Η αγαπημένη ηθοποιός ξεδιπλώνει τις πιο κρυφές πτυχές του εαυτού της, αυτές που δίνουν πνοή στις ηρωίδες τις οποίες υποδύεται αλλά και στην ίδια.
Είναι μια γοητευτική γυναίκα που προσδίδει το χάρισμά της σε όποιον ρόλο υποδύεται. Στη διαδρομή της τέχνης της συναντά κάθε φορά καινούριες ηρωίδες, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους, και με την υποκριτική της δεινότητα τις κάνει αξιομνημόνευτες, σχεδόν ζωντανές στη μνήμη μας. Από την Ερατώ στην Πόρνη από πάνω του Αντώνη Τσιπιανίτη και την Αμέλια στο Χελιδόνι του Guillem Clua (και οι δύο παραστάσεις στο θέατρο Μουσούρη) ως την ηγουμένη Φιλαρέτη στο τηλεοπτικό Μαύρο Ρόδο και τη Μυρσίνη στις Άγριες μέλισσες, που έγραψαν ιστορία, η Κατερίνα Διδασκάλου διασχίζει τη ζωή με πυξίδα τις πιο βαθιές αλήθειες. Με αυτές απάντησε και στις ερωτήσεις μας.
Είχα σκοπό να κάνω αυτή την ερώτηση στο τέλος, αλλά θα ξεκινήσω από αυτή: Μια γυναίκα γεννιέται γοητευτική ή γίνεται;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ: Η γιαγιά μου έλεγε: "Ο άνθρωπος γεννιέται". Όσο για το "γοητευτική" που λες, σ’ ευχαριστώ, αλλά αυτό μόνο οι άλλοι μπορούν να το πουν για σένα. Εγώ νιώθω απλώς ο εαυτός μου και προσπαθώ να τα έχω καλά μαζί του. Προσπαθώ να κάνω καλά αυτό που ξέρω και αυτό που τάχθηκα να κάνω, με τον καλύτερο τρόπο και τιμώντας την αποστολή που μου δόθηκε. Πιστεύω ότι οι ηθοποιοί φέρουν μεγάλη ευθύνη, αφού ως έναν βαθμό καθορίζουν και την αισθητική μιας χώρας. Το θέατρο, όπως και η τηλεόραση, είναι μια ζώσα διδασκαλία και θέλει μεγάλη προσοχή τι θα δείξεις στα νέα παιδιά, που είναι οι αυριανοί ακαδημαϊκοί μας πολίτες.
Αν μια γυναίκα δε γεννηθεί γοητευτική, πώς μπορεί να γίνει;
Θα προτιμούσα να αναρωτηθούμε τι δίνει γοητεία σε έναν άνθρωπο και να μην το περιορίσουμε στη γυναίκα. Αυτό, λοιπόν, που δίνει γοητεία σε έναν άνθρωπο είναι το να νιώθει καλά με αυτό που είναι, να επικοινωνεί εσωτερικά με τον εαυτό του και, βέβαια, να τον αγαπάει. Αγαπώντας αρχικά τον εαυτό μας, μπορούμε μετά να αγαπήσουμε και τους γύρω μας.
Πώς θα χαρακτήριζες αυτό που ζεις τώρα; Νιώθεις σκληρά εργαζόμενη ή ευτυχής εργαζόμενη;
Και τα δύο. Αλλά θα μπορούσα να προσθέσω και ένα τρίτο: ευγνώμων. Είμαι ευγνώμων κατ’ αρχάς γι’ αυτά που έχω – και πάντα καταθέτω την ευγνωμοσύνη μου θεωρώντας ότι αυτό φέρνει μια αρμονία εφ’ όλης της ύλης.
Όταν βρίσκεσαι εκτός σκηνής, με τι ασχολείσαι;
Με τρία παιδιά και τρία εγγόνια, έχω πολλά να κάνω όταν δεν είμαι στη σκηνή ή στο πλατό. Και μπορεί τώρα που τα παιδιά μεγάλωσαν να φεύγω από το σπίτι χωρίς τύψεις, αλλά οι έγνοιες τους δεν τελειώνουν. Έχουν πάντα τη φροντίδα και τη σκέψη μου, μαζί με όσα άλλα με απασχολούν, όπως η προετοιμασία για την καινούρια σεζόν, οι πρόβες, οι παραστάσεις, τα γυρίσματα.
