Γεννήθηκε σαν σήμερα. Η ιέρεια του φεμινισμού άλλαξε ριζικά τον τρόπο που οι κοινωνίες αντιλαμβάνονται το "Δεύτερο Φύλο".
Γαλλίδα συγγραφέας και φεμινίστρια.Το πολυδιαβασμένο βιβλίο της "Το δεύτερο φύλο" θεωρείται η βίβλος του φεμινισμού. Η Simone-Lucie-Ernestine-Marie Bertrand de Beauvoir γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Παρίσι, στους κόλπους μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας. Αφού έλαβε τη βασική μόρφωση σε ιδιωτικά σχολεία, σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόνη, όπου συνάντησε τον συμφοιτητή της Jean-Paul Sartre(1905-1980), με τον οποίο δημιούργησε μία ελεύθερη σχέση, που κράτησε σε όλη τους τη ζωή. Από το 1931 έως το 1943 δίδαξε φιλοσοφία στη μέση εκπαίδευση και τον Οκτώβριο του 1945 εξέδωσε μαζί με τον Sartre το μηνιαίο περιοδικό λογοτεχνικής και πολιτικής κριτικής "Temps Modernes" ("Μοντέρνοι Καιροί"), με τον τίτλο του δανεισμένο από την ομώνυμη ταινία του Charlie Chaplin.
Το 1949 εξέδωσε το φιλοσοφικό δοκίμιο "Το δεύτερο φύλο", που την έκανε διάσημη σε όλο τον κόσμο. Είναι μία εμπεριστατωμένη και φλογερή έκκληση για την κατάργηση εκείνου που αποκαλούσε μύθο του "αιώνιου θηλυκού". Τη δεκαετία του '60 το βιβλίο αυτό θεωρήθηκε ένα από τα κλασσικά έργα της φεμινιστικής λογοτεχνίας και βρισκόταν για πολλά χρόνια στη λίστα του Βατικανού με τα απαγορευμένα βιβλία (Index Librorum Prohibitorum). Η De Beauvoir υποστηρίζει ότι τα βασικά δικαιώματα του ατόμου πρέπει να στηρίζονται στην ισότητα δικαιωμάτων του άνδρα και της γυναίκας. Αυτά θεμελιώνονται στην κοινή δομή της ύπαρξής τους, ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητά τους.
Ένα μεγάλο μέρος του συγγραφικού της έργου είναι αφιερωμένο σε αυτοβιογραφικά κείμενα, που εκτός από το προσωπικό ενδιαφέρον, αποτελούν ένα πορτρέτο της πνευματικής ζωής της Γαλλίας, από τη δεκαετία του '30 έως τη δεκαετία του '70 ("Αναμνήσεις ενός καθωσπρέπει κοριτσιού", Η δύναμη της ζωής", "Η δύναμη των πραγμάτων").
Η ζωή της έγινε σύμβολο επιτυχίας για γενιές γυναικών οι οποίες δεν αρκούνταν πια στο να "ονειρεύονται τα όνειρα των ανδρών". Ήταν µία συγγραφέας της οποίας το έργο αποδεδειγμένα άλλαξε πολλές ζωές. Και ήταν, αναμφίβολα, "η φεμινιστική φωνή του εικοστού αιώνα".
Πριν την Simone de Beauvoir (1908-1986) η ιστορία του φεμινισμού χαρακτηριζόταν από παλινωδίες και αντιφάσεις, με βασικό πάντα αίτημα τον απαιτούμενο σεβασμό στα δικαιώματα, στις ανάγκες και στις ικανότητες των γυναικών. Μάλιστα, σε μία προσπάθεια εντοπισμού των καταβολών της πρώιμης -έστω- φεμινιστικής σκέψης και πρακτικής δεν μπορεί κανείς να μην μνημονεύσει τη Σαπφώ ή την αριστοφανική Λυσιστράτη -στα χρόνια της αρχαιότητας- και ακόμη τη Γαλλίδα συγγραφέα Christine de Pisan – στα χρόνια του Μεσαίωνα.
Αλλά το γυναικείο κίνημα θα αποκτούσε μια πιο σαφή φυσιογνωμία αρκετά χρόνια μετά, πάνω όμως σε μια ξεκάθαρη θέση: απ’ τη μία, απορρίπτει την παραδοσιακή άποψη ότι ο ορθολογικός τρόπος σκέψης αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του άντρα, με το συναίσθημα να είναι χαρακτηριστικό της γυναίκας -θέση που παγίωσε την υποβάθμιση των γυναικών- και απ’ την άλλη, διεκδικεί την ισότιμη συμμετοχή της γυναίκας στην πολιτική, την οικονομική και γενικότερα στην κοινωνική ζωή.
Μπορεί το όνομά της να συνδέθηκε με εκείνο του συντρόφου της Jean-Paul Sartre, αλλά η Beauvoir υπήρξε μία αυτόφωτη και μαχητική προσωπικότητα, με εντυπωσιακές επιδόσεις στο μυθιστόρημα και το δοκίμιο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το σημαντικότερο επίτευγμά της είναι το "Δεύτερο Φύλο" (1949) – το βιβλίο που έμελλε να θεμελιώσει θεωρητικά το φεμινιστικό κίνημα και να γνωρίσει ευρύτατη απήχηση.
Δείτε περισσότερα στο womantoc.gr
