Ο ηθοποιός που φέτος θα δούμε σε δύο πολυαναμενόμενες σειρές (Το Nαυάγιο και Milky Way) σε μια αποκλειστική συνέντευξη στη Madame Figaro.
Στον Μιχαήλ Ταμπακάκη αρέσουν πολύ τα ταξίδια και προσπαθεί όταν έχει ελεύθερο χρόνο να φεύγει. Έτσι, δεδομένου ότι η νέα σεζόν θα τον βρει να δουλεύει παράλληλα σε κινηματογράφο, τηλεόραση και θέατρο, επέλεξε το φετινό καλοκαίρι να οργώσει τα ελληνικά νησιά. Σε ένα από αυτά γιόρτασε και τα 28α γενέθλιά του. Είναι αλήθεια ότι η επιτυχία τού έδωσε "ραντεβού" πολύ νωρίς στην καριέρα του.
Όμως, όπως σημειώνει ο ίδιος, η επιτυχία, πέρα από τον παράγοντα τύχη, είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων, με κυριότερο το γεγονός ότι δεν εφησυχάζει ποτέ. Κάπως έτσι, λίγο μετά την ολοκλήρωση του Μαύρου Ρόδου, θα τον δούμε από τη νέα σεζόν σε μια εξίσου απαιτητική σειρά του Mega, το Ναυάγιο, σε έναν ρόλο που, όπως λέει, δε μοιάζει με κανέναν άλλο από αυτούς που έχει υποδυθεί μέχρι σήμερα.
Τι σε γοήτευσε στον συγκεκριμένο ρόλο;
Ο Άγγελος, τον οποίο υποδύομαι, είναι ένας αστυνομικός που μεταφέρει δύο κρατούμενους από τα Χανιά στην Αθήνα. Όταν γίνεται το ναυάγιο, ο ένας κρατούμενος, πριν πεθάνει, του σώζει τη ζωή και από εκεί και πέρα ξεκινάει μια ιστορία. Αυτό που μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη σειρά είναι ότι η πλοκή εξελίσσεται με συναρπαστικό τρόπο και μετά το ναυάγιο. Ξετυλίγεται ένα δικαστικό δράμα μεταξύ της ναυτιλιακής εταιρείας και των θυμάτων και μετά παίρνει μια τροπή που θα τη χαρακτήριζα θρίλερ. Επιπλέον, έχει πάρα πολύ ωραίους χαρακτήρες. Συνήθως βλέπουμε να υπάρχουν δυο τρεις κεντρικοί χαρακτήρες, όμως εδώ ακόμα και ο πιο μικρός ρόλος είναι δομημένος από την αρχή μέχρι το τέλος και, τελικά, όλοι, χωρίς να σχετίζονται άμεσα, με έναν τρόπο συνδέονται μεταξύ τους. Όταν διαβάζω το σενάριο των επεισοδίων, σκέφτομαι ότι θα πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον για κάποιον που το βλέπει. Κι εγώ θα το παρακολουθούσα, παρόλο που δε βλέπω σειρές (γέλια).
Αποφεύγεις να βλέπεις τις σειρές στις οποίες παίζεις ή γενικά δε βλέπεις τηλεόραση;
Βλέπω κάποιες σκηνές για να ξέρω τι κάνω και τι θέλω να διορθώσω, αλλά δε θα κάτσω να δω ολόκληρη σειρά.
Την ανταπόκριση του κόσμου την περίμενες;
Όχι, γιατί μέσα στην τρέλα της δουλειάς δεν είχα προλάβει να αφουγκραστώ τι συμβαίνει. Είναι πολύ ευχάριστο να σε σταματάνε στον δρόμο, να σε χαιρετάνε, να θέλουν να βγάλουν φωτογραφία μαζί σου ή να στέλνουν μηνύματα, αν και πέρα από τη δουλειά δεν έχω κάνει κάτι γι’ αυτή την ανταπόκριση. Δεν ξέρω με τι έχει να κάνει ακριβώς. Με το ότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι κάποιος είναι καλός ηθοποιός ή με το ότι του είναι κάπως συμπαθής; Δεν ξέρω... Πάντως, η αγάπη του κόσμου, που στο θέατρο δεν τη βιώνεις με αυτό τον τρόπο και σε αυτό το μέγεθος, είναι πολύ ωραίο πράγμα.
Δημιουργεί όμως και υπερβολική οικειότητα. Σε έχει φέρει ποτέ αυτό σε δύσκολη θέση;
Γενικά, δε θυμάμαι να έχει συμβεί κάτι ακραίο. Έχει τύχει όμως να νιώσω άβολα. Για παράδειγμα, το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος επέστρεφα με το καράβι, γινόταν πανικός, δεν μπορούσαμε να βρούμε θέση να καθίσουμε και ένας κύριος με κυνηγούσε για να βγάλουμε φωτογραφία. Εγώ ήμουν σε απελπιστική κατάσταση, έσταζα από τον ιδρώτα και το τελευταίο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να φωτογραφηθώ. Νομίζω, είναι η πρώτη φορά που είπα σε άνθρωπο ότι δεν μπορώ να βγάλω φωτογραφία. Δεν ξέρεις σε τι κατάσταση θα σε πετύχει ο άλλος και δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες. Προφανώς ο κόσμος δεν το γνωρίζει και δε φταίει, αλλά εσύ από τη μεριά σου χρειάζεται να βάλεις κάπως τα όριά σου.
