Η υπογραφή MI-RΟ δεν είναι γνωστή μονάχα "στο χώρο”, όπως λέμε για να αναφερθούμε στην ελληνική μόδα. Το γεγονός ότι το σχεδιαστικό δίδυμο συνεργάζεται με μερικές από τις διασημότερες Ελληνίδες του θεάματος έχει άλλωστε βάλει αυτές τις δύο συλλαβές σε κάθε ελληνικό σπίτι. Καθώς όμως ο Δημήτρης Μαστρόκαλος και ο Γιάννης Ράπτης δεν δίνουν συχνά συνεντεύξεις, σπάνια αναγνωρίζει κανείς τα πρόσωπά τους. Το γεγονός αυτό τους έχει φέρει αντιμέτωπους με πολύ ενδιαφέρουσες καταστάσεις, αλλά είναι και κρίμα, γιατί ο Δημήτρης και ο Γιάννης, εκτός από ταλαντούχοι σχεδιαστές είναι και δύο ενδιαφέροντες άνθρωποι που έχουν να πουν πράγματα ουσιαστικά.
Με υποδέχονται στο ατελιέ τους στο Κολωνάκι για να μιλήσουμε με αφορμή τα 30 χρόνια της Madame Figaro στον ελληνικό Τύπο με τη ζεστασιά και τη χαρά που έχουν οι οικοδεσπότες ενός δείπνου μεταξύ καλών φίλων. Είμαι βέβαιη ότι με τον ίδιο τρόπο υποδέχονται κάθε πελάτισσα που επιθυμεί μία δημιουργία τους. Αυτή η προσήνεια δεν είναι αυτονόητη και σίγουρα εξηγεί γιατί όταν κάποιος εμπιστευτεί τους MI-RŌ επιστρέφει σε αυτούς.
Ένα πάθος τρελό
Πολύ προτού συναντηθούν οι δρόμοι τους ο Δημήτρης και ο Γιάννης ήξεραν ότι θέλουν να ασχοληθούν με τη μόδα, καθοδηγούμενοι από ένα "πάθος τρελό”, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά. Ο Δημήτρης ονειρεύονταν πάντα να γίνει σχεδιαστής και με αυτό το κριτήριο επέλεξε τις γραφιστικές τέχνες ως την αφετηρία της πορείας του. Ο Γιάννης, παρόλο που σπούδασε Marketing, ήξερε πάντα ότι θα κάνει κάτι με τα ρούχα, σε οποιαδήποτε μορφή και για αυτό από φοιτητής ακόμα, έψαχνε πώς διεισδύσει στη μόδα. "Το πάθος με τα ρούχα είναι πάθος με τα ρούχα”, λένε για τη συνεργασία τους που μετρά σχεδόν 20 χρόνια.
Ενώ, είναι εμφανές ότι αυτή η πολύχρονη συνύπαρξη έχει επηρεάσει τον Δημήτρη και τον Γιάννη, αν τους παρατηρήσεις όταν μιλούν για παράδειγμα, μπορείς να εντοπίσεις παρόμοιες εκφράσεις, αυτό που κάνει το δίδυμο να δημιουργεί απρόσκοπτα και με τέτοια αισθητική συνέπεια είναι οι διαφορές τους. Ετερόκλητοι χαρακτήρες, είναι ο ένας το Yin στο Yang του άλλου. Η αισθητική τους όμως είναι κοινή και αυτό που τους υπαγορεύει είναι να φτιάχνουν ρούχα για τις γυναίκες που θα συνόδευαν οι ίδιοι σε μία ειδική περίσταση - ένα από τα πιο συγκινητικά πράγματα που μοιράζονται μαζί μας στην παρακάτω συνέντευξη.
