Η Στυλιάνα Ιωάννου πρωταγωνιστεί στη νέα σειρά του Βασίλη Κεκάτου και μιλάει στη Madame Figaro λίγο πριν από την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα.
"Ριζοσπαστικό" χαρακτηρίζει το Variety το Milky Way την ώρα που ανακοινώνεται η αγορά της σειράς του Βασίλη Κεκάτου από τη Fifth Season, την εταιρία πίσω από τη δημιουργία κορυφαίων σειρών του HBO και του AppleTV. Ίσως το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να λάβουν οι συντελεστές της, πριν από την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα της, απόψε στις 23:10, στο Mega. H Madame Figaro συνάντησε την Στυλιάνα Ιωάννου λίγο πριν μας συστηθεί ως "Αθηνά" και μας μίλησε για τα γυρίσματα, τις πρώτες κριτικές για τη σειρά και τα κοινωνικά ζητήματα που θίγει.
Πώς βρέθηκες στο καστ του Milky Way;
Με είχε δει ο Βασίλης σε μια online παράσταση που είχα κάνει στη Στέγη την περίοδο της καραντίνας. Κάναμε ένα ραντεβού για να μιλήσουμε γενικότερα για μελλοντική συνεργασία με αφορμή το οτι του άρεσα στο We are in the army now και μετά από δύο περίπου μήνες με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι θέλει να είμαι στη σειρά.
Είχες στο μυαλό σου από πριν ότι θα ήθελες να συνεργαστείς κάποια στιγμή μαζί του;
Φυσικά. Από πάντα ήταν στο τοπ τρία των ανθρώπων που θα ήθελα να συνεργαστώ.
Τι θυμάσαι από την περίοδο των γυρισμάτων της σειράς;
Ήταν πολύ ευχάριστη διαδικασία γιατί ξεκίνησε πρώτα από πρόβες. Κάναμε περίπου πέντε μήνες επειδή πολλοί από εμάς είμαστε νέοι ηθοποιοί και δεν είχαμε την εμπειρία του σινεμά -γιατί ουσιαστικά κάναμε σινεμά, δεν είναι τηλεόραση. Ήταν όλα πολύ όμορφα, νιώθαμε πάρα πολύ μεγάλη ασφάλεια, ο Βασίλης ήταν δίπλα μας γιατί ότι δεν καταλαβαίναμε. Όταν ήρθε όταν ήρθε η περίοδος των γυρισμάτων ήταν δύσκολα γιατί είχε πάρα πολύ κρύο, αλλά έτσι όπως το βλέπω τώρα, θα το ξανάκανα 1001φορές. Ήταν φανταστική εμπειρία. Μακάρι να μου συμβαίνουν τέτοιες δουλειές κάθε χρόνο!
Ποια ήταν τα πρώτα συναισθήματα βλέποντας τα επεισόδια;
Είδα τα δύο πρώτα επεισόδια πρώτη φορά στη Λιλ της Γαλλίας όπου είχαμε πάει για ένα φεστιβάλ, το Series Mania στο οποίο είχαν επιλέξει τη σειρά. Έβαλα τα κλάματα. Έβαλα τα κλάματα γιατί με συγκίνησε πάρα πολύ. Όχι που έβλεπα τον εαυτό μου, η ιστορία. Ήταν σαν να έβλεπα αυτό που διάβαζα και που είχα στο μυαλό μου να ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μου. Ήταν φανταστικό συναίσθημα. Όλα αυτά που συζητούσαμε και κάναμε έναν χρόνο, ξαφνικά είχαν μία μορφή σε μία μεγάλη οθόνη.
Φαντάζομαι ότι είναι μία από τις σειρές που θα έβλεπες ακόμα κι αν δεν έπαιζες σε αυτή.
100%. Είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί μάλλον στην Ελλάδα.
Στις πρώτες κριτικές της σειράς αναφέρεται ως αρνητικό ότι η γλώσσα που χρησιμοποιεί απευθύνεται σε μικρότερο ηλικιακό κοινό.
Δεν θεωρώ ότι απευθύνεται σε μιρκότερο ηλικιακό κοινό, απευθύνεται σε όλους. Προφανώς η ιστορία κινείται γύρω από ένα 17χρονο κορίτσι αλλά αυτό είναι συνδεδεμένο με την οικογένειά της: τη μαμά της, τον μπαμπά της, τη γιαγιά της. Βλέπουμε όλες τις ηλικίες μέσα στη σειρά. Ναι, ο Βασίλης είναι νέος και η σειρά έχει τη "γλώσσα" μας, αυτή που μιλάνε οι έφηβοι, οι 20χρονοι, οι 25χρονοι αλλά δεν θεωρώ ότι απευθύνεται μόνο σε αυτή τη γενιά.
Στα θετικά της από την άλλη, σχολιάστηκε ότι είναι μία σειρά παρά της δραματικές ιστορίες που περιγράφει σου δεν σε ρίχνει σε κατάθλιψη.
