Η Μελίνα Κόντη περιγράφει στη Madame Figaro τη διαδρομή της από τον χορό μέχρι την υποκριτική που την έφερε να πρωταγωνιστεί στη σειρά του Mega.
Η διαδρομή και όχι ο προορισμός είναι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τη Μελίνα Κόντη. Η δική της προσωπική και επαγγελματική διαδρομή έχει μέχρι τώρα πολλούς σημαντικούς σταθμούς στους οποίους φτάνει μεθοδικά και με πολλή δουλειά. Από "το κορίτσι του Σάκη Ρουβά" και μία από τις πιο επιτυχημένες χορεύτριες της γενιάς της, σήμερα υποδύεται τη Δήμητρα στην επιτυχημένη σειρά του Mega Η Γη της Ελιάς. Μιλώντας στη Madame Figaro κάνει μια αναδρομή από τα σχολικά χρόνια όταν ερωτεύτηκε τον χορό μέχρι τη μέρα που αποφάσισε να γίνει ηθοποιός και είδε τα σχέδιά της να παίρνουν σάρκα και οστά.
Ήσουν αποφασισμένη από πολύ μικρή ηλικία να ασχοληθείς με τον χορό αλλά παρόλα αυτά συνέχισες και τις σπουδές σου στη δημοσιογραφία. Το έκανες για να ευχαριστήσεις τους γονείς σου;
Οι γονείς μου δεν με πίεσαν ποτέ για τίποτα. Απλά όταν ήμουν ακόμα στο σχολείο μου είπαν ότι θεωρούν πολύ σπουδαία εμπειρία το Πανεπιστήμιο και ότι καλό θα ήταν να έχω μια εναλλακτική σε περίπτωση που δεν πάει καλά ο χορός. Ήμουν καλή μαθήτρια και ήθελα έτσι κι αλλιώς να δώσω Πανελλήνιες για να μπω στο πανεπιστήμιο αλλά από την αρχή ήταν αυτό, μια εναλλακτική.
Και γιατί επέλεξες τη δημοσιογραφία;
Ήταν η πρώτη μου επιλογή γιατί είναι μια σχολή που είναι λίγο πιο γενική. Κάνεις Ιστορία, Λογοτεχνία, Τέχνη, Γλωσσολογία. Ήταν ένα πτυχίο που τα είχε όλα -ήθελα να μπω στη διαδικασία, να έρθω σε επαφή με όλα αυτά τα θέματα. Και, εννοείται, δεν θα το άφηνα στη μέση επειδή άρχισα να δουλεύω ως χορεύτρια. Γενικά μου αρέσει να ολοκληρώνω τα πράγματα.
Δεν πέρασε από το μυαλό σου να δουλέψεις και ως δημοσιογράφος;
Όταν πήρα το πτυχίο ήμουν ήδη επαγγελματίας χορεύτρια. Δεν το σκέφτηκα καν.
Ο χορός είναι μια ενασχόληση που θέλει πειθαρχία. Σου στέρησε πράγματα από την παιδική σου ηλικία;
Από την παιδική μου ηλικία όχι. Έκανα πολλές ώρες μαθήματα χορού -από το Γυμνάσιο και μετά ήμουν στη σχολή κάθε απόγευμα Δευτέρα με Σάββατο- αλλά ένιωθα ότι υπήρχε ισορροπία. Θα έλεγα ότι μου στέρησε πράγματα στη συνέχεια. Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο και δούλευα και είχα παραστάσεις και χόρευα με τον Σάκη και έκανα όλα αυτά που έκανα. Εκεί στερήθηκα πράγματα γιατί ήμουν όλη μέρα κάπου και έκανα κάτι. Κοιτώντας όμως πίσω, μπορώ να σου πω ότι δεν μετανιώνω για κάτι. Είμαι πολύ χαρούμενη με όσα έκανα, ήταν όλα επιλογές μου.
