να ένιωθαν αναγκασμένοι να το κάνουν. Ξέρεις ότι στην εκδήλωση ήρθαν να μου σφίξουν το χέρι και να με συγχαρούν 5 άτομα, μετρημένα; Ήμουν ασήμαντη γι’ αυτούς.
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ;
Ναι. Και αναφερόμουν κυρίως στις trans, γιατί οι gay έχουν εδραιωμένη θέση στην κοινωνία. Αλλά διαφορετικό δεν είναι κι ένα παιδί σε αναπηρικό καροτσάκι; Κι όμως, αν δεν είναι στην οικογένειά σου, το βλέπεις σαν κάτι περίεργο. Ξένος πόνος, ξένα κλάματα. Καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς μπορεί ο Έλληνας να θεωρεί τον εαυτό του υπέρλαμπρο Χριστιανό και να αγνοεί την αλληλεγγύη που πρεσβεύει η θρησκεία του. Από πού προέρχεται όλο αυτό το μίσος.
EΣΥ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΒΙΩΣΕΙ;
Εγώ είμαι τυχερή. Μεγάλωσα σε μια σωστή οικογένεια, έχω καταφέρει να έχω άψογες σχέσεις με τους δικούς μου, λίγους και καλούς φίλους και αξιοπρέπεια. Έμαθα στη ζωή μου να είμαι αυτόνομη, δεν με τρομάζει η μοναξιά. Ερωτεύτηκα κι αγάπησα μια φορά μέχρι σήμερα και τώρα ζω την καλύτερη φάση μου. Πριν από δέκα χρόνια, αυτό που είμαι θα ήταν κατακριτέο.
ΑΛΗΘΕΙΑ, ΟΤΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΟΥ ΤΟ ΛΕΣ;
Το λέω και… δε με πιστεύουν.
Η ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΥΣΚΟΛΕΨΕΙ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΟΥ;
Με ρωτάς αν είναι βαρύ το τίμημα; Α μπα. Όλα επιλογές είναι.
INFO:
Η παράσταση Φάντο και Λις σε σκηνοθεσία Βασίλη Χριστοφιλάκη ανεβαίνει στο θέατρο Ροές από τις 4/1/2011.