Έχοντας στο πρόγραμμά του μια παράσταση, ένα μιούζικαλ και δύο τηλεοπτικές σειρές, ο Θάνος Λέκκας προφανώς και διανύει μια καλή φάση.
Σημείωσε πού μπορείς να δεις τον Θάνο Λέκκα αυτή την περίοδο: Στο Θέατρο του Νέου Κόσμου στην παράσταση του Sergio Blanco Μια άλλη Θήβα με τον Δημήτρη Καπουράνη, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που παίζεται μάλιστα για δεύτερη χρονιά. Στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής στο μιούζικαλ Into the Woods των Stephen Sondheim και James Lapine, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου.
Και τηλεοπτικά στη σειρά του Mega Το ναυάγιο σε σενάριο του Γιώργου Κόκουβα και σκηνοθεσία Γιάννη Χαριτίδη και στη σειρά του Alpha Ο γιατρός δίπλα στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Είναι άραγε αυτή η πληθωρική καλλιτεχνική παρουσία ικανή συνθήκη για να νιώθει ο ίδιος ότι βαδίζει στον σωστό δρόμο;
Πότε λες ότι τα πράγματα πάνε καλά στη ζωή σου;
Όταν μπορώ να χαμογελάω. Κι αυτό συμβαίνει όταν νιώθω ήρεμος και ορεξάτος, όταν μπορώ να πάρω μια βαθιά ανάσα και με την εκπνοή να βγαίνει και το χαμόγελο μαζί. Μ’ αρέσει να χαμογελάω. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ήρθαν κάποια λεφτά ή ένας ωραίος ρόλος, μια πολύ ωραία συνεργασία, ακόμα και ότι κατάφερα να ξεκλειδώσω κάτι σε έναν ρόλο ή σε μια σχέση. Ή ότι άνοιξε ένα καινούριο πεδίο χαράς και εξερεύνησης. Σημαίνει υγεία για μένα και τους αγαπημένους μου, σημαίνει σχέδια και όχι μόνο θεατρικά.
Τι σου έχει προσφέρει το θέατρο;
Είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο στη ζωή μου. Στο σχολείο μού έδινε παρηγοριά και μια αίσθηση ομαδικότητας. Όταν αποφάσισα να το σπουδάσω και να το ασκήσω ως επάγγελμα, μου έδινε την ικανοποίηση ότι ήταν μια προσωπική μου επιλογή που οδήγησε τη ζωή μου παραπέρα. Μετά είναι και ο κόσμος που συναναστρέφεσαι στο θέατρο, οι διαφορετικές προσωπικότητες, συνήθως έντονες, επειδή οι ηθοποιοί δεν είναι κοινοί άνθρωποι, έχουν παραξενιές. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα περίεργο... στρουμφοχωριό και θα πρέπει να μάθεις να αλληλεπιδράς μαζί τους για να έρθει εις πέρας ένας σκοπός: το θέατρο, η παράσταση.
Και το κοινό;
Ο θεατής την ώρα της παράστασης δεν μπορεί να σου μιλήσει, αλλά νιώθεις την παρουσία του. Καταλαβαίνεις αν έχει συνδεθεί μαζί σου από το πώς αναπνέει, από ένα βλέμμα αν μπορείς να δεις τα μάτια του. Το νιώθεις από τον τρόπο που θα τρίξει η καρέκλα του, ακόμη και από τη θερμοκρασία του χώρου καταλαβαίνεις αν είναι μαζί σου ή όχι. Το κομβικό σημείο είναι να ενωθείτε και να πάτε μαζί το ταξίδι. Αυτό δεν το ζεις πουθενά αλλού παρά μόνο στο θέατρο.
Η βιολογία που σπούδασες τι σου έδωσε;
Πέρα από τις γνώσεις για τη λειτουργία της ζωής, με δίδαξε τον τρόπο να μελετάω τα πράγματα, την ιεραρχία, την ταξινόμηση, τη διαδοχή. Αυτή η διαδικασία δομεί τη σκέψη και μετά μπορείς να την εφαρμόσεις και στους ρόλους. Αρχίζεις να αναλύεις τα στοιχεία που έχουν σημασία, αφαιρείς τα περιττά και μετά περνάς στη σύνθεση.
