ΣΟΦΙΑ ΧΙΛΛ: Η ΜΟΥΣΑ

<p style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: arial,sans-serif; font-size: 16px;">Δεν <span data-scaytid="1" data-scayt_word="έχει">έχει</span> <span data-scaytid="2" data-scayt_word="εμφανιστεί">εμφανιστεί</span> <span data-scaytid="3" data-scayt_word="ποτέ">ποτέ</span> <span data-scaytid="4" data-scayt_word="στην">στην</span> <span data-scaytid="5" data-scayt_word="τηλεόραση">τηλεόραση</span> και στο <span data-scaytid="6" data-scayt_word="σινεμά">σινεμά</span>. Ο <span data-scaytid="7" data-scayt_word="μόνος">μόνος</span> <span data-scaytid="8" data-scayt_word="τρόπος">τρόπος</span> για <span data-scaytid="9" data-scayt_word="να">να</span> <span data-scaytid="10" data-scayt_word="δεις">δεις</span> την <span data-scaytid="11" data-scayt_word="Σοφία">Σοφία</span> <span data-scaytid="12" data-scayt_word="Χιλλ">Χιλλ</span>, <span data-scaytid="13" data-scayt_word="είναι">είναι</span> <span data-scaytid="14" data-scayt_word="στις">στις</span> <span data-scaytid="15" data-scayt_word="παραστάσεις">παραστάσεις</span> του <span data-scaytid="16" data-scayt_word="θεάτρου">θεάτρου</span> <span data-scaytid="17" data-scayt_word="Άττις">Άττις</span>.</span></p>

Όσοι την έχουν δει στη σκηνή ή βλέπουν τις σπάνιες φωτογραφίσεις της εκφράζουν την ίδια απορία “μα γιατί κάνει μόνο θέατρο; Με τέτοια εμφάνιση θα μπορούσε να είναι διάσημη”. Και όμως η Σοφία Χιλλ -το ξενικό της επίθετο το οφείλει στον πατέρα της που είναι Άγγλος- επιμένει στη θεατρική της πορεία, η οποία ξεκίνησε αρκετά νωρίς.

Μόλις είχε τελειώσει τη δραματική σχολή Βεάκη, όταν της πρότεινε ο Θόδωρος Τερζόπουλος να αντικαταστήσει εσπευσμένα την Ανέζα Παπαδοπούλου στην παράσταση Προμηθέας Δεσμώτης. Αυτό ήταν. Από τότε έμεινε στο Άττις και έγινε η μούσα του αυστηρού σκηνοθέτη. Δεν ένιωσε ποτέ την ανάγκη να φύγει. Άλλωστε οι ρόλοι της εκεί της έχουν εξασφαλίσει ήδη δύο βραβεία: Το βραβείο των αναγνωστών του περιοδικού Αθηνόραμα για την ερμηνεία της στο ρόλο της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Alarme και το βραβείο αρχαίου δράματος της Ένωσης Κριτικών Θεάτρου για εκείνη της Ιούς στον Προμηθέα Δεσμώτη.

Και εκτός από βραβεία, η δουλειά της τής έχει προσφέρει και πολλά ταξίδια, αφού με το θίασο έχουν επισκεφτεί φεστιβάλ και θέατρα σε όλον τον κόσμο. Τώρα ετοιμάζεται για άλλη μία εμφάνιση στο εξωτερικό. Αυτή την περίοδο εκτός από την Ιοκάστη -το τελευταίο έργο του πρόωρα χαμένου Γιάννη Κοντραφούρη- στην οποία πρωταγωνιστεί, κάνει πρόβες και για την όπερα Νοσφεράτου που θα παρουσιάσουν στο θέατρο Μπολσόι. Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας τις αφιερώνει στον 8χρονο γιο της Άγγελο, τον οποίο μεγαλώνει μόνη της - “πράγμα και δύσκολο και ωραίο!” όπως λέει.
Συμπέρασμα: η Σοφία Χιλλ δεν φοβάται τα δύσκολα ούτε στην προσωπικά ούτε στην επαγγελματικά της.

Σου ήταν εύκολο να προσαρμοστείς στο περιβάλλον του Άττις; Όχι και τόσο! Η σκληρή, αυστηρή κριτική όσο και αν είναι ειλικρινής είναι κάτι που δεν είχα συνηθίσει ως παιδί και δυσκολεύτηκα πολύ για να την κάνω να λειτουργεί θετικά και αποτελεσματικά για μένα.