Κοινή αισθητική
Πώς λειτουργεί μεταξύ σας η δημιουργική διαδικασία; Παίζει κάποιο ρόλο το γεγονός ότι προέρχεστε από διαφορετική αφετηρία;
Από την αρχή μαζί στήναμε τις συλλογές, μαζί επιλέγαμε τα υλικά, η αισθητική μας είναι κοινή, όμως το marketing βοηθά σε όλα τα υπόλοιπα. Στην Ελλάδα καλώς ή κακώς, όταν ασχολείσαι με τη μόδα δεν είναι όπως στους μεγάλους οίκους του εξωτερικού, που καθορίζεις μία γραμμή για τη συλλογή της επόμενης σεζόν και δε σε απασχολεί τίποτα άλλο. Εδώ πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος σου. Να είσαι και έμπορος και δημιουργός, όσο δύσκολο και να είναι αυτό.
Μπαίνεις στο ατελιέ και δεν σκέφτεσαι μονάχα δημιουργικά για την επομένη συλλογή σου, αλλά και ότι αυτό το πράγμα, σε ένα βαθμό, πρέπει να πουλήσει. Το ένα περιορίζει το άλλο ή και το αντίστροφο. Υπάρχει αυτή η σύγκρουση. Δεν κλεινόμαστε στο ατελιέ και κάνουμε ό,τι θέλουμε μόνο για το press και ας μη φοριέται τίποτα. Δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια στην Ελλάδα.
Υπάρχει συμπαγής σκηνή σχεδιαστών στην Ελλάδα παρά τις δυσκολίες που αναφέρετε;
Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πράγματα τα οποία είναι και εμπορικά και δημιουργικά, έχουν βρει αυτή τη λεπτή ισορροπία. Εμείς έχουμε βρει τρόπους να εμπλουτίζουμε το ready-to-wear με στοιχεία της couture γιατί κατά βάση μόνο couture θέλουμε να κάνουμε αλλά δεν γίνεται. Είμαστε από εκείνους τους λίγους που έχουν βρει τη χρυσή τομή.
Πόσο εύκολο είναι να κάνεις couture στην Ελλάδα; Όχι μόνο εξαιτίας των δυσκολιών που αναφέραμε παραπάνω, αλλά και για έναν ακόμη λόγο · Έχει η Ελλάδα το lifestyle και το star system που μπορεί να υποστηρίξει το couture;
Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα. Το πελατολόγιο στο οποίο μπορείς ουσιαστικά να απευθυνθείς για τις couture σειρές είναι περιορισμένο. Υπάρχει όμως. Είναι οι διάφορες Ελληνίδες που έχουν το οικονομικό υπόβαθρο να το στηρίξουν και φυσικά οι celebrities, τραγουδίστριες και ηθοποιοί. Επίσης, η διαδικασία του νυφικού στην Ελλάδα σου δίνει μία καλλιτεχνική ελευθερία.
Αν σε ενδιαφέρει να κάνεις υψηλή ραπτική, αλλά δε σε απασχολεί το χρώμα, ότι δηλαδή θα είναι όλα λευκά, έχεις ένα μεγάλο κοινό να απευθυνθείς, καθώς υπάρχει και μεγαλύτερη ευελιξία όσο αναφορά το budget. Μία γυναίκα θα επενδύσει στο νυφικό της. Aπό την αρχή επιλέξαμε να κάνουμε νυφικά, με βασικό κριτήριο αυτό, την απελευθέρωση του δημιουργικού ταλέντου, της τεχνικής, των υλικών. Είναι μια δημιουργική ελευθερία που μας ικανοποιεί πολύ.
Παρατηρώντας κανείς τη δουλειά σας, φαίνεται ότι, πράγματι, το διασκεδάζετε το bridal.
Ναι, πολύ. Δεν λειτουργούμε με τους στερεοτυπικούς κανόνες ενός νυφικού. Κάνουμε αυτό που μας αρέσει δημιουργικά, με έναν απλό περιορισμό στο χρώμα. Για αυτό άλλωστε και το κοινό που θα απευθυνθεί σε μας για το νυφικό του είναι συγκεκριμένο.
