Η σκηνοθέτις της ταινίας September μιλάει για το σινεμά, τη δημιουργικότητα, την οδό Πατησίων και τη στροφή της από τη Μαίρη Ποπινς στη Σύλβια Πλαθ.
Η πρώτη της ταινία «Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Ο μπαμπάς μου» απέσπασε εξαιρετικές κριτικές από το κοινό και τους σινεκριτικούς, ενώ με το September (που προβλήθηκε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο) ταξίδεψε στα διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου Κάρλοβι Βάρι και Τορόντο. Λατρεύει την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και αγαπημένη της συνήθεια είναι να κλείνει ραντεβού με μεσίτες ώστε να βλέπει τα εσωτερικά σπιτιών –ακόμα καλύτερα αν έχουν ίχνη από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκηνοθεσία στην Ελλάδα και το Λονδίνο.
Γιατί επέλεξες αυτό το επάγγελμα;
Δεν αισθανόμουν ότι διάλεγα επάγγελμα. Μου άρεσε το σινεμά και είχα περιέργεια. Γίνανε όλα πολύ φυσικά.
Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας σου;
Δεν υπάρχουν μυστικά επιτυχίας, γιατί η επιτυχία δεν έχει διάρκεια. Πάντα, σε κάθε δουλειά, είναι σα να ξεκινάς από την αρχή. Τίποτε δεν σου χαρίζεται και τίποτε δεν είναι δεδομένο.
Μια σημαντική στιγμή στην καριέρα και στη ζωή σου;
Η πρώτη στιγμή που ανεξαρτητοποιήθηκα οικονομικά από τους γονείς μου και κατάλαβα ότι θα μπορούσα να ζήσω από αυτό που αγαπώ. Μιλάω για τότε, όχι για σήμερα!
Μια εμπειρία που σε καθόρισε;
Όταν ένας καθηγητής μου στη σχολή κινηματογράφου με συμβούλεψε να εγκαταλείψω τα νομικά και να κάνω σινεμά. Πετούσα!
Τι σου δίνει έμπνευση στη ζωή και στη δουλειά;
Η μοναχικότητα και η καταβύθιση.
Το mantra σου για να αντιμετωπίσεις μια δύσκολη μέρα;
Ιδανική μέρα για μπανανόψαρα.
Τι σου έμαθε η οικονομική κρίση;
Nα μοιράζομαι.
Οικογένεια και καριέρα μπορούν να ισορροπήσουν;
Όχι πάντα.
Πώς ξυπνάς το πρωί;
Πολύ εύκολα. Δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς γιατί με ξυπνάει η Λου, ο σκύλος μου, κουνώντας την ουρά της για να την βγάλω βόλτα.
Σε φοβίζει το πέρασμα του χρόνου;
Καθόλου. Μ’ αρέσουν οι ρυτίδες και τα εμφανή σημάδια του χρόνου στα πρόσωπα των ανθρώπων. Φοβάμαι το τέλος, όχι το πέρασμα.
Τι αγαπάς και τι μισείς στην πόλη σου;
Αγαπώ την οδό Πατησίων και την έχω περπατήσει πιο πολύ από κάθε άλλο δρόμο στην Αθήνα. Μισώ τον τρόπο με τον οποίο ο χρόνος αλλάζει τον δρόμο μου.
Οι 3 τοπ απολαύσεις σου;
Να βλέπω ταινίες.
Το καλό κόκινο κρασί.
Το ξεφύλλισμα deco περιοδικών.
Στα γυρίσματα της ταινίας September
Συνέχεια στη σελίδα 2
Ποιες γυναίκες έχεις ως πρότυπα;
Όταν ήμουνα παιδί είχα την Μαίρη Πόπινς. Μ’ άρεσε που η τσάντα της δεν είχε πάτο και χωρούσε τα πάντα. Μεγαλώνοντας μετέφερα τον θαυμασμό μου σε πιο αυτοκαταστροφικούς χαρακτήρες: Μπιλι Χόλιντεϊ, Σύλβια Πλαθ, Μαργκερίτ Ντυράς.
Ποιο είναι το συμπέρασμά σου για τη σχέση μάνας-κόρης ;
Δεν θέλησα να κάνω παιδιά, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω ως μάνα, αλλά μόνο ως κόρη: «Ό.τι και να κάνει κανείς, τα παιδιά είναι πάντα μια χαμένη υπόθεση».
Ποιο είναι το πιο ισχυρό όπλο που διαθέτει μια γυναίκα;
Τα πιο ισχυρά όπλα είναι πάντα αυτά που δε φαίνονται.
Ποιο είναι το πιο συχνό λάθος που κάνουν οι γυναίκες;
Ερωτεύονται τους λάθος άντρες.
