Η εικαστικός Μαρία Βαρελά μας μιλά για τη σύγχρονη τέχνη και την απόφασή της να ασχοληθεί με την παράδοση, τις συλλογικότητες των γυναικών και την τεχνολογία.
Πρώτη φορά γνώρισα τη δουλειά της Μαρίας Βαρελά στους "Εικαστικούς Διαλόγους" του Ιδρύματος Ωνάση, ενός πρότζεκτ στο οποίο σύγχρονοι εικαστικοί ερευνούσαν πτυχές του καβαφικού έργου. Η ενασχόλησή της με τα νέα μέσα και την τεχνολογία χαρακτήριζε το έργο της ήδη από το 2013. Με τον χρόνο, εμπειρίες, μνήμες και καταστάσεις την οδήγησαν να ερευνήσει τις γυναικείες συλλογικότητες, την ιστορία των γυναικών, τις κοινότητές τους και τελικά τη θηλυκότητα.
Είναι πολλά τα έργα στα οποία μπορεί να αναφερθεί κανείς όπως το έργο της "Συναδέλφισσες", ένα υφαντό στο οποίο συναντιούνται πρόσωπα των σταφιδεργατριών του Αιγίου. Ή στο πρόσφατο "Κεντημένο Ψωμί" με πυρήνα την παράδοση του πλουμίσματος του ψωμιού με περίτεχνα στολίδια από ζύμη. Αλλά και το τολμηρό και πολύ προσωπικό (και άρα συλλογικό) έργο το In Vivo | In Vitro | In Silico στο οποίο στο οποίο εξερεύνησε τη σύζευξη τέχνης και επιστήμης μέσω της εξωσωματικής γονιμοποίησης και τελικά την αντιμετώπιση του γυναικείου σώματος μέσω της τεχνολογίας. Περί τέχνης και θηλυκότητας λοιπόν η συζήτηση.
Δείτε περισσότερα στο womantoc.gr
