Ο Νίκος Κοντομήτρος ξεχωρίζει όσα είδε, δοκίμασε, άκουσε και ευχαριστήθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε.
Σε μία καθημερινότητα που αναδομείται on repeat, υπάρχουν μερικά σταθερά ραντεβού. Παντός καιρού. Το ραντεβού μας με τον πολιτισμό, την τέχνη, τη γεύση, το design, την αισθητική. Τη συνάντηση με το #theaftertaste, το οποίο κάθε εβδομάδα ξεχωρίζει τα καλύτερα από όσα συμβαίνουν στην πόλη που δεν σταματά να (ανα)γεννάται μέσα από την ύπαρξη της.
Είδαμε:
Το "Felicità", της Σεμίνας Διγενή. "Θέλεις να παίξουμε;", αρθρώνει με μυστηριώδη διάθεση και ένα παιχνιδιάρικα πειραγμένο ηχόχρωμα στη φωνή η Μυρτώ Αλικάκη στον παρτενέρ της επί της σκηνής του θεάτρου Αλκυονίς. Η πρόταση είναι ξεκάθαρη. "Θέλω να νοικιάσω μία ημέρα από τη ζωή σας έναντι χιλίων ευρώ. Για 24 ώρες μόνο”. Δεν ξέρεις τι θα ακολουθήσει – ούτε ο Γιάννης Σοφολόγης πριν ενδώσει, ακόμη και τη στιγμή που απαντά καταφατικά - απορεί για τις προθέσεις της συμπρωταγωνίστριας του.
Τις διαθέσεις και τον σκοπό μίας γυναίκας, η οποία περνά την καθημερινότητά της μόνη της σκηνοθετώντας θεατρικές παραστάσεις, έργα σπουδαίων δημιουργών, ενίοτε ακόμη και την ίδια της τη ζωή. Δεν της αρέσουν οι περιορισμοί, δεν (ανα)γνωρίζει στερεότυπα, δεν προσαρμόζεται σε αυτό που κομφορμιστικά αποκαλείται μέσος όρος. Δεν έχει καταφέρει, παράλληλα, να διευρύνει τον ειλικρινά φιλικό της κύκλο. Το παιχνίδι έχει αρχίσει. Το Play στο μυαλό της έχει πατηθεί με τις πρώτες πληροφορίες για τη ζωή του άγνωστου – μέχρι εκείνη τη στιγμή – διανομέα να έρχονται στο φως. Επαγγελματικές, προσωπικές, εκπαιδευτικές, κοινωνικές ανησυχίες συγκροτούν έναν ευφυή διάλογο, έναν βαθύ προβληματισμό γύρω από την έννοια της ευτυχίας. Τελικά, πώς την ορίζει ο καθένας; Πόσες διαφορετικές προσεγγίσεις επιδέχεται; Πόση ελευθερία (πρέπει να) υπάρχει μέσα στην ευτυχία;
Η πρώτη ολοκληρωμένη θεατρική απόπειρα της Σεμίνας Διγενή φοράει στην αρχή το ένδυμα μίας αισθηματικής κομεντί, εξελίσσεται όμως σε ένα δραματικό παιχνίδι με μικρές μεν, γερές δε, δόσεις ευτυχίας από τη θρυλική – πλέον – επιτυχία του Al Bano και της Romina Power. Σε ένα κοινωνικό πείραμα, στο οποίο οι μεγαλύτερες αλήθειες φωτίζονται στις πιο αθώες στιγμές και τα απόκρυφα στοιχεία των χαρακτήρων αποκαλύπτονται στις παύσεις τους. Στο Felicità, η Μυρτώ και ο Γιάννης παίζουν με τη σιωπή, παρουσιάζονται μέσω αυτής και απελευθερώνονται στον ρυθμό του ομώνυμου τραγουδιού.
Οι ρόλοι, τους οποίους υποδύεται ο νεαρός διανομέας δεν αργούν να ανατρέψουν τις ισορροπίες. Και το παιχνίδι γοητείας να μεταμορφωθεί σε ένα παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα σε έναν άντρα που κρατά ορισμένα από τα χαρτιά του ερμητικά κλειστά και μία γυναίκα, η οποία αφήνεται στη δύνη της κοινωνικής ευτυχίας που βιώνει τη δεδομένη στιγμή. Όλα αλλάζουν και όλα ολοκληρώνονται διαφορετικά από το αναμενόμενο – ίσως και το προγραμματισμένο. Η Λητώ Τριανταφυλλίδου διαθέτει μία φρέσκια σκηνοθετική ματιά που ξεδιπλώνεται αρμονικά μέσα από τη new-age προσέγγιση που συνειδητά έχει αποφασίσει να ακολουθήσει και ο Απόστολος Μητρόπουλος σωματοποιεί την ευτυχία μέσα από τις στιλάτες δημιουργίες του. Felicità.
Δοκιμάσαμε:
Το φρέσκο μενού στο "Μπαλκόνι στις Κυκλάδες". Θα μπορούσε ένα νησί ξεκάθαρα καλοκαιρινό να μεταφέρει την ατμόσφαιρα και τη γεύση του σε ένα σημείο, το οποίο απέχει περίπου δεκαπέντε λεπτά από το αστικό κέντρο της Αθήνας; Ο Άγγελος Κωβαίος, με καταγωγή από την Σχοινούσα, το έκανε πράξη, δημιουργώντας το δικό του παντός καιρού μπαλκόνι – με θέα τον Λυκαβηττό αφενός και τον Αργοσαρωνικό αφετέρου. Θα χρειαστεί να ανέβεις μερικά σκαλιά για να βρεθείς εντός του εστιατορίου, όμως η θέα από την ευρύτερη περιοχή του Καρέα στον Βύρωνα σε αποζημιώνει. Όπως και το εκπληκτικά ενορχηστρωμένο θαλασσινό μενού που προσφέρει.
