Ο καλλιτέχνης Novello Finotti θα παρουσιάσει αναδρομικά για πρώτη φορά στην Αθήνα τη δουλειά του στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Γεννημένος στη Βερόνα το μακρινό 1939, o Novello Finotti διάκρινε από νωρίς στον ευατό του μία σπουδαία ικανότητα: εκείνη του να (μετα)πλάθει τον απτό κοσμό με τα δικά του χέρια στο σύμπαν ενός φαινομενικά αστείρευτου φαντασιακού, το οποίο ανόθευτα κυριαρχούσε στη σκέψη του.
Ήταν μόλις δεκαπέντε ετών, όταν με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών του, εγγράφηκε στην Ακαδημία Τέχνης της γενέτειράς του σε μία ταυτόχρονη τακτική παρακολούθηση του εργαστηρίου του Βερονέζου γλύπτη Nereo Constantini. Τέσσερα χρόνια μετά – λίγο πριν γίνει είκοσι ετών – κερδίζει το πρώτο του σημαντικό βραβείο. Ένας συμβολικός – μα, και σπουδαίος – προάγγελος όσων εμπρόκειτο να ακολουθήσουν στη μακρά του πορεία στο μικροσύμπαν της τέχνης. Ο ίδιος διαχειρίζεται τη διάκρισή του ως έναυσμα για κάτι μεγαλύτερο. Αυτό του προστάζει η διαίσθησή του. Δεν έπεσε έξω. Ευτυχώς.
Το 1959 αποφοιτά και έναν χρόνο αργότερα ξεκινά να διδάσκει στην τοπική Ακαδημία της Βερόνας. Αρχίζει να παρουσιάζει τα έργα του σε χαλκό και το 1963 έρχεται σε επαφή με το χυτήριο Boncini της πόλης. Λίγους μήνες μετά, η συνάντηση με τον Αλέξανδρο Ιόλα αλλάζει την κοσμοθεωρία – ποια άλλη τροπή θα μπορούσε να επιφέρει η γνωριμία με έναν εκ των κορυφαίων ανθρώπων των γκαλερί, όχι, όμως, την πορεία του. Η καλλιτεχνική τους σύζευξη είναι ευεργετική.
Το 1964 τα γλυπτά του διασχίζουν τον Ειρηνικό Ωκεανό και παρουσιάζονται στην Armony Gallery της Νέας Υόρκης. Δύο χρόνια αργότερα, παρουσιάζει το έργο του στη Μπιενάλε της Βενετίας, ενώ το 1973 η επαφή του με την Ελλάδα "κουμπώνει" σε μία ιδιαίτερη για τον ίδιο στιγμή. Ακολουθούν ιδέες, παρουσιάσεις, προτάσεις, μικρές καλλιτεχνικές διακυμάνσεις – στον ρυθμό της ίδιας της ζωής. Το 2014 εκθέτει άλλη μια φορά στη Μπιενάλε της Βενετίας και μετά η φήμη του απλώνεται στην Άπω Ανατολή, όπου παρουσιάζει ατομικές εκθέσεις το 2015 στη Σεούλ και το επόμενο έτος στο Busan, πάντα στην Κορέα. Το 2017 τα σημαντικότερα έργα του εκτέθηκαν στη 30ή έκθεση Le grandi Mostre nei Sassi στη Matera, στο βραχώδες συγκρότημα της Μadonna delle Virtù (Παναγία των Αρετών) και στον San Nicola dei Greci (Άγιο Νικόλαο των Ελλήνων).