Τη ready-to-wear συλλογή τη βιώνετε εξίσου δημιουργικά ή είναι κάτι "αναγκαίο”;
Όχι, είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της δουλειάς μας που βοηθάει όλο το υπόλοιπο. Και φυσικά βλέπεις τα ρούχα σου "να περπατάνε” στο δρόμο πολύ πιο εύκολα κι αυτό είναι κάτι που μας κάνει πολύ χαρούμενους. Μας έχει τύχει να περπατάμε στο δρόμο, να δούμε ένα ρούχο μας και καθότι τα πρόσωπά μας δεν είναι τόσο γνωστά όσο είναι το brand, μπορεί προσπερνώντας να πούμε "Ωραία φούστα!”, "Ωραίο πουκάμισο!” και η γυναίκα που θα γυρίσει να μας δει δεν ξέρει ότι είμαστε οι δημιουργοί. Μας διασκεδάζει πολύ αυτό.
Έχετε και μια προσιτή ready-to-wear σειρά, γεγονός σημαντικό για την Ελλάδα καθώς το fast fashion είναι τόσο σαρωτικό επειδή και η οικονομία δεν βοηθάει την Ελληνίδα να στραφεί αλλού. Είναι σημαντικό να είναι προσβάσιμο κάτι made in Greece με ποιοτική υπογραφή.
Αυτό ήταν το ζητούμενο. Ήταν μια πολύ συνειδητή επιλογή για μας το "made in Greece” στο ready-to-wear. Πώς να το πούμε απλά… Ας έβγαινε το ρούχο μας 50 ευρώ ακριβότερο, απ’ ό,τι θα έβγαινε αν το ράβαμε σε κάποια άλλη χώρα, αρκεί να διατηρήσουμε το "made in Greece”.
Το "made in Greece” από μόνο του είναι βιωσιμότητα, αλλά και στο couture και στο ready-to-wear είστε από τους πρώτους Έλληνες σχεδιαστές που χρησιμοποίησαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν βιώσιμα υλικά. Θα ήθελα να μου σχολιάσετε το μέλλον της μόδας σχετικά με το stustainabilty, καθώς, ενώ βλέπουμε προσπάθειες από μεγάλους οίκους και ανεξάρτητα brands, η βιομηχανία παραμένει η δεύτερη πιο ρυπογόνος του πλανήτη.
Αυτό που διαπιστώνουμε τον τελευταίο καιρό είναι ότι οι μεγάλοι οίκοι περιορίζουν ακόμα και τα κομμάτια των συλλογών. Κάποτε έβλεπες συλλογές με 150 δείγματα. Πλέον έχουν περιοριστεί όλα και με τον κορωνοϊό ακόμα περισσότερο. Όλοι ψάχναμε την εναλλακτική. Η ανακύκλωση λοιπόν, κατά την άποψή μας, παίζει σημαντικό ρόλο και ο καταναλωτής το καταλαβαίνει. Πλέον ανάμεσα στο 100% polyester και στον ανακυκλωμένο πολυεστέρα, θα επιλέξει το δεύτερο, του δίνει μεγαλύτερη χαρά.
Η νέα γενιά ειδικά, που επιλέγει περισσότερο second hand. Εμείς από την αρχή, όπως ανέφερες κι εσύ, δεν χρησιμοποιούσαμε δέρμα, για παράδειγμα, σε καμία μας συλλογή. Ό,τι μπορούμε να αντικαταστήσουμε σαν αίσθηση, σαν υφή - γιατί παίζει πολύ μεγάλο ρόλο κι αυτό σε ένα ρούχο - με κάτι ανακυκλωμένο, το κάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Επιστρέφουν μετά από χρόνια πελάτισσες που μπορεί να σας ζητήσουν να μεταποιήσετε ένα ρούχο που έχετε φτιάξει παλαιότερα στο πλαίσιο του reuse;
Οι συλλογές μας έχουν μια διαχρονικότητα, δεν έχουν flashy details, δεν μας απασχόλησαν ποτέ οι τάσεις. Πριν από λίγο καιρό βρέθηκε ο ένας από τους δυο μας σε ένα γάμο φιλικού ζευγαριού και μία πελάτισσά μας φορούσε δική μας δημιουργία που είχε αγοράσει πριν από 15 χρόνια. Είναι τόσο διαχρονικό που το φορά ακριβώς όπως ήταν όταν το αγόρασε, οπότε δεν χρειάζεται να προχωρήσουμε σε κάποια μεταποίηση για επαναχρησιμοποιήσει μία πελάτισσα το ρούχο. Αυτό που κάνουμε όμως είναι να εμπλουτίζουμε την γκαρνταρόμπα τακτικών πελατισσών μας - την οποία επιμελούμαστε κάθε χρόνο - με νέα, εξίσου timeless κομμάτια των νέων συλλογών, το οποίο έχει πολύ ενδιαφέρον.