Ο χορός προέκυψε από κάποιο οικογενειακό υπόβαθρο;
Δεν είχαν σχέση οι δικοί μου με τον χορό, αν αυτό εννοείς. Αρχικά, με πήγε η μαμά μου να κάνω μπαλέτο όταν ήμουν τεσσάρων ετών. Σταμάτησα στα επτά γιατί δεν μου άρεσε. Η μαμά μου, ακόμα και επτά που ήμουν, με άκουσε όταν είπα ότι θέλω να σταματήσω. Το μόνο που ήθελε ήταν να ολοκληρώνουμε τα πράγματα. Δεν ήθελε να αφήσω κάτι στη μέση της χρονιάς. Ήθελε να το ολοκληρώσω και εφόσον ήμουν βέβαιη ότι δεν το ήθελα, θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.
Πότε ξεκίνησες πάλι τον χορό;
Όταν ήμουν στην Ε' Δημοτικού, τότε έκανα hip hop και λάτιν. Μετά, συνειδητά, αποφάσισα ότι ήθελα να κάνω ξανά μπαλέτο. Στη συνέχεια έκανα όλα τα είδη χορού και άρχισα να το ερωτεύομαι και να νιώθω ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου.
Είναι δύσκολο για έναν νέο να είναι χορευτής στην Ελλάδα;
Δεν είναι εύκολο αλλά αν πραγματικά αγαπάς αυτή τη δουλειά, βρίσκεις τρόπους να ασχοληθείς. Όσοι είναι χορευτές αλλά εντέλει βρίσκουν τον χώρο τους στη διδασκαλία, μπορεί να νιώθουν απόλυτη επιτυχία. Δεν είναι για όλους η σκηνή.
Εσύ τι ονειρευόσουν για τη δική σου εξέλιξη;
Εγώ δεν ήθελα ούτε να διδάξω ούτε να χορογραφήσω. Κι έγινα ηθοποιός. (Γελάει.) Η αλήθεια είναι πως ήταν και αυτός ένας από τους λόγους που έγινα ηθοποιός. Είχα αρχίσει να σκέφτομαι τι θα κάνω μετά.
Και πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Το 2015 έκανα θέατρο για πρώτη φορά -ήμουν στην παράσταση Nine του Γιάννη Κακλέα. Τότε συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο δεν βαριόμουν αλλά ανυπομονούσα να ξαναπάω στο θέατρο. Στη συνέχεια άρχισα να νιώθω ότι θα ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο, όχι απλά σαν μια εναλλακτική για όταν δεν θα μπορώ να χορεύω πια. Υπήρξαν και κάποιοι συνεργάτες ηθοποιοί που με παρακίνησαν να δώσω εισαγωγικές. Το 2019 έδωσα εισαγωγικές και μπήκα στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν από όπου και αποφοίτησα πρόπερσι.
Ήταν προαπαιτούμενο για σένα να σπουδάσεις υποκριτική για να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτό το χώρο;
Γενικά, είμαι της άποψης ότι πρέπει να σπουδάζουμε αυτό με το οποίο καλούμαστε να ασχοληθούμε. Όχι για να έχουμε το "χαρτί", αλλά επειδή θεωρώ ότι πρέπει να έχει προηγηθεί μια χρονική περίοδος όπου κάνεις σπουδή πάνω σε αυτό: να διαβάσεις αυτά που πρέπει, να κάνεις την πρακτική που χρειάζεται για να είσαι σε θέση να παίξεις. Αν υπάρχει αυτό το υπόβαθρο, εμένα δεν με νοιάζει αν έχει ο άλλος πτυχίο δραματικής ή όχι. Εγώ για να το κάνω αυτό έπρεπε να σπουδάσω. Ήθελα να αφοσιωθώ τρία χρόνια σε αυτό για να νιώθω μετά ότι έχω τα εφόδια και τα εργαλεία που χρειάζομαι ώστε να αντεπεξέλθω και να το κάνω σωστά, για τα δικά μου δεδομένα.
