Ο Νίκος Κοντομήτρος ξεχωρίζει όσα είδε, δοκίμασε, άκουσε και ευχαριστήθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε.
Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να μας εκπλήσσει ποτέ.
Διαβάστε επίσης: Not To Be Missed | 7 θεατρικές παραστάσεις που κάνουν πρεμιέρα μέσα στον Νοέμβριο
Είδαμε:
Κάποιους "Τέλειους Ξένους" επί σκηνής. Αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω την παράσταση "Τέλειοι Ξένοι" με μία μόνο λέξη, αυτή θα ήταν χωρίς αμφιβολία το επίθετο του τίτλου. Τέλειοι. Υποδειγματικοί. Ευφυέστατα διασκευασμένοι, ευρηματικοί σκηνοθετημένοι. Φίλοι, αλλά ξένοι. Στον πυρήνα του, το κείμενο του Τζενοβέζε τοποθετεί στο επίκεντρο τις ανθρώπινες σχέσεις, τους σθεναρά – σαν σφιχτές κλωστές – δεσμούς που συγκροτούνται ανάμεσα στους ανθρώπους που αποκαλούνται φίλοι. Τη φιλία σήμερα, όπως διαμορφώνεται μέσα από την εξαντλητική καθημερινότητα, την άνοδο της ατομικότητας, τη διαμεσολάβηση των ηλεκτρονικών συσκευών στην κοινωνικοποίηση μας.
Κινητά στο τραπέζι. Ησυχία. Απόφαση δύσκολη, πράξη τολμηρή. Επτά φίλοι συναντώνται σε ένα σπίτι για ένα κλασικό σαββατιάκο δείπνο υπό το φως της πανσελήνου και την αύρα της πρωτοφθινοπωρινής μετεωρολογικής γοητείας. Το γεύμα ετοιμάζεται. Συνομιλούν. Κατά τη διάρκεια της ειλικρινούς – στα επιτρεπόμενα όρια – συζήτησης αποφασίζουν να ενδώσουν σε ένα παιχνίδι. Αφήνουν όλοι τα κινητά τους στη μέση του τραπεζιού και μοιράζονται μεταξύ τους το περιεχόμενο από κάθε μήνυμα, email ή τηλέφωνο που λαμβάνουν. Στη δοκιμασία αυτή, υπάρχει μόνο ένας κανόνας. Οι τηλεφωνικές κλήσεις να πραγματοποιηθούν σε ανοιχτή ακρόαση και τα μηνύματα να διαβαστούν δυνατά – με τρεμάμενη φωνή ή χωρίς, μικρή σημασία έχει αυτή η λεπτομέρεια στους κανονισμούς του πιο επικίνδυνου – τελικά – παιχνιδιού για μία επταμελή παρέα, τα μέλη της οποίας διατηρούν μερικά (διόλου ασήμαντα) μυστικά καλά κρυμμένα μέσα τους.
Η Μυρτώ Αλικάκη και ο Πέτρος Λαγούτης αντιπροσωπεύουν με ισορροπία και ρεαλισμό την εικόνα που επικρατεί για τα σύγχρονα παντρεμένα ζευγάρια τη σημερινή εποχή. Η Κατερίνα Μισιχρόνη, προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία και να εφαρμόσει τις βασικές αρχές ζεν που η ίδια διδάσκει σε όσους της εμπιστεύονται τη διαχείριση του ψυχισμού της, παίρνει βαθιές ανάσες, διατυπώνει σκληρές αλήθειες και δεν σταματά να εκπλήσσεται από όσα τελικά της αποκρύπτουν ο σύζυγός και η κόρη της. Ο Γιώργος Χρανιώτης είναι ένας κουλ ερωτευμένος άντρας, ο οποίος έχει βρει μία γυναίκα που τον αγαπά όπως και όσο κανέναν άλλο – ο αμοιβαίος χαρακτήρας των (συν)αισθημάτων αμφισβητείται. Τέλος, ο Δημήτρης Λιόλιος έχει ένα μυστικό, το οποίο δεν αποκαλύπτεται με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί – αλλά στην περίπτωση του το C'est La Vie μέχρι να ειπωθεί αποδεικνύεται ανέλπιστα οδυνηρό.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις κρίνεται συμπτωματική – μπορεί και όχι. Αυτή η ιδιότυπη μορφή ψυχανάλυσης λαμβάνει χώρα στο Θέατρο Αθηνά σε εβδομαδιαία βάση επιβεβαιώνοντας στην πράξη τη ρήση του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές ότι "ο καθένας από εμάς έχει τρεις ζωές, μία δημόσια, μία προσωπική και μία μυστική."
