Η δημοφιλής ερμηνεύτρια σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο madamefigaro.gr, λίγο πριν τις πολυαναμενόμενες εμφανίσεις της στο Half Note Jazz Club.
Για τρεις εμφανίσεις, από την Παρασκευή 12 μέχρι και Κυριακή 14 Μαΐου, η Ευρυδίκη θα μας ταξιδέψει στις γειτονιές του Παρισιού με τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε και που μας μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή, σε μια ανέμελη ζωή. Ποια είναι όμως η σχέση της με το γαλλικό ρεπερτόριο και τη γαλλική κουλτούρα γενικότερα; Αλλά και τι ακούει η ίδια αυτή την εποχή; Οι απαντήσεις στη συνέντευξη που ακολουθεί:
Πώς και επέλεξες να παρουσιάσεις γαλλικά τραγούδια;
ΕΥΡΥΔΙΚΗ: Είναι αυτά που αγαπώ και που δεν έχω σταματήσει να ακούω από τότε που ήμουν παιδί. Η σχέση μου με τη Γαλλία και το γαλλικό τραγούδι μετράει δεκαετίες. Έζησα εκεί ως φοιτήτρια, γνώρισα τη γαλλική κουλτούρα, ήρθα κοντά με ανθρώπους της τέχνης, έμαθα τι σημαίνει να ερμηνεύεις τη ζωή μέσα από τη μουσική και ονειρεύτηκα να ζήσω εκεί. Κάθε φορά που ερμηνεύω γαλλικά τραγούδια νιώθω την ψυχή μου να πετά. Νιώθω μια απέραντη χαρά, λες και το κοριτσάκι που ζει μέσα μου μού λέει ευχαριστώ γιατί το ταξιδεύω στα πιο αγαπημένα του μέρη. Οτιδήποτε ταυτίζεται με τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια είναι πάντα σπουδαίο και σημαντικό για μας. Γι αυτό θέλω να γυρνάω εκεί. Για να συναντώ ξανά τον παιδικό μου εαυτό κουβαλώντας όμως την ωριμότητα των 55 μου χρόνων.
Ποια είναι η ιδιαίτερη πρόκληση για σένα στην ερμηνεία αυτών των τραγουδιών;
Η πρόκληση έγκειται στο να αγγίξω την αλήθεια των τραγουδιών. Στο ότι για να τα ερμηνεύσω καλούμαι να ξεγυμνώσω την ψυχή μου και να την δώσω ολόκληρη στο κοινό. Και είναι αυτό που με γοήτευε ανέκαθεν στο γαλλικό τραγούδι και στους ερμηνευτές του. Μιλάμε για τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας σε ότι αφορά στο ερμηνευτικό κομμάτι. Γιατί την τεχνική μπορεί να την αποκτήσει ο καθένας με πολλή δουλειά και μελέτη. Το να τραγουδάς με την ψυχή σου είναι κάτι που δεν μαθαίνεται. Πρέπει να το έχεις. Αυτή είναι λοιπόν η μεγάλη πρόκληση για μένα αλλά και η δυσκολία ταυτόχρονα.
Ποια είναι η σχέση σου με την γαλλική κουλτούρα, τι άλλο αγαπάς από την γαλλική ιστορία ή και την ατμόσφαιρα;
Λόγω της δουλειάς του πατέρα μου ο οποίος εργαζόταν στο Γαλλικό Μορφωτικό Κέντρο, μεγάλωσα σε ένα κλίμα φιλογαλλικό, όπου συναναστρεφόμασταν με Γάλλους και εγώ ως παιδί έπαιζα συχνά με τα παιδιά τους. Παρακολουθούσα όλες τις εκδηλώσεις που λάμβαναν χώρα στη Γαλλική Πρεσβεία. Έτσι είχα παρευρεθεί σε συναυλίες καλλιτεχνών, από τον Georges Moustaki και τη Frida Boccara μέχρι και τους Cyclope, σε εκθέσεις ζωγραφικής, παραστάσεις μπαλέτου και λογοτεχνικές διαλέξεις. Ερωτεύτηκα το Παρίσι από το πρώτο μου ταξίδι εκεί σε ηλικία 16 ετών. Από το μουσείο του Λούβρου, τον πύργο του Άιφελ, την Παναγία των Παρισίων μέχρι την Μονμάρτρη και τις Βερσαλίες, συνειδητοποιεί κανείς την μαγεία αλλά κυρίως τον τεράστιο πολιτιστικό πλούτο αυτής της χώρας. Εκτός από τη μουσική τους λατρεύω τον γαλλικό κινηματογράφο, τα τυριά και τα κρασιά τους, τους μποέμ τύπους και τον ρομαντισμό αυτής της περιόδου και συγκινούμαι από την ιστορία και τους αγώνες τους. Εκτιμώ απεριόριστα τον λαό αυτόν που δίνει το παράδειγμα σε ολόκληρο τον κόσμο μέσα από τις διαδηλώσεις του
διεκδικώντας αυτό που οι ίδιοι κέρδισαν με την γαλλική επανάσταση, Ελευθερία-Ισότητα-Αδελφοσύνη, τιμώντας έτσι το εθνικό σύμβολο της χώρας τους.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου Γάλλοι ερμηνευτές;
Η Edith Piaf, ο Charles Aznavour, ο Jacques Brel, αν και Βέλγος έζησε και μεγαλούργησε στη Γαλλία, η Dalida και κάποιοι νεότεροι καλλιτέχνες όπως ο Patrick Bruel, η Patricia Kaas κ.α.
