Περιγράφει τα έργα του ως μικρούς κρατήρες, ικανούς να προκαλέσουν την καταστροφή και να διεγείρουν την (ανα)γέννηση. Μία διαδικασία εφάμιλλη εκείνης που ακολουθεί ο Brian Rochefort κάθε φορά που τα χέρια του συναντιούνται με τον πηλό και το όραμά του αποκτά μορφή στις δημιουργίες του.
Κάπως έτσι, γεννάται η καλλιτεχνική του λάβα. Ένα ενεργό κράμα, εντός του οποίου ο διεθνώς αναγνωρισμένος – έργα του έχουν εκτεθεί σε σημαντικές γκαλερί και Mουσεία, μεταξύ άλλων στη Massimo De Carlo στο Μιλάνο και στη The Cabin στο Los Angeles – χωρά την εμπειρία του, τις σπουδές του Rhode Island School of Design (RISD), ένα από τα σημαντικότερα ιδρύματα τέχνης των ΗΠΑ, τη δική του αρτιστίκ γλώσσα, όπως εκείνη μετουσιώνεται στις σπασμένες επιφάνειες, τα λαμπερά υαλώματα, τις γεωλογικές αναφορές.
Όσο η νέα του ατομική έκθεση (δεύτερη στην Αθήνα) φιλοξενείται ακόμα στη γκαλερί Bernier / Eliades στην Αθήνα, ο Brian Rochefort απαντά στις ερωτήσεις της Madame Figaro Greece.
Η έκθεση σας στη γκαλερί Bernier / Eliades έχει καταφέρει να συγκινήσει και ταυτόχρονα να εξάψει την περιέργεια. Πώς θα περιγράφατε, εσείς, την έκθεση από την πλευρά του δημιουργού;
Η έκθεση περιλαμβάνει έναν συνδυασμό έργων, αλλά η εστίασή μου ήταν στα πιο στρογγυλά, πιο παραδοσιακά αγγεία. Είναι επικαλυμμένα με υάλωμα με τρόπο παρόμοιο με τα πολυδιάστατα γλυπτά, αλλά παραπέμπουν στη φόρμα του αγγείου και αντλούν έμπνευση από τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό, ο οποίος έχει επηρεάσει μακρόχρονα τη δουλειά μου. Ως κάτι καινούριο, σίγουρα. Υπάρχουν λιγότερα έργα, αλλά με μία πιο εκλεπτυσμένη και ανεπτυγμένη παλέτα υαλώματος, η οποία έχει εξελιχθεί από την τελευταία μου έκθεση. Δύο χαμηλού προφίλ γλυπτά συνοδεύονται από δύο επιτοίχια έργα στον δεύτερο χώρο. Ένας συνδυασμός που προσωπικά λατρεύω.
Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από την έκθεση Erratic Patterns;
Η αλήθεια είναι ότι σημεία στον χάρτη, όπως ο Αμαζόνιος και η Σερενγκέτι με ενδιέφεραν πάντα. Πέρασα περίπου πέντε χρόνια επισκεπτόμενος μερικά από τα πιο απομακρυσμένα φυσικά θαύματα του κόσμου κι αυτό δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει τη δουλειά μου.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τη γκαλερί Bernier / Eliades;
Μου σύστησαν τη γκαλερί Bernier / Eliades το 2019 μέσω της γκαλερί Massimo De Carlo στο Μιλάνο. Στη συνέχεια, αγόρασαν δύο έργα μου και μου πρότειναν να παρουσιάσω μία ατομική μου έκθεση, πρόταση την οποία αποδέχθηκα, καθώς λατρεύω τόσο τις δύο γκαλερί (Αθήνα - Βρυξέλλες), όσο και το δυναμικό των καλλιτεχνών τους.
Τα γλυπτά σας συχνά έχουν μια οργανική, σχεδόν ηφαιστειακή όψη. Τι θέλετε να εκφράσετε από αυτή την επιλογή;
Αντλώ επιρροές από τοπία, ηφαίστεια, κρατήρες, εξωτικά πουλιά και την κλιματική αλλαγή. Θέλω να δημιουργώ αφηρημένα έργα που να αποτυπώνουν την ομορφιά και τη φθορά. Θέλω να φαίνονται "χαοτικά", αλλά ταυτόχρονα συνειδητά συντεθειμένα—σαν μια ξαφνική αλλαγή στο τοπίο ή την ήρεμη ένταση ενός ανενεργού ηφαιστείου.
Αν και σχεδόν αφηρημένη, θα ήθελα να σας ρωτήσω πόσο σημαντική είναι η υλικότητα στη δουλειά σας.
