Μια συνέντευξη με τον Γάλλο φωτογράφο που έχει δουλέψει με τα πιο indie περιοδικά.
Ο Γάλλος καλλιτέχνης David Ledoux προσδιορίζει τη φωτογραφία μέσα από τις δικές του ιδιαίτερες πρακτικές. Παίζει με το φως, την κίνηση και τη σύνθεση με έναν καλλιτεχνικό τρόπο. Ο Ledoux συνθέτει μια φωτογραφία πολύ σχολαστικά. Οι σπουδές του στην Καλών Τεχνών και τη ζωγραφική τού δίνουν ένα προβάδισμα ως προς τη χρήση των χεριών του, τη δημιουργία πορτρέτων και τελικά το πώς αιχμαλωτίζει μέσα από τον φακό του, τους ανθρώπους και τις ζωές τους. Παράλληλα με τις ανεξάρτητες δουλειές του, ο Ledoux εργάζεται εδώ και καιρό ως φωτογράφος μόδας (θα δεις δουλειές του σε αρκετά indie περιοδικά και sites, όπως το Another και το Dazed).
Η αισθητική του διακατέχεται από μία σουρεαλιστική αίσθηση, ενώ ο φωτογράφος αγαπά την αντανάκλαση - εκεί όπου καθρεφτίζεται και η έξυπνη γλώσσα του. Ο Ledoux παίζει με τον χρόνο, ισορροπεί ανάμεσα στη νύχτα και το φως της ημέρας, με αποτέλεσμα να δημιουργεί αφηρημένα σκηνικά σε παράξενα τοπία. Από τις δουλειές του, ξεχωρίζει σίγουρα η αγάπη του για τη surf κοινότητα, ενώ βρίσκει μοναδικούς τρόπους να αναδεικνύει τη γοητεία και τον ρομαντισμό ενός συγκεκριμένου subculture.
Πώς προέκυψε ο συνδυασμός των μεικτών τεχνικών;
Είναι μεγάλη ιστορία! Όταν ήμουν παιδί, λάβαμε στο σπίτι το αμερικανικό περιοδικό National Geographic. Όλες οι φωτογραφίες ήταν πραγματικά εντυπωσιακές, ήμουν εντυπωσιασμένος από το "μεγάλο ρεπορτάζ". Ταξίδια, φύση και κυρίως κάποιοι φωτογράφοι, κυρίως σε πιο επιστημονικά άρθρα, τα εικονογραφούσαν εξερευνώντας φωτογραφικές τεχνικές (μακρά έκθεση για να εξηγήσουν την κίνηση των αστεριών, το αυτόματο κλείστρο για να "παγώσει" μια σφαίρα στον αέρα, μακρινές υπέρυθρες αναλαμπές για να φωτογραφίσουν πολύ ντροπαλά ζώα).
Το έβλεπα ως το πιο cool πράγμα. Αυτό ήταν πολύ εμπνευσμένο, εφευρετικό, και δημιουργικό όταν χρησιμοποιείς μια αναλογική κάμερα. Βασικά, πολλά μπορούσαν να γίνουν την ώρα της φωτογράφισης (σε αντίθεση με το να κάνεις πολλά στη φάση του post production).
Κατά τη διάρκεια της Σχολής Καλών Τεχνών στο Σίδνεϊ, μπήκα πραγματικά στη μελέτη του κινήματος του σουρεαλισμού και απόλαυσα την πειραματική δουλειά. Στη συνέχεια, πήγα απέναντι, στο φωτογραφικό ρεπορτάζ και εξερεύνησα τα πορτρέτα.Τα περιοδικά μόδας άρχισαν να ενδιαφέρονται για τη δουλειά μου στις αρχές του 2000 όταν επέστρεψα στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Λονδίνο. Άρχισα να πειραματίζομαι στα πορτρέτα και τη μόδα με όλα τα πράγματα - νέον, πυροτεχνήματα - και η έννοια της φωτογραφίας έγινε μεγαλύτερη, η φωτογραφία δεν ήταν μόνο μια στιγμή, αλλά θα μπορούσε να γίνει ένας πίνακας όπου χρησιμοποιώντας τεχνικά κόλπα, θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις το "photo-graphy" (ζωγραφίζω με χρώμα) όπως ο ζωγράφος χρησιμοποιεί τα χρώματα στον καμβά.
Σε αυτό το στάδιο άρχισα να αναπτύσσω μια πιο αφηρημένη πλευρά της δουλειάς μου, μικτά μέσα χωρίς ανθρώπους, χωρίς μόδα.
