Από τη γόνιμη δημιουργικά Θεσσαλονίκη των 90s στην Αθήνα της μετά- Covid εποχή, η Denise Eleftheriou έχει διανύσει μία σημαντική πορεία στον χώρο της ελληνικής μόδας. Οι custom made bridal και βραδινές δημιουργίες της, με έμφαση στις αέρινες, λιτές γραμμές και την προσωπικότητα της κάθε γυναίκας, ξεχωρίζουν για την αισθητική και τις τεχνικές υψηλής ραπτικής και ανέδειξαν το ατελιέ της σ' ένα τόπο συνάντησης για γυναίκες με υψηλό γούστο. Οι συλλογές της συχνά αντλούν έμπνευση από την Τέχνη, αλλά και την αγάπη της για την αρχιτεκτονική, που ήταν, εξάλλου, το παιδικό όνειρό της για σπουδές. Μία παρορμητική απόφαση, ωστόσο, την οδήγησε στη μόδα και σε σπουδές στην Ιταλία, όπου πέρασε από τα στούντιο Ιταλών σχεδιαστών εντρυφώντας στο αξεπέραστο made in Italy.
H Denise Eleutherioυ βρίσκεται από τις αρχές του έτους στην Αθήνα. Ένα ζεστό καλοκαίρι του Ιουνίου μας υποδέχτηκε στο καινούργιο της ατελιέ, στην περιοχή του Hilton, για τα εγκαίνια. Ευχάριστη, φιλική και με πάθος για τη δουλειά της, μας ξεναγεί στους χώρους και μας παρουσιάζει τις δημιουργίες της και τη νέα της συλλογή που εμπνέεται από τη sustainable fashion με ρούχα φτιαγμένα από ανακυκλωμένα δίχτυα αλιείας. Απ' εδώ ετοιμάζεται να ξεκινήσει το επόμενο κεφάλαιο στην καριέρα της και την πορεία του brand της. "Πιστεύω ότι στο μέσον της ζωής μας, μια μεγάλη αλλαγή είναι πολύ αναζωογονητική. Ο άνθρωπος "μεγαλώνει" όταν παραιτείται από τη διεκδίκηση των ονείρων του".
Η Denise Eleutheriou μιλάει στο madafigaro.gr για τα πρώτα της βήματα στη Θεσσαλονίκη που την καθιέρωσαν και ξεχώρισαν στον χώρο, την ενασχόλησή της με τη bridal μόδα, την τέχνη του χειροποίητου ενδύματος "που πάντα θα έχει το κοινό του" και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Έλληνες δημιουργοί και επιχειρηματίες της μόδας.
-Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με τη μόδα και πώς ξεκίνησε η πορεία σας σ' αυτή;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου ν’ ασχοληθώ με τη μόδα. Η μεγάλη μου αγάπη, από την παιδική μου ηλικία, υπήρξε η αρχιτεκτονική. Ονειρευόμουν να γίνω αρχιτέκτονας και να ακολουθήσω το επάγγελμα του θείου μου που ζούσε στο Παρίσι και ήταν επιτυχημένος αρχιτέκτονας. Ο ίδιος με αποθάρρυνε και τελικά πήρα μια παρορμητική απόφαση και στράφηκα στις σπουδές μόδας για ν’ ασχοληθώ με το σχέδιο που αγαπούσα από μικρό παιδί.
Η απόφαση μου, καθώς ήταν παρορμητική, δεν ήταν καθόλου εύκολο να την υποστηρίξω στο περιβάλλον μου. Όλοι την αμφισβήτησαν κι αντιμετώπισα την αντίδραση της οικογένειας, αφού ως "καλή” μαθήτρια όλοι περίμεναν από μένα την εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο. Ήταν μια δύσκολη περίοδος, αλλά είχα μια ανεξήγητη παρόρμηση μέσα μου που μ’ έκανε να προχωρήσω.
Μετά από σπουδές στη Σχολή Δημητρέλη στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στο Μιλάνο στο Istituto Marangoni δούλεψα δίπλα σε Ιταλούς σχεδιαστές και προσπάθησα να εντρυφήσω το made in Italy.