Ήταν και ένας τρόπος για να θωρακιστείς από το φόβο του τι θα πουν οι άλλοι; Φοβήθηκες τα σχόλια του στυλ: "το κορίτσι του Σάκη" έγινε ηθοποιός;
Υπήρχε στο μυαλό μου, αλλά δεν ήταν κινητήριος δύναμη. Υπήρχε σαν σκέψη ότι μπορεί να συμβεί. Για αυτό ένιωθα ότι η συγκεκριμένη συγκυρία με τη Γη της Ελιάς και ο τρόπος που μπήκα στη σειρά ήταν πολύ ευτυχής ακριβώς γιατί συστήθηκα στο κοινό και με τις δύο μου ιδιότητες. Χάρηκα που μπόρεσε να συνδυαστεί η παρουσία μου στην υποκριτική με την ιδιότητά μου ως χορεύτρια. Δεν άκουσα ποτέ κάτι κακό αλλά το σκεφτόμουν ότι μπορεί να πουν "η χορεύτρια του Σάκη έγινε ηθοποιός". Σίγουρα το να έχω το πτυχίο της δραματικής του Θεάτρου Τέχνης είναι 100% θωράκιση απέναντι σε αυτό, αλλά δεν χρειάστηκε και να το αντιμετωπίσω μέχρι στιγμής.
Φαντάζομαι ότι και στον χορό θα είχες να διαχειριστεί ανταγωνιστικό περιβάλλον και σχόλια.
Ήμουν σε μία ομάδα όλα αυτά τα χρόνια, της Chali Jennings- γιατί λένε ότι η ομάδα καθορίζεται από τον ηγέτη της- που δεν ήμασταν έτσι. Ήμουν σε ένα πολύ αγαπημένο, ομαδικό και αλληλέγγυο περιβάλλον. Όχι ότι τώρα βρίσκομαι σε ένα αντίθετο περιβάλλον, αλλά πολλές φορές σκεφτόμουν, τότε, ότι είναι υπέροχο να δουλεύεις με τους φίλους σου. Δεν είναι κάτι σύνηθες. Είναι όμως κάτι που προσπαθώ. Όχι απαραίτητα να είμαι φίλη με τους συνεργάτες μου αλλά να υπάρχει αυτή η ομαδικότητα.
Έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου για τις αρνητικές κριτικές;
Είμαι σε θέση να τα αντιμετωπίσω όλα. Δεν ξέρω να σου πω πώς κατέληξα να είμαι έτσι. Έχει συμβεί να είμαι σε κακή ψυχολογική κατάσταση αλλά πήγα στο γύρισμα και έκανα τη δουλειά μου χωρίς κανένα πρόβλημα και συνειδητοποίησα πόσο σκληρή μπορώ να είμαι όταν υπάρχει ανάγκη για να κάνω τη δουλειά μου. Προφανώς και θα κλάψω και θα κουραστώ και όλα, άνθρωπος είμαι. Αλλά νιώθω ότι είμαι σε θέση να το αντιμετωπίσω και αυτό έχει να κάνει και με όλο αυτό που συζητάμε. Το πώς έχω δομήσει τη ζωή μου και τον τρόπο που προσεγγίζω τα πράγματα που μου δίνει τα εφόδια για να μπορώ να το κάνω.
Το κεφάλαιο χορός έχει ολοκληρωθεί για σένα;
Με τον τρόπο που ήταν, πιστεύω ότι μάλλον έχει ολοκληρωθεί. Κι αυτό έγινε πολύ ομαλά γιατί ήμουν πολύ πλήρης από τα πράγματα που έχω κάνει. Να σταματήσω να χορεύω δεν υπάρχει περίπτωση. Γιατί ο χορός είναι ο τρόπος που έχω μάθει να υπάρχω. Θα χορεύω πάντα για τον εαυτό μου. (Γελάει.) Θέλω να χορεύω όσο μπορώ, να κάνω πράγματα που το συνδυάζουν. Παρουσιάζονται οι ευκαιρίες για πάντρεμα. Η Γη της Ελιάς ήταν μια τέτοια.
Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Με είχε προτείνει στον Αντρέα ένας πολύ αγαπημένος μου φίλος και χορευτής, ο Κώστας Παυλόπουλος. Ήμουν ακόμα στη σχολή, 20 μέρες πριν δώσω πτυχιακές. Με πήρε τηλέφωνο ο Κώστας και μου είπε ότι μίλησε στον Αντρέα και με θέλει για κάτι πολύ άμεσα. Δεν μπορούσα εκείνη τη στιγμή πρακτικά οπότε στην ουσία είπα όχι την πρώτη φορά. (Γελάει.) Την επόμενη εβδομάδα με ξαναπαίρνει ο φίλος μου και μου λέει "μπορείς τουλάχιστον να του μιλήσεις;" Του μίλησα λοιπόν. Μου είπε ότι χρειάζεται μια χορεύτρια αλλά θέλει να είναι ηθοποιός γιατί ο ρόλος είναι βασικός. Μου περιέγραψε τη συνθήκη, μου έστειλε μια σκηνή, του έστειλα ένα self tape και με πήρε.
