Μια παράσταση αφιέρωμα στη μνήμη της γιαγιάς και του παππού της σκηνοθέτριας.
Ο Αντώνης και η Γεωργία, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που έχουν περάσει μια ολόκληρη ζωή μαζί, έρχεται αντιμέτωπο με μία νέα, επώδυνη κατάσταση που θα αλλάξει την πραγματικότητα όπως τη γνώριζαν.
Ο σπαραγμός των σχέσεων που χάνονται στα βάθη της μνήμης, αλλά και τα συναισθήματα των ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα σε όσους απομακρύνονται μέρα με τη μέρα, γίνονται το υλικό μίας παράστασης-αφιέρωμα στη μνήμη της γιαγιάς και του παππού της σκηνοθέτριας Ελένης Ευθυμίου.
Είμαστε οι μνήμες μας; Και αν οι μνήμες θολώσουν, ποιοι είμαστε; Και τι επίδραση έχει αυτό στους αγαπημένους μας;
Ο ρόλος της μνήμης για την ανθρώπινη ταυτότητα, η αορατότητα των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, η έννοια της φροντίδας και τα όρια της αγάπης γίνονται οι κινητήριες θεματικές για τη δημιουργία μιας παράστασης που επιχειρεί να μιλήσει για όσα συχνά δεν μοιραζόμαστε ή δεν τολμούμε καν να αρθρώσουμε.
Μπροστά στην απώλεια του εαυτού, είναι τελικά η αγάπη ανήμπορη; Πώς συγκρούεται με την αρρώστια και τον πόνο; Και, τελικά, θριαμβεύει ή κατακρημνίζεται;
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο - Δραματουργία: Ελένη Ευθυμίου, Σοφία Ευτυχιάδου
Συνεργασία στο κείμενο: Γιώτα Κουιτζόγλου
Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου
Μουσική σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης
Σκηνικά-Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά- Φαμέλη
Κοστούμια: Διδώ Γκόγκου
Βοηθός σκηνοθέτριας: Γιώτα Κουιτζόγλου
Φωτογραφίες / trailer : Μιχάλης Κλουκίνας
Make Up Artist: Teo Ζωγραφάκι
Δ/νση Παραγωγής: Κωνσταντίνα Αγγελέτου
Βοηθός Παραγωγής: Ξένια Καλαιτζή – Πανούτσι Μάργελος
Παραγωγή: Λυκόφως, Γ. Λυκιαρδόπουλος – Θέατρο Τέχνης