Ο ρόλος της ζωής σου ποιος είναι;
Αυτή είναι μια μεγάλη ερώτηση. Αυτό ακριβώς που προσπαθώ να ανακαλύψω εδώ και πολύ καιρό. Θα έλεγα ότι τις προηγούμενες χρονιές προσπαθούσα να δω τι συμβαίνει, να καταλάβω. Τώρα βλέπω καθαρά και σιγά σιγά ψηλαφώ αυτό που είμαι αναζητώντας τη δύναμη να του επιτρέψω να γίνει αυτό που θέλει. Έγινα ηθοποιός μέσα από ένα ξέσπασμα που ήταν κάπως βίαιο. Τώρα καταλαβαίνω ότι οι δράσεις μας πρέπει να βρίσκονται σε αρμονία με τον εαυτό μας.
Στις διάφορες φωτογραφίες σου που έχω δει αλλού έχεις μούσια, αλλού μουστάκια. Φαίνεται να απολαμβάνεις τις μεταμορφώσεις σου.
Γενικά είμαι ξενέρωτος, μόνο με τα μαλλιά μου έχω ασχοληθεί, με την έννοια ότι παλιότερα τα είχα αφήσει μακριά, αυτό είναι όλο. Είναι οι ρόλοι που με οδηγούν σ’ αυτές τις μεταμορφώσεις. Στην εναρκτήρια όπερα της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής, στον Μικάδο των Gilbert και Sullivan, σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση, έκανα έναν Ιάπωνα πρίγκιπα και είχα κάτι μεγάλες φαβορίτες που πολύ τις είχα χαρεί. Γενικά το μουστάκι και τις φαβορίτες τα έχω αγαπήσει πολύ. Οι ηθοποιοί θα πρέπει να είμαστε ουδέτεροι για να προσαρμόζουμε την εικόνα σε ό,τι απαιτεί ο ρόλος.
Ποιες είναι οι αγαπημένες σου διαδρομές μέσα στην πόλη;
Είμαι μηχανόβιος, παλιότερα και για πολλά χρόνια είχα μια μεγάλη μηχανή, τώρα έχω ένα μηχανάκι 125 κυβικά και η διαδρομή μου ορίζεται από τη δουλειά μου. Τα περισσότερα θέατρα είναι στο κέντρο, η Λυρική είναι στο Φάληρο, το Δημοτικό Θέατρο στον Πειραιά, κάνω τα γυρίσματα στα στούντιο στην Παιανία αλλά και στη Σαλαμίνα ή στην Κηφισιά, οι μεταγλωττίσεις στο κέντρο, το Μαρούσι ή το Χαλάνδρι, κάποιο φωτογραφικό στούντιο μπορεί να είναι στη Νίκαια... Αν ενώσεις αυτές τις τελίτσες, θα δεις και τις διαδρομές μου στην πόλη.
Σε γοητεύει η ταχύτητα;
Όχι, δε μου ασκεί καμία γοητεία. Στη μηχανή απολαμβάνω την ελευθερία που σου παρέχουν οι δύο τροχοί, την ευκινησία και την ευλυγισία να προσπερνάς εύκολα τα αυτοκίνητα, να παρκάρεις παντού, να μην ξοδεύεις πολλά σε καύσιμα... Η μηχανή μου είναι ένα έμπιστο εργαλείο δουλειάς. Γενικά μ’ αρέσει η αυτονομία μου, θέλω να είμαι ελεύθερος και να τα κάνω όλα εγώ. Για να καταλάβεις, όποτε μπορώ, κουρεύομαι μόνος μου.