Μία στάση στην Αθήνα
Σε ένα διαφορετικά πολυσυλλεκτικό καλειδοσκόπιο, ο Novello Finotti ενώνει περισσότερα από 65 γλυπτά της μακρόχρονης εξελικτικής του πορείας από λευκό μάρμαρο Καρράρας, ροζέ μάρμαρο Πορτογαλίας, μαύρο γρανίτη Βελγίου και ορείχαλκο, δηλωτικά ονόματι "Ο αισθησιακός μυστικισμός της γλυπτικής" στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Ο επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς, επισημαίνει στον κατάλογο της έκθεσης: "Η γλυπτική του δράση του, ακέραια και καίρια, αποτελεί τον κώδικα της ζωής του. Λυρικός και δραματικός, μα, προπάντων, μάστορας του χαλκού και του μαρμάρου, με τη γλυπτική του τέρπει αισθητικά, κοινωνικοποιεί συναισθήματα και διδάσκει, με τη γήινη σοφία του, την αλήθεια του έρωτα και της ζωής. (…)
Ο γλυπτικός του κόσμος, με ενεργή περιγραφική διάθεση και απεριόριστη δύναμη ελευθερίας, καταφέρνει να αγγίξει το όνειρο, βάζοντας τη φαντασία του στην ύλη. Η λεπτότητα χρήσης των υλικών του, διακριτική ή κρυπτική, χαρακτηρίζει το έργο του. Ένα έργο που μας λυτρώνει από τη φθορά και τη μιζέρια. Η τέχνη του αντανακλά την πνευματική και την καλλιτεχνική του αγωνία για την ουσία του κόσμου και του σύμπαντος. Ο Finotti ανοίγει νέους δρόμους και, έμμεσα ή άμεσα, φωτίζει το αναγκαίο και το αληθινό, το πιθανό και το αδύνατο. Η βαθιά διεισδυτική του ικανότητα προσδίδει στα γλυπτά του μια μυστικιστική πνοή. Βέβαια, η γλυπτική απαιτεί συνέργειες με επιδέξιους λιθοξόους, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον τεράστιο όγκο της δουλειάς του. Η εικονιστική τους απόδοση είναι επίπονη, γιατί στόχος του είναι πάντα να εμφυσήσει ζωντανή πνοή στο μάρμαρο, τον γρανίτη ή τον μπρούντζο.(…)
Ο διορατικός Αλέξανδρος Ιόλας τον προσκάλεσε τo 1985, δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του, στο σπίτι-μουσείο του στην Αγία Παρασκευή, για να φιλοτεχνήσει την προτομή του. Συνεργάστηκαν στενά για πολλά χρόνια, προβάλλοντας, με συνοχή και υπευθυνότητα, τις γλυπτικές δημιουργίες του Finotti σε Ευρώπη και Αμερική. Ο γλύπτης, τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου γκαλερίστα-συλλέκτη, δώρισε την ορειχάλκινη προτομή του, που αντανακλά την ψυχολογική ένταση του συλλέκτη, την περίοδο της δημιουργίας της, με έμφαση στην αέναη και ρυθμική της έκφραση, στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ."
Με τα εγκαίνια να έχουν προγραμματιστεί για τις 4 Ιουνίου στις 20:30, παρουσία του ίδιου του μεγάλου γλύπτη, η έκθεση περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, αντιπροσωπευτικά έργα του καλλιτέχνη, όπως Οι τρεις αγάπες μου (1971), Τιμή στον Κάφκα (1972), Βαλεντίνο (1977), Μικρή κλίνη της Ιουλιέτας (1977-82), Μετά το Τσέρνομπιλ (1986-87), Τιμή στον Σαντ (1978), Ευαγγελισμός (1978), Οι φωλιές της Federica (1983), Παρακαλώ μη με γαργαλάτε (1991-94), Ανύψωση (1991-1997), Βαλεντίνα (2013), Τιμή στην Ιουλιέτα (2014). Ως εικαστικό amuse bouche, σερβίρεται ένας πολυσέλιδος ομότιτλος κατάλογος, με όλα τα εκτιθέμενα έργα, κείμενα των Τάκη Μαυρωτά και Αλεξάνδρας Γουλάκη-Βουτυρά, καθώς και αποσπάσματα κειμένων των Antonio Paolucci, Rossana Bassaglia, Giorgio di Genova και José Pierre.
