Memes, κουτσομπολιό και Arial Bold: Τα επιδραστικά accounts των fashion bloggers της νέας εποχής.
Πληκτρολογώντας τη λέξη "blogger", νιώθω περισσότερο millennial από ποτέ, αλλά η αλήθεια είναι ότι στις αρχές τις προηγούμενης δεκαετίας κάποια "παράξενα παιδιά" αναζητούσαν το προσωπικό τους στυλ ανάμεσα στους στυλιστικούς κώδικες της τελευταίας ίσως φυλής της πόλης, τους hipsters, το παχύ eyeliner της Amy Winehouse, το λευκό κλειστό μέχρι τον λαιμό πουκάμισο της Lana Del Rey, με το οποίο ποζάρει στο εξώφυλλο του δίσκου που εκτόξευσε τη φήμη της σε παγκόσμιο επίπεδο, το Born to Die, και τους fashion bloggers του Διαδικτύου.
Πολύ πριν από τους influencers, το Instagram και το TikTok, το περίφημο στυλιστικό inspo βρισκόταν μπλεγμένο με αποσπάσματα της ποπ κουλτούρας, όπως GIFs από ταινίες του David Lynch και διαφημίσεις των ’80s στο Tumblr, την online, visual αρχειοθήκη προσωπικών αναφορών εφήβων και νεαρών ενηλίκων, και στο subdomain blogspot.com.
Σημαιοφόροι εκείνης της εποχής, δύο φωτογράφοι δρόμου, ο "The Sartorialist" - Scott Schuman, ο οποίος κατέγραφε το street style της Νέας Υόρκης με την κάμερά του από το 2005, και ο ψηφιακός νομάς Yvan Rodic ή, αλλιώς, "FaceHunter", ο οποίος ταξίδευε σε όλο τον κόσμο φωτογραφίζοντας ανθρώπους σε πολιτιστικές εκδηλώσεις και event μόδας και ξεκίνησε το blog του το 2006.
Παράλληλα, μια φουρνιά μελλοντικών fashion editors, όπως ο Imran Ahmed, ιδρυτής του The Business of Fashion, που ξεκίνησε ως fashion blog, έγραφαν κριτικές σόου για το niche, αλλά υπαρκτό κοινό που διψούσε για αφιλτράριστη γνώση γύρω από τη μόδα.
Η πρώτη influencer στον κόσμο
Το 2009 εμφανίστηκε ένα fashion blog που θα άλλαζε την παραγωγή περιεχομένου σχετικά με τη μόδα στο Διαδίκτυο. Δεν ήταν άλλο από το The Blonde Salad της Chiara Ferragni ή, αλλιώς, της πρώτης influencer στην ιστορία. H Chiara δεν ήταν η πρώτη που έκανε personal style blogging, ήταν όμως εκείνη που πάλεψε με συνέπεια να μετατρέψει το blog της από μια δημιουργική διέξοδο σε επιχείρηση.
Μέχρι τότε το fashion blogging περιοριζόταν στη φωτογραφία δρόμου και τις κριτικές. Από τη μία, ανώνυμοι άνθρωποι με ισχυρό προσωπικό στυλ αποτυπώνονταν στον φακό των φωτογράφων που έβγαιναν στο κυνήγι της πιο σπάνιας εικόνας στις αστικές ζούγκλες του κόσμου, από την άλλη, παθιασμένοι fashionistas που προσπαθούσαν να δεκδικήσουν τη δική τους θέση στο τραπέζι και να ζήσουν το προσωπικό τους "Devil Wears Prada".
Το 2014 ορίζεται από τη διακεκριμένη συντάκτρια μόδας και κάτοχο Πούλιτζερ Robin Givhan ως το τέλος της χρυσής εποχής των fashion bloggers. Και είναι αλήθεια, καθώς είχε έρθει η ώρα των influencers. Οι ερασιτεχνικές φωτογραφίες που συνήθως τραβούσαν οι εκάστοτε σύντροφοι των fashion bloggers γίνονται επαγγελματικές φωτογραφήσεις με concept, επεξεργασία και φυσικά εμπορικό χαρακτήρα.