Τι σε ξεκουράζει εκτός δουλειάς;
Οι κατασκευές στο σπίτι, να κάνω πράγματα με τα χέρια μου. Ράβω, ζωγραφίζω, δουλεύω το ξύλο, κάνω κατασκευές, τραπεζάκια, βιβλιοθήκες, πρόσφατα έφτιαξα ένα κουτί για μια ραπτομηχανή που έχω. Μ’ αρέσει να οργανώνω τον χώρο μου, να ξέρω πού θα μπει το κάθε αντικείμενο. Όταν οι φίλοι μου μετακομίζουν, με καλούν στο σπίτι τους για να τους οργανώσω τον χώρο, όχι απαραίτητα αισθητικά, αλλά σίγουρα πρακτικά.
Φαντάζομαι ότι θα έχεις τα ανάλογα εργαλεία. Έχεις ανακαλύψει τα γιαπωνέζικα πριόνια;
Είναι υπέροχα, έτσι μακρόστενα, σαν τα μαχαίρια για το ψωμί. Και το κουτί για τη ραπτομηχανή που έλεγα το έχω φτιάξει με τον γιαπωνέζικο τρόπο, χωρίς βίδες, αλλά με ξύλινες σφήνες.
Χρησιμοποιείς τις μπογιές κιμωλίας, που εσχάτως τις προτιμούν πολλοί;
Όχι, προτιμώ τα βερνίκια εμποτισμού, να παίρνει λίγο χρώμα το ξύλο μόνο του.
Ποια είναι η αγαπημένη σου γωνιά;
Μ’ αρέσει πολύ το κρεβάτι μου. Εκεί καταλήγω στο τέλος της ημέρας. Εκεί θα δω κάποια αγαπημένη σειρά, θα κοιμηθώ, θα χουζουρέψω το πρωί. Μου αρέσει πολύ ο ύπνος. Επίσης, αγαπώ πολύ το μπάνιο μου. Εκεί κάνω τις πιο πολλές σκέψεις! Έχω ένα πολύ ωραίο μπάνιο, μαύρο, με παράθυρο και μένω αρκετή ώρα εκεί. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως έχει να κάνει με το νερό, τον καθρέφτη, τον μικρό χώρο. Μ’ αρέσουν οι μικροί χώροι, τα λαγούμια, είμαι λαγός.
Στο κινεζικό ωροσκόπιο;
Έτσι νόμιζα, αλλά τελικά ανακάλυψα ότι (δυστυχώς) είμαι Τίγρης. Η χρονιά που γεννήθηκα ήταν περίεργη, νόμιζα πως τα γενέθλιά μου ήταν την τελευταία μέρα του Λαγού, αλλά ήταν η πρώτη μέρα του Τίγρη. Ακόμη ζω ένα σοκ από αυτό (γέλια).
Πώς θα περιέγραφες το στυλ σου;
Πρακτικό και καθημερινό. Στα παντελόνια μ’ αρέσουν οι τσέπες. Παλιότερα είχα πάντα μαζί μου ένα τσαντάκι γεμάτο μικρές θήκες και τα είχα όλα εκεί: πορτοφόλι, κινητό, powerbank, καλώδια, σετ ραπτικής, μέτρο και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.
Να υποθέσω ότι είσαι απ’ αυτούς που "κολλάνε" με κάποια ρούχα;
Ακριβώς. Θυμάμαι ότι είχα κάποτε ένα παντελόνι που το είχα πάρει με τα πρώτα χρήματα που είχα βγάλει και ήταν κάπως ακριβούτσικο και το φορούσα για τρία χρόνια καθημερινά. Το έπλενα, στέγνωνε, το ξαναφορούσα.
Τι θα κάνεις μετά τη συνέντευξη;
Ξεκινάμε πρόβες στην Εναλλακτική, θα πάνε μέχρι τις δέκα, έντεκα το βράδυ. Α, και θα διαλέξω ρούχα για μια φωτογράφηση...
Φωτογραφίες: Βασίλης Μαντάς
Styling: Γιώτα Διονυσοπούλου
Grooming: Αθηνά Ευθυμιάδου
Ευχαριστούμε το The Clumsies για τη φιλοξενία.
