MF Συνάντηση: Κρυστάλλια

Η μουσική δεν ήρθε ούτε τυχαία ούτε τυχοδιωκτικά στη ζωή της Κρυσταλλίας, αλλά φυσικά και αβίαστα, όπως έρχονται όλα τα πράγματα για τα οποία είμαστε «προσχεδιασμένοι». Η Κρυσταλλία γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σε ηλικία 5 χρονών, η αγαπημένη της γιαγιά, λάτρης και η ίδια της μουσικής, την πήρε από το χέρι και την πήγε να μάθει πιάνο. Το τραγούδι ήρθε λίγο αργότερα στη ζωή της, στα 13 της, όταν συμμετείχε σε σχολικά γκρουπάκια παίζοντας διάφορα μουσικά όργανα και κάνοντας πειράματα με ένα ευρύ ρεπερτόριο, από heavy metal μέχρι Μάνο Χατζιδάκη. Θυμάται τον εαυτό της στην εφηβεία ως ένα ατίθασο και γεμάτο ενέργεια αγοροκόριτσο που έπαιζε μπάσκετ και βόλεϊ, ενώ και μέχρι το τέλος του λυκείου ντρεπόταν υπερβολικά να προβάλλει οποιαδήποτε πτυχή της θηλυκότητάς της. Τελειώνοντας το σχολείο συμμετέχει σε ένα γυναικείο ροκ συγκρότημα, αρχικά παίζοντας μπάσο και στη συνέχεια ως τραγουδίστρια. Και τότε ήταν η στιγμή που αποφάσισε να δει τη μουσική, και κυρίως το τραγούδι, λίγο πιο σοβαρά. Ξεκίνησε μαθήματα φωνητικής με τη Σοφία Βόσσου, ενώ ακολούθησαν και κάποιες κοινές εμφανίσεις τους σε μικρές μουσικές σκηνές. Είναι η ίδια εποχή που ανακοινώνεται το ανορθόδοξο σχήμα Μαρινέλλα-Ρέμος στον Αθηνών Αρένα και η Κρυσταλλία αποφασίζει να λάβει μέρος στην οντισιόν μαζί με 500 ακόμα υποψηφίους (μεταξύ των οποίων και γνωστά ονόματα από talent shows της εποχής) και παρά τις αμφιβολίες της, τελικά την επιλέγουν.   

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Με τον dj Βασίλη Κουμεντάκο και τον Δημήτρη Ίσσαρη δημιουργούν τους Otherview, ένα pop-dance συγκρότημα που μεταπηδούσε με άνεση από τον αγγλικό στον ελληνικό στίχο μπερδεύοντας συχνά το κοινό για το αν πρόκειται για ελληνικό ή ξένο γκρουπ. Η τότε κοκκινομάλλα Κρυσταλλία κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις με την εμφάνιση και τη φωνή της, ενώ τα τραγούδια των Otherview (La Luna, Κάνε με, Runaway, Ι am the One) σκαρφαλώνουν με ευκολία στις πρώτες θέσεις των ελληνικών ραδιοφώνων. Και έτσι φτάνουμε στο πρόσφατο παρελθόν: η Κρυσταλλία αποχωρεί από τους Otherview με στόχο τη σόλο καριέρα και γίνεται γνωστή σε όλη την Ελλάδα μέσα από το τηλεοπτικό σόου του ANT1 Your Face Sounds Familiar. 

Πώς ήταν η εμπειρία σου στο YFSF, που υποδύθηκες τόσες διαφορετικές προσωπικότητες του τραγουδιού;
Θεωρώ ότι ήταν μια πολύτιμη εμπειρία από πολλές απόψεις. Νιώθω πως ήταν το κατάλληλο πράγμα στην κατάλληλη στιγμή, αφού συνέπεσε με την περίοδο που είχα πάρει σημαντικές αποφάσεις για την πορεία μου στο τραγούδι. Είχα μόλις φύγει από τους Otherview και ήθελα να αλλάξω ρεπερτόριο. Μέσα από αυτή την εμπειρία ένιωσα πιο σίγουρη για τις αποφάσεις μου, αφού είδα ότι τόσο ο κόσμος που παρακολουθούσε το σόου όσο και η κριτική επιτροπή με επιδοκίμαζαν όταν έκανα τραγουδιστές ή τραγουδίστριες εκτός pop- dance ρεπερτορίου.