Το Instagram αντικαθιστά όχι μόνο τα blogs, αλλά και περιοδικά μόδας. Reality stars μετατρέπονται σε trendsetters. Κανείς πια δεν ενδιαφέρεται για τις εκκεντρικές φιγούρες του δρόμου ούτε για τη γνώμη κάποιου δεινού fashion writer πάνω στο πρόσφατο catwalk του τάδε επιδραστικού σχεδιαστή, άλλωστε είναι ήδη "χθεσινά νέα".
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της νέας εποχής fashion blogging
Οι influencers είναι οι νέοι σταρ. Κάθονται στις πρώτες σειρές των σόου των μεγαλύτερων οίκων, πρωταγωνιστούν στις καμπάνιες τους, περπατούν στα κόκκινα χαλιά με τις δημιουργίες τους. Το Ίντερνετ τους ανήκει. Σε μια μικρή γωνιά του όμως αναπτύσσεται σιωπηλά η νέα γενιά των fashion bloggers. Τα παράξενα παιδιά της γενιάς των millennials διψούν ακόμα για κάτι αυθεντικό και εργάζονται αδιάκοπα γι’ αυτό. Εκτός από εργατικά, είναι και ιδιοφυή. Ξέρουν ότι πρέπει να παίξουν το παιχνίδι με τους νέους όρους του Διαδικτύου: memes, viral και φυσικά πρωτοτυπία.
Enter, Diet Prada. Με 3,4 εκατομμύρια ακολούθους στο Instagram, ο fashion λογαριασμός που ξεκίνησε "απλά για πλάκα" είναι αυτή τη στιγμή από τους πιο επιδραστικούς της βιομηχανίας και, παράλληλα, εκείνος που όλοι φοβούνται μην πέσουν στο στόχαστρό του.
Δημιουργήθηκε το 2014 από δύο τότε ανώνυμους ιδρυτές, που αργότερα ταυτοποιήθηκαν ως οι Tony Liu και Lindsey Schuyler. Οι ιδρυτές δημιούργησαν το account για να αναδεικνύουν τυχόν αντιγραφές στα σχέδια μεταξύ οίκων, μέχρι που το 2018 το Diet Prada πήρε political τροπή. Για όσους δε θυμούνται το 2018 ο λογαριασμός επέστησε την προσοχή σε ένα promo βίντεο των Dolce & Gabbana για το επερχόμενο σόου τους στη Σαγκάη, στο οποίο ένα μοντέλο από την Κίνα πασχίζει να φάει ιταλικά φαγητά με ξυλάκια.
Το βίντεο γρήγορα επικρίθηκε ως ρατσιστικό, αλλά αυτό που έριξε πραγματικά λάδι στη φωτιά ήταν τα screenshots που μοιράστηκαν οι ιδρυτές του Diet Prada από μηνύματα στα οποία ο Stefano Gabbana φέρεται να μιλάει υποτιμητικά για την Κίνα και τους Κινέζους. Η ανάρτηση έγινε γρήγορα viral, το hashtag #boycottdolce άρχισε να τρεντάρει και εντέλει το σόου ακυρώθηκε. O λογαριασμός Diet Prada είχε μόλις γίνει ένα woke account κατά του cultural appropriation και της έλλειψης ποικιλομορφίας στη βιομηχανία της μόδας.
Μια πανδημία αργότερα
Επηρεασμένος από το Diet Prada και έχοντας όλο τον χρόνο στα χέρια του εξαιτίας του ξεσπάσματος της πανδημίας της COVID-19, ο Κροάτης Hanan Besovic δημιουργεί το Instagram account, I deserve couture, έναν πνευματώδη λογαριασμό που μέσα από memes και βίντεο με πρωταγωνιστή τον ίδιο σπάει τη σοβαροφάνεια της βιομηχανίας, μοιράζεται γνώση, κάνει reviews και "γκρινιάζει" για ό,τι δεν πάει καλά σε αυτή. Μέσα σε λίγους μήνες βρίσκεται στα front rows μεγάλων οίκων και κάνει takeover τα accounts τους.