Ήταν διπλή έκθεση εργασίας μέρα και νύχτα, παράθυρα φωτός ή φωτιά στο τοπίο. (βλέπε φωτογραφία). Ολόκληρο το δόγμα αυτού ήταν να φωτογραφηθούν όλα στο σετ, χωρίς ρετουσάρισμα!
Τότε συνειδητοποίησα ότι θα μπορούσα να προχωρήσω περισσότερο και να φτιάξω μια ολόκληρη εικόνα χρησιμοποιώντας "light stencils" (βλέπε βίντεο), όπως screen printing με φως, εάν αυτό είχε νόημα και να ανασυνθέσω μια εικόνα σε αναλογική προβολή. Ήταν η αρχή ενός μεγάλου ταξιδιού!
Τι ήρθε πρώτο, το surf ή η φωτογραφία;
Η φωτογραφία! Μεγάλωσα στα γαλλικά σύνορα της Λίμνης της Γενεύης, δεν υπήρχε πολύ surf τότε. Ξεκίνησα τη φωτογραφία με τους φίλους μου στις Άλπεις όταν κάναμε snowboard, προσπαθώντας να αιχμαλωτίσουμε τις freestyle κινήσεις μας (γέλια).
Το Surf ήρθε αργότερα στη ζωή μου και έγινε ένα πραγματικό πάθος! Έφυγα για την Αυστραλία περίπου 19 ετών. Στο τέλος των σπουδών μου, γύρισα τη χώρα με ένα βαν, έκανα σερφ και φωτογράφισα τις σκηνές του σέρφινγκ, τους χίπις, τους αγρότες, και είχα την ευκαιρία να κάνω παρέα με τους ιθαγενείς. Συνειδητοποίησα τότε ότι μια κάμερα θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να γνωρίσεις άτομα που δεν θα συναντούσες διαφορετικά. Έμεινα για 4 μήνες στην ακτή της δυτικής Αυστραλίας, ήταν μια αξέχαστη εμπειρία!
Τώρα ζω στην ακτή του Ατλαντικού και μπορώ να απολαύσω τη φωτογραφία και το surf. Και τα δύο μου φέρνουν μεγάλες συγκινήσεις. Φέτος, ξεκίνησα με μερικούς φίλους ένα surf brand, το Agile surfboards. Περιλαμβάνει σανίδες και ρούχα και είναι μια νέα περιπέτεια!
Ποια ώρα της ημέρας νιώθεις πιο παραγωγικός;
Τα deadlines είναι συνήθως η πιο παραγωγική στιγμή μου, το βρίσκω πραγματικά πολύ δύσκολο να συγκεντρωθώ. Τώρα όμως έχω συχνά deadlines κι αυτό με βοηθάει να εστιάσω. Κάπως απόλαυσα την περίοδο του περιορισμού, χωρίς κανένα σημάδι από έξω, χωρίς e-mail ... Αυτή η απομόνωση με έκανε πραγματικά να προχωρήσω, Είχα πολύ χρόνο, χωρίς περισπασμούς. Θα πρέπει να το κάνω κάθε χρόνο ως ένα προσωπικό ταξίδι.
Τι σε εμπνέει;
Από τα πάντα αλήθεια! Φύση, άνθρωποι, ό,τι κι αν είναι. Η έμπνευση είναι παντού. Πρέπει να είσαι δεκτικός. Μου αρέσει πολύ η καλλιτεχνική κληρονομιά, υπάρχουν πολλά να μάθω από το καλλιτεχνικό παρελθόν και το παρόν! Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αφού έχω ένα εύρος φωτογραφικής προσέγγισης, όταν τραβάω πορτρέτα, μου αρέσουν οι δυνατοί χαρακτήρες, η έντονη ομορφιά με βάθος και μου αρέσει να μπορώ να κάνω παρέα με τους ανθρώπους που φωτογραφίζω. Σε κάποιο στάδιο όλα φαίνονται σωστά και φυσικά, εμπνέομαι από αυτές τις μικρές στιγμές "ομορφιάς" ή "οικειότητας". Μου αρέσουν πολύ οι τοποθεσίες, η στιγμή του ήλιου μέσα στην ημέρα, να περιμένεις τη σωστή στιγμή.