Είναι γνωστό ότι στο θέατρο του Τερζόπουλου επικρατούν αυστηροί κώδικες και το σώμα παίζει τον κυρίαρχο ρόλο. Δεν διαφωνείτε ποτέ με το σκηνοθέτη;

Από τη στιγμή που συνεργάζεσαι με ένα σκηνοθέτη που γνωρίζεις τι ακριβώς ζητάει, σημαίνει ότι δέχεσαι τη συγκεκριμένη προσέγγιση. Άρα βασικά είμαστε σύμφωνοι. Αν κάποιος διαφωνεί κάθετα, ας κάνει μια δική του παράσταση. Ούτως ή άλλως τα πράγματα στο θέατρο μπορούν να γίνουν με πολλούς τρόπους. Όταν, ας πούμε, πρωτοδιάβασα την Ιοκάστη, είχα μια πολύ συγκεκριμένη αίσθηση, τελείως διαφορετική από αυτό που φτιάξαμε τελικά. Αυτή όμως ήταν η δική μου Ιοκάστη, την οποία οφείλω να βάλω στην άκρη. Το πολύ πολύ να προτείνω κάποια στοιχειά.

Δεν αντιδράς ποτέ δηλαδή;

Αντιδρώ καμιά φορά ως προς τον τρόπο προσέγγισης. Ο τρόπος μπορεί να κάνει την ποιοτική διαφορά, γιατί το θέατρο πάνω απ' όλα είναι ενέργεια, η οποία πρέπει να είναι καθαρή και διαυγής. Αυτό που εκπέμπεται, δηλαδή, να κάνει καλό. Πιστεύω όμως ότι είναι μια μέθοδος που ενισχύει πολύ την παγκοσμιότητα του θεάτρου. Σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, π.χ., χιλιάδες άνθρωποι παρακολούθησαν τις παραστάσεις μας. Γιατί το κείμενο δεν μπαίνει εμπόδιο σε αυτού του είδους το θέατρο, η γλώσσα είναι διεθνής.

Η πολύχρονη, σταθερή συνεργασία σου προσφέρει ασφάλεια. Μήπως όμως κρύβει και ένα φόβο για κάτι καινούργιο;

Όχι, οι φόβοι μου συνήθως δεν έχουν να κάνουν με το ξεβόλεμα ούτε με το καινούγριο. Η ρουτίνα και η μη εξέλιξη με φοβίζουν. Η σχέση μου με το Άττις είναι σε διαρκή ανανέωση, δεν έχω βολευτεί καθόλου. Άλλωστε δεν είναι και εύκολο να βολευτείς σε ένα χώρο όπως το Άττις!

Ποια ήταν η πιο δύσκολη φάση στη μέχρι τώρα πορεία σου;

Την εποχή που κάναμε τη Mademoiselle Julie ήταν η πρώτη φορά που άφηνα τον γιο μου ύστερα από τρία χρόνια. Δυστυχώς, υπάρχει ένας αόρατος ρατσισμός προς τις μητέρες που δουλεύουν, ότι δήθεν δεν θα αφοσιωθούν. Και αυτό σου δημιουργεί άγχος. Αν σ' αυτό προσθέσεις την έλλειψη ύπνου και το ότι είχα να κάνω με δυο διαφορετικούς κόσμους -που στην ουσία θα έπρεπε να είναι ο ίδιος- αισθανόμουν, και ίσως ήμουν, ανεπαρκής σε όλα.

Γιατί δεν έχεις κάνει ποτέ σινεμά ή τηλεόραση;

Ίσως δεν βρέθηκαν οι σωστές χρονικές συνθήκες για να παίξω στον κινηματογράφο. Οι προτάσεις που είχα πάντα συνέπεφταν με το θέατρο που είναι για μένα προτεραιότητα - μπορεί κάποια στιγμή να το μετανιώσω αυτό, δεν ξέρω. Όσο για την τηλεόραση, η σχέση μου μαζί της δεν ήταν ποτέ θερμή. Ίσως γιατί μεγάλωσα χωρίς τηλεόραση και συνεχίζω να μην έχω. Αισθάνομαι ότι μου κλέβει από την πραγματική ζωή. Το ίδιο νιώθω και για τις φωτογραφίες. Δεν έχω καν φωτογραφική μηχανή. Να φανταστείς ούτε το γιο μου δεν βγάζω. Ό,τι μας βγάλουν οι άλλοι. Το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Γι' αυτό αγαπώ το θέατρο που γεννιέται και πεθαίνει την ίδια στιγμή. Μόνο η αίσθηση που σου αφήνει ζει, και αυτή με τον καιρό πολύ σοφά, αλλάζει όπως αλλάζουμε και εμείς.

