H εικαστικός μιλά για τη δουλειά της και την καλλιτεχνική οπτική της με αφορμή την έκθεση "Ιδού η Ρόδος" στην οποία συμμετέχει.
Στην έκθεση "Ιδού η Ρόδος”, που εγκαινιάστηκε στις 27 Μαΐου, 14 δεκατέσσερις διακεκριμένοι σύγχρονοι καλλιτέχνες εκθέτουν τα έργα που δημιούργησαν εμπνεόμενοι από τα κεραμικά της διάσημης κεραμοποιίας Ίκαρος στην Ρόδο και μελετώντας τα σχέδια από το πρωτότυπο.
Η εικαστικός Στέλλα Καπεζάνου, μία εκ των 14 δημιουργών, απάντησε με προθυμία στις ερωτήσεις του Madame Figaro.
Το 2011 εισαχθήκατε πρώτη στην ΑΣΚΤ, παίρνοντας μάλιστα υποτροφία από το ΙΚΥ για αυτή σας την πρωτιά. Θυμάστε το συναίσθημα όταν μάθατε τα καλά νέα; Νιώσατε δικαίωση για αυτή την επανεκκίνηση καθώς ήδη ήσασταν καταξιωμένη επαγγελματικά στον χώρο της μόδας, και πώς συνδέεται η τελευταία με τα εικαστικά;
Η μέρα που βγήκαν τα αποτελέσματα της ΑΣΚΤ, είναι ακόμα χαραγμένη στη μνήμη μου και η ζάλη της ευτυχίας μου κράτησε πολλές μέρες μετά. Το Κρατικό Βραβείο και η Τιμητική Υποτροφία από το ΙΚΥ, ήρθαν απλά για να επιβεβαιώσουν την επιλογή μου να ασχοληθώ και επαγγελματικά με αυτό που έτσι και αλλιώς έκανα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η διπλή υποτροφία μου αργότερα για μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο, πιστεύω πως ήρθε και πάλι για να επιβεβαιώσει την επιλογή μου για επιπλέον σπουδές και μάλιστα σε άλλη χώρα, έχοντας ακόμα το γιο μου μωρό. Τα μετέπειτα βραβεία και διακρίσεις στο Λονδίνο ήταν μεγάλη δικαίωση, γιατί εκεί κρινόμουν αποκλειστικά για την τέχνη μου, κάτι που ήταν λυτρωτικό για μένα. Στην Ελλάδα -πολύ λιγότερο πλέον- αλλά να, και εσείς ξεκινάτε με αυτή την ερώτηση, αρκετός κόσμος με συνδέει ακόμα με το χώρο της μόδας. Στην πραγματικότητα, ως μοντέλο δούλεψα τα λιγότερα χρόνια, ξεκινώντας από τη Β’ Λυκείου. Κυρίως δούλεψα στην τηλεόραση γιατί ήμουν γρήγορη και είχα μια άνεση στις ζωντανές μεταδόσεις. Από τα media αποχώρησα καθολικά το 2005, σχεδόν πια είκοσι χρόνια πριν…
Το ότι από τα 17 μου δουλεύω και συνεργάζομαι με ανθρώπους της τέχνης και μάλιστα από διαφορετικούς τομείς, είναι μεγάλη κληρονομιά για μένα. Εκτός από εικαστικούς και θεωρητικούς της τέχνης, αντιλαμβάνομαι και σέβομαι τη γλώσσα των φωτογράφων, των σχεδιαστών μόδας, των ενδυματολόγων, των σκηνοθετών, των σκηνογράφων, των οπερατέρ, των ηχοληπτών, των μουσικών, των παραγωγών και όλων αυτών των ανθρώπων που περάσαμε δώδεκα χρόνια μαζί. Τίποτα δε μπορεί να συγκριθεί με την αγάπη μου (και την ανάγκη μου) για τη ζωγραφική, όμως οι φωτογραφίσεις και οι εκπομπές έχουν σχέδιο, έχουν σύνθεση, έχουν φωτισμό, έχουν άποψη και είχα την τύχη να εκπαιδευτώ πολύ και να τα μετουσιώσω αργότερα στην προσωπική μου εικαστική γλώσσα.
Στα έργα σας υπάρχει μια αγάπη για το ανθρώπινο σώμα ενώ οι γυναίκες αποτυπώνονται ανεπιτήδευτα ως αισθησιακά πλάσματα ακόμη και όταν καταπιάνονται με πολύ πεζές ασχολίες. Είναι αυτό ένα σχόλιο σας για τη γυναικεία εικόνα όπως προβάλλεται κοινωνικά;
Η αγάπη μου για το ανθρώπινο σώμα ζωγραφικά, έχει να κάνει κυρίως με την πρόκληση να το αποδώσω στον καμβά. Για μένα, η ανθρώπινη σάρκα είναι ό,τι δυσκολότερο και απαιτητικότερο υπάρχει στη ζωγραφική.
