Με αφορμή το νέο του τραγούδι "Το πρώτο μου τριαντάφυλλο" ο Θοδωρής Βoυτσικάκης μιλάει στη Madame Figaro για τη μουσική και τις γυναίκες της ζωής του.
Μετά τις παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης, όπου αγαπήθηκε πολύ, ο Θοδωρής Βoυτσικάκης συστήνει το νέο του τραγούδι "Το πρώτο μου τριαντάφυλλο" και επίσημα στο κοινό. Τους στίχους υπογράφει η αγαπημένη του συνεργάτιδα Λίνα Νικολακοπούλου και τη μουσική ο Ara Dinkjian. Παράλληλα ετοιμάζεται να το τραγουδήσει ζωντανά στη γενέτειρα πόλη του Θεσσαλονίκη από όπου ξεκινά, στις 2 Ιουλίου, τον κύκλο των καλοκαιρινών του συναυλιών. Δεν επιλέγει τυχαία, όπως εξηγεί στη Madame Figaro, να κάνει από εκεί την εκκίνησή του.
Σε πετυχαίνουμε λίγο πριν από την πρεμιέρα των καλοκαιριών σου συναυλιών που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη. Πώς νιώθεις κάθε φορά που γυρνάς στην πόλη σου;
Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός γιατί για μένα το κοινό της Θεσσαλονίκης από την αρχή είναι το πιο θερμό, το πιο εκδηλωτικό. Για αυτό επιδιώκω να ξεκινάω από εκεί πολλές φορές τις συναυλίες μου γιατί νιώθω σιγουριά και ταυτόχρονα ενθουσιασμό. Είναι οι φίλοι μου, πολλοί άνθρωποι που αγαπάω, και με κάνουν να νιώθω κάθε φορά ότι κάτι γιορτάζουμε.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι το οποίο έχεις συνδέσει με την παιδική σου ηλικία;
Όλη μου τη ζωή συνδέω στιγμές με τραγούδια και μουσικές. Πρόσφατα άκουσα το "Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον" και θυμήθηκα τις γιορτές στο γυμνάσιο που πιάναμε τις κιθάρες μας με τον φίλο μου τον Πάνο, κουτσοπαίζοντας, κάνοντας όμως ωραίες διφωνίες.
Η μουσική, λένε, είναι ψυχοθεραπεία. Για εσένα έχει αυτή την επίδραση;
Για μένα είναι κάτι παραπάνω. Είναι η σωτηρία μου, το καταφύγιο μου. Εκεί που ξέρω ότι πάντα με περιμένει η λύτρωση, ο,τι και αν μου συμβαίνει.
Παράλληλα, κυκλοφόρησε και το νέο σου τραγούδι "Το Πρώτο Μου Τριαντάφυλλο". Έχεις αγωνία κάθε φορά που ξεκινάει ένα τέτοιο ταξίδι ή με τα χρόνια κάπως το έχεις "συνηθίσει";
Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Όχι μόνο από ανυπομονησία να μοιραστώ κάτι που μου αρέσει αλλά και αγωνία, αν έχουμε καταφέρει να αποτυπώσουμε αυτό που θέλαμε. Κάθε φορά που δημιουργώ κάτι καινούργιο, είναι σαν να δίνω μια μάχη. Θέλω να είναι αντάξιο αυτού που έχω ονειρευτεί. "Το Πρώτο Μου Τριαντάφυλλο" είχε αγαπηθεί από τις παραστάσεις μας στο Θέατρο Τέχνης. Ήξερα ότι ο κόσμος που το άκουσε εκεί το περίμενε. Θέλω να πιστεύω ότι δικαιώσαμε αυτή την προσμονή.
Η Λίνα Νικολαπούλου είναι πλέον και φίλη πέρα από συνεργάτης;
Η Λίνα είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Έτσι είναι και η σχέση μαζί της, αληθινή πάνω από όλα.
Τι ξεχωρίζεις σε εκείνη;
Ξεχωρίζω την οξυδέρκεια της και το πως δίνει έμφαση στις λεπτές αποχρώσεις των πραγμάτων και των συναισθημάτων. Όπως γράφει δηλαδή, που όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με έναν στίχο της, πολλές φορές σοκάρεσαι με όσα δικά σου "ανείπωτα" εκείνη έχει ξεθάψει, ονομάσει και φωτίσει. Είναι αποκαλυπτικό αυτό που καταφέρνει.
Τι κρατάς από την πρόσφατη συνεργασία σου με τους Vaya Con Dios;
Καταρχάς γνώρισα μια απίθανη γυναίκα, τη Dani Klein. Γεμάτη ζωή και χορτάτη ταυτόχρονα. Καλόγουστη, γενναιόδωρη, ανοιχτή σε ένα νέο άνθρωπο. Πραγματική καλλιτέχνης.
Θυμήθηκα τον μπαμπά μου να τραγουδάει, κάπως άγρια βέβαια εκείνος (Γέλια.), το Puerto Rico.
Χάρηκα επίσης αυτή τη στιγμή γιατί συνειδητοποίησα ότι κάποια πράγματα στη ζωή μου δεν είναι απίθανα. Τολμώ να πω ότι ένιωσα περήφανος για αυτό.
Υπάρχει κάποιος άλλος καλλιτέχνης με τον οποίο ονειρεύεσαι να συνεργαστείς;
Πολλοί, πάρα πολλοί. Κάποια εποχή έβλεπα στον ύπνο μου ότι τραγουδούσα με τη Lady Gaga στο μετρό του Λονδίνου. Δεν θα ήταν τέλειο; (Γέλια.)
Επειδή το τραγούδι σας ήταν αφιερωμένο στις γυναίκες, σε έκανε να εκτιμήσεις λίγο παραπάνω τις γυναίκες τις δικής σου ζωής;
Ευτυχώς δεν χρειαζόμουν το τραγούδι αυτό για να εκτιμήσω τις γυναίκες της ζωής μου ή τη γυναικεία ύπαρξη γενικά. Δεν πιστεύω ότι είναι δική μου κατάκτηση αυτό. Το διδάχθηκα. Ίσως, παραπάνω από τη μητέρα μου. Ήταν ένας πολύ βαθύς άνθρωπος που μου έμαθε να αγαπάω χωρίς περιορισμούς και διακρίσεις.