Ποιους Έλληνες συνθέτες εκτιμάς ιδιαίτερα;
Το ελληνικό τραγούδι είναι εξαιρετικά πλούσιο και αυτό το οφείλουμε στο ότι η χώρα αυτή γέννησε τεράστιους δημιουργούς. Από πού να αρχίσω και ποιόν να αφήσω έξω; Ξεχωρίζω εννοείται το έργο του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη, των δύο μεγαλύτερων μας συνθετών και εκτιμώ πάρα πολλούς ακόμα. Από τον Σταύρο Ξαρχάκο, το Μάνο Λοΐζο, το Σταμάτη Κραουνάκη, τον Σταμάτη Σπανουδάκη μέχρι το Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Μάριο Τόκα, το Νίκο Πορτοκάλογλου, το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, το Νίκο Ζούδιαρη.… Από τη δική μου γενιά κι αυτούς που ξεκινήσαμε μαζί έχω ιδιαίτερη αδυναμία στον Στέφανο Κορκολή και εννοείται στον Γιώργο Θεοφάνους.
Ποια τραγούδια περιλαμβάνεις πάντα σε κάθε πρόγραμμα οποιασδήποτε εμφάνισής σου;
Πολλά από τα δικά μου. Σίγουρα κάποια από τα πρώτα μου τραγούδια όπως "Το μόνο που θυμάμαι", "Πόσο λίγο με ξέρεις", "Πυξίδα", "Μίσησε με" αλλά και αρκετά από τις επόμενες δεκαετίες όπως "Πιάσε με", "Στο ίδιο βαγόνι",
"Θέλω τόσο να σε δω" κ.α. Από διασκευές μου ζητάνε συνήθως κάποια κομμάτια που λέω χρόνια και είναι πια απαραίτητα σε κάθε live, όπως το
"Whole lotta love” των Led Zeppelin και το "DANS LE PORT D’ AMSTERDAM” του Jacques Brel.
Πώς αντιλαμβάνεσαι την σημερινή ελληνική μουσική; Σε τι στάδιο βρίσκεται;
Εξαρτάται τι ακούει ο καθένας. Εγώ, επειδή δεν ακούω ραδιόφωνο, ψάχνω πολύ στο διαδίκτυο και ανακαλύπτω καινούργια πρόσωπα. Νέους καλλιτέχνες που πειραματίζονται, που γράφουν και ερμηνεύουν εξαιρετικά.
Και πιστέψτε με, υπάρχει ένας κρυμμένος θησαυρός από αυτούς τους νέους δημιουργούς που, για μένα, αποτελούν τη δύναμη και το μέλλον της μουσικής της χώρας μας.
Τι ακούς αυτή την εποχή και θα μας πρότεινες να ακούσουμε;
Να ακούσετε οπωσδήποτε Μαρία Παπαγεωργίου και με την πρώτη ευκαιρία να πάτε να την δείτε. Εμένα με συγκινεί ιδιαίτερα ο τρόπος που ερμηνεύει, ο τρόπος που παίζει με τη φωνή της και με τα όργανα. Πρόκειται για ένα τρομερά ταλαντούχο άτομο που ξεπερνά τα σύνορα της χώρας μας.
Ετοιμάζεις κάτι νέο στην δισκογραφία;
Ετοιμάζω ένα καινούργιο άλμπουμ το οποίο ηχογραφώ εδώ και δύο χρόνια περίπου. Πρόκειται για ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ με τον γενικό τίτλο "Ένας άνθρωπος απλός” με τραγούδια αγαπημένων μου δημιουργών όπως ο Γιώργος Θεοφάνους, ο Στέφανος Κορκολής, ο Θάνος Παπανικολάου, ο Σταύρος Σιόλας, ο Πόλυς Κυριάκου, η Σάννυ Μπαλτζή, ο Αλέξανδρος Χατζηνικολίδης και η Λίνα Δημοπούλου αλλά και νεότεροι όπως ο Αφανής ήρωας και η Σταυρούλα Παγώνα. Με συμμετοχές σε ντουέτα με μοναδικούς καλλιτέχνες που θαυμάζω απεριόριστα όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Μίλτος Πασχαλίδης και οι Μπλε και μία διασκευή σε ένα καταπληκτικό τραγούδι του Παύλου Παυλίδη "Ο κηπουρός”.
Ήδη έχουν κυκλοφορήσει τα τρία πρώτα σινγκλ από αυτή τη δουλειά και αυτό τον μήνα αναμένεται η κυκλοφορία του επόμενου μαζί με την κυκλοφορία του άλμπουμ. Ανυπομονώ να παρουσιάσω αυτόν τον δίσκο. Είναι από αυτές τις δουλειές που αξίζει να έχει κανείς στη δισκοθήκη του.