Μοιραία η συζήτηση πηγαίνει για λίγο στον γιο της ο οποίος προφανώς δεν βλέπει τηλεόραση, πράγμα εντυπωσιακό για τα σημερινά δεδομένα! «Μπορεί να σου φανεί περίεργο, αλλά δεν έχει αντιδράσει ποτέ. Είναι πολύ δημιουργικός και δεν βαριέται εύκολα -μάλλον και λόγω ηλικίας. Πάντως θυμάμαι πως ούτε τα έξι αδέρφια μου ούτε εγώ ως παιδιά αναζητήσαμε ποτέ την τηλεόραση,πράγμα που ισχύει ακόμα.»
Και επανερχόμαστε για να μου λύσει εντελώς την απορία για τις επιλογές της.

Δεν σκέφτηκες ποτέ να ακολουθήσεις μια πιο mainstream καριέρα, να γίνεις διάσημη;

Κάνω αυτό που μου ταιριάζει και που με κάνει να αισθάνομαι καλά. Άλλωστε ακόμα και ένας γελοίος πολιτικός μπορεί να είναι διάσημος ή ένας δολοφόνος. Άρα το διάσημος από μόνο του δεν είναι απαραίτητα καλό. Το να γίνεις πολύ γνωστός γιατί είσαι καλός σε αυτό που κάνεις, φαντάζομαι θα σου προσφέρει χαρά και ικανοποίηση και μάλλον κάποιες ευκολίες. Από την άλλη όμως η διασημότητα έχει σίγουρα και ένα μεγάλο τίμημα, αν μεταφράζεται στο ότι πρέπει να θυσιάσεις την καθημερινότητά σου, αν όχι και ολόκληρη τη ζωή σου για να την εξασφαλίσεις.

Τα χρήματα δεν ήταν ποτέ κίνητρο π.χ. για μια τηλεοπτική δουλειά;

Δυστυχώς με τα χρήματα έχω πολύ κακή σχέση! Θα 'θελα να μάθω να τα εκτιμώ και να τα διαχειρίζομαι σωστά, ιδιαίτερα τώρα που έχω οικογένεια.

Η οικονομική κρίση δεν σε έχει κάνει να σκέφτεσαι διαφορετικά; Δεν έχει επηρεάσει την καθημερινότητά σου;

Τη δική μου καθημερινότητα ακόμα όχι, άλλα βλέπω παντού γύρω μου τις συνέπειές της. Έχει επηρεάσει όμως τη σκέψη μου και τον τρόπο που αισθάνομαι. Γιατί ξαφνικά είσαι προνομιούχος που δεν έχασες πολλά, ή που έχεις να φας και να κοιμηθείς, ή αισθάνεσαι ενοχές επειδή πληρώνεσαι όταν άλλοι σαν και σένα είναι άνεργοι.

Προφανώς όμως είναι και αρκετές οι χαρές που παίρνεις από το θέατρο για να κάνεις μόνο αυτό.

Πολλές! Ό,τι παράξενο και μη αποδεκτό στη ζωή είναι ζητούμενο στο θέατρο, πράγμα που μου δίνει μεγάλη ανακούφιση και χαρά.

Τα δύο βραβεία που έχεις πάρει τι σημαίνουν για σένα;

Είναι σαν ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο, σαν ένα χαμόγελο. Παίρνεις λίγο κουράγιο.

Τώρα ερμηνεύεις την Ιοκάστη. Με αφορμή αυτό το ρόλο σκέφτηκες πιο πολύ το οιδιπόδειο του γιου σου;

Μάλλον όχι, γιατί η Ιοκάστη του Κοντραφούρη δεν είναι πρόσωπο, είναι μια κατάσταση, μια πληγή που αιμορραγεί. Είναι η στιγμή που κάτι πεθαίνει και συγχρόνως κάτι γεννιέται. Όπως είναι η Ελλάδα σήμερα. Από την άλλη πιστεύω ότι το ψάχνουμε τόσο πολύ με τις σχέσεις γονιών-παιδιών που τείνουν να χάσουν την αυθεντικότητά τους. Νομίζω πως κάθε σχέση στον κόσμο είναι μοναδική. Η παραδοχή αυτή και η αποδοχή της αληθινής της διάστασης την κάνουν αγνή και την ελευθερώνουν.