Κατ' αρχάς είναι μια σειρά που δεν είναι καθόλου επιφανειακή. Ασχολείται με διάφορα κοινωνικά ζητήματα και μπαίνει βαθιά και με σεβασμό. Αυτό που την κάνει πιο ανάλαφρη είναι σίγουρα η σχέση που έχουν τα κορίτσια μεταξύ τους, που είναι οι κολλητές της πρωταγωνίστριας. Επίσης, έχει πάρα πολύ χιούμορ η σειρά.
Είναι από τις ελάχιστες σειρές που μιλούν ανοιχτά για την queer κοινότητα.
Μπαίνει πολύ βαθιά και σε αυτό, στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος. Μπαίνει βαθιά σε κοινωνικά ζητήματα με έναν τρόπο πολύ μαλακό, δεν είναι επιθετικός ο τρόπος που το κάνει ο Βασίλης.
Πιστεύεις ότι ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να το δει αυτό στην τηλεόραση;
Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην είναι έτοιμοι να το δουν και έχουν την επιλογή να μη το δουν. Όμως θεωρώ ότι, ίσα ίσα, πρέπει να υπάρχουν κι άλλες τέτοιες σειρές. Γιατί πρέπει να αρχίσουμε να μπαίνουμε σε μία άλλη ματιά των πραγμάτων. Να ξεφύγουμε λίγο από την πατριαρχία και γενικότερα όλα αυτά που μας κρατάνε πίσω ως κοινωνία.
Με την ηρωίδα σου έχεις κοινά;
Η Αθήνα είναι 17 χρονών, θέλει να γίνει χορεύτρια και είναι πολύ παθιασμένη με όλο αυτό. Έχει το όνειρο να φύγει από την επαρχία στην οποία ζει και ενώ είναι πάρα πολύ ατίθαση είναι και πολύ αυστηρή σε σχέση με τα άλλα κορίτσια. Αυτό έχει μάθει από την οικογένειά της αφού ο μπαμπάς της είναι αστυνομικός. Έχει μάθει σε όλη αυτή την πειθαρχία αλλά ταυτόχρονα αυτό την καταπιέζει πάρα πολύ. Είναι πάρα πολύ ευαίσθητη, θα πω. Αν έπρεπε να διαλέξω κάτι, θα ήταν η ευαισθησία που έχει γιατί με χαρακτηρίζει κι εμένα σε στιγμές ως άνθρωπο. Μικρότερη, ήμουν κι εγώ πολύ ευαίσθητη ή ξεσπούσα με κλάματα. Γενικά όμως δεν έχουμε πάρα πολλά κοινά.
Η σχέση που έχει η Αθηνά με τις φίλες της μοιάζει με αυτή που έχεις κι εσύ με τις φίλες σου;
Έχω πολλές κολλητές από το σχολείο όμως μια τέτοια κοριτσοπαρέα 6 ατόμων δεν έχω. Όταν έφυγα από την Κύπρο και ήρθα για σπουδές γνώρισα κι άλλους φίλους. Στο σχολείο όμως είχα κι εγώ μία παρέα κοριτσιών που ήμασταν πολύ συνδεδεμένες και υπήρχε αυτό το κλίμα.
Από την Κύπρο πώς βρέθηκες στην Αθήνα;
Στα 17 μου έδωσα εξετάσεις σε κάποιες σχολές στην Αθήνα. Πέρασα στο Θέατρο Τέχνης, το 2011, ενώ παράλληλα είχα περάσει και Φιλολογία στο Καποδιστριακό.
Ήσουν δηλαδή αποφασισμένη από τα 17 σου να ασχοληθείς με την υποκριτική.
Από πιο πριν μπορώ να πω. Ήμουν πολύ ντροπαλό παιδί και στα 12 άρχισα να κάνω, το καλοκαίρι, θεατρικό παιχνίδι. Δεν το συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή αλλά βλέποντάς το τώρα μάλλον αυτό με ξεκλείδωνε και μπορούσα να συνυπάρχω με τα άλλα παιδιά χωρίς να ντρέπομαι για το ποια είμαι ή για αυτά που πιστεύω. Από το θεατρικό παιχνίδι αυτό συνέχεια άρχισε να εξελίσσεται και στα 16 άρχισα να κάνω συστηματικά μαθήματα με έναν δάσκαλο με σκοπό να δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή.
Καταλαβαίνω ότι είχες ένα υποστηρικτικό περιβάλλον.
Οι γονείς μου με στήριξαν πάρα πολύ. Υπήρχε η οικονομική δυνατότητα αλλά το να φύγεις από την Κύπρο και να έρθεις εδώ να σπουδάσεις είναι μεγάλη υπόθεση. Ήταν μέρος της συμφωνίας, με έναν τρόπο, και η Φιλολογία: θα κάνεις το θέατρο αλλά θα τελειώσεις και το πανεπιστήμιο.
Θεατρικά θα σε δούμε κάπου φέτος;
Θα είμαι στο Εθνικό σε δύο παραστάσεις. Η πρώτη είναι το Yes we can't της Μαιλένας Κατρανίδου και κάνει πρεμιέρα στις 7 Νοεμβρίου. Η άλλη είναι το Life and death of Jessica Brown σε σκηνοθεσία Τζέο Πακίτσα και Σοφίας Πριόβολου και θα κάνει πρεμιέρα τον Ιανουάριο.