Διαβάστε Επίσης
Εξαιρετικό αυτό που λέτε, καθώς ετοιμαζόμουν να σας ρωτήσω το εξής: Είναι σαφές ότι η μόδα μας προτείνει πλέον τη δημιουργία μιας πιο διαχρονικής γκαρνταρόμπας. Θα θέλατε να δώσετε μία συμβουλή στη γυναίκα του σήμερα για να δημιουργήσει τη δική της διαχρονική γκαρνταρόμπα;
Για να φτιάξεις μία ντουλάπα πρέπει να ξεκινήσεις από τα βασικά κομμάτια, τα οποία, καλώς ή κακώς, δε γίνεται να είναι fast fashion. Ένα - δύο κοστούμια, ένα ταγέρ, δύο φορέματα, ένα κλασικό παλτό, μία καμπαρντίνα. Έχοντας αυτή τη βάση μετά κάθε γυναίκα μπορεί να αρχίσει να εμπλουτίζει, όχι όμως με τάσεις. Για παράδειγμα, φέτος είναι στη μόδα το βουργουνδί. Μπορείς να υιοθετήσεις την τάση αγοράζοντας ένα ρούχο σε αυτή την απόχρωση μεν, αλλά σε κλασική γραμμή. Και του χρόνου να το φορέσεις, το βουργουνδί δεν θα ναι off, καθότι είναι ένα χρώμα που επανέρχεται τον χειμώνα. Τώρα, σε ένα fast fashion κατάστημα θα δεις ρούχα που σε ένα μήνα θα είναι, εντός εισαγωγικών, άχρηστα.
Και εκτός εισαγωγικών. Τώρα με το TikTok και κάθε νέο microtrend… Η πληροφορία εναλλάσσεται πολύ γρήγορα.
Αυτό ακριβώς. Το βασικότερο θέμα στη δουλειά μας πλέον είναι αυτή η ταχύτητα της πληροφορίας. Καίγονται τόσο γρήγορα οι τάσεις, που στην ουσία αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει η μόδα του χειμώνα. Εμείς είμαστε μία γενιά που μεγάλωσε με τα περιοδικά. Παίρναμε τις "βίβλους” που είχαν μέσα όλες τις συλλογές και μελετάγαμε. Τώρα, όταν θα βγει το τεύχος που έχει τις συλλογές, αυτές θα έχουν ήδη "καεί” στο διαδίκτυο, θα σου φαίνονται παλιές.
Σας δικαιώνει όμως το γεγονός ότι από την αρχή δεν σας απασχόλησαν οι τάσεις.
Δεν είχαμε άγχος να αποδείξουμε το ταλέντο μας με τρέλες. Μας ενδιέφερε να κάνουμε τα ρούχα που θα φόραγε η γυναίκα που συνοδεύουμε εμείς, για να πάμε οπουδήποτε. Δεν μας ένοιαζε ούτε να κάνουμε ένα σακάκι που να χει οκτώ μανίκια, ούτε μία κουκούλα που να γίνεται ουρά. Δεν μας ενδιέφεραν στοιχεία εντυπωσιασμού τέτοιου τύπου. Μας αρέσουν πράγματα όσο το δυνατόν πιο φορέσιμα.