Όλα τα στοιχεία είναι σημαντικά – οι μορφές σαν αστεροειδείς, τα έντονα χρώματα και οι υφές σαν φλοιός δέντρου ενώνονται σε ένα γλυπτό. Ο πηλός είναι από μόνος του ένα μείγμα γήινων υλικών, οπότε είναι εγγενώς οργανικός. Χρησιμοποιώ αυτά τα πρώτα υλικά για να δημιουργήσω το τελικό έργο, με μια έντονη αίσθηση και ζωντάνια. Τα έργα δεν υπάρχουν στη φύση, αλλά το συναίσθημα που μου προκαλούν είναι σαν μια υπερκορεσμένη φυσική αίσθηση.
Ορισμένα από τα έργα σας τα περιγράφετε ως "κρατήρες". Εσείς, πώς αντιμετωπίζετε έναν κρατήρα: ως σύμβολο καταστροφής ή δημιουργίας;
Ναι, οι κρατήρες σχηματίζονται από βίαιες εκρήξεις ή αστεροειδείς. Δημιουργούν νέα γη και ταυτόχρονα καταστρέφουν. Τα γλυπτά μου κατασκευάζονται σχολαστικά στο χέρι χωρίς να φαίνεται το αποτύπωμα του δαχτύλου μου. Έχουν αυτή τη διττή ικανότητα του να φαίνονται οργανικά, αλλά να είναι εξωγήινα.
Πολύ συχνά, τα έργα ενός καλλιτέχνη είναι προέκταση του εαυτού του. Είστε άνθρωπος που ακολουθεί πρόγραμμα ή λειτουργείτε αυθόρμητα;
Η αλήθεια είναι ότι πρωταρχική μου επιρροή αποτελεί το περιβάλλον – έτσι, έμαθα για την τέχνη και τη μη-αναπαριστική ζωγραφική. Σε γενικές γραμμές, δεν ακολουθώ αυστηρό πρόγραμμα, δίνοντας αξία στην ατομικότητά μου, τον εαυτό μου και τιε ανάγκες. Έτσι, ακριβώς και το υάλωμα ως διαδικασία είναι και αυθόρμητη, όσο και συνειδητή πράξη. Η μέθοδός μου βασίζεται στην απορρόφηση έμπνευσης από το περιβάλλον μου, τη φύση και την αγάπη μου για τα ίχνη και τους πομπούς πολιτισμού (μουσεία, γκαλερί). Αν είχα πάει σε άλλη σχολή ή δεν είχα ταξιδέψει, είναι σίγουρο πως δε θα δημιουργούσα αυτά τα έργα.
Το εργαστήριο και το σπίτι σας βρίσκονται στο Los Angeles, μία πόλη των Η.Π.Α. που επλήγη ιδιαίτερα τον περασμένο Ιανουάριο από τις καταστροφικές πυρκαγιές. Πώς επήρασε αυτό τη ζωή και την προεργασία σας για τη νέα έκθεση;
Προσωπικά δεν με επηρέασε, αλλά πολλοί φίλοι και γνωστοί μου υπέστησαν καταστροφικές απώλειες. Μπορώ σίγουρα να δω τη σκληρότητα των γεγονότων να αντανακλάτα στα έργα μου. Παρατηρώ την αποκατάσταση και την αναδόμηση σε περιοχές του Los Angeles. Αυτά συμβαίνουν φυσικά και σε μέρη όπως ο Αμαζόνιος – που αποτελεί και βάση για τη δουλειά μου.
Είναι αποδεκτό ότι η κεραμική βρίσκεται σε μία ανοδική τροχιά. Ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι παράγοντες που έχουν αυξήσει τη δημοτικότητα της κεραμικής τέχνης σήμερα;
Θεωρώ ότι αυτή η άνοδος οφείλεται στο γεγονός ότι πρωτόποροι του είδους τους, όπως ο Ken Price και ο Peter Voulkos, που άρχισαν να εκθέτουν και να παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε μεγάλες γκαλερί και μουσεία. Αυτοί είναι η αιτία και παράλληλα πηγή έμπνευσης για μένα.
Ποιο βασικό μήνυμα θα θέλατε να πάρουν οι επισκέπτες μετά την έκθεση Erratic Patterns;
Αυτό που πιστεύω κι εγώ: ότι η ζωή είναι ένα ασταθές μείγμα ομορφιάς και χάους, καθοδηγούμενο από την τύχη και την εξέλιξη. Το έργο μου αντανακλά αυτή την ακατέργαστη αλήθεια. Είναι απρόβλεπτες δυνάμεις σε σχήματα, που αιχμαλωτίζουν την ένταση ανάμεσα στη δημιουργία και την καταστροφή. Ελπίζω ότι οι επισκέπτες θα έχουν στο μυαλό τους αυτή τη συλλογιστική την επόμενη φορά που θα βρεθούν σε ένα δάσος ή στον ωκεανό.
