Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης, στις 21/9, η Πρέσβειρα Ειρήνης της UNESCO Παρισιού και Vice-President των διπλωματών των Ηνωμενων Εθνών της Γενευης προχώρησε σε μια συμβολική κίνηση που ένωσε το Τροκαντερό του Φαλήρου με το Τροκαντερό του Παρισιού.
Πριν λίγες μέρες, η Guila Clara Kessous, Πρέσβειρα Ειρήνης της UNESCO Παρισιού και Vice-President των διπλωματών των Ηνωμενων Εθνών της Γενευης, ήρθε στην Ελλάδα με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ειρήνης σε μια επίσκεψη υψηλού συμβολισμού και πολιτιστικής σημασίας.
Στο πλαίσιο της επίσκεψής της προχώρησε σε μια συμβολική κίνηση, απελευθερώνοντας το περιστέρι της Ειρήνης στο Φλοίσβο του Παλαιού Φαλήρου και ενώνοντας νοερά το Τροκαντερό της Ελλάδας με το Τροκαντερό του Παρισιού. Το Τροκαντερό στο Παρίσι είναι κομβικής σημασίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, επειδή η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Palais de Chaillot στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Μάλιστα, το 1985 Τροκαντερο του Παρισιού μετονομάστηκε επίσημα σε Parvis des Droits de l'Homme (Πλατεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων).
Μιλήσαμε μαζί της για το μήνυμα της ειρήνης, της ενότητας και της ελπίδας, σε μια εποχή γεμάτη διεθνείς προκλήσεις.
Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής σας στην Ελλάδα, αφήσατε το Περιστέρι της Ειρήνης στο Φλοίσβο. Το ίδιο έχετε κάνει και στο κόκκινο χαλί των Καννών, σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της βίας προς τις γυναίκες. Τι σημαίνει για εσάς αυτό το ισχυρό σύμβολο;
Guila Clara Kessous: Το περιστέρι είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο — της ειρήνης, της ελπίδας, του αιώνιου φωτός. Αλλά δεν είναι απλώς ένα "χαριτωμένο πουλάκι". Έχοντας κρατήσει πολλά περιστέρια στην αγκαλιά μου, μπορώ να σας πω πως είναι ένα ζώο με δική του θέληση. Αν ένα περιστέρι αποφασίσει να πετάξει προς μία κατεύθυνση, θα το κάνει, ανεξάρτητα από το πόσο άβολο είναι αυτό για τους φωτογράφους που περιμένουν την τέλεια λήψη. Το περιστέρι ακολουθεί το δικό του μονοπάτι. Ταυτόχρονα, είναι ένα εύθραυστο πλάσμα που χρειάζεται τρυφερότητα και φροντίδα.
Είτε το κρατώ μέσα στη λάμψη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών είτε μπροστά στο μαγευτικό σκηνικό του Φλοίσβου, Τροκαντερό στο Παλαιό Φάληρο, πάντα αφιερώνω χρόνο για να το καθησυχάσω, να του μιλήσω, να το κάνω να νιώσει ασφαλές. Είναι ένα εξαιρετικά ευφυές ζώο. Για μένα, συμβολίζει όλους εμάς που λαχταράμε την ειρήνη.
Ως Καλλιτέχνης για την Ειρήνη της UNESCO και Αντιπρόεδρος των Διπλωματών του ΟΗΕ στη Γενεύη, ποιος πιστεύετε ότι είναι ο ρόλος της τέχνης και του πολιτισμού στη διπλωματία και στην προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
Η τέχνη και ο πολιτισμός μας προσφέρουν μια άλλη γλώσσα — έναν τρόπο να επικοινωνούμε χωρίς βία. Αυτή η παγκόσμια γλώσσα μάς βοηθά να ξεπερνάμε τις συγκρούσεις και να προχωράμε προς την κατανόηση. Μας επιτρέπει να ανακαλύπτουμε όσα έχουμε κοινά, αντί να επικεντρωνόμαστε στις διαφορές μας. Έχω δει παιδιά από χώρες σε σύγκρουση να ζωγραφίζουν μαζί, να τραγουδούν μαζί, να παίζουν θέατρο μαζί. Εκείνες τις στιγμές, η τέχνη δεν είναι μόνο ομορφιά· είναι ενότητα. Είναι επίσης θεραπεία. Σήμερα, η θεραπεία μέσω τέχνης παίζει ουσιαστικό ρόλο στην αποκατάσταση της συναισθηματικής ισορροπίας. Γι’ αυτό υπερασπίζομαι τη σημασία της τέχνης κάθε χρόνο κατά την Παγκόσμια Ημέρα Τέχνης, με το Διεθνές Φόρουμ Παγκόσμιας Ημέρας Τέχνης στην UNESCO, στις 15 Απριλίου. Για παράδειγμα, έρχονται επαγγελματίες υγείας για να παρουσιάσουν τον αντίκτυπο της τέχνης στα νοσοκομεία. Και σε αυτές τις στιγμές, αποκαλύπτεται η μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης.
