Pasta fresca, κορυφαία πρώτη ύλη, αληθινές γεύσεις με την υπογραφή του Σωτήρη Ευαγγέλου και μία δόση από Οδύσσεια με φόντο τις Κυκλάδες.
Πάντα θεωρούσα πως τις ήξερα καλά τις Κυκλάδες, καθότι νησιώτισσα και εγώ στην καταγωγή, καταλαβαίνεις. Όμως το πιο όμορφο με την υπέροχη χώρα μας και τα άπειρα νησιά της είναι πως πάντα υπάρχει περιθώριο να ανακαλύψεις και κάτι νέο, τουλάχιστον "νέο" για εσένα. Αυτό ακριβώς μου συνέβη πολύ πρόσφατα στην Ίο, ένα νησί που, καθώς δεν το είχα επισκεφτεί στα 18, θεωρούσα πως πια δεν έχω λόγο να δω. Και πόσο άδικο είχα, πόσο λάθος είναι να βγάζεις συμπεράσματα χωρίς πραγματικά να ξέρεις, γιατί αυτό που έμαθα (εσύ μπορεί να το ξέρεις ήδη!) είναι πως η Ίος έχει δύο πρόσωπα, δύο πλευρές και τα προσφέρει όλα στις σωστές ακριβώς δόσεις.
Έχει και το χαμό που όλοι έχουμε ακούσει φαντάζομαι -και λέω "φαντάζομαι" γιατί εγώ δεν τον είδα με τα μάτια μου ποτέ στις 3 μέρες που βρέθηκα εκεί, αλλά έχει και αυτήν την πλευρά που είδα εγώ: την πανέμορφη θέα, τα μαγικά ηλιοβασιλέματα, τις υπέροχες παραλίες, τις φανταστικές γεύσεις και τα εξαιρετικά ξενοδοχεία με τις διάσημες γευστικές υπογραφές και τα φινετσάτα μα συνάμα τόσο νόστιμα πιάτα. Εκεί λοιπόν με θέα όλο το λιμάνι της Ίου και φόντο ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα που έχω δει ποτέ δοκίμασα το μενού που υπογράφει ο πολυβραβευμένος Σωτήρης Ευαγγέλου και κάνει πράξη ο εξαιρετικά ταλαντούχος Χρήστος Κανουλάς στο εστιατόριο Grandma’s στο ξενοδοχείο Liostasi.
Η κουζίνα παίζει έξυπνα μεταξύ Κυκλάδων και Μεσογείου, ενώ πραγματικά οι άνθρωποι δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη με το "χειροποίητο" να μην είναι απλώς μία διακοσμητική λέξη, αλλά μία μαγειρική πραγματικότητα. Στο Grandma’s από το ψωμί μέχρι το κριθαράκι, όλα είναι φτιαγμένα στο χέρι. Εδώ σερβίρεται και το πρωινό, όπου και πάλι μιλάμε για χειροποίητες πίτες, σπιτικές μαρμελάδες, τοπικά τυριά, τοπικό μέλι και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Αλλά καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το Liostasi είναι ένα ξενοδοχείο που η φροντίδα και η προσωπική ενασχόληση είναι στοιχεία έκδηλα παντού, και έτσι και η προσοχή σε κάθε μικρή λεπτομέρεια στην κουζίνα δεν σου κάνουν εντύπωση. Από το θερινό σινεμά με θέα το Αιγαίο και το ηλιοβασίλεμα που έχουν δημιουργήσει εδώ,
μέχρι τους ομηρικούς στίχους που θα βρεις σκαλισμένους γύρω από την πισίνα, τα design items που διατρέχουν τους χώρους, τις καθαρές αρχιτεκτονικές γραμμές ή τις αίθουσες θεραπείας του spa που απολαμβάνουν "πρώτο τραπέζι" θέα στο λιμάνι της Ίου και το ίδιο μαγικό δείλι, όλα είναι φροντισμένα και καλά μελετημένα.
Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα της γεύσεις, αφού από εκεί ξεκινήσαμε. Ο εξαιρετικός Σωτήρης Ευαγγέλου λοιπόν έχει δημιουργήσει ένα μενού που θα βρεις τόσο σε διαφορετικές degustation προτάσεις όσο και σε a la carte και ο τόσο ταλαντούχος και προσγειωμένος Χρήστος Κανουλάς το δουλεύει με αληθινή μαεστρία. Θα φας πολλά και ωραία εδώ, θα έχεις πολλές επιλογές, ενώ θα βρεις και μία πλήρη vegan degustation πρόταση, το οποίο όλο και περισσότερο πλέον συναντούμε και καλώς, αν ρωτάς τη γνώμη μου.
Παρότι η συνέχεια θα είναι λαμπρή, δεν πρέπει με τίποτα να χάσεις το artisanal ψωμί που έρχεται σε διαφορετικές εκδοχές, αλλά το εικονιζόμενο butter bread δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο νόστιμο είναι. Γενικά εγώ, όπως πάντα ας μην κρυβόμαστε, τη χάλασα τη δίαιτα, αλλά κατά την προσφιλή μου συνήθεια θα σου παρουσιάσω αυτά που με μάγεψαν περισσότερο, και τα υπόλοιπα θα σε αφήσω να τα ανακαλύψεις δια ζώσης.
Απίστευτα φρέσκο, τέλεια ισορροπημένο και υπέροχα δροσερό, σαν γεύση από ελληνικό καλοκαίρι, το ταρτάρ τόνου με μοσχολέμονο, ginger και κόλιανδρο, ενώ πολύ καλό και το μοσχαρίσιο ταρτάρ με τοπικό τυρί, τσιπς μανιταριών και μαγειρεμένο κρόκο από αυγό. Δεν έχω λόγια για το Μουσακά, ο οποίος ξέρουμε όλοι πόσο έχει "μαρτυρήσει" κατά καιρούς από τις πολλές δημιουργικές εκδοχές του, που εδώ όμως τους "βγήκε" απίστευτα με τη μελιτζάνα μαγειρεμένη γιαχνί (αχ πόσο νοσταλγικά υπέροχη αυτή η λέξη!) και το νιώτικο τυρί στην μπεσαμέλ να δίνει αυτό το κάτι, το διαφορετικό και το ιντριγκαδόρικο, που αναζητάς στις σωστά πειραγμένες ελληνικές συνταγές.
Το χειροποίητο Ραβιόλι είναι η σπανακόπιτα εδώ. Η διχρωμία που βλέπεις είναι για το ένα γίνεται με λευκή ζύμη και το άλλο με ζύμη από άνηθο, ενώ μέσα έχει όλη τη γεύση και τα αρωματικά της σπανακόπιτας. Στη μέση έχουμε τη φέτα σε μορφή αφρού. Ένα ουσιαστικά νόστιμο πιάτο που δεν πρέπει να χάσεις.
Για το τέλος σου άφησα αυτό που μου έκλεψε κυριολεκτικά την καρδιά, δηλαδή το "διαδραστικό" Γιουβέτσι Γαρίδας με χειροποίητο κριθαράκι σε τρείς βερσιόν, το πορτοκαλί είναι φτιαγμένο με πάστα γαρίδας, το πράσινο με βασιλικό και το μαύρο με μελάνι σουπιάς, που στη μέση έχει ένα ταρτάρ γαρίδας που σε προκαλεί να ανακατέψεις για να "μαγειρευτεί" με τη θερμοκρασία από το κριθαράκι και να δέσουν μαγικά όλες οι γεύσεις μαζί.
Last but not least, μην φύγεις για κανένα λόγο εάν δεν γευτείς την εικονιζόμενη πάβλοβα με τα θεϊκά μαρεγκάκια -και στο λέω αυτό εγώ, που, όπως ξέρεις χρόνια τώρα, αν κάτι δεν έχει σοκολάτα, δεν το λέω γλυκό. Ε αυτό το έφαγα όλο, μέχρι τελευταίο ροζ μαρεγκάκι!
Για περισσότερα tidbits και γευστικές ανταποκρίσεις τη στιγμή που συμβαίνουν ακολουθήστε το @kounelly στο Instagram.
* Tidbit : a small piece of food
: a small piece of news or interesting information