-Τι σας άφησε ως εμπειρία η εργασία σας σε οίκους με Ιταλικούς οίκους και σχεδιαστές;
Νομίζω ότι ήταν ό,τι πολυτιμότερο έκανα μετά τις σπουδές μου. Το να βρεθείς σε ένα στούντιο σχεδιαστή στο Μιλάνο των ‘90s και να δεις από κοντά τις πρόβες για τα δείγματα ήταν σημαντική εμπειρία για μένα. Συνέβαιναν και υπέροχες αλλαγές εκείνη την περίοδο. Ζούσαμε τη μετάβαση από το κραυγαλέο glamour των 80's στον μινιμαλισμό, μετέπειτα στο grunge και τις επιρροές από τη μουσική βιομηχανία. Όλα αυτά με επηρέασαν στο πώς εξελίχθηκα ως σχεδιάστρια.
-Γιατί αποφασίσατε να ξεκινήσετε το ατελιέ σας στη Θεσσαλονίκη; Πόσο πιο εύκολο ή δύσκολο είναι να κάνεις μόδα μακριά από την πρωτεύουσα;
Στην αρχή, όταν αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα, βρέθηκα στο δίλημμα μεταξύ Αθήνας ή Θεσσαλονίκης, αλλά υπερίσχυσε η Θεσσαλονίκη λόγω των φίλων μου και της υπέροχης ζωής της εκείνη την περίοδο.
Άλλωστε τότε, τη δεκαετία του ‘90, η Θεσσαλονίκη ήταν ένα πεδίο δράσης πολύ ενδιαφέρον. Υπήρχε κόσμος πολύ ενημερωμένος με πάθος για τη μόδα. Το έβλεπες παντού, στους δρόμους, στα clubs το βράδυ. Τότε δεν ένιωθα ότι θα βρισκόμουν αποκομμένη σε μια πόλη μακριά από την πρωτεύουσα, αλλά σε μια πόλη ζωντανή με το δικό της στιλ, τη δική της ατμόσφαιρα, κάτι σαν τη Βαρκελώνη των 90's. Δυστυχώς, ειρωνεία της τύχης, ούτε η μια ούτε η άλλη είχαν την εξέλιξη που τους άξιζε. Κάπου χάθηκε, στην πορεία του χρόνου, αυτός ο ενθουσιώδης αέρας που είχαν και οι δύο κάποτε.
-Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την bridal μόδα; Και πόσο διαφορετικό είναι να σχεδιάζεις νυφικά από Couture και RTW ενδύματα;
Στη ζωή μου, μάλλον, τελικά ασχολήθηκα με πράγματα που δεν ήξερα ότι είχα μέσα μου. Το αρχικό πλάνο ήταν ν’ ασχοληθώ με RTW ενδύματα, μια νεανική με ροκ διάθεση σειρά. Ήθελα με εντελώς ρομαντική διάθεση, να βλέπω τα ρούχα που θα σχεδίαζα να τα φοράνε στα clubs και εγώ να χαίρομαι. Είδα γρήγορα, όμως, τι ακριβώς ερχόταν με το fast fashion και ότι μικρά brands σαν αυτό που σκεφτόμουν να κάνω, πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν πολυεθνικές με τεράστιες παραγωγές και δυνατότητα για συμπίεση των τιμών προς τα κάτω.
Ήταν μια εποχή που έβγαζα γρήγορα συμπεράσματα γιατί οι αλλαγές ήταν γρήγορες κι έντονες. Η είσοδος στην ελληνική αγορά των μεγάλων αλυσίδων fast fashion από τη μία και η αργή, αλλά σαρωτική τελικά, εξαφάνιση των ελληνικών βιοτεχνιών, που κέντρο τους ήταν η Θεσσαλονίκη, με έκαναν να σκεφτώ ότι ο μόνος τρόπος ν’ αντιδράσει κανείς είναι ν’ ασχοληθεί με κάτι χειροποίητο, κάτι που δεν μπορεί να αντιγράψει η μαζική παραγωγή. Το χειροποίητο ένδυμα, αλλά και οι χειροποίητες τεχνικές κεντήματος, πάντα θα έχουν το κοινό τους.
Παράλληλα, την εποχή εκείνη παντρευόταν η καλύτερη μου φίλη και τη βοήθησα στην ανεύρεση νυφικού. Θυμάμαι ότι είχα πάθει σοκ με το τι κυκλοφορούσε στην ελληνική αγορά τότε. Εγώ μόλις είχα επιστρέψει από το Μιλάνο όπου επικρατούσε ο άκρατος μινιμαλισμός της Prada, κι εγώ αντίκριζα μπροστά μου νυφικά που μου θύμιζαν τη Joan Collins των 80's. Αν δεν ήμουνα σχεδιάστρια και παντρευόμουν εκείνο το διάστημα, δεν θα είχα να φορέσω τίποτα. Σκέφτηκα ότι σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλες κοπέλες σαν εμένα και τελικά ήταν πολλές, πάρα πολλές.