Εννοιολογικά, είμαι παρατηρητής της ανθρώπινης κατάστασης. Τις σκέψεις μου ζωγραφίζω. Τα τελευταία δύο χρόνια η πρακτική μου στράφηκε στην παρατήρηση της γυναίκας, εστιάζοντας σε ερωτήματα για το ίδιο μου το φύλο, τη σωματική μας αυτονομία και τη δύναμη της Κυριαρχίας που πηγάζει από το σώμα μας. Ένα σώμα που δεν είναι πλέον βορά στην εξουσία, στην επιθυμία ή στο βλέμμα κάποιου, το σώμα μιας γυναίκας που αποφασίζει μόνη της την ιστορία που θέλει να γράψει.
Φέτος το χειμώνα ανυπομονώ να εμβαθύνω περισσότερο στο θέμα της Κυριαρχίας, ως υπότροφος του Fulbright στο Santa Fe Arts Institute, στο Νέο Μεξικό των Ηνωμένων Πολιτειών.
Πώς προσεγγίσατε τη θεματική της έκθεσης "Ιδού η Ρόδος”. Ποιο έργο παρουσιάζετε και πώς το δουλέψατε;
Η έκθεση "Ιδού η Ρόδος” ήταν μία πρόσκληση σε δεκατέσσερις καλλιτέχνες από τον εικαστικό επιμελητή Αποστολή Αρτινό, τον Λύσανδρο Σπετσιέρη, συνιιδιοκτήτη της icaro-caga.com, και τη Φαίδρα Χατζηκωνσταντή, απόγονο της οικογένειας του ιστορικού εργοστασίου κεραμικών ΙΚΑΡΟΣ που δραστηριοποιήθηκε στη Ρόδο από το 1927 έως το 1987.
Η δική μου συμμετοχή ήταν μία τριλογία κεραμικών γλυπτών στην οποία επιδίωξα να ενώσω τα στοιχεία της προσωπικής μου ζωγραφικής με τα παραδοσιακά μοτίβα των κεραμικών του Ίκαρου. Τα σύμβολα, τα κρυμμένα μηνύματα, τα σύμβολα και τα χιουμοριστικά υπονοούμενα που χρησιμοποιώ στη δουλειά μου, ανακατεύτηκαν με τα ζωάκια, τα καραβάκια και τα ποταμάκια του Ίκαρου.
Μελετώντας τις θεματολογίες του εργοστασίου ανά τα χρόνια, επέλεξα τρεις ενότητες που απέδωσα διασκεδάζοντας στα τρία κεραμικά με θηλυκές αναφορές που είχα χτίσει. Στο "Rhodian Night”, μυθικά πλάσματα της νύχτας οργιάζουν γύρω από γλυπτικά γυναικεία στήθη, ενώ σύμβολα προστασίας για το κακό μάτι επαγρυπνούν και τα παρακολουθούν.
Tο "Garden of Eden” είναι μια αναφορά στην παραδεισένια σύνθεση του Egon Huber, ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του Ίκαρου, ιδωμένο αυτή τη φορά μέσα από ροζ φακό, όπως οφείλει ένας "παράδεισος” να κοιτιέται.
Τέλος στο "Icarian Sea” πλέει το γνωστό καραβάκι του Ίκαρου ανάμεσα σε γυναικεία στήθη μέσα τα οποία χοροπηδούν ψαράκια, κρέμονται ελληνικά σημαιάκια και λιάζονται χταπόδια.
Πόσο σημαντικό είναι το κομμάτι της ανταπόκρισης και της αποδοχής από το κοινό για τον εικαστικό καλλιτέχνη; Θυμάστε κάποιο σχόλιο που έχει γίνει για τη δουλειά σας και σας έχει κάνει εντύπωση;
Είναι και δεν είναι. Από τη μία η αναγνώριση για εμάς είναι πολύ σημαντική, μιας και είναι γνωστό πόσο ανασφαλείς είμαστε οι καλλιτέχνες και είναι και κινητήριος δύναμη για να συνεχίζουμε να εργαζόμαστε. Απ’ την άλλη, αν επιδίωκα τη αποδοχή του κοινού θα ζωγράφιζα ακόμα φοίνικες. Είναι απόλυτα αποδεκτό να μην αρέσουμε σε όλους, όπως ακριβώς και σε εμάς δεν αρέσουν όλοι. Το αν δε μου αρέσει εμένα για παράδειγμα ο Rauschenberg, δεν αφαιρεί σε τίποτα από την αξία του.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχόλια που έχω ακούσει για τη δουλειά μου, ήταν από καθηγητή του γιου μου, τον οποίον όταν ρώτησα πως του φάνηκε η έκθεση μου που είχε πάει να επισκεφθεί, μου απάντησε πως δεν του άρεσε γιατί αισθάνθηκε άβολα. Και αισθάνθηκε είπε έτσι γιατί ένιωθε αυτές τις πελώριες φιγούρες να αντιστρέφουν το βλέμμα και να τον κοιτούν απευθείας απ’ τον καμβά. Δεν κρύβω πως ακούγοντάς τον, μέσα μου χαμογελούσα με ικανοποίηση.
Info: Ιδού η Ρόδος, icaro-caga.com, Space52, Λάρνακος 28, Αθήνα. Έως 24 Ιουνίου 2023 Ωράριο: Τετάρτη και Παρασκευή 5-8μμ, και κατόπιν ραντεβού στο Τ: 6977041634, Email: info@space52.gr
