Αμαλία Αρσένη: "Η Τέχνη είναι βαθιά πολιτική πράξη"

Τη γέννησε το θέατρο. Ο παππούς της Πέλος Κατσέλης υπήρξε από τους πλέον σημαντικούς θεατρικούς δασκάλους και ο ίδιος μια σχολή υποκριτικής. Αλλά και η γιαγιά της Αλέκα Κατσέλη, όπως και οι θείες της Κίττυ Αρσένη και Νόρα Κατσέλη υπήρξαν ηθοποιοί με έντονη παρουσία, ενώ οι γονείς της Λούκα Κατσέλη και Γεράσιμος Αρσένης διέγραψαν τη δική τους πορεία στην πολιτική. Η ίδια διάλεξε την υποκριτική και η πορεία της στο θέατρο έχει ήδη σημειώσει τις επιτυχίες της. Φέτος συνέχιζε μέχρι πριν από λίγες μέρες τον μονόλογό της Η χώρα που ποτέ δεν πεθαίνεις στο Θέατρο Σταθμός, ενώ επιστρέφει στο Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης με την παράσταση 170 τετραγωνικά. Θέλοντας να τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα, τις θέσαμε μερικές ερωτήσεις που τις απάντησε με αξιοζήλευτη βεβαιότητα.

Όσο κι αν έψαξα στο Ίντερνετ για σένα, βρήκα μόνο τις πολλές και χαρμόσυνες ειδήσεις για τον πρόσφατο γάμο σου. Πώς ζεις αυτή τη νέα πλευρά της ζωής σου;

Αμαλία Αρσένη: Είμαι πολύ χαρούμενη που υπήρξε αυτή η τόσο όμορφη και συγκινητική εξέλιξη στη ζωή μου. Αν και με τον άνδρα μου είμαστε μαζί από το σχολείο και ο γάμος δεν ήρθε σαν έκπληξη ούτε σ’ εμάς ούτε στον περίγυρό μας, η ευτυχία εκείνης της ημέρας είναι απερίγραπτη. Σημασία έχει φυσικά η ουσία της συμβολικής αυτής κίνησης, που δεν είναι άλλη από τη βαθιά αγάπη.

Φέτος συνεχίζεται για τρίτη χρονιά η παράσταση 170 τετραγωνικά. Αλήθεια πού πιστεύεις ότι οφείλεται η επιτυχία της;

Πιστεύω ότι σ’ αυτή την παράσταση συναντήθηκαν πολλοί παράγοντες που όλοι μαζί συγκίνησαν και συνάμα ψυχαγώγησαν το κοινό που μας τίμησε: το έργο του ταλαντούχου Γιωργή Τσούρη, που βασίζεται στην ελληνική πραγματικότητα, το διαχρονικό ζήτημα των οικογενειακών σχέσεων, που πάντα μας απασχολεί, η ρεαλιστική απόδοση από τον σκηνοθέτη Γιώργο Παλούμπη και, τέλος, η εξαιρετική ομάδα των ηθοποιών με τους οποίους είχα τη χαρά να συνεργαστώ και που ταυτίστηκαν και μελέτησαν τον ρόλο τους σε βάθος.

Μίλησέ μας για τον δικό σου ρόλο. Ποια είναι η πρόκλησή του ή και το αγκάθι του; Τι απολαμβάνεις σ’ αυτόν;

Ο δικός μου ρόλος είναι ένας πιο "low key", θα λέγαμε, ρόλος, που όμως αποτελεί τον κεντρικό άξονα της πλοκής, καθώς γύρω από την ηρωίδα που υποδύομαι πλέκεται ένα σύμπαν δυναμικών σχέσεων. Η Λίλη έχει βασιστεί πολύ στη δική μου ιδιοσυγκρασία, καθώς πενθεί για τον πατέρα της, έχει ανάγκη από σταθερότητα και θαλπωρή και αποφεύγει τις εντάσεις. Απολαμβάνω την ανατροπή στην ψυχολογία του χαρακτήρα, αφού ερμηνευτικά κάθε υπέρβαση είναι για τον ηθοποιό ένα δώρο. Με δυσκολεύει ή, μάλλον, με προκαλεί η αποφυγή της υπερβολής. Ένας δραματικός ρόλος οφείλει να μην "παίζεται" δραματικά, αλλά να βιώνεται και να υπομένεται σιωπηλά.

Γιατί επέλεξες το θέατρο για την πορεία της ζωής σου;

Το θέατρο με γοήτευε γιατί αγαπώ τους ανθρώπους με τα πάθη και τα λάθη τους. Από μικρή είχα μεγάλη ενσυναίσθηση και ήθελα να ζήσω όσο πιο πολλές ζωές μπορώ σε μία. Οι ιστορίες των ανθρώπων και η ομορφιά που έγκειται στο να τις μοιραζόμαστε με συγκινούν βαθιά. Επίσης, από την πρώτη στιγμή ένιωσα τη σκηνή ως έναν οικείο χώρο, σαν το σπίτι μου.

Η αλήθεια είναι ότι η υποκριτική είναι στο αίμα σου –αναφέρομαι προφανώς στην οικογένειά σου. Πώς είναι να μεγαλώνεις σε ένα τέτοιο "έντονο" περιβάλλον;

Δεν είναι εύκολο, αυτή είναι η αλήθεια. Έχει και θετικά αυτό το βαρύ φορτίο, όπως, π.χ., οι συναντήσεις και οι συζητήσεις με σημαντικούς ανθρώπους – μια σπουδαία πνευματική καλλιέργεια από πρώτο χέρι. Δεν παύει όμως να είναι και ένα βάρος η όποια σύγκριση ή δυσπιστία απέναντι στο παιδί ενός γνωστού ανθρώπου. Όμως, επειδή κινήθηκα από την πρώτη στιγμή μόνη μου και ανεξάρτητα, το απέταξα.