Σε συνεντεύξεις του ο Besovic αποδίδει την επιτυχία του account του στο "packaging", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, κάτι που εξηγεί και την επιτυχία του Γεωργιανού συναδέλφου του, Beka Gvishiani, διαχειριστή του account Style Not Com, μιας τομής στο πώς δημιουργείται και μοιράζεται το περιεχόμενο σχετικά με τη μόδα. Το template του Style Not Com, δηλαδή τα άσπρα γράμματα με γραμματοσειρά Arial Bold σε μπλε του κοβαλτίου φόντο, είναι επηρεασμένο από το logo της πλέον κλειστής παριζιάνικης μπουτίκ Colette, ενώ το όνομα είναι μια έμμεση παραπομπή στο site style.com, το οποίο επίσης δε λειτουργεί πια, αλλά υπήρξε εμβληματικό για τα πρώτα βήματα των online περιοδικών μόδας.
O Beka Gvishiani έκανε το αδιανόητο. Στο μέσο που οφείλει την επιτυχία του στη δύναμη της εικόνας, το Instagram, εκείνος, περιφρονώντας την παντελώς, έβαλε οτιδήποτε απασχολεί τη βιομηχανία –fashion news, reviews, drops συλλογών, γενέθλια θρύλων της μόδας, ανακοινώσεις θανάτων, μεταγραφές ανάμεσα σε μεγάλους οίκους, σκάνδαλα– μέσα σε ένα μπλε τετραγωνάκι, περιγεγραμμένο με ελάχιστες λέξεις σε ευανάγνωστη λευκή γραμματοσειρά με κεφαλαία γράμματα. Το Style Not Com εκδημοκρατίζει με τον πιο ευφάνταστο και ανατρεπτικό τρόπο την πρόσβαση στην πληροφορία επιβεβαιώνοντας ότι το μυστικό στη νέα εποχή του fashion blogging βρίσκεται στο πώς θα αμπαλάρεις το περιεχόμενό σου.
Η άνοδος και η αυξανόμενη επιρροή αυτών των Instagram accounts εγείρουν αναπόφευκτα ερωτήματα: Ήρθε το τέλος των influencers; Είναι αυτή η νέα εποχή του fashion blogging; Ποιο είναι το μέλλον των fashion editors; Η βιομηχανία της μόδας έχει χώρο για όλους ωστόσο, η δημοφιλία αυτών των λογαριασμών οφείλει σίγουρα να προβληματίσει αναφορικά με το πόσο συχνά χρειάζεται ανανέωση το περιτύλιγμα του περιεχομένου που παράγεται σχετικά με αυτήν.
Τέσσερα fashion Instagram accounts που αξίζουν το follow σου
@watchingnewyork του φωτογράφου δρόμου Johnny Cirillo, που καταγράφει το street style των κατοίκων της Νέας Υόρκης, αν σε συγκινεί ακόμη το στυλ ανώνυμων ανθρώπων της πόλης.
@angelicahicks της εικαστικού Angelica Hicks, που αναπαράγει εμβληματικές εμφανίσεις των celebrities με πράγματα που βρίσκει στο σπίτι, όπως σακούλες σκουπιδιών, γάντια κουζίνας, αλουμινόχαρτο και πολλή χαρτοταινία.
@1granary μιας ομάδας φοιτητών του Central Saint Martins, που εξελίχθηκε σε πλατφόρμα σπουδών μόδας και δίκτυο που έχει στόχο να φέρει κοντά νέους δημιουργούς από όλους τους τομείς της μόδας.
@fatannawintour της φοιτήτριας Anastasia Vartanian, που σπουδάζει fashion journalism και τα έχει όλα: memes, νοσταλγία και κριτική ματιά.
Κεντρική φωτογρφία: Naomi Yang / Madame Figaro