Δεν πιστεύεις και πολύ δηλαδή στις ψυχαναλυτικές θεωρίες;

Σίγουρα! Και έχω ταλαιπωρηθεί και έχω βοηθηθεί και γω πολλές φορές. Αλλά θέλω να πω πως όσο αναπτύσσεις την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, στη φύση και στο ένστικτό σου τόσο καλύτερα, γιατί το κάθε παιδί και ο κάθε γονιός, όπως και ο κάθε συνδυασμός είναι διαφορετικός.

Ποιες είναι οι βασικές αρχές με τις οποίες μεγαλώνεις τον Άγγελο;

Θέλω να είναι ελεύθερος, να έχει ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο για να χαρεί αυτή τη βόλτα που ήρθε να κάνει. Γιατί η ζωή είναι μικρή και απρόβλεπτη και αξίζει, μόνο όταν διαλέγεις ο ίδιος πως θες να τη ζήσεις.

Μένετε στο Θησείο. Συμφωνείς με όλους αυτούς που λένε ότι το κέντρο είναι πια επικίνδυνο ή ότι “έχει πεθάνει” ;

Σε καμιά περίπτωση δεν έχει πεθάνει! Σίγουρα η εικόνα έχει αλλάξει πολύ και ναι, είναι πια επικίνδυνα, αλλά αν αυτή είναι η πραγματικότητα, προτιμώ να μένω εδώ και να έχω καθαρή την εικόνα της.

Πώς ήταν τα δικά σου παιδικά χρόνια; Ήσουν ένα χαρούμενο παιδί;

Ναι ήμουν χαρούμενη! Το παρατσούκλι μου ήταν “χαμογελάκι”. Βέβαια, η καθημερινότητα δεν ήταν εύκολη πάντα, είχα όμως την αποδοχή των δικών μου, υπήρχε αληθινή αγάπη, σεβασμός και εμπιστοσύνη και όλα αυτά μου έδιναν ελευθερία και αυτοπεποίθηση.

Ήθελες από μικρή να γίνεις ηθοποιός;

Όχι, αν και μπήκα στο θέατρο αρκετά μικρή, 15 χρονών. Τότε ζούσαμε στα Χανιά, όπου υπήρχε ένα τοπικό θέατρο που διοργάνωνε διάφορα εργαστήρια. Μου πρότειναν ένα ρόλο στην παιδική σκηνή και κάπως έτσι ασχολήθηκα σε πρώτη φάση με την υποκριτική. Πριν από αυτό όμως σκεφτόμουν διάφορα. Μου άρεσαν σχεδόν όλα και κάθε λίγο άλλαζα σχέδια. Μου έχει μείνει και ένα απωθημένο, που δεν έγινα δασκάλα. Θεωρώ πως δεν υπάρχει πιο μεγάλο δώρο από το να συναναστρέφεσαι παιδιά. Είμαι της αντίθετης άποψης που λέει ότι ο άνθρωπος όσο μεγαλώνει εξελίσσεται.

Ποιος είναι ο στόχος σου δηλαδή στη ζωή, αν όχι η εξέλιξη;

Να μαθαίνω διαρκώς, να ζω την κάθε στιγμή απλά και αληθινά και να μπορώ να είμαι χρήσιμη για τους γύρω. Α, και να μη θυμώνω!

Για ποιο πράγμα ανησυχείς περισσότερο;

Ανησυχώ τώρα με το κρύο, πού θα πάνε όλοι αυτοί οι άστεγοι.

Ο χρόνος που περνάει δεν σε αγχώνει;

Έχω διαπιστώσει ότι όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ ηρεμώ, οπότε σε γενικές γραμμές, ο χρόνος και εγώ τα πάμε καλά!

Info

• H παράσταση Ιοκάστη παίζεται κάθε Τρίτη και Τετάρτη στο θέατρο Άττις.

• H όπερα Νοσφεράτου σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου και μουσική του Ρώσου συνθέτη Ντιμίτρι Κουρλιάνσκι θα παρουσιαστεί στο θέατρο Μπολσόι της Μόσχας το φθινόπωρο του 2012. Την ορχήστρα θα διευθύνει ο Θόδωρος Κουρεντζης, τα κοστούμια είναι της Λουκίας και τα σκηνικά του εικαστικού Γιάννη Κουνέλη.