Συνδυαστικά, λοιπόν, οι συνθήκες, αλλά και η εξέλιξη των trends, με οδήγησαν στην απόφαση. Το να σχεδιάζεις νυφικά custom made είναι σίγουρα τελείως διαφορετική διαδικασία από οποιαδήποτε άλλη μορφή παραγωγής ενδυμάτων γιατί υπεισέρχεται ο προσωπικός παράγοντας. Σε μια εποχή όπου η μαζική παραγωγή κατέληξε να ντύνει όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο βαρετό τρόπο, η custom made δημιουργία ενός νυφικού είναι ίσως από τις λίγες ευκαιρίες που μπορεί να δώσει μία γυναίκα στον εαυτό της για να αισθανθεί μοναδική.
-Σύμφωνα με την εμπειρία σας, τι κάνει ένα νυφικό (ή μια βραδινή δημιουργία) μοναδικό; Και τι πρέπει να προσέξει μία μέλλουσα νύφη;
Κατά τη γνώμη μου, η μοναδικότητα ενός ρούχου έγκειται στο κατά πόσο εκφράζει την προσωπικότητα της γυναίκας που το φοράει. Ως σχεδιάστρια κοιτάζω πρώτα το νυφικό ή η βραδινή δημιουργία να αποπνέει το προσωπικό στιλ και την ιδιοσυγκρασία της και μετά ν’ αναδεικνύει τον σωματότυπο της. Τότε πιστεύω ότι το ρούχο γίνεται μοναδικό.
Η κάθε μέλλουσα νύφη πρέπει να προσέξει τις παρεμβάσεις από το περιβάλλον της και να θέσει τα όρια της γρήγορα, αν θέλει να φορέσει το νυφικό των δικών της ονείρων κι όχι των άλλων.
-Πρόσφατα μετακομίσατε το ατελιέ σας στην Αθήνα. Ποια σχέδια βρίσκονται πίσω απ' αυτή την απόφαση; Και τι βρίσκετε διαφορετικό στην πρωτεύουσα αλλά και στο στιλ των γυναικών;
Από τις αρχές του χρόνου μετέφερα το ατελιέ μου στην Αθήνα, στην περιοχή του Hilton. Η αλλαγή αυτή έγινε καθαρά για προσωπικούς λόγους, καθώς παντρεύτηκα και ο άντρας μου είναι Αθηναίος.
Βεβαίως, τα νέα σχέδια είναι αρκετά, καθώς αυτή η αλλαγή προϋποθέτει rebranding και rebirth, κάτι που ομολογώ ότι μου δίνει τεράστιο ενθουσιασμό. Πιστεύω ότι στο μέσον της ζωής μας, μια μεγάλη αλλαγή είναι πολύ αναζωογονητική. Ο άνθρωπος "μεγαλώνει” όταν παραιτείται από τη διεκδίκηση των ονείρων του.
Στην Αθήνα βρίσκω πολλά κι ενδιαφέροντα πράγματα, όπως τη δυνατότητα που δίνει η πόλη να παρακολουθείς την Τέχνη σε κάθε της μορφή. Επίσης, η αρχιτεκτονική. Ο Μοντερνισμός, που είναι το αγαπημένο μου στιλ, βρίσκεται γύρω μου σε κάθε βήμα. Άλλωστε, "Athenian Modernism" ονόμασα και τη συλλογή που παρουσίασα στα εγκαίνια του ατελιέ μου.
Οι Αθηναίες ήταν πάντα πιο ανεπιτήδευτες και πιο απλές στο στιλ τους, και νομίζω ότι συνεχίζουν. Φυσικά, όπως σε όλο τον κόσμο, συναντώ και το στιλ της Kim Kardashian. Αυτό το βρίσκω παντού ίδιο, ανεξαρτήτως πόλης και χώρας.