Αναφέρατε πριν ότι είστε η γενιά των περιοδικών. Θυμάστε καθόλου πρώτα τεύχη Madame Figaro;
Τα πάντα θυμόμαστε. Και μας προκαλεί και μια θλίψη που η νέα γενιά δεν έχει μάθει να ξεφυλλίζει περιοδικά και να διαβάζει γιατί πιστεύουμε ότι είναι πολύ σημαντικό για την αισθητική. Όταν εμείς αγοράζαμε περιοδικά, περιμέναμε με λαχτάρα κάθε μήνα να δούμε το editorial, μια παραγωγή που έχει στηθεί, που έχει σκέψη από πίσω. Τα χαζεύαμε.
Τα έντυπα που επιμένουν βέβαια μας δείχνουν ότι τελικά υπάρχει το κοινό που βρίσκει ακόμη τη χαρά στο χαρτί. Ακόμα και στην Gen Z. Κι αυτό ίσως κάτι λέει.
Βεβαίως. Παρατηρούμε μια επιστροφή στο παρελθόν και σε κάποιες άλλες συνήθειες. Όλο αυτό το κάψιμο δηλαδή με τα social media - οκ, εμείς δεν ανήκουμε στη γενιά των 20άρηδων - αλλά πλέον βλέπουμε συχνά στις παρέες μας να μπαίνει το κινητό στην τσέπη ή στην τσάντα όταν είμαστε έξω για φαγητό. Ή υπάρχουν φίλοι μας που μας λένε "Φέτος το καλοκαίρι αποφάσισα στις διακοπές να κάνω αποτοξίνωση από τα social”. Επιτρέπουμε να μπει στο μυαλό μας πολλή άχρηστη πληροφορία και δεν υπάρχει λόγος.
Λέμε για το χαρτί, λέμε για την αποσύνδεση από τα κοινωνικά δίκτυα. Υπάρχει μία έντονη νοσταλγική τάση, δεν συμφωνείτε; Ειδικότερα για τα 90’s που ήταν η τελευταία αναλογική δεκαετία. Γιατί πιστεύετε ότι υπάρχει αυτή η εμμονή με τη συγκεκριμένη δεκαετία και επίσης μπήκατε εσείς ποτέ στον πειρασμό να την αφήσετε να σας επηρεάσει δημιουργικά;
Θέλοντας ή μη θα μας επηρεάσει γιατί τη ζήσαμε. Και τα 80’s και τα 90’s. Μην κοροϊδευόμαστε (γέλια). Υπήρχε μια ελευθέρια τότε και έτσι έγιναν πολύ σπουδαία πράγματα και στο κομμάτι της μόδας και στο κομμάτι της μουσικής που είναι αλληλένδετα. Υπήρχε μία υπερβολή κι ένα glam που θα το νοσταλγήσεις. Το ρούχο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία του ανθρώπου. Όταν σηκωθείς το πρωί και φορέσεις κάτι πιο teasing θα βγεις με άλλη διάθεση από το σπίτι σου και τα 80’s και τα 90’s το είχαν πολύ έντονα αυτό, τη χαρά και τη δημιουργία. Σήμερα μας λείπει λίγο αυτή η χαρά.
Εμείς κλείνουμε τα 30, εσείς είστε κοντά στο να κλείσετε τα 20. Πώς σχολιάζετε την εξέλιξη της ελληνικής μόδας τα τελευταία 30 χρόνια;
Έχει αλλάξει πάρα πολύ το ύφος. Πριν από 30 χρόνια, δεν υπήρχε για τον καταναλωτή τόσο εύκολη πρόσβαση στα διεθνή brands. Έπρεπε να ταξιδέψεις στο εξωτερικό για να τα βρεις. Τώρα με το διαδίκτυο, αν έχεις την οικονομική δυνατότητα φυσικά, μπορείς να τα αποκτήσεις. Οπότε, 30 χρόνια πριν, οι σχεδιαστές που έκαναν ready-to-wear ήταν δυο τρεις. Ήταν πιο κλειστή η σκηνή. Υπήρχε το πελατολόγιο που πήγαινε στον σχεδιαστή "για να ραφτεί”, που λέμε.
