"Μισούσα τον εαυτό μου που δεν μπορούσα να καταφέρω να γίνω μητέρα".
Η Αμερικανίδα σκηνοθέτης και ηθοποιός Lena Dunham με μια πολύ προσωπική ανάρτησή της στο instagram ανοίγει την καρδιά της για τα προβλήματα υπογονιμότητας που αντιμετωπίζει και αγγίζει τις καρδιές πολλών γυναικών σε όλο τον κόσμο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η 34χρονη σταρ δεν μασάει τα λόγια της, ακόμα κι όταν αναφέρεται σε θέματα που θεωρούνται ταμπού για πολλούς. Αυτή τη φορά, αποφάσισε να δημοσιοποιήσει το ιδιαίτερα λεπτό θέμα της υπογονιμότητας, ανεβάζοντας στο λογαριασμό της στο Instagram ένα post σχετικά με ένα άρθρο που έγραψε για το περιοδικό Harper's Bazaar.
"Τον τελευταίο χρόνο γράφω ένα άρθρο για το περιοδικό Harper's Bazaar για την εμπειρία του να μαθαίνεις μια για πάντα ότι δεν θα μπορέσεις να γίνεις βιολογική μητέρα, για τις κοινότητες στο ίντερνετ όπου βρέθηκα όταν ένιωθα ότι δεν υπήρχε χώρος στον κόσμο για τη θλίψη, τον πόνο και την οργή που συνεπάγεται το να διαχειρίζεσαι κάτι τόσο μεγάλο. ... Για μένα, και για πολλές άλλες, η εμπειρία μου από τις εξωσωματικές ήταν τυλιγμένη με μίσος για τον εαυτό μου, εθισμό και φόβο για το άγνωστο. Τι μπορούσα να είμαι αν όχι μητέρα; Έγραψα αυτό το άρθρο για τις πολλές γυναίκες που προδόθηκαν τόσο από την ιατρική επιστήμη όσο και από την ίδια τη βιολογία τους, αλλά και από την ανικανότητα της κοινωνίας να οραματιστεί έναν διαφορετικό ρόλο για εκείνες" λέει.
Διάβασε κι εδώ όσα πρέπει να γνωρίζεις για την υπογονιμότητα.
"Τη μέρα που έχασα τη γονιμότητά του άρχισα να θέλω ένα παιδί”. Με αυτή τη φράση αρχίζει το άρθρο της που δημοσιεύεται στο τεύχος Δεκεμβρίου του αμερικανικού Harper's Bazaar. H Lena Dunham αναφέρεται στην ενδομητρίωση που την ανάγκασε να κάνει αφαίρεση μιας ωοθήκης και στη συνέχεια την οδήγησε σε υστερεκτομή, αλλά και στις προσπάθειες για εξωσωματική γονιμοποίηση, την αγωνία μπροστά από το τηλέφωνο, την διαίσθηση για ένα αποτέλεσμα που θα ήταν αρνητικό, την αφόρητη αίσθηση της απομόνωσης ("τι μπορούν να καταλάβουν όσοι δεν έχουν ζήσει μια τέτοια εμπειρία;”). Αποκαλύπτει όμως και πώς η μοναξιά αυτή έδωσε τη θέση της σε μια θάλασσα από άγνωστες ψυχές τις οποίες συνάντησε μέσα σε ομάδες υποστήριξης στο ίντερνετ γεμάτες με γυναίκες που αντιμετωπίζουν την ίδια δοκιμασία.
"Έγραψα αυτό το άρθρο για όλους τους άγνωστους που βρέθηκαν online -με κάποιους επικοινώνησα, με τους περισσότερους όχι- για να μου δείξουν ξανά και ξανά ότι δεν είμαι μόνη”, γράφει. "Ελπίζω αυτό να ανοίξει μερικές συζητήσεις, να θέσει περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις και να μας υπενθυμίσει ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να είσαι μητέρα κι ακόμα περισσότεροι να είσαι γυναίκα”, καταλήγει.