Και πώς δραπετεύεις από όλα αυτά;
Μου αρέσει να φεύγω, να βγαίνω, να περπατάω, να πηγαίνω στη θάλασσα χειμώνα-καλοκαίρι. Αυτή την εποχή, επειδή το μοναστήρι που έχει χτιστεί ως σκηνικό για το Μαύρο Ρόδο είναι στον Μαραθώνα, όταν έχω κάποιο μεγάλο κενό και η μέρα είναι ηλιόλουστη, πηγαίνω στον Σχοινιά για ένα μπάνιο. Είναι από τα τυχερά μου αυτό, να είμαι μια μοναχή στην παραλία!
Γεννήθηκες στο κέντρο της Αθήνας, αλλά αγαπάς τη θάλασσα...
Ο πατέρας μου μας πήγαινε συχνά στη θάλασσα. Ήταν αυτό που λέμε "θαλασσινός τύπος" και θυμάμαι πολλά μπάνια κάθε καλοκαίρι.
Αλήθεια, πώς έγινες ηθοποιός; Ποια ήταν εκείνη η καθοριστική στιγμή για την απόφασή σου;
Συνέβη στην Καλαμάτα, πήγαινα στη Β' Γυμνασίου, όταν πήρα μέρος σε μια παράσταση του Γαλλικού Ινστιτούτου με τη Φαλακρή τραγουδίστρια του Ιονέσκο. Με φώναξαν οι μεγαλύτεροι μαθητές να κάνω τη Μαίρη, την καμαριέρα. Εκεί με ρώτησε κάποιος αλλά και σαν να μου το υπέδειξε: "Κατερίνα, ετοιμάζεσαι για το Εθνικό;". Τότε νομίζω ότι συνειδητοποίησα ότι αυτή θέλω να είναι η ζωή μου: να ζήσω και να πεθάνω ως θεατρίνα. Και, βέβαια, νωρίτερα, στο σχολείο, μου έδιναν πάντα να πω τα μεγαλύτερα και τα δυσκολότερα ποιήματα, ήταν σαφές ότι θα τα έλεγα εγώ. Μάθαινα και τότε, όπως και τώρα, εύκολα τα λόγια απέξω – αυτό είναι μια ευλογία για το επάγγελμά μας.
Δε σε τρόμαξε ή δε σε κούρασε ποτέ αυτό το είδος ζωής;
Όχι, ποτέ, καθόλου. Το έκανα πολύ συνειδητά και μάλιστα το κυνήγησα με όλες μου τις δυνάμεις. Μπήκα στο Εθνικό παράλληλα με τη Φιλοσοφική αλλά και μετά το πάλεψα πάρα πολύ. Κατάφερα να πάρω υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση για τη Νέα Υόρκη, που ήταν μια άλλη αποκάλυψη στη ζωή μου. Ποτέ δεν ήθελα να βαλτώσω και πάντα επιδίωκα την πρόοδο της υποκριτικής μου. Χαίρομαι που μπόρεσα να το βιώσω αυτό παράλληλα με το θαύμα του να κάνεις παιδιά. Τα παιδιά μου με έσωσαν σε μεγάλο βαθμό από πολλά πράγματα και με έκαναν καλύτερο άνθρωπο – και καλύτερη ηθοποιό.
Διάβασε κι εδώ: Ο αλάνθαστος τρόπος για να ντυθείς κομψά σε βραδινή έξοδο σύμφωνα με την Κατερίνα Διδασκάλου
Διαβάζοντας τις συνεντεύξεις σου, συμπέρανα ότι σε περιβάλλει ένα αίσθημα θρησκευτικότητας.
Αναφέρομαι σε μια ανώτερη δύναμη που μας διέπει, που διέπει τα πάντα, και εμάς και το σύμπαν. Αυτό δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Επίσης, θεωρώ ότι, επικαλούμενοι αυτή την ανώτερη δύναμη, στην ουσία επιστρέφουμε σ’ εμάς και ανακαλύπτουμε τη δύναμη που εμείς οι ίδιοι έχουμε μέσα μας. Νιώθω ότι οι λέξεις της προσευχής έχουν θετική ενέργεια. Η δύναμη της πίστης είναι, επίσης, μεγάλη υπόθεση. Και, τέλος, οι λέξεις και οι σκέψεις μας συνθέτουν το παρόν, που είναι και ο πιο μακρύς χρόνος.