Έχετε λάβει πολλά διεθνή βραβεία, και όμως συνεχίζετε να εργάζεστε για αυτούς τους σκοπούς αφιλοκερδώς. Τι είναι αυτό που σας δίνει δύναμη;
Η δύναμή μου προέρχεται από τους ανθρώπους. Αγαπώ βαθιά τους ανθρώπους. Έχω την τύχη να εργάζομαι ως executive coach, βοηθώντας ανθρώπους να βελτιώσουν τη δημόσια ομιλία τους, την επίλυση συγκρούσεων και τη συναισθηματική τους νοημοσύνη. Χρησιμοποιώ την τέχνη —ιδιαίτερα το θέατρο— μέσα από ασκήσεις ρόλων που διευκολύνουν τη ζωή τους στον επαγγελματικό χώρο. Η χαρά που νιώθω όταν κάποιος εφαρμόζει αυτές τις τεχνικές και ανακαλύπτει τη δική του δύναμη είναι απερίγραπτη. Το ίδιο ισχύει όταν εργάζομαι με θύματα μετατραυματικού στρες. Όταν μια γυναίκα που έχει υποστεί κακοποίηση αντιλαμβάνεται, μέσω του θεάτρου, ότι μπορεί να εκφράσει τον θυμό της, να ανακτήσει την υπερηφάνειά της και να αγκαλιάσει την ταυτότητά της — αυτό είναι ανεκτίμητο. Η δύναμή μου προέρχεται από τη βοήθεια προς τους ανθρώπους να βρουν τη θεραπεία και την ελπίδα.
Μέσα από πρωτοβουλίες όπως οι Peace Talks στα Ηνωμένα Έθνη και την καμπάνια "Woman on the Rope", εστιάζετε έντονα στην ενδυνάμωση των γυναικών. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο κρίσιμο βήμα για την ισότητα των φύλων σήμερα;
Το πιο κρίσιμο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε ότι τα δικαιώματα των γυναικών είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Πρέπει να τελειώσει αυτός ο λεγόμενος "πόλεμος των φύλων", με τους άντρες από τη μία και τις γυναίκες από την άλλη. Οι άντρες πρέπει να κατανοήσουν την αναγκαιότητα της πλήρους ένταξης των γυναικών στην κοινωνία. Γι’ αυτό πρότεινα ποσοστώσεις για τις γυναίκες στα τραπέζια ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, από όπου σχεδόν απουσιάζουν. Ταυτόχρονα, οι ίδιες οι γυναίκες πρέπει να μάθουν να ξεπερνούν το "σύνδρομο του απατεώνα" και τον φόβο, και να αγκαλιάσουν τη δύναμή τους. Γι’ αυτό δημιούργησα το πρότζεκτ "Woman on the Rope" — για να συμβολίσω τη γυναίκα που ακόμα σκαρφαλώνει, ακόμα παλεύει, για να φτάσει στην ισότητα, στην κορυφή του σχοινιού.
Τι σας συνδέει με την Ελλάδα;
Ανακάλυψα την Ελλάδα πρόσφατα και λυπάμαι που δεν είχα έρθει νωρίτερα. Η ομορφιά που βρήκα εκεί είναι εξαιρετική. Μέχρι στιγμής, έχω επισκεφτεί μόνο την Αθήνα και το Παλαιό Φάληρο, αλλά ένιωσα πραγματικά συγκλονισμένη από τον πολιτισμό, τα μέρη και τους ανθρώπους. Αυτό που με συνδέει με την Ελλάδα είναι το ιδιαίτερο φως της, και το πνεύμα των ανθρώπων της, που όπως κι εγώ, αγωνίζονται για την ειρήνη.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς την κυρία Άντα Ηλιοπούλου και το Ελληνογαλλικό πολιτιστικό κίνημα Le Soleil Foundation, που εργάζονται για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Με προσκάλεσαν στην Ελλάδα για αυτή την όμορφη στιγμή. Τους είμαι ευγνώμων, με εμπνέουν. Θα επιστρέψω σύντομα στην Ελλάδα.