Με την παγκοσμιοποίηση όμως προσπαθήσαμε όλοι να βρούμε τον τρόπο να μπούμε στον χάρτη, να γίνουμε μία από τις επιλογές του καταναλωτή. Όταν εμείς ξεκινήσαμε πριν από 20 χρόνια, το ready-to-wear μάς είχε τιμές οριακά demi-couture. Άλλαξαν τα οικονομικά δεδομένα, άλλαξε και όλη η συνθήκη. Ακολουθείς την εποχή και την παγκοσμιοποίηση της μόδας. Δεν μπορείς να μείνεις πίσω, να πεις "Θα κάτσω εδώ εγώ στο ατελιέ μου και θα πουλάω ένα πουκάμισο 600 ευρώ”, εκτός κι αν το κάνεις για χόμπι και όχι επειδή έχεις μία επιχείρηση που πρέπει να επιβιώσει.
Υπάρχει όντως αυτή η στροφή προς τα mega brands. Οπότε, γιατί θα έρθει ο πελάτης σε σας, στον local σχεδιαστή;
Γιατί σίγουρα θα πάρει κάτι που είναι πιο limited edition από ένα παγκόσμιο brand, ακόμη και ready-to-wear να είναι. Είναι πολύ πιο περιορισμένες σε όγκο οι συλλογές μας, οπότε αυτό κάνει τα κομμάτια τους λίγο πιο μοναδικά. Επίσης, ένα mega brand πλέον πουλά ένα T-shirt σε μία συγκεκριμένη τιμή.
Από τον Έλληνα σχεδιαστή, ο πελάτης με αυτά τα χρήματα θα πάρει δύο ή και τρία κομμάτια κι έτσι μπορεί να στηρίξει μία ελληνική επιχείρηση που από πίσω της υπάρχουν Έλληνες εργαζόμενοι. Βλέπουμε συνέχεια ανθρώπους που έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν το mega brand να εμπλουτίζουν την γκαρνταρόμπα τους με δημιουργίες Ελλήνων σχεδιαστώ, όχι απαραίτητα δικές μας, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Τι προσδοκίες είχατε όταν ξεκινούσατε το brand σας;
Να κάνουμε ρούχα που να αγαπήσει ο κόσμος. Αυτό είναι το βασικό μας μέλημα μέχρι και σήμερα.
Έχετε επιμεληθεί μια plus size σειρά ρούχων, η couture συλλογή ούτως ή άλλως ράβεται στα μέτρα του πελάτη και η ready-to-wear συλλογή σας έχει ένα εύρος μεγεθών που μπορεί να καλύψει αρκετούς σωματότυπους. Παρατηρούμε τελευταία ότι η μόδα, παρότι έκανε ένα άνοιγμα αγκαλιάζοντας το κίνημα του body positivity, επιστρέφει ξανά σε πρότυπα, όπως εκείνα της δεκαετίας του ‘90 που αναφέραμε παραπάνω, βλέπε heroin chic. Μήπως όλη αυτή η συμπερίληψη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη;
Το παρατηρούμε κι εμείς. Ειδικά στα catwalks των συλλογών για τη σεζόν Άνοιξη/ Καλοκαίρι 2025, δεν είδαμε plus size μοντέλα - ή μάλλον normal size, γιατί ο όρος είναι λίγο περίεργος, αυτό που προβάλλεται στη μόδα ως plus size δεν είναι παρά ένα φυσιολογικό σώμα καμιά φορά -. Ένα - δυο shows μόνο είχαν κορίτσια με διαφορετική σωματοδομή σε σχέση με αυτό που έχουμε συνηθίσει. Είναι αυτό το γνωστό, "η μόδα κάνει κύκλους”. Πέρασε το κίνημα του body positivity, όντως, χτύπησε φιλικά την πλάτη, ότι "Ναι, είστε μέρος της κοινωνίας, σας αναγνωρίζουμε” αλλά δεν κράτησε πολύ.
