Η Νάντια Δαλκυριάδου που υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία σε αυτή τη νέα παράσταση είναι η συν-δημιουργός του "Θα βγω από τ’ αυγό" που παίχτηκε για 5 χρόνια.
Το θέατρο "Άβατον" στρώνει το μεγάλο του χαλί, απλώνει τις αφράτες μαξιλάρες και υποδέχεται μωρά, γονείς, γιαγιάδες και παππούδες, θείους/θείες, νονές και νονούς σε μια τρυφερή, διαδραστική παράσταση, γεμάτη χρώματα και πρωτότυπη μουσική. Το "Θα σ’ αγαπώ και του χρόνου" είναι ειδικά σχεδιασμένο για πολύ μικρά παιδιά, από 6 μηνών έως 2 ετών. Δηλαδή για θεατές που μπορεί να μην μιλούν ακόμη, ξέρουν όμως ν’ ακούν, να πιάνουν, να αισθάνονται και να χαίρονται με την καρδιά τους. Η δημιουργός της παράστασης, Νάντια Δαλκυριάδου, απαντά σε όλες τις απορίες μας για αυτό το "δύσκολο" θεατρικό είδος και το "απαιτητικό" κοινό του.
"Θα σ’ αγαπώ και του χρόνου" λέγεται η καινούρια σου βρεφική παράσταση. Τι σε γοητεύει στο θέατρο για πολύ μικρά παιδιά;
Νάντια Δαλκυριάδου: Η σχέση και η επικοινωνία με αυτό το κοινό, αυτό με γοητεύει. Είναι κάθε παράσταση μια νέα εμπειρία, περνάμε επί σκηνής υπέροχα, χρησιμοποιούμε όλα τα εκφραστικά μας μέσα και δεν τη βαριόμαστε ποτέ.
Όταν στήνεις μια βρεφική παράσταση, έχεις κατά νου μόνο τους μικρούς θεατές ή και τους γονείς τους;
Και τους δυο! Θέλω να συνδέεται και το παιδί αλλά και ο γονιός. Είναι ένα θέαμα και για τους δύο. Αν βαρεθεί, αν κουραστεί , αν δεν επικοινωνήσει, αν δεν συνδεθεί ένας απ’ τους δύο, είτε το παιδί είτε ο ενήλικας, θεωρώ ότι δεν πετυχαίνει η παράσταση. Γι’ αυτό και πολύ συνειδητά επιλέγω να φτιάξω μια παράσταση όπου θα διασκεδάσει και ο ενήλικας.
Με αφορμή το πάρτι έκπληξη του Γούφη, η παράσταση δίνει έμφαση στην σπουδαιότητα της φιλίας. Με τόσα περιστατικά bullying στα σχολεία, φαίνεται πως η αγνή φύση της φιλίας έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Από πού ξεκινά, κατά τη γνώμη σου, το πρόβλημα;
Ναι, μπήκε σε δεύτερη μοίρα η φιλία, είναι ακριβώς όπως το λες. Και τώρα ας δούμε τι μπήκε σε πρώτη μοίρα. Η επιβίωση πάση θυσία; Ο πιο δυνατός κερδίζει; Το μεγάλο ψάρι που τρώει το μικρό; Το όνειρο του πλουτισμού και της οικονομικής ευμάρειας με κάθε μέσο; Μήπως ζούμε σ’ ένα κράτος που μας κάνει bullying; Μήπως δουλεύουν οι περισσότεροι γονείς ασταμάτητα και εξαντλητικά και στην τελευταία εβδομάδα του μήνα νιώθουν ματαίωση; Μήπως η φτωχοποίηση αγριεύει τους ανθρώπους; Μήπως στα σόσιαλ δεν βρίζονται πια οι ενήλικες χυδαία; Πώς λοιπόν με τόση κακοποίηση και bullying τα παιδιά μας να μείνουν αλώβητα; Πώς να μην αγριέψουν; Αφού καταλαβαίνουν πιο πολύ από όλους τους μεγάλους, ότι ζουν σε ζούγκλα;
Τι είναι φιλία για σένα και τι ρόλο παίζουν οι φίλοι στη δική σου ζωή;
Η φιλία για εμένα είναι ακριβό δώρο και μεγάλη τύχη. Έχω φίλους καλούς, έχω ανθρώπους που εμπιστεύομαι και με εμπιστεύονται. Δεν έχει γίνει ούτε κατά τύχη αυτό, ούτε εύκολα, η φιλία χτίζεται κομμάτι κομμάτι. Εύχομαι όλα τα παιδιά να έχουν την τύχη να μεγαλώνουν με καλούς φίλους, ειλικρινά πιστεύω ότι μια καλή φιλία μπορεί να σου σώσει τη ζωή.
Τι δεξιότητες μπορούν ν’ αναπτύξουν τα βρέφη από μια παράσταση ειδικά σχεδιασμένη για την ηλικία τους;
Πιστεύω ότι σε μια βρεφική παράσταση δεν προλαβαίνουν ν’ αναπτυχθούν δεξιότητες, αλλά ίσως να δοθούν αφορμές για νέες εμπειρίες, για νέα ερεθίσματα, ακόμη και για νέα παιχνίδια. Αυτά είναι που σε βάθος χρόνου μπορούν να αναπτύξουν δεξιότητες. Σίγουρα η επαφή με τα υπόλοιπα παιδιά, με την εμπειρία του θεάτρου, με όλη τη διαδικασία προάγει την κοινωνικοποίηση και την επικοινωνία του παιδιού και αυτό το βλέπουμε όχι μόνο στις πολύ μικρές ηλικίες αλλά και σε μεγαλύτερα παιδιά.
Το βρεφικό κοινό είναι απρόβλεπτο, καθώς δεν φιλτράρει το συναίσθημά του, ούτε υπακούει σε κοινωνικούς περιορισμούς. Έχει υπάρξει κάποια πολύ δύσκολη συνθήκη σε παράσταση;
Πραγματικά, δεν έχω να θυμηθώ κάτι άβολο ή αξεπέραστο, κάτι που χάλασε την παράσταση. Αντιθέτως, συμβαίνουν ευχάριστες εκπλήξεις, απρόοπτα που συνήθως προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τα γέλια μας. Μια αξέχαστη αντίδραση ήταν, όταν σε μια σκηνή ο Φαίδων ο παπαγάλος πέφτει να κοιμηθεί και ροχαλίζει δυνατά, σηκώνεται λοιπόν ένα κοριτσάκι δείχνει μια τον μπαμπά του, μια τον παπαγάλο που ροχαλίζει και φωνάζει "Μπαμπάς! Μπαμπάς!”.
Εκτός από την βρεφική παράσταση ανεβαίνουν στο θέατρο "Άβατον" και δύο ακόμη, για λίγο μεγαλύτερα παιδιά: ο "Ηλίας, ο πρώτος γάτος χορευτής της γατοίστορίας" και η "Κλειώ, μια καλόκαρδη γαϊδούρα". Τι διαφορές παρατηρείς ανάμεσα στις αντιδράσεις των μωρών και των παιδιών νηπιακής και σχολικής ηλικίας;
Οι αντιδράσεις των παιδιών αλλάζουν, καθώς αλλάζει και η επικοινωνία τους με το θέατρο, με τον κόσμο των μεγάλων, με την ίδια τη διαδικασία του να πηγαίνει κανείς σε ένα χώρο για να δει μια παράσταση μαζί με άλλα παιδιά. Όσο μεγαλώνουμε φιλτράρουμε τα νοήματα, τις αντιδράσεις μας, το γέλιο μας , το χορό μας.