Η αλήθεια είναι ότι οι πιο αδύναμες εμφανίσεις σου στο σόου ήταν όταν έκανες pop τραγουδίστριες.
Την πρώτη-πρώτη εμφάνιση μου στο σόου ως J. Lo δεν τη βάζω καν μέσα, γιατί ήταν σκέτη καταστροφή. Σκέψου ότι ήμουν η πρώτη εμφάνιση στην πρεμιέρα ενός σόου που δεν είχε ξαναπαιχτεί ποτέ στην ελληνική τηλεόραση. Βγαίνοντας παραπάτησα στα σκαλιά, δεν είχα ήχο ώστε να ακούω τη φωνή μου, και γενικά νόμιζα πως θα εκραγώ από το άγχος. Η αλήθεια είναι πως η pop μουσική απαιτεί τελείως άλλη τεχνική κάλυψη για να τραγουδήσεις live. Θέλει πολλά φωνητικά, κάποια εφέ, καθώς και πολλές πρόβες στην κίνηση και στον ήχο, κάτι που εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε, γιατί αφενός είναι πολλά τα άτομα που συμμετείχαν και αφετέρου, ήταν περιορισμένα τα χρονικά περιθώρια. Όταν όμως έκανα την Ελένη Βιτάλη, τη Χαρούλα Αλεξίου, τη Δήμητρα Γαλάνη ή ακόμα και τον Αντρέα Μποτσέλι ήμουν μόνο εγώ και η φωνή μου, οπότε μπορούσα να διαχειριστώ πολύ καλύτερα τις απαιτήσεις.

Επειδή το σόου δεν είχε ξαναγίνει και δεν είχαμε μια εικόνα πώς θα είναι η παραγωγή, όταν μου έγινε η πρόταση δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς θέλουν: καλούμαστε να κάνουμε μια καρικατούρα του καλλιτέχνη ή μια πιστή μίμηση; Όταν είδα τα επεισόδια των ξένων εκπομπών όμως και διαπίστωσα πόσο καλαίσθητο σόου είναι και με πόση συνέπεια γίνονται οι μιμήσεις, ηρέμησα και είπα ότι θα το κάνω. Η άλλη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν πως έπρεπε να αλλάζω τη φωνή μου και να την κάνω όσο πιο πιστή γίνεται στον τραγουδιστή που έπρεπε να μιμηθώ, πράγμα πολύ δύσκολο όταν ο διαρκής στόχος ενός τραγουδιστή είναι να μη μοιάζει η φωνή του με κανενός άλλου. Επίσης, έπρεπε να δουλεύω πάρα πολύ πάνω στην κίνηση και στην έκφραση του τραγουδιστή μου, γιατί αυτό είναι και το πιο σημαντικό στοιχείο για να πλησιάσεις όσο γίνεται την εικόνα του. 

Δεν ξέρω, πάντως για εμένα δεν ήταν καθόλου έτσι. Μου είχαν γίνει κι άλλες προτάσεις στο παρελθόν για παρόμοια σόου, αλλά δεν είχα συμμετάσχει τελικά για διάφορους λόγους. Το concept όμως του YFSF  για εμένα ήταν ιδανικό, ώστε να τεστάρω τον εαυτό μου αλλά και να δω τις αντιδράσεις του κόσμου όταν τραγουδούσα λαϊκά ή έντεχνα ελληνικά τραγούδια. Έτσι διαπίστωσα πως αυτό που θέλω να κάνω στη συνέχεια ως τραγουδίστρια δεν είναι μόνο στο μυαλό μου, αλλά το επικροτούν και οι άλλοι.    

Γιατί δεν ήμουν σίγουρη. Ξεκίνησα σε μια εποχή που είχε άνθηση η pop-dance μουσική, προέκυψαν και οι Otherview, και γενικά επειδή ακούω πολύ τους συνεργάτες μου, οδηγήθηκα στην pop-dance σκηνή. 

Όχι, μου άρεσε πάρα πολύ η όλη διαδρομή και πραγματικά χαίρομαι που το έχω κάνει. Χόρεψα, έκανα extreme εμφανίσεις, είπα ωραία τραγούδια, αλλά ύστερα από ένα σημείο άρχισα να νιώθω πως όλο αυτό άφηνε ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου απ΄έξω. Επίσης, δεν μου περνούσε από το μυαλό να φύγω από το γκρουπ, οπότε είχα αρχίσει να είμαι σε αδιέξοδο. 

Είναι όλα τα παραπάνω, συν το ότι είχαν αρχίσει να φθείρονται οι σχέσεις μας. Έτσι πήραμε από κοινού την απόφαση να αποχωρήσω, ώστε να έχουμε ένα "καλό διαζύγιο" και να μην τελειώσουμε τσακωμένοι μια τόσο ωραία διαδρομή που είχαμε κάνει μαζί.  

Ναι πολλές. Ήταν μάλλον η στιγμή να γίνουν, και σκάσανε όλες μαζί. Αλλάζω εταιρεία, θέλω να δοκιμαστώ σε άλλο ρεπερτόριο, δεν είμαι πλέον σε συγκρότημα... Ουφ τι άλλο; 

Ναι, είμαι πολύ καλά.