Η σεφ Φιλίτσα Καραμανλή δημιουργεί μία γευστική παρτιτούρα που μεταφέρει μελωδικά την αλμύρα της θάλασσας και τη φρεσκάδα των πρώτων υλών – για την οποία, όπως, μάς είπε ο ιδιοκτήτης φροντίζει ο ίδιος έχοντας δημιουργήσει τις δικές του συνεργασίες με παραγωγούς και ελληνικές μικρές εταιρίες. Επιστροφή στο μενού που απολαύσαμε σε μία βραδιά με φίλους. Το σεβίτσε από ψάρι ημέρας διαθέτει την απαραίτητη οξύτητα χάρη στο μείγμα εσπεριδοειδών και το κουμ κουάτ, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το μίνιμαλ καρπάτσιο μαριναρισμένο σε λάιμ και ελαιόλαδο. Προσωπική μου αδυναμία η σαλάτα με ψίχα από καβούρι – ελληνικό κι αυτό, μπλε αποχρώσεως – με το ολιστικό χρώμα της όσο πρέπει spicy σαλάτας να καταλήγει σε παλ πορτοκαλί χάρη στην πάστα από κάσιους, το κόλιανδρο, τις σταγόνες τσίλι, το καρότο και το αγγούρι.
Τα πιάτα δεν σταματούν να προσγειώνονται – σε καλή απόσταση μεταξύ τους – και η βεντάλια του αμιγώς θαλασσινού μενού να ανοίγει. Η βιολογική φάβα Σχοινούσας – τόπος καταγωγής του κυρίου Κωβαίου – δέχεται μικρές δόσεις κάπαρης, ενώ σερβίρεται τόσο μεμονωμένα όσο και ως συνοδευτικό. Ένα τρυφερό, απαλό όνειρο αγαλλίασης του ουρανίσκου. Παράλληλα, η μπρουσκέτα σαρδέλας απολαμβάνεται σε μία μπουκιά κυριολεκτικά. Σερβιρισμένα σε γεωμετρικές, αυστηρές κοπές, τα ψάρια είναι χωρίς δεύτερη σκέψη ημέρας, αχνιστά με πατάτες baby, ντοματίνια, φρέσκα μυρωδικά και ζωμό από πετρόψαρα, ή φρικασέ προσδίδοντας ένα φθινοπωρινό twist στις ημέρες και τα βράδια μας. Το μικροσκοπικό γαριδάκι φέρνει τη μακρά παράδοση της Σύμης στο επίκεντρο της γαστρονομικής κουβέντας, ενώ το κριθαρότο με γαρίδα και μπισκ καραβίδας είναι απαλό, σωστά μαγειρεμένο και ολίγον τι εθιστικό.
Βεβαίως, υπάρχουν επιλογές για όσους αγαπούν το κρέας, όπως μοσχαρίσια ταλιάτα στη σχάρα με ψητά λαχανικά και κρέμα μανιταριών. Μην διστάσεις να ζητήσεις από το καλά ενημερωμένο προσωπικό να συνδυάσεις τα θαλασσινά σου με μία από δεκάδες ετικέτες ελληνικού αμπελώνα που διαθέτει το μενού. Η έμφαση δίνεται στις Κυκλάδες με το Μπαλκόνι τους να έχει ήδη γίνει σημείο συνάντησης.
Ακούσαμε:
Το "Houdini". Η ικανότητα της Dua Lipa να γεννά τη μία επιτυχία μετά την άλλη – χωρίς να κάνει εκπτώσεις στον ήχο ή τον στίχο της – είναι κάτι που πρέπει να ερευνηθεί. Επισταμένως. Ως άλλος Houdini, η τραγουδίστρια που το 2015 μάς συστήθηκε σιγοτραγουδώντας προφητικά ότι "She Can Be The One", επιστρέφει δισκογραφικά αναγεννημένη. Νέο Hair Look, νέα εικόνα, νέα αισθητική στα βίντεο – κλιπ της, νέες πινελιές στον ήχο της, επιβεβαιώνοντας ότι η επιτυχία διατηρεί την παρουσία της στον χρόνο μόνο όταν αποφασίσεις να φρεσκάρεις επιμελώς το προϊόν που προσφέρεις. Το "Houdini" σε προσκαλεί στον Alternative Pop ρυθμό του με τους Tale Impala – indie, εναλλακτικοί και με μία συνεργασία με την κορυφαία Rihanna στο βιογραφικό τους – να (συν)υπογράφουν τη νέα της επιτυχία, η οποία κυκλοφορεί από το αιώνιο δισκογραφικό της σπίτι, τη Warner Music.
Το "I Believe In Love Again". Φύσει σαγηνευτική, θέσει αντισυμβατική, η Peggy Gou συναντά τον Lenny Kravitz σε ένα μελωδικά ερωτικό τραγούδι – ένα νωχελικό reminder ότι ακόμη και στις πιο σκοτεινές μας περιόδους θα υπάρξει πάντα ένα πρόσωπο – ή απλά ένας λόγος – να πιστέψουμε ξανά στη δύναμη της αγάπης. 90s inspired, με διάθεση να αφουγκραστεί αρκετά samples επιτυχιών προηγούμενων δεκαετιών, η Peggy Gou πρότεινε στον εμβληματικό ροκ – σταρ να παραχωρήσει τη φωνή του στη μουσική της σύνθεση με τον ίδιο να προσθέτει τις δικές του πινελιές στο τελικό μιξάρισμα και να τροποποιεί μερικά σημεία προκειμένου να επέλθει ισορροπία. Kudos!