Σκέφτηκες ποτέ να ασχοληθείς με την πολιτική;

Κάνω πολιτική με τον πιο όμορφο και δημιουργικό τρόπο που θα μπορούσα. Ασχολούμαι με τα κοινά και την "πόλη" με τα μέσα που διαθέτω εγώ και με εκφράζουν. Η τέχνη είναι βαθιά πολιτική πράξη.

Και η διδασκαλία πώς προέκυψε;

Η διδασκαλία προέκυψε τυχαία, είναι αλήθεια, δεν το επιδίωξα. Ήρθε και με βρήκε. Ειλικρινά λατρεύω την ώρα του μαθήματος. Διδάσκω θέατρο και λογοτεχνία σε δύο σχολεία. Παράλληλα, ολοκληρώνω τη διδακτορική μου διατριβή στη Νεοελληνική Λογοτεχνία. Όπως και με την πολιτική, η διάπλαση ηθικών αξιών, η παρότρυνση της κριτικής σκέψης και η προσφορά ερεθισμάτων καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι κοινά στη διδασκαλία και στο θέατρο.

Πώς είναι ένα εικοσιτετράωρό σου;

Κάθε πρωί πηγαίνω στο σχολείο όπου διδάσκω και μετά συνήθως έχω πρόβα ή και παράσταση ή και τα δύο. Στα ενδιάμεσα κενά διαβάζω για το διδακτορικό μου, κάνω γυμναστική, βλέπω φίλους και προσπαθώ να περνάω ώρες με τον σύζυγό μου χωρίς άγχος.

Το θέατρο υπήρξε το μεγάλο θύμα της πανδημίας. Τι έκανες όλο αυτό τον καιρό; Τι σου έλειψε και τι ανακάλυψες;

Το θέατρο μου έλειψε πάρα πολύ. Δε θέλω ποτέ να περάσει ξανά τόσος καιρός χωρίς να ανέβω στη σκηνή! Ευτυχώς δίδασκα θέατρο και διάβαζα πολύ λογοτεχνία και ποίηση. Α, και το Netflix βοήθησε, κακά τα ψέματα. Είδα ωραίες σειρές και μπόρεσα να εμπεδώσω καλύτερα πόσο πολύ λατρεύω τη δουλειά μου και πόσο ευγνώμων νιώθω γι’ αυτήν.

Τι άλλο σου λείπει αν δεν το κάνεις;

Μου λείπει πολύ αν δεν περπατήσω λίγο στην πόλη με το σκυλάκι μου, αν δεν ακούσω μουσική, podcast και δεν ξεφύγω λίγο από την καθημερινότητα.

Είσαι μια ωραία γυναίκα και η ομορφιά από τα χρόνια του Ομήρου μέχρι σήμερα εκτιμάται πολύ. Εσύ πώς την αντιλαμβάνεσαι;

Θεωρώ πως η ομορφιά είναι εξαιρετικά υποκειμενική και επίσης μια παροδική αξία. Θα ακουστεί κλισέ, αλλά η εσωτερική ομορφιά, η αυτοπεποίθηση και η ευτυχία κάνουν τον άνθρωπο όμορφο, λαμπερό και αξιοπρόσεκτο. Προσωπικά, νιώθω στα καλύτερά μου όταν αγαπώ την καθημερινότητά μου, όταν αγαπώ το εδώ και το τώρα μου.

Σε μια εποχή μάλλον δύσκολη, όπως αυτή που ζούμε, από πού αντλείς χαρά; Τι σε κάνει να παραμένεις δημιουργική και να κάνεις όνειρα για το μέλλον;

Αντλώ μεγάλη χαρά από την αγάπη του συζύγου μου, την εμπιστοσύνη και την πίστη του σ’ εμένα και στα όσα κάνω. Παίρνω χαρά από τις συνεργασίες μου, που φέτος είναι πραγματικά ονειρικές. Το 170 τετραγωνικά είναι σαν κομμάτι του εαυτού μου, ενώ η Χώρα που ποτέ δεν πεθαίνεις με αγγίζει σε ανθρώπινο επίπεδο όσο δε φανταζόμουν. Χαίρομαι να βλέπω τα πρόσωπα των μαθητών μου όταν τους αρέσει μια νέα πληροφορία και όταν οι φίλοι μου μου λένε κάθε μέρα: "Ό,τι θες πάρε τηλέφωνο".

Διάβασε κι εδώ τη συνέντευξη του Γιώργου Παπαγεωργίου στη Madame Figaro.

Info:

Το έργο του Γιωργή Τσουρή 170 τετραγωνικά σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη παρουσιάζεται στο Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης κάθε Σάββατο στις 18:00, Κυριακή στις 21:00 και Δευτέρα στις 20:00. Παίζουν επίσης οι Ήβη Νικολαΐδου, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Ελένη Τσιμπρικίδου και Γιωργής Τσουρής.

Φωτογραφίες: Θεόφιλος Τσιμάς

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για Mόδα, Ομορφιά, Συγχρονη Ζωή, Πολιτισμό, Design και Γαστρονομία στο madamefigaro.gr