Συγκεντρώσαμε τα νέα βιβλία που αξίζει να διαβάσεις αυτή την άνοιξη.
Ζούμε μία παράξενη Άνοιξη. Παράξενη από κάθε άποψη, κι όχι πάντα καλή ή ευχάριστη, οπότε το μόνο ίσως που θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό το Πάσχα, αυτό το έαρ που δεν είναι μόνο ανθισμένο και ηδύ, είναι να ανοίξουμε κάποια παράξενα βιβλία. Κάπως σαν ομοιοπαθητική ανάγνωση το σκέφτομαι: παίρνουμε μικρές –ασφαλείς- δόσεις τρόμου, αγωνίας, ανασφάλειας, αγριότητας και σκότους, όπως εμπεριέχονται σ’αυτά τα μυστήρια αναγνώσματα, ανάμεικτες όμως με κάλλος, με χαρά, με γέλιο και με γλύκα, που κι αυτά υπάρχουν στα παρακάτω βιβλία, και κάπως έτσι καταφέρνουμε να αντέξουμε την Άνοιξη που μας περιβάλλει, αυτή την παράξενη Άνοιξη.
1) Η εθνική μας ντροπή
Η Εθνική Αντίσταση στα στρατεύματα του Άξονα που κατέλαβαν την Ελλάδα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή στους Γερμανούς, τους Ιταλούς και τους Βουλγάρους, ήταν ένας τίτλος τιμής για τον ελληνικό λαό – δεν είναι πολλοί οι Ευρωπαίοι που μπορούν να υπερηφανευτούν, όπως οι Έλληνες, για την αντίστασή τους στον Ναζισμό και τον Φασισμό. Όμως, αυτό το παράσημο έχει πάνω του μια κηλίδα σκουριάς: τους Δωσιλόγους, δηλαδή τους Έλληνες που συνεργάστηκαν πολιτικώς, οικονομικώς, αλλά και ενόπλως με τους Κατακτητές, όπως έκαναν πολλοί ομόλογοί τους πολιτικοί, στρατιωτικοί, επιχειρηματίες, δήμαρχοι, δικαστές, ιερείς και δημοσιογράφοι σε όλη την Ευρώπη. Αυτή την εθνική μας ντροπή, αυτή τη μελανή κηλίδα στη συλλογική ελληνική ψυχή, εξετάζει στη μελέτη του "Οι Δωσίλογοι. Ένοπλη, πολιτική και οικονομική συνεργασία στα χρόνια της κατοχής",ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης, από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, φέρνοντας στο φως ιστορικά αρχεία που δημοσιοποιούνται για πρώτη φορά. Ο συγγραφέας προσεγγίζει με θάρρος τον Δωσιλογισμό, αυτό το ακανθώδες θέμα –ταμπού, που υπήρξε η αφετηρία του νέου διχασμού, οδηγώντας στον Εμφύλιο.
2) Συνεχίζω να ζω με απρεπή τρόπο...
...λέει κάπου ο Νίκος Ζωιόπουλος στην εικονογραφημένη λογοτεχνική βιογραφία του "Τα παγωτά φτιάχτηκαν για την κόλαση..." από τις εκδόσεις 24γράμματα. Πράγματι – όντως ζει απρεπώς, γράφοντας την αλήθεια του, τιμώντας τις παιδικές του μνήμες σ’ αυτά τα μικρά, απολαυστικά, σπαρταριστά κειμενάκια, που είναι διανθισμένα με παλιές φωτογραφίες. Όντως ζει απρεπώς, όταν η ευπρέπεια, τόσο στη λογοτεχνία, όσο και στην κοινωνία γενικότερα, επιτάσσει τον καλλωπισμό της φενάκης, τον εξωραΐσμό της πολύτιμης μούρης μας, που είναι το κοσμικό μας διαβατήριο. Όμως ο σκηνοθέτης, οπερατέρ, ηθοποιός και ποιητής Ζωιόπουλος, που είναι ο ζωντανός ορισμός του αυτοδημιούργητου πολυτεχνίτη, που έχει εργασθεί από μελισσοκόμος μέχρι ασφαλιστής, δεν κωλώνει να μιλήσει επί του προσωπικού, με μια χωριάτικη, αθυρόστομη, λάγνα ειλικρίνεια κι ένα δαιμονικό κέφι. Οι πρώτες φρίκες, οι πρώτες ηδονές, το άναρχο περιβάλλον του γενέθλιου ηπειρώτικου χωριού, τα πρώτα όνειρα, τα πρώτα ακούσματα, ο Ζωιόπουλος τα αφηγείται όπως θα μιλούσε σ’ ένα φιλο του, στο μπαρ μετά από τρία ποτά – απρεπώς!
3) "Χα – χα!" σχολίασε ο Ιωσήφ Στάλιν
"Αυτό το βιβλίο εξερευνά την πνευματική ζωή και τη βιογραφία ενός εκ των αιμοδιψέστερων δικτατόρων της Ιστορίας, του Ιωσήφ Στάλιν, με ένα μοναδικό τρόπο: μέσα από το πρίσμα της προσωπικής του βιβλιοθήκης". Έτσι αρχίζει την εισαγωγή του ο ιστορικός Τζέφρι Ρόμπερτς, που υπογράφει την πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη "Η Βιβλιοθήκη του Στάλιν" από τις εκδόσεις Gutenberg, δίνοντας ευθύς εξαρχής το επιστημονικό, αλλά και το πολιτικό του στίγμα. Είναι γεγονός πως λίγοι γνωρίζουν πως ο Γενικός Γραμματέας της ΕΣΣΔ από το 1922 μέχρι και τον θάνατό του το 1953, άφησε την τελευταία του πνοή στον καναπέ της βιβλιοθήκης του, που περιελάμβανε περί τα 25.000 βιβλία, περιοδικά και φυλλάδια! Ο Στάλιν διάβαζε συνεχώς, ήταν ένας βιβλιοφάγος που πίστευε ακράδαντα στη δύναμη των λέξεων, του τυπωμένου λόγου. Η βιβλιοθήκη του περιείχε Ιστορία αρχαία και σύγχρονη, μαρξιστική θεωρία φυσικά, αλλά και πολλά μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και ποίηση. Όμως ο Στάλιν, έχοντας λάβει ανώτερη μόρφωση σε θεολογική σχολή, είχε μελετήσει διεξοδικά και τη Βίβλο...Το highlight του τόμου είναι οι φωτογραφίες από διάφορα πολιτικά βιβλία του Στάλιν, στα περιθώρια των οποίων ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης είχε κάνει πολλές σημειώσεις, όπως "Χα χα!" ή "Μπα, μπούρδες!".
Συνέχισε την ανάγνωση στο athinorama.gr
