Μια μικρή υπενθύμιση -σε περίπτωση που, όπως εγώ, τη χρειάζεσαι.
Ήταν μια μαγική εικόνα. Είχε σουρουπώσει, βρισκόμουν στο κέντρο της πόλης και ο αέρας είχε ήδη τη μυρωδιά της βροχής, που όλα γύρω έδειχναν ότι δε θα αργούσε. Ο δρόμος ήταν σχεδόν άδειος και μια ελαφριά ομίχλη έπεφτε πάνω στις κορυφές των κτιρίων κάνοντας το σκηνικό κινηματογραφικό. Οι αστραπές που κάθε τόσο έσκιζαν τον ουρανό φαίνονταν σαν να προκαλούνταν από το δόρυ στο άγαλμα της Αθηνάς, που έστεκε, όπως πάντα, ατάραχο πάνω στον πανύψηλο κίονα αριστερά του Μεγάρου της Aκαδημίας Aθηνών. Εάν ήμουν ηρωίδα ταινίας, εκείνη τη στιγμή θα σταματούσα και θα κοιτούσα. Όχι, δε θα κοιτούσα, θα ρουφούσα, θα βίωνα την εικόνα εντελώς ακίνητη κάτω από την ανοιξιάτικη βροχή, ενώ στο background θα ακουγόταν μουσική από βιολιά.
Τι έκανα στην πραγματικότητα; Έτρεξα! Έτρεξα να προλάβω να μπω σε ένα ταξί πριν ξεσπάσει η μπόρα. Να κρυφτώ σε κάποιο υπόστεγο για να μην πέσουν ψιχάλες στα μαλλιά μου και αρχίσουν να φριζάρουν. Έτρεξα να επιστρέψω στον υπολογιστή μου για να τελειώσω αυτή τη σελίδα. Βασικά, έτρεξα από κεκτημένη ταχύτητα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τρέχω. Η μόνιμη έγνοια μου είναι "να προλάβω". Να προλάβω να φτάσω πριν χτυπήσει το κουδούνι ή πριν φύγει το λεωφορείο. Να παραδώσω τη δουλειά πριν το deadline ή πριν ξεκινήσω την επόμενη. Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ταυτίστηκα τόσο με το άρθρο που έγραψε αυτό τον μήνα η Ελένη Χαδιαράκου (θα το βρεις στη σελ. 64 του τεύχους Ιουνίου της Madame Figaro που κυκλοφορεί στα περίπτερα).
Οι φίλοι μου με αποκαλούν "Flash Gordon" ή αναρωτιούνται, όπως λένε, αν έχω κάπου επάνω μου κουμπί "fast forward". Και πράγματι, η ικανότητα (ή μήπως η ανάγκη;) να είσαι σε διαρκή κίνηση –ακόμα κι όταν κάθεσαι– κάποιες φορές μοιάζει με υπερδύναμη. Και σε διατηρεί και κάπως fit, να τα λέμε κι αυτά! Επίσης, σε καθιστά αποτελεσματικό, χρήσιμο και εξαντλητικά αξιόπιστο σε μια καθημερινότητα που κινείται με γρήγορους ρυθμούς. Όμως είναι κι εκείνες οι στιγμές που νιώθω ότι το πιο συναρπαστικό πράγμα στη ζωή είναι να κάνεις μια παύση. Υπάρχει αυτή η υπέροχη έκφραση των Αμερικανών που το περιγράφει τόσο γλαφυρά: "Σταμάτα και μύρισε τα τριαντάφυλλα".
Προφανώς, τα γράφω όλα αυτά ως μια υπενθύμιση στον εαυτό μου. Όμως, αν έφτασες να διαβάζεις μέχρι αυτή τη γραμμή –κι ακόμα περισσότερο, αν έριξες μια διαγώνια ματιά στη σελίδα πριν βιαστείς να τελειώνεις με το τεύχος για να περάσεις στο επόμενο task–, ίσως χρειάζεσαι κι εσύ μια υπενθύμιση: Είναι η εποχή που τα τριαντάφυλλα είναι ανθισμένα. Σταμάτα ό,τι κάνεις και απλώς μύρισέ τα!
Ελένη Καραγιάννη