-Πώς θα χαρακτηρίζατε το στιλ των Ελληνίδων; Από την εμπειρία σας στο ατελιέ, τι αναζητούν περισσότερο στο ντύσιμό τους, ιδίως το βραδινό;
Θα ήθελα πάρα πολύ να είχαμε αποφύγει τη λαίλαπα του στιλ που προανέφερα, αλλά δυστυχώς τα trends, όταν ισχυροποιούνται, είναι το ίδιο επιδραστικά είτε πρόκειται για τις πανέξυπνες κατά τα άλλα Kardashian, είτε για τα παιδιά των λουλουδιών.
Οι γυναίκες που απευθύνονται σε μένα ως σχεδιάστρια ζητούν μοντέρνες, αέρινες γραμμές κι απόλυτα θηλυκές.
-Τι σας εμπνέει περισσότερο στη δημιουργία των συλλογών σας; Και ποια είναι τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις δημιουργίες Denise Eleftheriou;
Στις custom made δημιουργίες με εμπνέει η ίδια η γυναίκα που καλούμαι να ντύσω. Στις συλλογές μου, εξαρτάται από τις τρέχουσες τάσεις και οτιδήποτε μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Η Τέχνη συχνά αποτελεί πηγή έμπνευσης για μένα. Τα τελευταία χρόνια, επίσης, δημιουργώ μια capsule collection κάθε χρόνο, αφιερωμένη κάθε φορά σ’ ένα θέμα που με απασχολεί όπως στο 2021, που είχε θέμα την επέτειο από το 1821. Φέτος το θέμα ήταν η sustainable fashion, με ρούχα φτιαγμένα από ανακυκλωμένα δίχτυα αλιείας και σχοινιά για τη ναυτιλία, που φτιάχνονται από δίχτυα πεταμένα στη θάλασσα.
Νομίζω ότι οι δημιουργίες μου χαρακτηρίζονται από την αέρινη γραμμή τους, την κίνηση που θέλω πάντα να έχουν και τις souple φόρμες που ακολουθούν το σώμα. Η κομψότητα, η χάρη και η φινέτσα είναι, επίσης, στοιχεία που μ’ ενδιαφέρει να εκφράζονται μέσα από τα ρούχα που σχεδιάζω.
-Πόσο εύκολο είναι να διατηρείς μια επιχείρηση μόδας στην Ελλάδα, ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις και αγωνίες ενός Έλληνα δημιουργού;
Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά γενικά πουθενά δεν είναι. Έχοντας τόσα χρόνια δει και την εξέλιξη των συμφοιτητών μου στην Ιταλία, θα πω ότι θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που δραστηριοποιούμαι σε μικρότερη αγορά, που μου επέτρεψε να είμαι πιο ευέλικτη και ευπροσάρμοστη στις αλλαγές. Οι μεγαλύτερες προκλήσεις είναι η χρηματοδότηση, η προβολή στις αγορές του εξωτερικού και η έλλειψη εργατικού δυναμικού στα τεχνικά επαγγέλματα μόδας.
-Πώς σχολιάζετε την εξέλιξη της ελληνικής μόδας τα τελευταία 30 χρόνια;
Πιστεύω ότι στο μυαλό μου τα έχω όλα χωρισμένα προ και μετά κρίσης. Στην περίοδο προ κρίσης, υπήρχε μια άνθιση τόσο από Έλληνες δημιουργούς όσο κι από τα εισαγόμενα ρούχα. Στη μετέπειτα περίοδο, αλλάξανε πολλά πράγματα. Κάποια brands δεν αντέξανε, παράλληλα εμφανίστηκαν και πάρα πολλά καινούργια συγχρόνως με την εξάπλωση των social media και της προβολής τους μέσα απ’ αυτά. Influencers που αναρωτιέμαι πόσα ακόμη χαμηλής ποιότητας ρούχα θα μας προωθήσουν.
Αναπολώ πολλές φορές την εποχή που μαθαίναμε για το στιλ και τα trends από τα περιοδικά και από τη μαγεία των μεγάλων φωτογραφικών παραγωγών που διαμόρφωναν άποψη στο κοινό και καλλιεργούσαν την αισθητική του. Το ενθαρρυντικό, όμως, είναι ότι υπάρχουν Έλληνες δημιουργοί που και ταλαντούχοι είναι και συνεπέστατοι απέναντι στην ποιότητα και την εικόνα τους.
-Από την εμπειρία σας, οι Έλληνες στηρίζουν το ελληνικό προϊόν και την ελληνική μόδα;
Σε περιπτώσεις όπως τις custom made δημιουργίες ναι, αλλά για τις RTW σειρές προτιμούν τις fast fashion αλυσίδες κάνοντας μεγάλο κακό στην ελληνική οικονομία, αλλά και στο περιβάλλον.
- Βιωσιμότητα vs γρήγορα trends. Τεχνητή νοημοσύνη vs. ανθρώπινης δημιουργικότητας.Τελικά, το μέλλον της βιομηχανίας είναι αισιόδοξο ή απαισιόδοξο;
Το μεγάλο στοίχημα των ανθρώπων της μόδας είναι να εκπαιδεύσουμε το κοινό να στραφεί στη βιώσιμη μόδα και να μετριάσει την κατανάλωση της γρήγορης μόδας. Ο πλανήτης δεν έχει καθόλου περιθώρια αντοχών και η παραγωγή εκατομμυρίων τόνων ρούχων από τις γνωστές αλυσίδες έχει τεράστιες οικολογικές συνέπειες. Το κοινό πρέπει να αξιολογήσει πιο σοβαρά ό,τι είναι πιο βιώσιμο, να έχει λιγότερα και πιο ποιοτικά ρούχα παρά πολλά και χαμηλής ποιότητας που βλάπτουν σοβαρά την οικολογική ισορροπία.
Η εξέλιξη της τεχνολογίας θα φέρει απίστευτες αλλαγές στα υφάσματα καθώς και στη παραγωγή των ρούχων. Πιστεύω ότι η ανθρώπινη δημιουργία, αλλά και η χειροποίητη εργασία που αποπνέει συναίσθημα, θ’ αργήσει ν’ αντικατασταθεί ,αλλά αυτή τη στιγμή κρίνω με τα δεδομένα του σήμερα και τις γνώσεις που έχουμε τώρα. Η εξέλιξη κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ραγδαία και απρόβλεπτη. Στη δική μου γενιά, η πρόκληση ήταν ν’ αντιμετωπίσουμε την εξάπλωση των πολυεθνικών της μόδας, ενώ για τη σημερινή η πρόκληση είναι να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία και παράλληλα να προστατευτούν απ’ αυτήν βάζοντάς της όρια.
Προσωπικά ως αισιόδοξος άνθρωπος πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά, μόνο αν φροντίσουμε ο πλανήτης να συνέλθει από τα οικολογικά προβλήματα γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο όλων.
-Θυμάστε να μας περιγράψετε την πρώτη φορά που κρατήσατε τεύχος της Madame Figaro στα χέρια σας;
Στη δεκαετία του ‘90 μόλις είχα γυρίσει από την Ιταλία και ήταν χαρά μου να δω έναν τόσο μεγάλο τίτλο του εξωτερικού να έρχεται στην Ελλάδα. Θυμάμαι τις φροντισμένες και πολυτελείς παραγωγές, τα υπέροχα κείμενα και το συναίσθημα αισιοδοξίας ότι η Ελληνική Μόδα εξελίσσεται προς το καλύτερο και με ανοδική πορεία. Παράλληλα, το πρότυπο της γυναίκας που προέβαλε ήταν μια γυναίκα με αυτοπεποίθηση, δυναμισμό και βαθιά θηλυκότητα που της άρεσε να ενημερώνεται και να φοράει την τρέχουσα μόδα.
- Τι μας εύχεστε τώρα που συμπληρώνουμε 30 χρόνια;
Να συνεχίσετε δυναμικά και με το ίδιο πάθος για πολλές ακόμη δεκαετίες, να δείχνετε την ομορφιά και την υψηλή αισθητική στις αναγνώστριες σας.
Ένα είναι σίγουρο, ότι τα χρόνια που έρχονται θα είναι τελείως διαφορετικά απ’ αυτά που έχει διανύσει το περιοδικό και μαζί του κι εμείς μέχρι τώρα. Του εύχομαι, λοιπόν, να αντιληφθεί τις αλλαγές γρήγορα και να προσαρμοστεί αναλόγως, δείχνοντας στο κοινό τις καινούργιες επιλογές για ένα κόσμο καλύτερο κι ομορφότερο.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Madame Figaro!
Πάντα μου έδινες ένα αίσθημα αισιοδοξίας για τη Γυναίκα του σήμερα.
Πού θα βρείτε το ατελιέ της Denise Eleftheriou
Σισίνη 39 Χίλτον, Αθήνα
Tηλ. 2107218452