Μήπως αυτό συμβαίνει γιατί τελικά η μόδα έχει κάποιες δικές της αρχές που είναι δύσκολο να αλλάξουν; Επειδή τα ρούχα πρέπει να παρουσιάζονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο;
Κι εμείς όταν ετοιμάζουμε ένα show, όσο περίεργα κι αν ακούγεται, μας νοιάζει να προβάλουμε το ρούχο μας με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Για αυτό πάντα στα shows υπάρχει μια ομογενοποίηση στα μαλλιά, στο μακιγιάζ, στα παπούτσια έτσι ώστε ο θεατής να εστιάζει στο ρούχο. Όταν επιλέγουμε ένα μοντέλο για ένα show, μας ενδιαφέρει η σωματοδομή του ως προς το ρούχο.
Το ότι δείχνεις το ρούχο σου έτσι όμως, δε σημαίνει ότι δεν βγαίνει σε δέκα μεγέθη. Κανείς δεν πουλάει το νούμερο που δείχνει στο show του. Κανείς. Τα ρούχα βγαίνουν σε κανονικά μεγέθη στην αγορά. Δεν έχουμε απορρίψει ποτέ πελάτισσα επειδή το σώμα της δεν είναι σαν των κοριτσιών που δείχνουμε στα shows. Εμείς σχεδιάζουμε για μεσογειακές γυναίκες, με καμπύλες, με στήθος, οπότε για μας δεν άλλαξε κάτι όταν το plus ή το normal size έγιναν για λίγο τάση.
Είστε ταυτισμένοι με πολλές διάσημες Ελληνίδες. Ποιες κυρίες απολαμβάνετε να ντύνετε;
Είναι αδύνατον να ξεχωρίσουμε. Δόξα τω Θεώ με 20 χρόνια πορείας μπορούμε να επιλέξουμε τους ανθρώπους με τους οποίους περνάμε καλά. Ο ράφτης σου είναι λίγο και ο ψυχαναλυτής σου, περνάς πολλές ώρες μαζί του, δεν είναι one off, οπότε είναι σημαντικό για μας να περνάμε καλά και να συντασσόμαστε μαζί τους και δημιουργικά και ως άνθρωποι. Για αυτό και έχουν ένα βάθος χρόνου οι συνεργασίες μας.
Ακόμα και αν αισθητικά χωρίσουν οι δρόμοι μας και δεν συνεργαζόμαστε πια θα συνεχίσουμε να είμαστε φίλοι. Με την Τάμτα, ας πούμε, έχουμε κοινή πορεία, ξεκινήσαμε μαζί. Μπορεί πλέον να μην την ντύνουμε κάθε χρόνο, αλλά όταν μας πήρε να της κάνουμε το ρούχο για τη συμμετοχή της στην Eurovision, δεν το σκεφτήκαμε λεπτό.
Αναθεωρήσατε ποτέ τις δημιουργικές σας αποφάσεις μέχρι να διαμορφωθεί η αισθητική ταυτότητα του brand σας;
Όχι. Ήταν πολύ ξεκάθαρη η αισθητική επιλογή εξαρχής. Έχουμε κοινή αισθητική στα πράγματα, αλλά υπάρχει μεταξύ μας η εξής δυναμική. Στον Δημήτρη του αρέσουν τα πιο έντονα πράγματα, εμένα (σ.σ. του Γιάννη) τα πιο ήσυχα, για αυτό υπάρχει ισορροπία στις συλλογές μας. Θα του πω, "Δημήτρη, ξέφυγες! Είναι πολύ!”, θα μου πει "Γιάννη, γιατί αυτό; Βαριέμαι!” (γέλια). Υπάρχει πάντα αυτή η συζήτηση μέσα από την οποία επέρχεται η ισορροπία.
Τι μας εύχεστε τώρα που σβήνουμε 30 κεράκια στην τούρτα;
Να τα σβήσουμε παρέα και στα 60!
MI-RŌ Designers, Ηροδώτου 31, Αθήνα, τηλ. 2103318079, mi-ro.gr