Παρ’ όλα αυτά, η ερμηνεία σου στο Μαύρο ρόδο στο Mega είναι μάλλον αναπάντεχη! Πώς βίωσες αυτή την εμπειρία;
Θα αναφερθώ στην ευκαιρία που είχα να γνωρίσω αυτές τις υπέροχες μοναχές στο μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης. Έμεινα εκεί μόλις μία εβδομάδα, αλλά για εμάς τους κοσμικούς ο χρόνος μετράει διαφορετικά. Πέρασα πάρα πολύ ωραία μαζί τους, συζητήσαμε, φιλοσοφήσαμε. Ήταν και καλοκαίρι, μια εποχή όπου η Κρήτη είναι υπέροχη. Τις ευγνωμονώ που μου άνοιξαν την πόρτα του μοναστηριού τους, την καρδιά τους, τη σκέψη τους, την καλή τους διάθεση. Έχω κρατήσει επαφή μαζί τους.
Το έργο του Αντώνη Τσιπιανίτη Η πόρνη από πάνω έχει εξελιχθεί σε μια μεγάλη επιτυχία. Αλήθεια, έχεις σκεφτεί τι κάνει επιτυχημένη μια παράσταση;
Κάνεις μας δεν μπορεί να απαντήσει σ’ αυτή την ερώτηση – αν το ξέραμε, θα κάναμε μόνο επιτυχίες! Θα έλεγα όμως ότι είναι ο κόσμος, το κοινό, και τον ευγνωμονώ από την καρδιά μου επειδή αγκάλιασε αυτή την παράσταση με αγάπη και μάλιστα πολύ πριν από την επιτυχία που είχαν οι Άγριες μέλισσες. Οι καλλιτέχνες κάνουν αυτό που μπορούν, ο κόσμος είναι ο μόνος υπεύθυνος για την επιτυχία.
Οι Άγριες μέλισσες έγραψαν τη δική τους ιστορία. Τώρα, εκ των υστέρων, πώς την αντιλαμβάνεσαι;
Θα έλεγα ότι οι Άγριες μέλισσες σημάδεψαν την τηλεόραση και έφεραν στην επιφάνεια καλλιτέχνες που ήταν λιγότερο γνωστοί και άξιζε να τους μάθει ο κόσμος. Και, βέβαια, έδωσαν θάρρος στους παραγωγούς να κάνουν ωραίες δουλειές. Οι Μέλισσες απέδειξαν ότι μια ακριβή δουλειά βγάζει τα λεφτά της.
Σε βλέπουμε και στο Χελιδόνι του Guillem Clua.
Είναι επίτευγμα ότι αυτό το έργο παίζεται στο θέατρο Μουσούρη, μια πράξη γενναιότητας εκ μέρους του παραγωγού, επειδή δεν είναι εμπορικό, αλλά ακτιβισμού και μάλιστα στην πράξη. Στην αρχή πήγαινε ομαλά, αλλά τις τελευταίες εβδομάδες πήρε πάνω του και αυτό δείχνει ότι λειτουργεί από στόμα σε στόμα, που είναι και η πιο καλή διαφήμιση για μια παράσταση, απλώς αργεί λιγάκι.
Το βιογραφικό σου είναι γεμάτο έργα, ρόλους, δράσεις. Τι άλλο να περιμένουμε από σένα;
Έχω ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μου. Ας πούμε, έχω κάνει ένα απόσπασμα από τη Μήδεια, αλλά θα ήθελα να ολοκληρώσω την ερμηνεία της, ναι, αυτό θα το ήθελα. Αλλά χαίρομαι που έρχονται στη ζωή μου συνεχώς νέες ηρωίδες, όπως η Ερατώ του Τσιπιανίτη στο Η πόρνη από πάνω. Είναι μια σύγχρονη ηρωίδα που με μαγεύει, να τη βλέπω και να την ερμηνεύω εδώ και 12 χρόνια, να τη βλέπουν και νέοι άνθρωποι – αυτό μόνο ως ευτυχία μπορώ να το χαρακτηρίσω. Έχει, βέβαια, μια τραγική επικαιρότητα, αλλά το θέατρο ήταν πάντα έτσι, τραγικά επίκαιρο, που όμως μας καθαρίζει. Η Μυρσίνη είναι μια σημαντική ηρωίδα, όπως και η Φιλαρέτη, και είναι μια ευτυχία για έναν ηθοποιό να τις συναντάει στην τέχνη του.
Δες κι εδώ: Η Κατερίνα Διδασκάλου με το κολακευτικό μακιγιάζ που "αφαιρεί" χρόνια από το πρόσωπο