Πώς ήταν το πρώτο σου γύρισμα;
Είχα άγχος αλλά όχι πολύ. Δεν είχα πάρα πολύ χρόνο βέβαια για να προετοιμαστώ γιατί έγιναν πολύ γρήγορα τα πράγματα. Έδωσα εξετάσεις την Παρασκευή και τη Δευτέρα πήγα για γύρισμα. Όμως δούλεψα πάρα πολύ για να δομήσω τον χαρακτήρα οπότε πήγα αρκετά προετοιμασμένη ως προς το τι θέλω να κάνω. Μαζί με τον Αντρέα, αυτά παντρεύτηκαν και συνεννοήθηκαν πολύ καλά. Την πρώτη μέρα στο γύρισμα θυμάμαι ότι μίλαγα λίγο δυνατά. (Γελάει.) Είχα έρθει από απόλυτη θεατρική συνθήκη. Στην τηλεόραση δεν χρειάζεται να μιλάς σε τέτοια ένταση. Κατά τα άλλα, είχε κυλήσει πολύ ωραία η πρώτη μέρα. Ήταν στο καφενείο και θυμάμαι ότι ένιωσα πως μπήκα στα παπούτσια του χαρακτήρα.
Οι γονείς σου πώς αντέδρασαν που σε είδαν στην τηλεόραση;
Χάρηκαν πολύ γιατί ήμουν κι εγώ χαρούμενη. Σίγουρα και στη συνέχεια που πήρε ο ρόλος την τροπή που πήρε και αγαπήθηκε. Είναι πολύ ευτυχές να βλέπεις το παιδί σου να πετυχαίνει σε αυτό που κάνει ή να το κάνει καλά. Γιατί τη λέξη επιτυχία δεν θέλω να την χρησιμοποιώ πολύ.
Είναι όμως επιτυχία που ό,τι έχεις βάλει στόχο το έχεις πετύχει. Χωρίς μάλιστα να έχεις το ψώνιο να γίνεις διάσημη.
Δεν το είχα ποτέ και σίγουρα μπορώ να ευγνωμονώ τη μαμά μου και τον μπαμπά μου για αυτό. Γιατί μου λέγανε "Μελίνα το καλάμι είναι παρκαρισμένο στη γωνία, πρόσεχε! Αν το καβαλήσεις τελείωσε" (Γελάει.) Έτσι κι αλλιώς δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου να "φτάσω". Πάντα έχω στο μυαλό μου να κάνω αυτά που χρειάζεται "για να". Είναι η διαδικασία και όχι ο προορισμός. Ίσως για αυτό να πετυχαίνω τους στόχους μου. Η κίνηση είναι για μένα η επιτυχία. Το να βρίσκεσαι συνεχώς σε κίνηση. Εκεί που φαντάζεσαι δεν φτάνεις ποτέ γιατί μόλις φτάνεις βλέπεις ήδη το επόμενο. Οπότε αυτό μοιάζει για εμένα όμορφο. Και σίγουρα είμαι χαρούμενη και περήφανη για τον εαυτό μου που έχω καταφέρει όσα πράγματα έχω βάλει στο μυαλό μου. Γιατί η αλήθεια είναι ότι έχω δουλέψει πάρα πολύ για να συμβεί αυτό. (Γελάει.) Και έχω στερηθεί πράγματα, πολύ συνειδητά, αλλά είναι πολύ ωραίο να βλέπω ότι αποδίδει αυτή η προσπάθεια και ότι εκτιμάται. Γιατί δεν συμβαίνει πάντα. Έχω στο μυαλό μου παραδείγματα ανθρώπων που επίσης δουλεύουν πολύ αλλά δεν έχουν δει καρπούς.