Δοκιμάσαμε:
Το νέο μενού του La Meat Maison στην Κηφισιά. Είναι ωραίο όταν βρίσκεσαι ήδη στην κορυφή να κάνεις βήματα που σε εξελίσσουν ακόμη περισσότερο. Που σε πάνε ένα – σπουδαίο, στην περίπτωσή μας – σκαλοπάτι πια ψηλά. Αυτή είναι η πρώτη σκέψη που έκανε το ταξίδι της στο μυαλό μου όταν δήλωσα το παρών στο γενέθλιο Dinner του La Meat Maison στην Κηφισιά. Το φετινό δώρο – σε εμάς και τους λάτρεις της αυθεντικής κρεατοφαγίας – έχει ονοματεπώνυμο, στιβαρή προϋπηρεσία, πρωτοποριακή σκέψη και σχέση σχεδόν συγγενική με το γαστρονομικό πεδίο της premium γαστρονομίας στη χώρα μας. Ο Μιχάλης Μερζένης πήρε την απόφαση να "μετακομίσει" στα Βόρεια και να συμπλεύσει στο όραμα του Κριστιάν και της Κρίστελ συνθέτοντας το σπίτι του ευγενούς κρέατος στην Αθήνα.
Στο La Meat Maision, η έννοια της κατοικίας προχωρά στο επόμενο επίπεδο. Το κρέας τους λαμβάνει την απαραίτητη φροντίδα όπως αυτή που χαρακτηρίζει ένα πολύτιμο κειμήλιο, έχει ρίζες και ευγένεια – μιας και προέρχεται από τις καλύτερες και πρωτοποριακές φάρμες σε κάθε σημείο του πλανήτη. Αρχιτεκτονικά, η πιθανότητα να μην βρεις τη δική σου "γωνιά” - εκείνη που σε απελευθερώνει από την εξαντλητική γεωμετρία της σκέψης και σε χαλαρώνει – είναι μηδαμινές. Στην κουζίνα, στο deli department, στο cellar κρησφύγετο, στα τραπέζια που υποκλίνονται στο bold art de la table.
Ας περάσουμε, όμως, στο κυρίως. Γνωστός για την αδυναμία του στις αυστηρά επιλεγμένες πρώτες ύλες και τις χειροποίητες in house δημιουργίες, ο Mr. Μερζένης σε υποδέχεται με σπιτίσιο ζυμωτό ψωμί συνοδευόμενο από χειροποίητο καπνιστό βούτυρο και μερικές φετούλες τσορίθο. Το Beef Foi Gras είναι ιδιαίτερο, με έντονη επίγευση και ακόμη πιο δυνατό άρωμα – ιδανικό για τους λάτρεις του ατόφιου premium κρέατος. Το Sobrasada Steak Tartare δημιουργείται από Olive Fed Wagyu, κρεμμύδι, πικλαρισμένο αγγούρι, κριτσίνια Σαρδηνίας και μία χειροποίητη ισπανική σομπρασάδα για την απαραίτητη μεσογειακή οξύτητα. Από το πλουραλιστικό μενού, το αποδομημένα αυτόνομο παστίτσιο συγκαταλέγεται στα πιάτα που διακρίνονται για τη σύνθεση και την προσωπικότητά τους. Ένα μικρό ποίημα αχαλίνωτης γεύσης με short ribs, κρέμα μετσοβόνε, σιουφιχτό μακαρόνι και μία τρυφερή έκπληξη μανιταριού, του οποίου το τελικό σώμα γεννάται μετά από ενδελεχές ανακάτεμα – κατά βούληση.
