Πώς μπορούμε όμως πραγματικά να "χτίσουμε" τη συμπεριφορά του "καλού παιδιού";
Συζητώντας με νέους γονείς και συγκεντρώνοντας τις εμπειρίες τους, διαπίστωσα ότι το μεγαλύτερο άγχος τους είναι πώς θα μεγαλώσουν ένα "καλό" παιδί. Βαρύς ρόλος αυτός για ένα παιδί ιδιαίτερα όταν είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει με σαφήνεια ποια είναι τα όρια του καλού και του κακού. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι στο μυαλό των παιδιών που έχουν πολλές απορίες, τα πάντα μπορούν να πράξουν χωρίς περιορισμούς στην προσπάθειά τους να εξερευνήσουν τον κόσμο.
Συλλέγοντας λοιπόν σαν ντετέκτιβ τις παρατηρήσεις των γονιών για τα παιδιά τους, διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, επικεντρώνουν την προσοχή τους στις ζημιές, τις ζαβολιές, τις αταξίες των παιδιών τους και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά τους είναι ανυπάκουα, ατίθασα, ζωηρά, τεμπέλικα και γενικά ζουν "επικινδύνως". Επειδή όμως το νόμισμα έχει δυο όψεις μ’ αρέσει να σκέφτομαι την πλευρά των παιδιών, γιατί, όπως έχω πει πολλές φορές, ως παιδαγωγός προσπαθώ να θυμηθώ τι ένιωθα σαν παιδί τι με πείραζε και με ενοχλούσε βαθιά στην ψυχή μου.
Διάβασε περισσότερα στο themamagers.gr