Δεν παίζει ρόλο και η συγκυρία;
Η συγκυρία είναι μια συνθήκη που την έχω πάντα στο μυαλό μου. Είναι κομμάτι του πως λειτουργούν τα πράγματα, δυστυχώς, ό,τι κι αν κάνουμε και όσο και να δουλεύουμε.
Πώς είναι η συνεργασία με τον Αντρέα Γεωργίου;
Είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος, πολύ ευγενικός και πολύ προσγειωμένος. Η σκηνοθετική του ματιά νιώθω ότι είναι πάντα φρέσκια και με κάνει να νιώθω ασφάλεια. Είναι πολύ ευέλικτος στο να διαχειριστεί και να βρει λύση σε οτιδήποτε προκύψει παρόλο που έχει έναν πάρα πολύ δομημένο τρόπο που δουλεύει. Νιώθω πολύ τυχερή και ευγνώμων που η πρώτη μου συνεργασία ήταν με τον Αντρέα Γεωργίου.
Η καθημερινότητά σου πόσο έχει αλλάξει μετά την τηλεόραση;
Δεν έχει αλλάξει κάτι στον τρόπο που λειτουργώ. Σίγουρα άλλαξε πρακτικά, λόγω δουλειάς, στο ότι δεν χορεύω όσο χόρευα -και μου λείπει. Είναι πολύ απαιτητική συνθήκη: πολλές ώρες γύρισμα και είναι και η προετοιμασία πριν από το γύρισμα.
Όταν βρίσκεις ελεύθερο χρόνο τι κάνεις;
Προσπαθώ να κάνω πράγματα που πραγματικά έχω ανάγκη για μένα. Εννοείται εξισορροπώ κι αυτά που πρέπει να συμβούν αλλά, ακριβώς επειδή είναι πολύ περιορισμένος ο χρόνος, έχω την ανάγκη για πράγματα που θα με γεμίσουν, για να μπορέσω να κάνω αυτό που έχω να κάνω καλά.
Σε αυτές τις περιόδους που έχεις φορτωμένο πρόγραμμα διαβάζεις ειδήσεις;
Σίγουρα υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να το κάνω πρακτικά, γιατί πρέπει να διαβάσω για τη δουλειά ή να βρίσκομαι στη δουλειά. Γενικά όμως δεν θέλω να αποκόβομαι από το τι συμβαίνει στις μέρες μας και τι γίνεται στον κόσμο.
Τον τελευταίο καιρό τις συζητήσεις μονοπωλεί η υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια. Πώς το βλέπεις εσύ; Θεωρείς ότι πρέπει τελικά να έχουν όλοι γνώμη και να τοποθετούνται;
Μία γνώμη όλοι την έχουν. (Γελάει.) Για όλα τα πράγματα. Το ποιανού η γνώμη μας αφορά, το επιλέγουμε εμείς. Η πρώτη μου σκέψη ως προς αυτό το ζήτημα είναι ότι μου φαντάζει πιο σωστό το να μπορεί ένα παιδί να μεγαλώσει σε μια οικογένεια που το αγαπάει από το να μεγαλώνει σε ένα ορφανοτροφείο ή σε μια τρίτη χώρα. Γιατί, ενώ υπάρχουν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και θέλουν να προσφέρουν αυτή την αγάπη, να μη μπορούν να το κάνουν;
Με αφορμή μια σχετική συζήτηση που έκανα πρόσφατα μπήκα να δω σε ποιες χώρες είναι ήδη νόμιμο και είναι πάρα πολλές. Αυτό έχει αρχίσει να συμβαίνει και είναι πολύ καλό που ήδη βρίσκεται σε αυτή την κίνηση. Σε καμία περίπτωση δεν είμαι κατά. Σίγουρα είναι κάτι που δεν συνέβαινε μέχρι τώρα οπότε μπορεί να φέρει πράγματα που δεν τα είχαμε φανταστεί καν, όπως κάθε τι νέο. Θα μου πεις, είναι πεδίο για να κάνεις πειράματα; Πολλά πράγματα δεν είναι πεδία για να κάνεις πειράματα και μια χαρά τα κάνουμε. Αυτή είναι η ροή των πραγμάτων και της ανθρωπότητας.