Από την άλλη πλευρά, όταν κάνω έρευνα για ένα έργο τέχνης, ενθουσιάζομαι για τις τεχνικές προκλήσεις που πρέπει να επιλυθούν. Ξεκινάω να ζωγραφίζω ή παίρνω μερικές παλιές φωτογραφίες που έχω και αρχίζω να αναρωτιέμαι για το πώς να τη δημιουργήσω με την τεχνική του light stencil, πώς να φτιάξω έναν τόμο, να δημιουργήσω μια σκιά, μια αίσθηση βάθους ενός πεδίου, μια υφή, πώς μπορώ να χειριστώ τη φωτιά και να παρουσιάσω ένα φλεγόμενο σπίτι, για παράδειγμα. Κάθε βήμα πρέπει να εξεταστεί τεχνικά εκ των προτέρων.
Εμπνέομαι πραγματικά (ή απογοητεύομαι) όταν εξελίσσονται τα αρνητικά των φωτογραφιών μου, οι μεγάλες εκπλήξεις και τα απροσδόκητα λάθη μού δίνουν συχνά νέα κατεύθυνση στη δουλειά μου. Μου αρέσουν πολύ τα οπτικά ατυχήματα.
Διαφορετικά, λατρεύω τη φύση περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, μου αρέσει πολύ να βλέπω το νερό, τα δέντρα, τα έντομα, τα ζώα, μία ελαφριά ανάφλεξη, την κίνηση του φωτός πάνω στο νερό. Και τέλος, εμπνέομαι από ανθρώπους που αναλαμβάνουν δράση για τη διατήρηση της φύσης, την ευαισθητοποίηση για την υπερθέρμανση του πλανήτη και όλους τους καλούς σκοπούς. Πρέπει πραγματικά να προχωρήσουμε!
Υπάρχουν όνειρα που περιμένουν να πραγματοποιηθούν;
Αυτό το έργο είναι μια ατέλειωτη ιστορία, οπότε έχω πολλά ακόμη να πειραματιστώ και πολλά να καταλάβω! Θα ήθελα πολύ να περάσω περισσότερο χρόνο σε αυτό, νιώθω ότι βρίσκομαι σε μια απέραντη και ατελείωτη διαδρομή, η οποία είναι εξαιρετικά συγκλονιστική. Τέλος, θα ήθελα να κάνω περισσότερες εκθέσεις με αυτό το έργο, να δείξω ότι η δουλειά σου είναι πάντα μια έντονη στιγμή.
Ποια δουλειά σου είναι η πιο αγαπημένη;
Όλες οι φωτογραφίες που σας δείχνω στα άρθρα μου αρέσουν πραγματικά. Είναι κάπως αδύνατον για μένα να διαλέξω. Όλες έχουν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία, τον χρόνο που πέρασα με τους ανθρώπους, φιλίες ή οπτικά κατορθώματα. Είναι οικογένεια. Μπορείς να διαλέξεις εσύ, εγώ δεν μπορώ!
Είσαι ένας καλλιτέχνης που αγαπά τη νωχελικότητα του καλοκαιριού, αυτή την αδιάφορη στάση ζωής, την υποκουλτούρα και βρίσκει τον ρομαντισμό μέσα από απρόσμενους τρόπους. Πώς συνδυάζονται όλα αυτά;
Στη δουλειά μου με τα πορτρέτα, το πιο σημαντικό κομμάτι για μένα είναι το casting. Όταν έχεις ένα cool αγόρι, κορίτσι, μια παρέα γενικότερα, είναι εύκολο. Έχεις μια αποστολή, είτε πηγαίνεις κάπου, είτε μένεις σε ένα συγκεκριμένο μέρος και χρειάζεσαι να απομονωθείς λίγο. Λατρεύω τις ημερήσιες εκδρομές, να αφήνω το κινητό. Μετά, εξαρτάται βέβαια με ποιον είσαι, σκηνοθετείς λίγο, μιλάς και ξαφνικά γυρνάς εντελώς φυσικά εκεί που θέλεις να τραβήξεις τη φωτογραφία.
Θέλω απλώς να κάνω τους ανθρώπους να χαλαρώσουν. Κάτι τελευταίο, όταν δουλεύεις με αναλογική κάμερα, οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια επίγνωση για το πώς θα φαίνεται η φωτογραφία. Οπότε πρέπει να χαλαρώσουν και να σε εμπιστευτούν. Μου αρέσει απλά ο χαρακτήρας, η τραχύτητα της νεολαίας, αυτή η περίφημη αδιάφορη στάση. Μπορείς να τη βρεις σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, το μόνο που χρειάζεται είναι να σε δεχτούν.
Φωτογραφίες: David Ledoux