Διατηρώντας τις σωστά ευθυγραμμισμένες κοπές στο προσκήνιο, το La Meat Maison σερβίρει το δικό του Ultimus X (75% Wagyu και 25% Black Angus) αυστραλιανό inside skirt που παράγεται αποκλειστικά για λογαριασμό του εστιατορίου εξασφαλίζοντας την αδιαμφισβήτητη ποιότητά του – ένα ελκυστικό κρεατένιο όνειρο το οποίο απογειώνεται με τον πουρέ πατάτες με κρούστα παρμεζάνας και κρόκο αυγού στο πλευρό του. Το φινάλε είναι πάντα γλυκό. Όπως το ισορροπημένο και μίνιμαλ "καμένο" Cheesecake με fraboise και κρέμα από φιστίκι. La Vie E Bella!
Ξεχωρίσαμε:
Το Τελευταίο Στοιχείο. Γνωστή από τις τηλεοπτικές της παραγωγές, η Έλενα Χατζηαλεξάνδρου έχει υπάρξει το πρόσωπο πίσω από σπουδαίες δημιουργίες της μικρής και μεγάλης οθόνης. Σήμερα, απελευθερωμένη και σίγουρη για τη δημιουργική της σκέψη και τη γραφή της, η πολυπράγμων Έλενα κυκλοφορεί το δεύτερο συγγραφικό της παιδί. Αστυνομικό – όπως της αρέσει, μυστηριώδες – όπως ταιριάζει στην εποχή, διλημματικό – εναρμονισμένο στην επαγρύπνηση που κάθε ηθικό δίλημμα γεννά, κινηματογραφικό – όπως του αρμόζει και όπως η ίδια γνωρίζει και μαεστρικά εκτελεί, βασισμένο σε πραγματικά ιστορικά στοιχεία – ένα μικρό reminder στις θύμησες της (αρκετά) νεότερης ιστορίας.
"Το τελευταίο στοιχείο" εστιάζει σε ένα στυγερό έγκλημα, το οποίο συγκλονίζει τους επιχειρηματικούς κύκλους της Αθήνας λίγο πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. O πανίσχυρος Πωλ Σιδέρης βρίσκεται δολοφονημένος στο εξοχικό του στο Σούνιο. Μοναδική ύποπτη η σύζυγος του που τελικά καταδικάζεται και φυλακίζεται αφήνοντας πίσω την μικρή της κόρη. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα η νεαρή εγκληματολόγος Νάντια Βεντούρη, ανοίγει εκ νέου τον φάκελο Σιδέρη. Σύντομα, βρίσκεται αντιμέτωπη με μια διεθνή σπείρα που προωθεί στην αγορά ανεκτίμητα έργα τέχνη. Από κυνηγός βρίσκεται κυνηγημένη όταν ανακαλύπτει ότι τα έργα είναι κλεμμένα κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Θα καταφέρει να επιβιώσει; Τελικά, ποιος ήταν ο πραγματικός δολοφόνος του Πωλ Σιδέρη; Πως συνδέεται η υπόθεση με την προπολεμική Θεσσαλονίκη αλλά και την εύρωστη Εβραϊκή κοινότητα της πόλης; Πόσο ισχυρά είναι τα μέλη της σπείρας και ποιοι είναι οι δεσμοί τους με την Ναζιστική Γερμανία; Η απάντηση στις σελίδες του νέου βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμάος.