Τα ακραία τα ακούμε συνήθως στο Χόλιγουντ. Αλήθεια, θα σε ενδιέφερε να δουλέψεις στο εξωτερικό;
Φυσικά, και θα το ήθελα πολύ. Εκεί γίνονται τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Είναι άλλοι οι χρόνοι, τα budgets. Πάντως, τα τελευταία χρόνια αρχίζει να ανεβαίνει και στην Ελλάδα το κομμάτι της παραγωγής, των επενδύσεων, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο, και οι συνθήκες βελτιώνονται. Ελπίζω κάποια στιγμή να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο που να μη χρειάζεται να ευχόμαστε να πάμε στο εξωτερικό για να δουλέψουμε υπό ιδανικές συνθήκες.
Τι είναι πιο σημαντικό για σένα: οι οικονομικές απολαβές από μια δουλειά ή το κοινό στο οποίο απευθύνεται;
Προφανώς και η δουλειά μου έχει να κάνει με το κοινό, αλλά σε δεύτερο χρόνο. Εκείνο που με αφορά άμεσα είναι το κομμάτι της παραγωγής, το αν έχω να βγάλω σε μία μέρα τρεις ή δεκατέσσερις σκηνές. Αυτό αλλάζει τελείως την ποιότητα της δουλειάς.
Έχω την αίσθηση ότι σε ενδιαφέρει περισσότερο ο κινηματογράφος...
Μου αρέσει πολύ και να βλέπω ταινίες και να δουλεύω στο σινεμά. Είναι τελείως διαφορετική διαδικασία. Είχα αρκετό καιρό να κάνω ταινία. Τώρα έχω έναν ρόλο στη νέα ταινία μεγάλου μήκους του Βασίλη Κεκάτου. Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα το θέατρο, το σινεμά και η τηλεόραση. Είναι σαν τρία διαφορετικά αθλήματα.
Όταν μπήκες σε αυτή τη δουλειά, τι είχες φανταστεί ότι θα κάνεις;
Όταν ξεκίνησα, σκεφτόμουν μόνο το θέατρο. Αυτό έμαθα και στη σχολή, να εκφράζομαι κυρίως μέσα από το θέατρο. Στην πραγματικότητα, τον κινηματογράφο δεν τον σπουδάζεις, ούτε στη Σχολή του Εθνικού ούτε σε καμία άλλη – ένα τρίωρο την εβδομάδα είχαμε. Θα πρέπει είτε να κάνεις κάποια σεμινάρια είτε, αν είσαι τυχερός, να αρχίσεις να δουλεύεις και να μαθαίνεις μέσα από τη δουλειά. Όταν ξεκίνησα να κάνω σινεμά, ανακάλυψα ότι μου αρέσει πολύ και αυτό το κομμάτι. Οπότε, τώρα είμαι διχασμένος, δεν ξέρω τι μου αρέσει περισσότερο από τα δύο! (γέλια)
Πιστεύεις ότι η επιτυχία έρχεται μέσα από την πολλή δουλειά ή παίζει ρόλο και η τύχη;
Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Σίγουρα δε βγάζω έξω τον παράγοντα τύχη, αλλά δεν το αποδίδω εξ ολοκλήρου σε αυτόν. Δουλεύω πάρα πολύ, δεν επαναπαύομαι ποτέ και πάντα θέλω να κυνηγάω. Η δουλειά μου είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, πολλές φορές είναι και προτεραιότητά μου. Μπορεί να αφήσω πίσω την προσωπική μου ζωή για χάρη της δουλειάς και δεν το θεωρώ θυσία. Είναι επειδή πραγματικά με γεμίζει, πέρα από το ότι μου εξασφαλίζει τα προς το ζην. Βέβαια, δεν πρέπει να παραβλέπω ότι βρέθηκαν στον δρόμο μου άνθρωποι που με έχουν βοηθήσει πολύ.
Η οικογένειά σου ήταν υποστηρικτική στην επιλογή αυτής της καριέρας;
Εντάξει, όταν τους το ανακοίνωσα, δεν έκαναν και πάρτι. Όμως, από τη στιγμή που κατάλαβαν ότι είναι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου ήταν πολύ υποστηρικτικοί. Κι όταν πέρασα στο Εθνικό, πίστεψαν ακόμη περισσότερο σ’ εμένα. Γενικά, οι δικοί μου άνθρωποι είναι πάντα δίπλα μου.
Έρχονται να σε δουν στο θέατρο;
Πάντα. Βλέπουν κάθε παράσταση δύο και τρεις φορές. Μάλιστα, είναι πάρα πολύ καλό κοινό γιατί μου κάνουν εύστοχη κριτική, δε μου χαϊδεύουν τα αφτιά. Οπότε, τους θέλω, γιατί είναι αυστηροί.
Τη νέα σεζόν πού θα σε δούμε θεατρικά;
Το πρώτο μισό της σεζόν θα είμαι στον Ξένο του Καμί σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Χατζάκη. Από τον Ιανουάριο θα παίζω στην παράσταση Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, που θα ανέβει στο Θέατρο Ιλίσια.
Φωτο: Γιώργος Καπλανίδης