Μια φράση που λες συχνά στον εαυτό σου;
Κάθε μέρα με κάθε τρόπο θα γίνομαι λίγο καλύτερη! Κι έτσι αφού υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης αισθάνομαι πάντα νέα!
(μου ’χε κολλήσει αυτή η φράση από την ταινία του Κουστουρίτσα 'Ποιος θυμάται τη Ντόλυ Μπελ')
Μια πολυτέλεια που απολαμβάνεις;
Τα ταξίδια.
Ένα πολύτιμο μυστικό ομορφιάς;
Από μια ηλικία και μετά η θα΄ χεις ή όμορφο πρόσωπο ή όμορφο σώμα.
Τι αποτύπωμα επιθυμείς να αφήσεις στο πέρασμά σου;
4-5 ταινίες που να μην μπορούν να γεράσουν στα χρόνια και μερικές ζεστές αγκαλιές.
Πώς θα ήθελες να σε χαρακτηρίζουν οι άλλοι;
Ως έναν άνθρωπο που δεν φοβάται να εκτίθεται.
Ποια αρετή εκτιμάς περισσότερο στους ανθρώπους;
Την αθωότητα.
Ποιο είναι το κίνητρό σου για να αισθάνεσαι δημιουργική;
Είναι η μόνη στρατηγική επιβίωσης που επιτρέπω στον εαυτό μου.
Τι σημαίνει για εσένα ευτυχία;
Όταν ξυπνάω κάθε πρωί να έχω όρεξη για ζωή. Τόσο απλή.
Τι συμβουλή θα έδινες σε μια νέα γυναίκα που (ξανά)ξεκινά τώρα τη ζωή της;
Να μην φοβάται ούτε την αποτυχία αλλά κυρίως να μην φοβάται την επιτυχία. Και να μην χάνει χρόνο. Είναι κλισέ, αλλά η ζωή κυλάει γρήγορα.
Όταν ήμουνα παιδί είχα την Μαίρη Πόπινς. Μ’ άρεσε που η τσάντα της δεν είχε πάτο και χωρούσε τα πάντα. Μεγαλώνοντας μετέφερα τον θαυμασμό μου σε πιο αυτοκαταστροφικούς χαρακτήρες: Μπιλι Χόλιντεϊ, Σύλβια Πλαθ, Μαργκερίτ Ντυράς.
Ποιο είναι το συμπέρασμά σου για τη σχέση μάνας-κόρης ;
Δεν θέλησα να κάνω παιδιά, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω ως μάνα, αλλά μόνο ως κόρη: «Ό.τι και να κάνει κανείς, τα παιδιά είναι πάντα μια χαμένη υπόθεση».
Ποιο είναι το πιο ισχυρό όπλο που διαθέτει μια γυναίκα;
Τα πιο ισχυρά όπλα είναι πάντα αυτά που δε φαίνονται.
Ποιο είναι το πιο συχνό λάθος που κάνουν οι γυναίκες;
Ερωτεύονται τους λάθος άντρες.
Μια φράση που λες συχνά στον εαυτό σου;
Κάθε μέρα με κάθε τρόπο θα γίνομαι λίγο καλύτερη! Κι έτσι αφού υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης αισθάνομαι πάντα νέα!
(μου ’χε κολλήσει αυτή η φράση από την ταινία του Κουστουρίτσα 'Ποιος θυμάται τη Ντόλυ Μπελ')
Μια πολυτέλεια που απολαμβάνεις;
Τα ταξίδια.
Ένα πολύτιμο μυστικό ομορφιάς;
Από μια ηλικία και μετά η θα΄ χεις ή όμορφο πρόσωπο ή όμορφο σώμα.
Τι αποτύπωμα επιθυμείς να αφήσεις στο πέρασμά σου;
4-5 ταινίες που να μην μπορούν να γεράσουν στα χρόνια και μερικές ζεστές αγκαλιές.
Πώς θα ήθελες να σε χαρακτηρίζουν οι άλλοι;
Ως έναν άνθρωπο που δεν φοβάται να εκτίθεται.
Ποια αρετή εκτιμάς περισσότερο στους ανθρώπους;
Την αθωότητα.
Ποιο είναι το κίνητρό σου για να αισθάνεσαι δημιουργική;
Είναι η μόνη στρατηγική επιβίωσης που επιτρέπω στον εαυτό μου.
Τι σημαίνει για εσένα ευτυχία;
Όταν ξυπνάω κάθε πρωί να έχω όρεξη για ζωή. Τόσο απλή.
Τι συμβουλή θα έδινες σε μια νέα γυναίκα που (ξανά)ξεκινά τώρα τη ζωή της;
Να μην φοβάται ούτε την αποτυχία αλλά κυρίως να μην φοβάται την επιτυχία. Και να μην χάνει χρόνο. Είναι κλισέ, αλλά η ζωή κυλάει γρήγορα.
Σκηνές από την ταινία September
Σχετικά άρθρα:
