Διάβασε ολόκληρη την αποκλειστική συνέντευξή της στη Madame Figaro.
Το Όταν σου χορεύω με τα εκατομμύρια views την έκανε γνωστή με δύο ονόματα: Σούλη Ανατολή και Ρένα Μόρφη. Νέα ερμηνεύτρια, δύο ονόματα, πρώτο βήμα σε παράλληλη δράση με τους Imam Baildi: δύσκολα πράγματα, αλλά τα κατάφερε. Η Σούλη ήταν μια περσόνα προφανώς. Όμως η Ρένα Μόρφη, με την τόσο ξεχωριστή σκηνική παρουσία, τις λάτιν διασκευές λαϊκών τραγουδιών και τις ραδιοφωνικές της επιτυχίες, αποτελεί μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση στο λεγόμενο "νέο αίμα" του ελληνικού τραγουδιού.
Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το νέο της άλμπουμ Σάμπα Τσικίτα (ακόμη ένα όνομα) αλλά και τη συμμετοχή της μαζί με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στη νέα και ωραία μουσική εκπομπή της ΕΡΤ 1 Μουσικό κουτί. Εν τω μεταξύ, μόλις έχουν κυκλοφορήσει και δύο νέα της ντουέτα, με τον Πορτοκάλογλου και τον τραγουδοποιό Σταύρο Σιόλα, ενώ συνειδητοποιώ καθώς μιλάμε ότι πέρυσι τέτοια εποχή, που όλα ήταν διαφορετικά, την έβλεπα να πρωταγωνιστεί στην ταινία Φαντασία στο ρόλο μιας λαϊκής τραγουδίστριας.
Νιώθεις χορτασμένη; Εννοώ, έχουν πραγματοποιηθεί αρκετά από τα όνειρά σου;
ΡΕΝΑ ΜΟΡΦΗ: 'Έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι και όνειρα που δεν είχα, όπως το να πρωταγωνιστήσω σε ταινία. Όμως, επειδή δεν έχω καλή μνήμη και δεν κρατάω αναμνήσεις, αυτό με κάνει κάθε φορά tabula rasa".
Υπάρχει κάποιο όνειρο που να βλέπεις συχνά;
"Ότι δεν έχω προλάβει να πω σε δικούς μου ανθρώπους ότι τους αγαπώ. Αγχωτικό".
Είσαι εσωστρεφής στις προσωπικές σου σχέσεις;
"Ναι. Δεν εκφράζομαι πολύ εύκολα σε πολύ κοντινά μου πρόσωπα. Θεωρείται δεδομένο, αλλά δε θα έπρεπε".
Αν ερχόταν κάποιος από μια άλλη χώρα και σε ρωτούσε τι μουσική κάνεις, τι θα απαντούσες;
"Greek latin. Ξεκάθαρα".
Πόσο Λατινοαμερικανοί είμαστε;
"Έχουμε το ίδιο ταμπεραμέντο, ζούμε και οι δύο μέσα στη ζέστη, μέσα στον ήλιο, και αυτό μας γεμίζει με εξωστρέφεια. Επειδή είμαστε τόσο κοντά στα πάθη μας και στον τρόπο έκφρασης γενικότερα, θα έπρεπε να παίρνουμε παράδειγμα από το δικό τους τρόπο ζωής. Στην Κεντρική και τη Λατινική Αμερική βρίσκουν όντως την ευτυχία μέσα από τη μουσική. Αυτό με γοήτευσε".
Το έχεις ζήσει από κοντά;
"Ναι. Είχα πάει με τους Imam στην Καραϊβική και το είδα. Είδα φτωχούς ανθρώπους να είναι έξω από τα σπίτια τους, το ψιλικατζίδικο απέναντι να βάζει δυνατά μουσική και όλοι να είναι πολύ χαρούμενοι, να χορεύουν κρατώντας τις μπίρες τους, να είναι ευτυχισμένοι. Και να λες: "Κοίτα πόσα λίγα χρειαζόμαστε για να νιώθουμε έτσι". Και σίγουρα μέσα σε αυτά τα λίγα είναι και η μουσική. Γι’ αυτό και τώρα βιώνουμε μια πολύ μαύρη περίοδο ψυχολογικά. Μας επηρεάζει πολύ που έχει σιωπήσει η χώρα".
Πού σε βρήκε η δεύτερη καραντίνα;
"Στην Αθήνα, σε διαδικασία γυρισμάτων για την εκπομπή. Τον τελευταίο χρόνο είμαι σε δημιουργική περίοδο ανεξάρτητα από το αν μας επιτρέπεται να εκφραστούμε επαγγελματικά. Ανυπομονώ να κάνω πράγματα, ιδέες έρχονται συνέχεια και αυτό το δώρο της εκπομπής ήταν ό,τι καλύτερο".
Τι κάνει τη διαφορά στη νέα εκπομπή;
"Το ότι γίνεται από ανθρώπους της μουσικής για τη μουσική. Αυτό είναι το άλφα και το ωμέγα: ο σεβασμός προς τη μουσική και τους δημιουργούς. Βρισκόμαστε σε αυτή την πολύ δεινή θέση που δεν μπορούμε να ασκήσουμε το επάγγελμά μας και το μοιραζόμαστε όλοι μαζί με τους καλεσμένους μας με τον τρόπο που μπορούμε: τη μουσική και τον πολιτισμό γύρω από αυτήν".
Πού θα ήσουν τώρα αν δεν υπήρχε η πανδημία;
"Θα είχα κάνει μια πολύ ωραία περιοδεία. Θα είχα βγάλει κάποια νέα κλιπ από το νέο μου δίσκο. Κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε θα ήμουν πάνω σε κάποια σκηνή και θα τραγουδούσαμε όλοι μαζί το Πες την αλήθεια του Φοίβου Δεληβοριά".
Τι απέγινε η Σούλη Ανατολή του Όταν σου χορεύω;
"Έγινε η Σάμπα Τσικίτα, αυτό έγινε. Ένας άλλος εαυτός. Η Σούλη Ανατολή ήταν ο πρώτος μου δίσκος. Μου αρέσει να δίνω γυναικεία ονόματα στους δίσκους μου, τους αντιμετωπίζω σαν ξεχωριστές οντότητες".
Και ποια είναι η Σάμπα Τσικίτα;
"Τη βλέπω σαν ηρωίδα τηλενουβέλας. Ένα κορίτσι στην Κεντρική Αμερική, που ζει δραματικά τον έρωτα σε ένα κρουαζιερόπλοιο. Γι’ αυτό κι έχει έναν πιο λάτιν ήχο απ’ ό,τι το προηγούμενο άλμπουμ".
Πώς επιλέγεις τα τραγούδια που διασκευάζεις;
"Στέκομαι στο τι μπορεί να μου θυμίζει κάποιο τραγούδι. Ακούω αρκετή λάτιν μουσική. Και παραδοσιακή λάτιν. Kούμπια – μεξικάνικη, ας πούμε. Τραγουδούσα συχνά το Historia de un Amor στο αυτοκίνητο και πάντα κατέληγα μετά στο Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει επειδή κάπως μπέρδευα τη μελωδία. Το ένα κάπως οδηγεί στο άλλο".
Πώς σου φάνηκε η εμπειρία του σινεμά;
"Ήταν μια πρόκληση για μένα γιατί κλήθηκα να ακολουθήσω το όραμα ενός τρίτου. Κλήθηκα να μη λειτουργώ αυτόνομα. Επίσης, μου άρεσε πάρα πολύ η πειθαρχία και η ιεραρχία που επικρατούν στα γυρίσματα".
Θα το ξανάκανες;
"Ναι, και σε άλλους ρόλους, όχι απλά σε ρόλο τραγουδίστριας. Παρότι δεν το είχα ποτέ στο μυαλό μου, θα ήθελα κάποια στιγμή να το πάω και λίγο παραπέρα".
Πόσο δύσκολος ήταν ο δρόμος από το ξεκίνημά σου, στις πρώτες σου εμφανίσεις με τον Φοίβο Δεληβοριά, μετά με τους Imam Baildi και τώρα με τη Σάμπα Τσικίτα;
"Είναι ένα πολύ μακρύ ταξίδι. Όμως μαθήτευσα δίπλα σε πολύ σημαντικούς ανθρώπους και κατάλαβα εγκαίρως πως η βραδυφλεγία είναι ο τρόπος για να μπορέσεις να ζεις ευτυχισμένος μέσα σε αυτό το σύμπαν. Και δεν είχα ποτέ τρελές προσδοκίες και ανυπομονησία. Τα πράγματα έρχονταν από μόνα τους. Πολλές φορές αναρωτιόμουν αν ήμουν απλά τυχερή ή αν ήταν αποτέλεσμα αφοσίωσης και σκληρής δουλειάς".
Πώς προφέρεται το συγκρότημα Los Ángeles Azules, που συμμετέχει στο νέο άλμπουμ σου;
"Λος Άνχελες Ασούλες! Από το Spotify τους έμαθα. Κόλλησα με το τραγούδι Mis Sentimientos και έτσι απλά αποφάσισα να επικοινωνήσω μαζί τους, να τους πω ότι θέλω να το μεταφράσω. Οι ίδιοι είδαν δουλειά μου, δέχτηκαν και από τότε υπάρχει μια αμοιβαία αγάπη και εκτίμηση ανάμεσά μας. Είναι το νούμερο ένα συγκρότημα στο Μεξικό. Και πολύ σύντομα θα βγει το βιντεοκλίπ του τραγουδιού σε στίχους δικούς μου, με τον τίτλο Μέχρι το πρωί."
Η εμφάνισή σου υπήρξε ποτέ εμπόδιο σε αυτό που κάνεις;
"Κι όμως, πολλές φορές ήταν σωτήρια, γιατί νιώθω πως δεν ήμουν καλή τραγουδίστρια από την αρχή. Αλλά τα πρώτα μου βήματα ήταν πολύ αυθόρμητα. Υπήρξαν πολλοί που με αμφισβήτησαν, αλλά η σκηνική μου παρουσία –όχι η ομορφιά, δεν πιστεύω ότι είμαι όμορφη– και το γεγονός ότι υπήρχε μια πολύ καλή χημεία στους Imam Baildi ήταν αυτά που μου έδωσαν την ευκαιρία να συνεχίσω και να εξελιχθώ – τη δουλειά την έμαθα πάνω στη σκηνή, επιτόπου, μαζί με τον κόσμο".
Μια τέτοια εμφάνιση έχει το άγχος να είναι συνεπής με τη μόδα;
"Δεν πιστεύω στη μόδα, με τρομάζει σαν λέξη, μου βγάζει κάτι αναλώσιμο. Αλλά είναι σημαντικό να μάθεις να την εκμεταλλεύεσαι. Τον τελευταίο καιρό, έχοντας μια τάση να ψάχνω τι μου ταιριάζει εμένα καλύτερα, κατάλαβα όντως ότι μπορεί να φέρεις τη μόδα στα μέτρα σου. Με βοηθά και η συνεργασία με τους Maison Faliakos. Ο Χρήστος Πετρίδης και ο Βενέδικτος Αντύπας πρώτα λατρεύουν το σώμα και μετά τη μόδα".
Συνοψίζεται αυτό σε μία λέξη;
"Στη θηλυκότητα, όπως τη μεταφράζω εγώ. Δεν έχει να κάνει με το εμφανώς σέξι. Μου αρέσει, ας πούμε, η δεκαετία του ’40. Οι τουαλέτες του Old Hollywood. Μου αρέσει να βλέπω φωτογραφίες της Rita Hayworth, της Ava Gardner. Αυτός είναι ο τύπος γυναίκας που με εμπνέει και έχω ως πρότυπο".
Ποιο δικό σου κομμάτι ταυτίζεται μαζί τους;
"Σίγουρα οι καμπύλες γύρω από τη μέση (γέλια). Όχι, εντάξει. Αυτές οι γυναίκες βγάζουν ένα μυστήριο. Κι αυτή είναι μια εποχή της showbiz που με γοητεύει. Μου αρέσει ο μύθος. Μου αρέσει που δεν είχε Instagram η Rita Hayworth και δεν έβλεπες τι έτρωγε κάθε μέρα".
